Adenopathie (ook bekend als lymfadenopathie) verwijst naar lymfeklieren die vergroot of gezwollen zijn als gevolg van een infectie, de meest voorkomende oorzaak, of als gevolg van andere gezondheidsproblemen, zoals auto-immuunziekten of kanker.
Bij kanker kan adenopathie worden veroorzaakt door een maligniteit die in de lymfeklieren zelf begint. Het kan ook optreden wanneer een kanker zich verspreidt (uitzaait) van andere delen van het lichaam naar de lymfeklieren.
Universal Images Group / Getty ImagesHet lymfesysteem
Uw lichaam heeft een lymfestelsel dat bestaat uit lymfevaten, lymfevloeistof en lymfeklieren. Het netwerk van lymfevaten transporteert lymfevloeistof door het lichaam. Deze vloeistof verzamelt onder meer afvalproducten en ziekteverwekkende micro-organismen (zoals virussen en bacteriën) tijdens zijn reis door weefsels.
De lymfeklieren zelf zijn kleine, boonvormige organen die bloedcellen produceren en opslaan (lymfocyten genaamd) die helpen bij het bestrijden van infecties en ziekten. Er zijn ongeveer 600 van deze knooppunten verspreid over het lichaam. Hun primaire rol is om afval uit lymfevloeistof te filteren. Terwijl ze dat doen, probeert het leger van lymfocyten elk vreemd agens dat het tegenkomt te neutraliseren.
Terwijl sommige lymfeklieren zich oppervlakkig bevinden - bijvoorbeeld in de lies, oksel en nek - bevinden andere zich dieper in het lichaam, zoals in de borst of buik.
Tijdens een actieve infectie of verwonding worden de lymfeklieren gezwollen en gevoelig. Wanneer dit gebeurt, kan adenopathie verschillende vormen aannemen:
- Het kan gelokaliseerd zijn (komt voor in een deel van het lichaam), bilateraal (aan beide zijden van het lichaam) of gegeneraliseerd (komt voor in het hele lichaam).
- Het kan acuut zijn (plotseling optreden en snel oplossen) of chronisch (aanhoudend).
- Het kan worden gekenmerkt door de locatie van de knooppunten, zoals rond de nek (cervicaal), lies (inguinaal), borst (mediastinaal), oksels (oksel) of buik (mesenterisch).
Adenopathie bij kanker
Kankeradenopathie is de term die wordt gebruikt om de zwelling van de lymfeklieren als gevolg van kanker te beschrijven. Kankers die in de lymfeklieren beginnen, worden lymfoom genoemd. Twee van de meest voorkomende typen zijn Hodgkin-lymfoom of non-Hodgkin-lymfoom. Elk gedraagt zich en ontwikkelt zich anders, maar beide ontstaan in de lymfocyten zelf. Adenopathie is slechts een van de kenmerken van deze ziekten.
Vaker zal kankeradenopathie optreden wanneer een maligniteit in een deel van het lichaam (bekend als de primaire tumor) zich uitbreidt naar andere delen van het lichaam om nieuwe (secundaire) tumoren te creëren. De lymfeklieren zijn de organen die hierdoor het meest worden aangetast.
Hoe kanker zich via de lymfeklieren verspreidt
Wanneer een tumor uitzaait, breken kankercellen zich los van de primaire tumor en verspreiden ze zich naar andere delen van het lichaam via de bloedsomloop (bloed) of het lymfestelsel.
Als de cellen in het bloed zitten, worden ze meegevoerd in de bloedstroom totdat ze ergens vast komen te zitten, meestal een capillair. Vanaf dit punt kan de cel door de capillaire wand glijden en een nieuwe tumor creëren, waar deze ook is geland.
Iets soortgelijks gebeurt met het lymfestelsel. In dit geval breken de kankercellen af en worden ze naar de lymfeklieren gedragen waar ze vast komen te zitten. Terwijl de knooppunten zullen reageren met een agressieve immuunaanval, zullen sommige kankercellen overleven om een nieuwe tumor te vormen.
Maar hier zit het verschil: in tegenstelling tot de bloedsomloop, die kankercellen naar bijna elk deel van het lichaam kan vervoeren, is de verspreiding van kanker door het lymfestelsel beperkter. De knooppunten die het dichtst bij de tumor liggen, zijn meestal de eerste die wordt aangetast. Van daaruit kunnen extra cellen afbreken en naar verre knooppunten in andere delen van het lichaam gaan.
Vanwege de manier waarop lymfeklieren worden aangetast, zullen artsen ze routinematig controleren om te zien of kanker zich begint te verspreiden en, zo ja, met hoeveel.
Hoe adenopathie wordt gedetecteerd
De vergroting van oppervlakkige lymfeklieren kan vaak worden opgespoord door middel van lichamelijk onderzoek. Beeldvormingstests zoals computertomografie (CT) -scans kunnen ook worden gebruikt, met name voor lymfeklieren in de borst of buik.
Bovendien kan de arts een lymfeklierbiopsie bestellen. De biopsie omvat het verwijderen van lymfeklierweefsel voor onderzoek onder een microscoop. Het zou worden gebruikt om te zien of kanker is uitgezaaid vanuit een primaire tumor of in gevallen waarin lymfoom wordt vermoed.
De biopsie kan worden uitgevoerd door chirurgisch een knooppunt te verwijderen of, minder vaak, door cellen te verwijderen met behulp van een minder invasieve procedure die fijne naaldaspiratie wordt genoemd. De resultaten van de biopsie zijn belangrijk voor zowel de diagnose als de stadiëring van de kanker.
Hoe adenopathie de behandeling van kanker beïnvloedt
Adenopathie op zichzelf verandert het verloop van de kankerbehandeling niet. Het hebben van kankercellen in uw lymfeklieren kan echter van invloed zijn op de behandeling, aangezien dit het stadium van uw ziekte aangeeft.
Een van de meest voorkomende systemen voor het stadiëren van kanker is het TNM-systeem, dat is gebaseerd op de omvang van de tumor (T), de mate van uitzaaiing naar de lymfeklieren (N) en de aanwezigheid van metastase (M). Als er geen kanker is gevonden in de lymfeklieren nabij de tumor, krijgt de N een waarde van 0. Als nabijgelegen of verre knooppunten kanker vertonen, krijgt de N een waarde van 1, 2 of 3, afhankelijk van:
- Hoeveel knooppunten zijn erbij betrokken
- Waar de knooppunten zich bevinden
- Hoe groot de knooppunten zijn
- Hoeveel kanker zit er in
De aanbevolen behandelingskuur zal grotendeels gebaseerd zijn op de stadiëring. De enscenering wordt ook gebruikt om de diagnose ICD-10-code te geven, die uw zorgverzekeraar gebruikt om de behandeling goed te keuren.
Adenopathie tegen kanker versus infectiegerelateerde adenopathie
Niet alle adenopathieën zijn hetzelfde. Kankerklieren zijn meestal hard, pijnloos en stevig vastgemaakt aan het omringende weefsel. Goedaardige of niet-kankerachtige lymfeklieren zijn daarentegen meestal pijnlijk bij aanraking en zullen in omvang en dichtheid afnemen naarmate de infectie verdwijnt.
Met dat gezegd zijnde, kun je de oorzaak van adenopathie niet alleen op basis van fysieke kenmerken diagnosticeren. In sommige gevallen kan een kankerknoop op een nabijgelegen zenuw drukken en pijn veroorzaken. In andere gevallen kan een goedaardige knoop hard en relatief pijnloos zijn (zoals die kunnen optreden bij aanhoudende gegeneraliseerde lymfadenopathie die wordt waargenomen bij HIV).
Heeft u kanker als u gezwollen lymfeklieren heeft?
Adenopathie is een niet-specifiek symptoom dat door een aantal dingen kan worden veroorzaakt. Op zichzelf heeft adenopathie geen diagnostische waarde. Vaker wel dan niet zal adenopathie echter worden veroorzaakt door een infectie in plaats van door kanker.
Met dat gezegd zijnde, als lymfeklieren aanhoudend gezwollen zijn en / of groter worden, moet u medische hulp inroepen. Als u al een behandeling voor kanker krijgt, informeer dan uw arts als u gezwollen lymfeklieren in enig deel van uw lichaam aantreft.
.jpg)
