ABA (Applied Behavior Analysis) is hoe dan ook de meest populaire en meest gebruikte autismetherapie. ABA kan worden gebruikt om gepast gedrag of geschikte vaardigheden aan te leren, en wordt vaak aan autistische kinderen aangeboden via gratis vroege interventie en schoolprogramma's. Hoewel het geen erg complex proces is, kan het zo lijken omdat ABA-therapeuten vaak speciale termen gebruiken om te beschrijven wat ze doen. Als u de voorwaarden eenmaal kent, zult u gemakkelijk begrijpen wat ze doen en hoe ze het doen.
FatCamera / Getty-afbeeldingen
Hoe werkt ABA?
ABA is gebouwd rond traditioneel behaviorisme. Behaviorisme gaat ervan uit dat zowel dieren als mensen leren zich gepast te gedragen omdat ze reageren op mogelijke beloningen of gevolgen.
Op het eenvoudigste niveau doen honden trucjes omdat ze een traktatie verwachten, en ze vermijden het aan de riem te trekken omdat ze het gevoel hebben dat een halsband hen verstikt. Op een veel geavanceerder niveau werken werknemers harder als ze een bonus verwachten voor hun extra inspanningen, en ze vermijden stelen van hun werkgever omdat ze het idee om naar de gevangenis te gaan niet leuk vinden.
ABA is een therapie die gedragstheorie gebruikt om mensen met autisme te leren op de juiste manier te reageren, verzoeken te doen en zich zo typisch mogelijk te gedragen. ABA-onderzoekers hebben in de loop der jaren ontdekt dat de gevolgen van niet-naleving niet alleen ethisch twijfelachtig zijn, maar ook onnodig. In de overgrote meerderheid van de situaties gebruiken ABA-therapeuten dus geen consequenties of bestraffing; in plaats daarvan, als een kind niet voldoet, ontvangt hij of zij geen beloning.
De meest basale vorm van ABA-therapie is eigenlijk vrij eenvoudig:
- U begint met het bepalen, door middel van gesprekken of experimenten, welke beloning het meest interessant is voor het kind. Terwijl sommige kinderen het beste reageren op een glimlach en complimenten, reageren anderen eerder op iets lekkers, zoals hun favoriete eten of een gelegenheid om iets te doen dat ze leuk vinden.
- Vervolgens vraag je het kind naar het gewenste gedrag. Dat gedrag kan zoiets eenvoudigs zijn als "pak de lepel op", "herhaal dit woord", "geef dit object een naam" of zo complex als "een gepast gesprek voeren met een klasgenoot".
- Als het kind reageert zoals gewenst, krijgt het een beloning. Zo niet, dan is er geen beloning. In sommige gevallen wordt het verzoek herhaald totdat het kind voldoet.
Het is belangrijk om te weten dat de zeer eenvoudige vorm van ABA die hierboven is beschreven, 'discrete trials' genaamd, zeker niet de enige beschikbare vorm van ABA is. In feite is er een breed scala aan nieuwere ABA-technieken met namen als 'pivotal respons "en" natuurlijke omgeving onderwijs "die veel minder gereglementeerd zijn. Alle ABA-technieken zijn echter gebaseerd op behaviorisme en gebruiken beloningen om positief gedrag te versterken.
Termen die door ABA-therapeuten worden gebruikt om de therapie te beschrijven
ABA zelf is niet erg ingewikkeld. Maar zoals op veel technische gebieden, gebruiken gedragstherapeuten speciale termen (jargon) om te beschrijven wat ze doen. Hier zijn slechts enkele van de termen die u waarschijnlijk zult horen van de ABA-therapeut van uw kind:
- Positieve versterking: de traktatie of beloning die wordt geboden voor een goed uitgevoerde taak
- Negatieve versterking: het verwijderen van een negatieve gebeurtenis of stimulans voor een goed uitgevoerde taak (bijvoorbeeld een leerling helpen zijn zware jas alleen open te ritsen als hij om hulp vraagt)
- Mand: het verzoek om een gewenst gedrag
- Echo: een geïmiteerd geluid of woord (de therapeut zegt 'zeg lepel' en het kind zegt 'lepel')
- Tact: een verbaal label (de therapeut zegt "wat is dit?" En het kind reageert "lepel")
- Intraverbaal: een correcte gespreksreactie (de therapeut zegt "wat wil je?" En het kind antwoordt "een koekje")
- Ontbering: het onthouden van een bekrachtiger voorafgaand aan het geven van een mandaat of omdat de leerling een mandaat niet nakomt
- Uitsterven: het punt waarop de leerling in staat is om aan een mandaat te voldoen zonder een bekrachtiger
- Gevolg: verwijst meestal naar een natuurlijk negatief gevolg in plaats van naar een straf; Het natuurlijke gevolg van het weigeren in de rij te staan voor de glijbaan is bijvoorbeeld dat het kind geen draai krijgt op de glijbaan
- Generaliseren: de leerling helpen om nieuwe vaardigheden in meerdere situaties en situaties te gebruiken
In de praktijk toont de therapeut de leerling dan een bekrachtiger en geeft vervolgens een mandaat om een tact of intraverbaal te vragen. Als de leerling in staat en bereid is om te gehoorzamen, ontvangt hij of zij hun bekrachtiger en gaan ze verder met het volgende mandaat. Als dit niet het geval is, kunnen ze een gevolg ondervinden en wordt de opdracht herhaald. Zodra de leerling de nieuwe vaardigheid heeft geleerd en niet langer een bekrachtiger nodig heeft, is het uitsterven bereikt en kan de vaardigheid worden gegeneraliseerd.
Of, in lekentaal: de therapeut biedt een kind een koekje aan als beloning voor het correct labelen van een lepel. Het kind zegt "dit is een lepel" en ontvangt het koekje. Als het kind niet zegt 'dit is een lepel', ontvangt ze het koekje niet. De therapeut probeert het dan opnieuw totdat het kind het gevraagde antwoord geeft. Na een tijdje kan het kind de lepel etiketteren zonder een koekje te krijgen, en het is tijd om te oefenen met het labelen van verschillende soorten lepels op verschillende locaties, zodat het kind begrijpt dat er veel soorten lepels zijn.
Hoe ABA verschilt van gewoon ouderschap of onderwijs
Dus wat is het verschil tussen een mandaat en een verzoek, of een bekrachtiger en een prijs? Als je bijvoorbeeld zegt "Janey, als je zegt: lepel, ik geef je een koekje", doe je dan precies hetzelfde als een ABA-therapeut zou doen?
Het verschil is volgens Amanda Reed, BAppSc, MA, vrij klein. "Een mandaat is in wezen een verzoek, maar het gaat erom wat er voor en na het verzoek komt. Voorafgaand aan het mandaat komt er een soort ontbering of afkeer."
Een therapeut, die weet dat een kind vooral van Oreo-koekjes houdt, kan bijvoorbeeld een Oreo in haar hand houden en deze aan de cliënt laten zien. Dit is de ontbering of afkeer. Hoewel het geen consequentie is, is het een manier om het idee over te brengen dat "je iets verliest wat je wilt als je er niet aan voldoet".
Wanneer de cliënt een mand correct gebruikt door de cookie aan te vragen met woorden, plaatjes, tekens, enz., Reageert de therapeut door de cookie te overhandigen. Als de cliënt eenvoudigweg grijpt, houdt de therapeut de koekje achter en geeft hij de cliënt de opdracht om het juiste mandje te gebruiken.
