Wat u moet weten over levende virusvaccins

Een levend virusvaccin bevat een levend, verzwakt (verzwakt) virus dat uw lichaam helpt een immuunrespons te ontwikkelen zonder dat u symptomen krijgt van de ziekte die het moet voorkomen.

Het verzwakte virus "leert" uw immuunsysteem de ziekteverwekkende ziekteverwekker te herkennen en een pathogeen-specifieke aanval uit te voeren. Veel vaccins van dit type zorgen voor een levenslange immuniteit met slechts één of twee doses.

TEK-AFBEELDING / WETENSCHAPFOTOBIBLIOTHEEK / Getty-afbeeldingen

Hoe levende vaccins verschillen

Levende verzwakte vaccins behoren tot de meest succesvolle preventieve interventies in de medische geschiedenis. Als gevolg van wereldwijde vaccinatieprogramma's werd de pokken uitgeroeid verklaard in 1980, terwijl polio en mazelen in de meeste delen van de wereld bijna zijn uitgeroeid.

Maar er zijn andere soorten vaccins waarbij geen levende virussen of bacteriën zijn betrokken, die ook positieve veranderingen hebben bewerkstelligd. Waaronder:

Geïnactiveerde vaccins: Deze vaccins, ook wel gedode of volledig gedode vaccins genoemd, omvatten een dood virus of een dode bacterie die het immuunsysteem nog steeds als schadelijk beschouwt, waardoor een pathogeenspecifieke immuunrespons wordt opgewekt. De jaarlijkse griepprik is daar een voorbeeld van, evenals de vaccins tegen hondsdolheid en hepatitis A.
Toxoïde vaccins: deze vaccins produceren geen immuniteit voor de daadwerkelijke infectie. Ze bevatten eerder een toxine gemaakt door de bacterie of het virus waarop het immuunsysteem reageert, waardoor de schadelijke effecten van de infectie worden voorkomen. Het tetanusvaccin is daar een voorbeeld van.
Subunit-vaccins: bij deze vaccins is een eiwit of een deel van een virus of bacterie betrokken dat een pathogeenspecifieke immuunrespons opwekt. Hepatitis B, humaan papillomavirus (HPV) en pertussis (kinkhoest) behoren tot de ziekten die door dit soort vaccins worden voorkomen.

Soorten levende virale vaccins

Levende verzwakte virale vaccins worden meestal via injectie toegediend, hoewel sommige beschikbaar zijn als neusspray of via de mond worden ingenomen. Waaronder:

Vaccins tegen waterpokken (varicella)
FluMist (intranasale griep neusspray)
Vaccins tegen mazelen, bof en rubella (MMR)
Vaccin tegen Japanse encefalitis
Oraal poliovaccin (niet meer gebruikt in de Verenigde Staten)
Rotavirus-vaccins
Pokkenvaccin (stopgezet in de Verenigde Staten)
Zostavax gordelroos (herpes zoster) vaccin
Vaccin tegen gele koorts

Er zijn ook levende verzwakte vaccins die worden gebruikt om bacteriële infecties zoals miltvuur, cholera, pest, salmonellose, tyfus en tuberculose te voorkomen.

Voordelen

Er zijn voordelen die worden geboden door levende verzwakte vaccins die andere vaccins mogelijk niet leveren.

Over het algemeen zijn levende vaccins duurzamer, wat betekent dat het lichaam zijn immuun- "geheugen" aan een ziekteverwekker langer zal behouden dan met gedode vaccins of subeenheidvaccins. Hierdoor zijn boosterschoten niet zo vaak of helemaal niet nodig bij bepaalde levende vaccins. Het hepatitis A-vaccin kan bijvoorbeeld 20 jaar of langer beschermend zijn.

Evenzo, terwijl de meeste geïnactiveerde virussen meerdere doses nodig hebben, hebben levende virusvaccins (zoals de MMR- en Zostavax-vaccins) slechts één dosis nodig. Bovendien is de reactie van het immuunsysteem op levende vaccins typisch gelijk aan die van een natuurlijke infectie zonder de bijbehorende schade.

De behoefte aan meerdere schoten en boosterschoten is een van de redenen waarom de immunisatiesnelheden bij geïnactiveerde vaccins vaak lager zijn dan bij levende vaccins.

Vaccins met levende virussen worden ook steeds vaker door onderzoekers gebruikt als ‘virale vectoren’ voor gentherapie. Omdat de verzwakte virussen nog steeds "geprogrammeerd" zijn om specifieke cellen aan te vallen, kunnen ze zich vastklampen aan de cel en deze met gemodificeerd DNA implanteren voor mogelijk behandelde erfelijke genetische aandoeningen.

Nadelen

Een nadeel van levende vaccins is dat ze gekoeld moeten worden, waardoor het gebruik van deze vaccinaties in gebieden met beperkte middelen kan worden beperkt. Als deze vaccins niet op de juiste temperatuur worden bewaard, kunnen ze inactief worden en is de immunisatie mogelijk niet effectief.

Sommige levende virusvaccins zijn ook verkrijgbaar als poeder en moeten worden gereconstitueerd met een specifiek verdunningsmiddel (vloeistof) voordat ze kunnen worden toegediend. Een beheerdersfout kan ook de effectiviteit van het vaccin ondermijnen.

Overwegingen

Hoewel klein, bestaat het risico dat het verzwakte levende virus uiteindelijk de ziekte veroorzaakt die het moest voorkomen. Dit is vooral het geval bij mensen die ernstig immuungecompromitteerd zijn. Bij afwezigheid van een normale immuunrespons kan het verzwakte virus zich vermenigvuldigen en, in zeldzame gevallen, terugkeren naar zijn natuurlijke virulente toestand.

Als algemene regel geldt dat levende verzwakte vaccins niet mogen worden gegeven aan ernstig immuungecompromitteerde mensen, waaronder:

Mensen die dagelijks hoge doses steroïden gebruiken
Mensen die chemotherapie ondergaan
Ontvangers van orgaantransplantaties
Mensen met een vergevorderde hiv-infectie
Zwangere vrouwen

Toch zijn er momenten waarop de voordelen van vaccinatie opwegen tegen de risico's. In dergelijke gevallen is overleg met deskundigen nodig om te bepalen of het gebruik van een levend verzwakt vaccin gepast is.

Een woord van Verywell

Vaccins zijn een van de echte succesverhalen over de volksgezondheid. Tetanus, difterie, bof, kinkhoest en polio zijn voorbeelden van ziekten die ooit veel voorkwamen, maar nu zelden worden gezien.Zelfs als uitroeiing niet wordt bereikt, kunnen vaccins de incidentie en ernst van veel gevreesde infecties aanzienlijk verminderen.

Dat gezegd hebbende, dreigt de recente anti-vaccinatiebeweging ("anti-vaxxing") veel van die winsten met ziekten zoals mazelen ongedaan te maken, uitgeroeid verklaard in de Verenigde Staten in 2000, nu opnieuw opduiken in regionale uitbraken, niet alleen hier, maar ook in het buitenland. .