6 anti-aritmica voor boezemfibrilleren

Er zijn twee algemene benaderingen om boezemfibrilleren te behandelen:

• Probeer het boezemfibrilleren helemaal kwijt te raken en het normale hartritme te herstellen en te behouden.
• Laat de atriale fibrillatie aanhouden terwijl u de hartslag controleert

Gezien deze twee opties, zonder iets meer te weten, zou bijna iedereen beginnen met de voorkeur voor ritmecontrole. In de praktijk blijkt deze aanpak echter vaak minder effectief en minder veilig te zijn dan de tariefbeheersingsaanpak.

De reden dat de ritmecontrole-strategie vaak een probleem is, is dat anti-aritmica gewoonlijk nodig zijn om het normale hartritme te herstellen en in stand te houden.Deze medicijnen zijn meestal relatief ineffectief, relatief toxisch of beide. (Merk op dat bij sommige patiënten het wegwerken van boezemfibrilleren met een ablatieprocedure haalbaar is.)

Wat vooral zorgwekkend is aan anti-aritmica, is hun unieke toxiciteit, waardoor ze vaak moeilijk en relatief riskant zijn om toe te dienen en in te nemen.

Er zijn twee algemene soorten toxiciteit die vaak worden gezien bij anti-aritmica:

• De gebruikelijke soorten bijwerkingen die bij veel medicijnen worden gezien, zoals allergieën, slapeloosheid, gastro-intestinale stoornissen, enz.
• Proaritmie, wat een groot probleem vormt bij anti-aritmica.

Proaritmie

"Proaritmie" betekent gewoon hartritmestoornissen veroorzaken. Dat wil zeggen, in plaats van aritmieën te elimineren, kunnen deze medicijnen ze daadwerkelijk produceren. Anti-aritmica werken door de elektrische eigenschappen van hartweefsel te veranderen. Het blijkt dat telkens wanneer u die elektrische eigenschappen verandert, er twee verschillende dingen kunnen gebeuren - u zou de kans op aritmieën kunnen verkleinen (wat het doel is), of u zou in plaats daarvan de kans op aritmieën kunnen vergroten.

Erger nog, de soorten aritmieën die worden geproduceerd met pro-aritmie (in tegenstelling tot de atriale fibrillatie zelf) kunnen fataal zijn. Daarom is er elke keer dat anti-aritmica worden gebruikt op zijn minst enig risico op het veroorzaken van levensbedreigende aritmieën, waardoor artsen en patiënten terughoudend zouden moeten zijn om ze te gebruiken, tenzij ze echt nodig zijn.

Bij sommige geneesmiddelen is de kans groter dat ze pro-aritmie veroorzaken dan bij andere, en bij sommige patiënten is de kans op pro-aritmie groter dan bij andere. Er moet rekening worden gehouden met de waarschijnlijkheid van pro-aritmie met een bepaald medicijn bij een bepaalde patiënt voordat deze medicijnen worden voorgeschreven.

Boezemfibrilleren behandelen

Zes anti-aritmica worden vaak gebruikt om atriumfibrilleren te behandelen: propafenon (Rhythmol), flecaïnide (Tambocor), sotalol (Betapace), dofetilide (Tikosyn), amiodaron (Cordarone) en dronedarone (Multaq). Voor iedereen die deze medicijnen gebruikt, moet de behandeling zorgvuldig worden geïndividualiseerd om het risico op toxiciteit te minimaliseren, maar de volgende generalisaties kunnen worden gemaakt:

• Rhythmol en Tambocor worden relatief goed verdragen, zolang ze geen pro-aritmie veroorzaken Bij jonge en gezonde patiënten, die geen onderliggende hartaandoening hebben en een zeer laag risico lopen op het ontwikkelen van hartaandoeningen, veroorzaken ze ook zeer weinig pro-aritmie. En bij deze patiënten kunnen ze een goede keuze zijn om te proberen een normaal ritme te herstellen bij patiënten met atriumfibrilleren. Ze worden als matig effectief beschouwd. Bij patiënten met een onderliggende hartaandoening of met een verhoogd risico op het ontwikkelen van een hartaandoening, veroorzaken deze geneesmiddelen echter vooral levensbedreigende pro-aritmie en moeten ze altijd worden vermeden.
• Betapace en Tikosyn worden ook relatief goed verdragen, zolang ze geen pro-aritmie veroorzaken, maar deze geneesmiddelen kunnen bij iedereen pro-aritmie veroorzaken en artsen moeten zorgvuldige voorzorgsmaatregelen nemen om het risico te minimaliseren. In het geval van Tikosyn heeft de FDA inderdaad verklaard dat artsen een speciale opleiding moeten volgen voordat ze dit medicijn mogen toedienen. Deze medicijnen zijn matig effectief bij het beheersen van atriale fibrillatie.
• Cordarone is een werkelijk uniek middel tegen aritmie. Hoewel het effectiever is dan enig ander medicijn bij de behandeling van boezemfibrilleren, en hoewel het relatief weinig pro-aritmie veroorzaakt, is de kans zeer groot dat het andere bijwerkingen veroorzaakt die behoorlijk significant en zelfs levensbedreigend kunnen zijn. zoveel mogelijk worden vermeden. Wanneer het wordt gebruikt, moet zorgvuldig worden gecontroleerd op toxiciteit zolang de patiënt het medicijn gebruikt en gedurende enkele maanden nadat het medicijn is gestopt.
• Multaq is een neef van Cordarone en werd ontwikkeld in de hoop dat het zonder de toxiciteit even effectief zou zijn als Cordarone. Maar hoewel Multaq inderdaad veel minder toxisch is dan Cordarone, is het niet zo effectief bij het beheersen van boezemfibrilleren en kan Multaq niet worden gebruikt bij mensen die hartfalen hebben gehad. Hier is meer informatie over het gebruik van Multaq bij de behandeling van boezemfibrilleren.

Een woord van Verywell

Van zowel snelheid- als ritmecontrole-strategieën is aangetoond dat ze de symptomen van atriale fibrillatie verbeteren. Van geen van beide is echter overtuigend aangetoond dat het de overleving verbetert in vergelijking met de andere (behalve voor patiënten met een mogelijk hoog cardiovasculair risico die baat kunnen hebben bij ritmecontrole).