Ongewone kenmerken en bijwerkingen van amiodaron

Amiodaron (Cordarone, Pacerone) is een effectief en vaak voorgeschreven middel tegen aritmie, maar het heeft enkele duidelijke verschillen met veel andere geneesmiddelen. Als uw arts dit geneesmiddel voor hartritmestoornissen voorschrijft, moet u de eigenaardigheden - en de risico's - die eraan verbonden zijn, begrijpen.

Ongewone kenmerken

Amiodaron heeft verschillende kenmerken die het uniek maken onder de anti-aritmica, en zelfs onder medicijnen in het algemeen.

Lange laadtijd

Bij orale inname duurt het weken voordat amiodaron zijn maximale effectiviteit bereikt, en om een ​​zeer ongebruikelijke reden. Terwijl de meeste medicijnen een tijdje in de bloedbaan circuleren totdat ze worden gemetaboliseerd of uitgescheiden, wordt amiodaron opgeslagen in de weefsels van het lichaam. De volledige anti-aritmische effecten van het medicijn worden pas bereikt als de weefsels voldoende verzadigd zijn met amiodaron. Het medicijn moet dus worden “geladen” voordat het optimaal effectief wordt.

Een typisch oplaadregime van amiodaron zou zijn om gedurende een week of twee grote orale doses te gebruiken en de dosering vervolgens de komende maand of zo af te bouwen. Het is niet ongebruikelijk om mensen in het begin 800 mg of 1200 mg per dag te geven en uiteindelijk om ze op slechts 100 of 200 mg per dag (oraal) te houden.

Amiodaron kan ook intraveneus worden toegediend wanneer de behandeling van aritmie urgent is, en het effect is veel sneller via deze route. Het overschakelen van intraveneuze naar orale toediening moet echter voorzichtig gebeuren, aangezien het medicijn voor chronisch gebruik nog steeds gedurende een langere periode moet worden opgeladen.

Lange halfwaardetijd

Amiodaron verlaat het lichaam heel, heel langzaam. Het wordt niet in merkbare mate uitgescheiden door de lever of de nieren. (Amiodaron wordt in de lever gemetaboliseerd tot desethylamiodaron, dat dezelfde anti-aritmische en toxische effecten heeft als amiodaron, en dat ook zeer lang in het lichaam blijft.)

Voor het grootste deel worden amiodaron en zijn metabolieten uit het lichaam verwijderd wanneer amiodaronbevattende cellen verloren gaan - zoals huidcellen of cellen uit het maagdarmkanaal, die elke dag met miljoenen worden afgestoten. Dit is een lang, langzaam proces.

Dus zelfs als wordt vastgesteld dat het nodig is om met amiodaron te stoppen (bijvoorbeeld vanwege bijwerkingen), blijft het medicijn in meetbare hoeveelheden in het lichaam voor een zeer lange tijd nadat de laatste dosis is ingenomen.

De halfwaardetijd van amiodaron wordt, in tegenstelling tot de meeste andere geneesmiddelen, gemeten in weken in plaats van uren.

Verschillende mechanismen

Amiodaron werkt via veel verschillende mechanismen, in tegenstelling tot de meeste medicijnen. Het is zowel een klasse I als een klasse III anti-aritmicum en het werkt ook als een bètablokker en als een calciumblokker (klasse II en IV). Het verwijdt de bloedvaten en het werkt vaak om het effect van schildklierhormoon te wijzigen. Al deze effecten dragen bij aan het vermogen om aritmieën te behandelen en verklaren waarschijnlijk de unieke effectiviteit van amiodaron.

Bijwerkingen

Omdat amiodaron in veel verschillende weefsels in het lichaam wordt opgeslagen, kan het bijwerkingen veroorzaken bij veel verschillende organen. Het kan maanden of jaren duren voordat sommige van deze bijwerkingen zich ontwikkelen, dus iedereen die dit medicijn gebruikt, moet altijd waakzaam zijn voor nieuwe bijwerkingen. Bovendien zijn de bijwerkingen van amiodaron meestal zeer ongebruikelijk voor anti-aritmica - of voor welk medicijn dan ook.

Om deze redenen duurde het, toen amiodaron voor het eerst in klinisch gebruik kwam, meer dan een decennium voordat artsen erkenden dat veel van de vreemde symptomen die ze zagen, werden veroorzaakt door amiodaron.

Tot op de dag van vandaag moeten artsen patiënten die amiodaron gebruiken nauwlettend volgen gedurende de hele tijd dat ze de medicatie gebruiken om te bepalen of het medicijn problemen veroorzaakt.

Hier zijn enkele van de meer kenmerkende bijwerkingen die kunnen worden gezien bij amiodaron:

• Afzettingen op het hoornvlies: Amiodaron veroorzaakt gewoonlijk afzettingen op het hoornvlies van de ogen, wat af en toe leidt tot "halo-visie", waar het kijken naar felle lichten 's nachts hetzelfde is als kijken naar de maan op een mistige avond.
• Verkleuring van de huid: Amiodaron kan een ontsierende (en mogelijk permanente) blauwgrijze verkleuring van de huid veroorzaken, meestal in gebieden met blootstelling aan de zon.
• Gevoeligheid voor de zon: Amiodaron maakt de huid vaak gevoelig voor zonlicht, zodat zelfs triviale blootstelling zonnebrand kan veroorzaken.
• Schildklierproblemen: Amiodaron kan schildklieraandoeningen veroorzaken, zowel hypothyreoïdie (lage schildklier) als hyperthyreoïdie (hoge schildklier). Deze schildklierproblemen komen vrij vaak voor bij amiodaron en kunnen ernstig zijn. Om deze reden moet bij patiënten die dit medicijn gebruiken, hun schildklierfunctie routinematig worden gecontroleerd.
• Levertoxiciteit: aangezien amiodaron levertoxiciteit kan veroorzaken, moeten leverenzymen periodiek worden gecontroleerd.
• Maagklachten: Amiodaron veroorzaakt vaak wat misselijkheid, braken of verlies van eetlust.
• Longtoxiciteit: De meest gevreesde bijwerking van amiodaron, longtoxiciteit kan verschillende vormen aannemen. Het kan een acuut longsyndroom veroorzaken dat patiënten wanhopig ziek maakt, intensieve zorg nodig heeft en vaak de dood tot gevolg heeft. Of het kan een meer verraderlijke, geleidelijke, onmerkbare, verstijving van de longen veroorzaken die zowel de arts als de patiënt over het hoofd kunnen zien totdat ernstige, waarschijnlijk onomkeerbare longschade is aangericht.

Wanneer moet amiodaron worden gebruikt?

Vanwege de unieke moeilijkheden en risico's van het gebruik van amiodaron, mag dit medicijn alleen worden gebruikt bij mensen van wie de aritmieën levensbedreigend of zeer ontwrichtend zijn voor het leven, en alleen als er geen andere redelijke therapieën zijn. uniek effectief en heeft vele duizenden mensen met invaliderende aritmieën geholpen om een ​​bijna normaal leven te leiden.

Een woord van Verywell

Bij juist gebruik kan amiodaron een groot voordeel zijn voor mensen met ernstige hartritmestoornissen. Maar vanwege zijn potentiële toxiciteit moet het gebruik ervan worden beperkt. Artsen die amiodaron voorschrijven, zijn hun patiënten een zorgvuldige bespreking verschuldigd over de vele mogelijke problemen die met het medicijn kunnen optreden. Artsen moeten zich ertoe verbinden om langdurige partners van hun patiënten te worden, waarbij ze zorgvuldig op nieuwe bijwerkingen letten zolang dit unieke medicijn wordt gebruikt.