Een overzicht van ademgeluiden

Ademgeluiden kunnen worden gehoord met een stethoscoop tijdens in- en uitademing - een praktijk die bekend staat als auscultatie.Abnormale longgeluiden zoals stridor, rhonchi, piepende ademhaling en rales, evenals kenmerken zoals toonhoogte, luidheid en kwaliteit, kunnen belangrijke aanwijzingen geven over de oorzaak van ademhalingssymptomen.

Hoewel de "kunst" van zorgvuldige auscultatie vaak wordt gebagatelliseerd door de komst van gemakkelijk toegankelijke beeldvorming en laboratoriumtests, blijft een grondig longonderzoek dat ook inspectie, palpatie en percussie omvat een hoeksteen bij het diagnosticeren van aandoeningen variërend van astma tot hartfalen. Het is een feit dat u zich geen zorgen hoeft te maken.

Auscultatie van de longen

Naast het gebruik van een stethoscoop om naar uw hart te luisteren, gebruiken artsen deze ook om naar uw longen te luisteren. Ze houden een oor uit voor de vele nuances in ademgeluiden die kunnen helpen ervoor te zorgen dat u gezond bent of een mogelijke zorg vaststelt.

Luisteren naar de longen kan het beste gebeuren in een stille kamer met een persoon die met open mond zit. Idealiter zou auscultatie onder kleding moeten worden uitgevoerd (of, naast het beste, door zo min mogelijk kleding.) Voordat de stethoscoop wordt aangebracht, moeten zorgverleners het diafragma opwarmen (tenzij een noodgeval onmiddellijke beoordeling vereist) voor comfort.

Het onderzoek moet zich uitstrekken van de bovenkant van de longen tot aan de onderste longvelden, waarbij auscultatie wordt uitgevoerd op de voorste borstkas, de achterste borstkas en onder de oksels (mid-axillair gebied).

Diepere ademhalingen zorgen ervoor dat ademgeluiden gemakkelijker worden gehoord. Soms is een pauze tijdens het examen nodig om duizeligheid te voorkomen.

Een stethoscoop is handig omdat het helpt om interne geluiden te vergroten, maar een oor dat dicht tegen de huid wordt gedrukt, kan veel informatie geven als er geen beschikbaar is.

Er zijn verschillende kenmerken die artsen opmerken bij het luisteren naar de longen.

Normale ademgeluiden

Er kunnen drie primaire soorten normale ademhalingsgeluiden worden gehoord, afhankelijk van de locatie waar de stethoscoop is geplaatst:

Tracheale ademgeluiden

Tracheale ademhalingsgeluiden zijn luid en hoog en worden bij gezonde mensen voornamelijk via de luchtpijp (de onderste nek) gehoord.

Bronchiale ademgeluiden

Bronchiale ademgeluiden zijn hoorbaar over de grote bronchiën (over het borstbeen of borstbeen in het midden van de borst en tussen de schouderbladen op de rug). Ze zijn hoger van toon en luider dan ademgeluiden die via andere delen van de longen worden gehoord, maar zachter en meer hol klinkend (buisvormig) in vergelijking met tracheale ademgeluiden.

De uitademingsfase is meestal langer dan de inademingsfase en er is een pauze tussen inademing en uitademing.

Bronchiale ademhalingsgeluiden worden soms ook gehoord in andere delen van de longen (als gevolg van geluidsoverdracht) met aandoeningen zoals longontsteking, longtumoren, atelectase (ineenstorting van een deel van een long) of een pneumothorax (ingeklapte long).

Vesiculaire ademgeluiden

Mensen zijn vaak meer bekend met vesiculaire ademhalingsgeluiden, omdat dit de geluiden zijn die over een groot deel van de longen worden gehoord. Ze zijn lager en zachter dan tracheobronchiale ademgeluiden.

Inspiratie is langer dan expiratie en er is geen pauze tussen inspiratie en expiratie.

Verhouding tussen inspiratie en verval

Zoals opgemerkt, kan de verhouding tussen inspiratie en verval variëren, afhankelijk van waar u luistert. De normale verhouding tussen inademing en uitademing (bronchiale ademgeluiden) is 1: 2 in rust en tijdens het slapen, en 1: 1 bij inspanning.

Een verandering in deze verhouding kan aanwijzingen geven voor de aanwezigheid van ziekte. Bij obstructieve longziekten zoals emfyseem kan de verhouding bijvoorbeeld in plaats daarvan 1: 4 of zelfs 1: 5 zijn.

Frequentie en toonhoogte

De toonhoogte of frequentie van ademgeluiden kan worden omschreven als hoog of laag. Pitch is vooral handig als er abnormale ademgeluiden aanwezig zijn.

Intensiteit

De intensiteit of luidheid van ademgeluiden kan worden omschreven als normaal, verminderd (verminderd) of afwezig. De intensiteit is meestal hoger in de basen dan aan de bovenkant van de longen (toppen).

Als u op één kant ligt, zijn de ademgeluiden meestal het luidst aan de kant van de borst die zich het dichtst bij de onderzoekstafel bevindt.

Verminderde of afwezige borstgeluiden kunnen in een aantal verschillende omstandigheden worden opgemerkt:

• Als er vocht rond de longen is, zoals bij pleurale effusie
• Als er lucht rond de longen is, zoals bij een pneumothorax
• Als de longen te hard zijn opgeblazen, zoals bij emfyseem
• Wanneer de luchtstroom naar een deel van de longen wordt verminderd, zoals bij een obstructie door een tumor of vreemd lichaam
• Als de dikte van de borstwand wordt vergroot, zoals bij obesitas

Kwaliteit (timbre)

Kwaliteit kan worden gezien als de "muzikale kenmerken" van de ademgeluiden, inclusief zaken als boventonen en harmonischen. Piepende ademhaling heeft de neiging om een ​​muzikaal geluid te hebben dat meer dan één noot bevat, terwijl stridor vaak eenfasig is.

Vocale resonantie

Artsen kunnen aanvullende informatie krijgen door u te laten praten terwijl ze naar uw longen luisteren. Dit kan helpen bij het identificeren van tekenen van consolidatie van longweefsel, dat wil zeggen, wanneer lucht die gewoonlijk de luchtwegen vult, wordt vervangen door een vloeistof, zoals pus.

Ze kunnen dit op de volgende manieren doen:

• Fluisterde borstspier: uw arts zal u zachtjes een woord laten fluisteren (meestal een woord dat uit twee lettergrepen bestaat). Als er sprake is van consolidatie, kunnen gefluisterde woorden duidelijk worden gehoord.
• Egofonie: Een arts zal je "E" laten zeggen terwijl ze naar je borst luisteren. Als er longconsolidatie aanwezig is, klinkt het misschien als een nasale "A".
• Bronchofonie: uw arts zal u met een normale stem "99" laten zeggen. Als consolidatie aanwezig is, kunnen ze dit duidelijk of met meer intensiteit horen. (Het geluid zou worden gedempt met normaal longweefsel.)

Verminderde overdracht van vocale geluiden kan optreden bij aandoeningen zoals een pneumothorax.

Abnormale ademgeluiden

Er zijn een aantal verschillende termen die worden gebruikt om abnormale of onvoorziene ademgeluiden te beschrijven, en deze kunnen erg verwarrend zijn.

Sommige worden gehoord met een stethoscoop (auscultatie), maar sommige kunnen zonder een worden gehoord. Deze geluiden kunnen verschillen afhankelijk van of ze overheersend zijn tijdens inspiratie of expiratie, de kwaliteit van de geluiden en meer.

Piepende ademhaling

Piepende ademhalingis een term die wordt gebruikt om hoge fluitende geluiden in de longen te beschrijven, en is meestal meer uitgesproken bij het verstrijken. Deze geluiden kunnen ook worden omschreven als piepend, muzikaal of kreunend (als ze laag zijn).

Als ze muzikaal zijn, kunnen piepende ademhaling klinken als een enkele noot of meerdere tonen, waarbij enkele tonen vaker voorkomen bij ziekte in de kleine luchtwegen, en meerdere tonen of verschillende tonen die te horen zijn wanneer er grotere luchtwegen bij betrokken zijn.

Piepende ademhaling is niet altijd abnormaal en kan worden gehoord bij gezonde mensen met een gedwongen uitademing na een diepe ademhaling. Het is meestal continu.

Squawksis een term die wordt gebruikt om zeer korte piepende ademhaling te beschrijven die meestal laat tijdens de inademing optreedt. Ze kunnen worden gezien bij aandoeningen zoals longontsteking, longfibrose of bronchiolitis obliterans.

Er zijn veel mogelijke oorzaken van piepende ademhaling, waarbij obstructieve luchtwegaandoeningen de meest voorkomende zijn. Ze omvatten:

• Astma: hoewel vaak, is niet alle piepende ademhaling te wijten aan astma. Het is ook belangrijk op te merken dat er mogelijk sprake is van ernstige astmaweinig of geen piepende ademhaling. Lucht moet bewegen om het piepende geluid te genereren, en piepende ademhaling kan lijken te verdwijnen, ook al verslechtert de toestand.
• COPD: Chronische obstructieve longziekten zoals emfyseem, chronische bronchitis en bronchiëctasie worden vaak geassocieerd met piepende ademhaling.
• Aspiratie van vreemd lichaam
• Bronchitis

Piepende ademhaling kan diffuus en gegeneraliseerd zijn, zoals bij astma, of focaal optreden in één regio als gevolg van obstructie door een vreemd lichaam of een tumor.

Stridor

Stridor verwijst naar een hoge toon met een muzikale kwaliteit die meestal met inspiratie wordt gehoord; het is meestal het luidst over de nek. Het is een continu geluid dat optreedt als er een blokkade is in de bovenste luchtwegen.

Stridor moet dringend worden aangepakt, omdat dit kan duiden op een medisch noodgeval.

Obstructie in de bovenste luchtwegen komt minder vaak voor dan in de onderste luchtwegen en kan het gevolg zijn van:

• Epiglottitis: dit is een ontsteking van de epiglottis (de flap van kraakbeen achter de tong) en is een medisch noodgeval. Wanneer de epiglottis opzwelt, kan deze het binnendringen van lucht in de longen blokkeren; zelfs het plaatsen van een buis om te ademen (endotracheale buis) kan een uitdaging zijn.
• Kroep (laryngotracheitis)
• Vreemd lichaam in de bovenste luchtwegen
• Tracheale stenose of tracheomalacie
• Stemband disfunctie
• Laryngomalacie

Inspirerende zucht

Bij kinkhoest (kinkhoest) kan na het hoesten een hoog "kink" -geluid te horen zijn.

Rhonchi

Rhonchi wordt, in tegenstelling tot piepende ademhaling, beschreven als lage, onhandige of ratelende geluiden, hoewel ze soms op snurken lijken.

Ze verdwijnen vaak met hoesten en worden meestal veroorzaakt door een obstructie of ophoping van slijm in de grote luchtwegen.

Rales of Crackles

Rales of craquelé worden ook welcrepitatieen zijn vaak onderbroken geluiden die het meest uitgesproken worden door inspiratie. De geluiden zijn beschreven als onhandig, ratelend, knetterend, rammelend of knallend, en ze treden op wanneer de kleinere luchtwegen tijdens inademing plotseling opengaan.

Crackles kunnen verder worden gedefinieerd als vochtig of droog, fijn of grof, waarbij fijn craquelé vermoedelijk meer verband houdt met een kleine luchtwegaandoening en grove craquelés die worden waargenomen bij grote luchtwegaandoeningen.

Deze geluiden houden vaak verband met vochtophoping in de longblaasjes, de kleinste luchtwegen van de longen.

Enkele mogelijke oorzaken zijn:

• Longoedeem
• Rechtszijdig hartfalen
• Interstitiële longaandoeningen, zoals idiopathische longfibrose
• Longontsteking

Pleurale wrijving

Een pleurale wrijving is een gruizig geluid dat wordt vergeleken met het geluid van lopen op verse sneeuw of zittend op een leren bank. In tegenstelling tot rales wordt het geluid niet duidelijk bij hoesten. Een pleurale wrijving kan optreden tijdens zowel inademing als uitademing.

Aandoeningen die ontsteking veroorzaken van de membranen langs de longen (pleura) kunnen resulteren in wrijving, zoals:

• Pleuritis
• Longtumoren die zich uitstrekken tot het borstvlies
• Pleuraal mesothelioom (een kwaadaardige tumor van het borstvlies)

Diagnose en evaluatie

Naast auscultatie zijn er verschillende andere componenten voor een grondig longonderzoek. De geluiden die uw arts hoort, worden in overweging genomen naast de informatie die tijdens de rest van uw beoordeling is verzameld, evenals de resultaten van eventuele uitgevoerde tests om te bepalen of uw ademhaling normaal is of om een ​​diagnose te helpen stellen.

Inspectie

Visualisatie van de borst is een belangrijk onderdeel van een longonderzoek, samen met luisteren en palperen (aanraken). Artsen merken bij inspectie een aantal factoren op:

• Ademhalingssnelheid: de ademhalingssnelheid is bedacht als het verwaarloosde vitale teken en het belang ervan kan niet genoeg worden benadrukt. In de ziekenhuisomgeving kan het soms waardevoller zijn dan bloeddruk of hartslag bij het voorspellen van de prognose. Een normale ademhalingsfrequentie bij een volwassene is minder dan 20 ademhalingen gedurende een periode van één minuut in rust.
• Ademhalingspatroon: het ademhalingspatroon kan net zo belangrijk zijn als de snelheid. Eén type onregelmatige ademhaling, Cheyne Stokes-ademhaling, komt veel voor bij mensen die sterven (hoewel het ook bij gezonde mensen kan worden gezien).
• Symmetrie van uitzetting van de borst
• Diepte van ademhaling

Ademhalingsfrequentie: termen om te weten

• Tachypneu: snelle, oppervlakkige ademhalingen
• Hyperpnoe: diepe en moeizame ademhaling
• Bradypnea: ademhalingssnelheid die te traag is
• Apneu: betekent letterlijk "geen adem"

Palpatie

Palpatie of het voelen van de borst is ook belangrijk. Bevindingen kunnen zijn:

• Tactiele fremitus: een voelbaar gevoel (vibratie) wordt bij ademhaling overgebracht op de borstwand. Dit kan worden verminderd met een pleurale effusie of pneumothorax.
• Gevoeligheid: de borst kan gevoelig zijn als gevolg van ribfracturen, ontsteking van de ribgewrichten of een andere zorg.

Percussie

Percussie of tikken op de borst is het laatste aspect van een uitgebreid longonderzoek. Een vinger op de borst leggen en met een andere vinger op die vinger tikken, resulteert meestal in een resonerend geluid.

Abnormale bevindingen kunnen zijn:

• Hyperresonantie: de resonantie kan toenemen bij emfyseem of een pneumothorax
• Hyporesonantie (dof geluid met percussie): een afname van de resonantie kan worden gevonden bij een pleurale effusie of longontsteking

Andere fysieke tekenen van longziekte

Er zijn een aantal andere fysieke symptomen die aanwijzingen kunnen geven voor een longziekte, en er moet een longonderzoek worden uitgevoerd samen met een algemeen lichamelijk onderzoek wanneer de tijd het toelaat.

• Huidskleur: een glimp van de huidskleur van een persoon kan bleekheid vertonen als gevolg van bloedarmoede, wat een snelle ademhaling kan veroorzaken. Cyanose verwijst naar een blauwachtig uiterlijk van de vingers, lippen en mond dat wordt geassocieerd met een laag zuurstofgehalte in het bloed.
• Clubbing: dit beschrijft vingers die het uiterlijk van een omgekeerde lepel aannemen. Uitgaan wordt geassocieerd met longziekte, vooral longkanker of interstitiële longziekte, hoewel het soms ook bij gezonde mensen voorkomt.
• Neusopflakkering: verwijding van de neusgaten tijdens het ademen kan een teken zijn van ademhalingsmoeilijkheden bij kinderen en volwassenen die hun symptomen niet kunnen beschrijven.
• Gebruik van bijkomende spieren: Het middenrif is de primaire spier die wordt gebruikt bij het ademen, maar bij ademnood kan het gebruik van bijkomende spieren in de nek en borst soms een veelbetekenend teken zijn van problemen.
• Lymfeklieren: vergrote lymfeklieren net boven de sleutelbeenderen (supraclaviculaire lymfeklieren) of nek (cervicale lymfeklieren) kunnen in verband worden gebracht met longkanker of lymfomen in de borst.
• Tandvleesaandoeningen / tandbederf: Tandinfecties en tandbederf kunnen wijzen op een longabces of aspiratiepneumonie.
• Mentale toestand: verwarring of bewustzijnsverlies kan optreden als gevolg van lage zuurstofniveaus (hypoxie).

Er zijn andere factoren die de ademhaling of bevindingen tijdens het longonderzoek kunnen beïnvloeden, waaronder obesitas of scoliose. Ook deze zullen worden vermeld.

Labs en beeldvorming

Afhankelijk van het longonderzoek, evenals de symptomen en risicofactoren, kunnen laboratorium- en beeldvormende tests worden aanbevolen.

• Röntgenfoto van de borst: het is belangrijk op te merken dat hoewel een röntgenfoto van de borst erg nuttig kan zijn bij de diagnose, een negatieve röntgenfoto van de borst niet noodzakelijkerwijs verschillende longaandoeningen kan uitsluiten. Ongeveer 30% van de gemiste longkankers treedt bijvoorbeeld op als gevolg van scanfouten bij het lezen van röntgenfoto's op de borst.
• Laterale röntgenfoto van het zachte weefsel van de nek: op röntgenfoto's kan het "duimteken" worden gezien met epiglottitis.
• CT-scan op de borst: om te zoeken naar tumoren, vreemde lichamen en nog veel meer
• Ventilatie / perfusie (VQ) scan
• Oximetrie
• Arteriële bloedgassen (ABG's)
• Longfunctietests
• Longplethysmografie voor restrictieve longziekten zoals idiopathische longfibrose
• Sputumcytologie / cultuur
• Laryngoscopie: een buis wordt door de mond ingebracht om de strottenhoofd te bekijken.
• Bronchoscopie
• Volledig bloedbeeld (CBC)
• D-dimeer bloedtest voor longembolie

Een woord van Verywell

Auscultatie kan een hulpmiddel zijn dat gemakkelijk over het hoofd wordt gezien met de technologie die tegenwoordig voor artsen beschikbaar is. Het is echter een belangrijk onderdeel van een lichamelijk onderzoek. Hoewel het goedkoop en gemakkelijk uit te voeren is, biedt het een schat aan informatie die kan helpen bij het diagnosticeren van longziekten en andere aandoeningen.

De tijd nemen om uw artsen te vragen waar ze naar luisteren en wat ze op uw examen horen, is een goed begin om uw eigen advocaat in uw gezondheidszorg te worden.