Hoe de ziekte van Alzheimer werd ontdekt

Alois Alzheimer is de persoon die wordt gecrediteerd voor het identificeren van de ziekte van Alzheimer in 1906.

Alois werd geboren op 14 juni 1864 als zoon van Edward en Therese Alzheimer en hun familie woonde in Zuid-Duitsland. Na het behalen van zijn medische doctorstitel, nam Alzheimer een positie in het Gemeenschappelijk Ziekenhuis voor Geestelijke en Epileptische Patiënten in 1888. In 1903 vroeg een collega, Emil Kraepelin, Alzheimer om zich bij hem te voegen in het psychiatrisch ziekenhuis van de Ludwig-Maximilian Universiteit van München. .

Hoe de ziekte van Alzheimer werd geïdentificeerd

Een van de Alzheimerpatiënten was een vrouw genaamd Auguste D, die sinds 1901 in het ziekenhuis was opgenomen. Ze was 51 jaar oud en vertoonde tekenen van dementie, waaronder geheugenverlies, desoriëntatie, afasie, verwarring, hallucinaties en wanen. Alzheimer behandelde haar en documenteerde haar symptomen diepgaand, evenals zijn gesprekken met haar. Hij merkte op dat Auguste op een gegeven moment iets niet correct kon schrijven, zei ze: "Ik ben mezelf kwijtgeraakt."

Nadat Auguste in 1906 op 55-jarige leeftijd stierf, vroeg Alzheimer of haar hersenen en gegevens naar hem zouden worden gestuurd voor zijn onderzoek. Toen hij het bestudeerde, ontdekte hij dat het de kenmerken bevat die we nu beschouwen als kenmerken van de ziekte van Alzheimer, met name een opeenhoping van amyloïde plaques en neurofibrillaire klitten. Haar hersenen vertoonden ook cerebrale atrofie, een andere bevinding die typerend is voor de ziekte van Alzheimer.

Interessant genoeg vonden we pas in 1995 dat we de medische dossiers van Alzheimer aantroffen waarin zijn zorg voor Auguste D. en gesprekken met haar werden gedocumenteerd, evenals monsters van haar hersenweefsel. Zijn aantekeningen gaven ons extra inzicht in het onderzoek van Alzheimer en stelden wetenschappers ook in staat de hersenveranderingen die hij in zijn lezing had beschreven, rechtstreeks te verifiëren.

Alzheimer stierf op 19 december 1915. Hij was pas 51 jaar oud en stierf aan een infectie in zijn hart.

Hoe de ziekte van Alzheimer zijn naam kreeg

In 1906 hield Alois Alzheimer een lezing waarin hij de symptomen van Auguste schetste, evenals de veranderingen die hij in haar hersenen zag na haar dood. In 1907 werd deze lezing gepubliceerd. Het werd echter pas in 1910 vernoemd naar Alzheimer, toen Emil Kraepelin in een psychiatrisch leerboek over de zaak van Auguste D schreef en er voor het eerst naar verwees als 'de ziekte van Alzheimer'.

Kanttekening over Alois Alzheimer

Interessant genoeg was Alzheimer in de zomer van 1884 betrokken bij een schermduel en werd de linkerkant van zijn gezicht ontsierd door een zwaard. Sinds die tijd zorgde hij ervoor dat alleen de rechterkant van zijn gezicht op foto's werd getoond.

Andere bijdragen van Alzheimer aan wetenschap en geneeskunde

Alzheimer was om verschillende redenen uniek in dit tijdperk.

Ten eerste was hij een uitstekende wetenschapper die gedetailleerde aantekeningen maakte en de nieuwste onderzoekstechnieken gebruikte. Naast het identificeren van de ziekte van Alzheimer, omvatte zijn onderzoek ook specifieke bevindingen van hersenveranderingen bij de ziekte van Huntington, aderverkalking en epilepsie.

Alzheimer hechtte ook veel belang aan het spreken en praten met zijn patiënten in een tijd waarin veel artsen weinig interactie hadden met degenen onder hun hoede.

Alzheimer wordt ook gecrediteerd voor het implementeren van beleid in het asiel tegen het in bedwang houden van patiënten. Hij eiste dat zijn personeel patiënten humaan behandelde, interactie met hen had en vaak met hen praat, en therapeutische baden voor hen verzorgde.Voorheen kregen patiënten in een gesticht weinig zorg en werd de isolatiekamer vaak gebruikt. Op deze manier leverde Alzheimer een belangrijke bijdrage aan de medische wereld door invloed uit te oefenen op de manier waarop artsen patiënten als individuele personen beschouwden en behandelden.