Hoe kanker wordt gediagnosticeerd

Er is niet één definitieve diagnostische test voor kanker. Er worden veel tests en onderzoeken gebruikt om de diagnose vast te stellen, omdat er veel soorten kanker zijn.

Het type kanker, evenals het (de) lichaamsdeel (delen) die het beïnvloedt, zullen de beslissingen van een arts over te bestellen tests sturen, evenals de keuze van de behandeling beïnvloeden.

Het afnemen van de medische geschiedenis van een persoon, het uitvoeren van een lichamelijk onderzoek, het bestellen van bloed- en beeldvormende tests, evenals biopsieën, zijn allemaal stappen die een arts kan nemen als hij vermoedt dat iemand kanker heeft.

Heel goed / Brianna Gilmartin

Zelfcontroles

Vroege opsporing verhoogt de kans op een succesvolle behandeling van kanker aanzienlijk.

Een proactieve stap die u kunt nemen, is thuis regelmatig zelfcontroles uitvoeren. Kankers waarop u zelfcontroles kunt uitvoeren, zijn onder meer:

• Borstkanker. De borsten moeten regelmatig worden onderzocht op veranderingen in vorm en textuur.
• Testiculaire kanker. Regelmatige controles van de testikels kunnen veranderingen in vorm, grootte of textuur detecteren.
• Huidkanker: veranderingen op het huidoppervlak (overal van het hoofd tot de tenen) die huidkanker kunnen zijn, zijn onder meer nieuwe wratten, moedervlekken, vlekken of knobbels.

Raadpleeg uw arts als u iets verontrustends opmerkt bij het uitvoeren van een zelfcontrole. Hoewel veranderingen in de borsten, testikels en huid vaak normaal zijn, kan uw arts de tests bestellen die nodig zijn om kanker uit te sluiten.

Labs en tests

Uw arts kan kiezen uit een reeks medische tests die hem kunnen helpen bij het diagnosticeren van kanker. Als u niet zeker weet waarom u een test heeft, vraag dan uw arts om uit te leggen waarom ze deze hebben besteld, of waarom ze de ene test of scan boven de andere hebben gekozen.

Bloedtesten

Bloedonderzoeken meten de hoeveelheid stoffen in uw lichaam, zoals rode bloedcellen, witte bloedcellen en markers van ontsteking. Hoewel bloedonderzoek kan helpen, kunnen ze kanker niet definitief diagnosticeren.

Een volledig bloedbeeld (CBC) en een bloedchemieprofiel zijn twee van de meest voorkomende bloedtesten, maar uw arts kan ook meer gespecialiseerde tests bestellen.

• Compleet bloedbeeld. Deze test meet het aantal bloedcellen, waaronder witte bloedcellen, rode bloedcellen en bloedplaatjes, die in uw lichaam circuleren. De test meet ook hemoglobine- en hematocrietwaarden. Hemoglobine is een zuurstofdragend eiwit dat in uw rode bloedcellen en in uw bloed als geheel wordt aangetroffen. Hematocriet is de verhouding tussen het volume rode bloedcellen en het totale bloedvolume. Een volledig bloedbeeld is vooral nuttig voor het diagnosticeren en volgen van kankers die het bloed aantasten, zoals leukemie.
• Bloedchemie profiel. Deze test wordt ook wel een chemiepanel of metabolisch profiel genoemd en meet de niveaus van vetten, elektrolyten, enzymen, hormonen en eiwitten in het lichaam. De niveaus van deze stoffen helpen een arts om te zien hoe goed organen functioneren. Leverfunctietests meten bijvoorbeeld eiwitten zoals albumine en enzymen zoals alaninetransaminase (ALT) en aspartaattransaminase (AST). De niveaus van deze eiwitten en enzymen geven aan hoe goed uw lever werkt.
• Cytogenetische analyse. Deze test kijkt naar witte bloedcellen om te zien of er veranderingen zijn in het aantal of de structuur van de chromosomen van de cellen. Als alternatief kunnen ook beenmergcellen worden onderzocht.

Urineonderzoek

Urineonderzoek onderzoekt het uiterlijk en de inhoud van uw urine op tekenen die op kanker kunnen duiden. Het onderzoeken van urine kan helpen bij het diagnosticeren van nier- en urotheelkankers (die de blaas, urineleiders, urethra en nierbekken aantasten).

Biopsie

Om een ​​diagnose van kanker te bevestigen, zal uw arts chirurgisch wat weefsel of cellen uit de tumor in uw lichaam verwijderen en het monster naar een laboratorium sturen om te testen. Dit heet een biopsie.

Er zijn veel soorten biopsieën. Degene die uw arts uitvoert, is afhankelijk van het type kanker dat wordt vermoed en waar de tumor zich bevindt.

• Fijne naaldaspiratie (FNA). Een kleine, dunne en holle naald wordt gebruikt om cellen en een beetje vloeistof uit een tumor te verwijderen. Als de tumor diep in het lichaam zit, wordt een echografie of CT-scan gebruikt om de naald te geleiden.
• Kernbiopsie. De naald die wordt gebruikt voor een kernbiopsie is iets groter dan voor FNA, maar de procedure is vergelijkbaar. Het wordt uitgevoerd met lokale anesthesie om pijn te verminderen.
• Excisiebiopsie. Een chirurgische ingreep waarbij de huid wordt doorgesneden en de hele tumor wordt verwijderd. Het gebied is verdoofd met lokale of regionale anesthesie. Als de tumor dieper in het lichaam zit (zoals in de maag of borstkas), wordt algemene anesthesie toegepast. Soms kan de arts ook een deel van het normale weefsel rondom de tumor verwijderen.
• Incisionele biopsie. Een chirurgische procedure vergelijkbaar met een excisiebiopsie, behalve dat slechts een klein deel van de tumor wordt verwijderd (in plaats van alles eruit te halen).
• Endoscopische biopsie. Een flexibele, dunne buis met een camera en lamp aan één uiteinde (endoscoop) wordt in een specifiek deel van het lichaam ingebracht, zoals de mond, neus, keel, blaas en longen. Tijdens de procedure kunnen medische hulpmiddelen door de buis worden geleid om de arts in staat te stellen cellen of weefselmonsters te verwijderen.
• Laparoscopische biopsie. Vergelijkbaar met de endoscopische biopsie, gebruikt deze biopsie een instrument dat een laparoscoop wordt genoemd om in de buik te kijken en weefselmonsters te verkrijgen.
• Huidbiopsie. Uw arts kan kiezen uit verschillende huidbiopten, afhankelijk van het type huidkanker dat hij vermoedt. Een ponsbiopsie verwijdert een monster van de diepe lagen van de huid (epidermis, dermis en onderhuids vet). Een scheerbiopsie verwijdert de bovenste huidlagen (de epidermis en een deel van de dermis). Deze test is geschikt voor het diagnosticeren van sommige soorten basaalcel- of plaveiselcelkanker. Incisionele huidbiopsieën verwijderen delen van de huid tot aan de vetlaag. Excisiebiopsieën verwijderen de hele tumor. Huidbiopsieën worden uitgevoerd met lokale anesthesie om het gebied te verdoven.

Cytologische tests

Cytologietests zoeken naar kankercellen in lichaamsvloeistoffen. Voorbeelden van cytologietests voor lichaamsvloeistoffen zijn onder meer:

• Urine
• Sputum (slijm of slijm uit de longen)
• Pleuravocht (in de ruimte rond de longen)
• Pericardvocht (in de zak rond het hart)
• Cerebrospinale vloeistof (in de ruimtes rond de hersenen en het ruggenmerg)
• Ascitisch of peritoneaal vocht (in de buikholte)

Cytologietests kunnen ook worden uitgevoerd op cellen die van een bepaald orgaan zijn geschraapt of geborsteld. Dit wordt schraap- of borstelcytologie genoemd.

Een bekend voorbeeld van deze techniek is een uitstrijkje, dat op zoek gaat naar abnormale cellen in baarmoederhalsweefsel. De mond, slokdarm, bronchiën en maag kunnen ook worden geschraapt en geborsteld voor cellen.

Andere tests

Nadat de diagnose is gesteld, kan uw arts tumormarkertests en genetische tests bestellen om het exacte type kanker dat u heeft te bepalen, het stadium ervan te beoordelen en een beslissing te nemen over de behandeling.

Angst en kankertesten

Als u tests nodig heeft om erachter te komen of u kanker heeft, is het normaal dat u angstig en overstuur bent. Vraag uw dierbaren om ondersteuning en weet dat zelfs als de test de diagnose bevestigt, veel kankers kunnen worden behandeld (vooral als ze vroeg worden ontdekt).

In beeld brengen

Met beeldvormingstests kan een arts afbeeldingen verkrijgen van de interne delen en organen van uw lichaam. Deze foto's helpen hen te zien of er tumoren of veranderingen zijn die door kanker kunnen worden veroorzaakt.

Röntgenstralen

Röntgenfoto's zijn snelle, pijnloze tests waarbij lage doses straling worden gebruikt om afbeeldingen van verschillende delen van uw lichaam te verkrijgen. In sommige gevallen wordt een speciale contrastkleurstof gegeven om de foto's duidelijker te maken. De kleurstof kan aan u worden gegeven om door te slikken, in uw aderen worden geïnjecteerd of via uw rectum in uw darmen terechtkomen.

Verschillende röntgenfoto's worden gebruikt om verschillende kankers te diagnosticeren. Een röntgenfoto van de borstkas kan bijvoorbeeld helpen bij het diagnosticeren van longkanker, terwijl röntgenfoto's van het skelet botkanker kunnen detecteren.

Computertomografie (CT) -scan

Een computertomografie (CT) -scan maakt gebruik van een röntgenapparaat dat op een computer is aangesloten om verschillende foto's van uw lichaam vanuit verschillende hoeken te maken en deze vervolgens te verwerken tot dwarsdoorsnedebeelden.

Net als bij gewone röntgenfoto's, kan een speciale contrastkleurstof worden gegeven om de foto's duidelijker te maken of om uw arts te helpen een specifiek orgaan of specifieke structuur beter te zien.

Echografie

Bij deze scan worden hoogfrequente geluidsgolven gebruikt om afbeeldingen te genereren die bekend staan ​​als sonogrammen. Echo's kunnen helpen bij het diagnosticeren van kankers in gebieden die niet duidelijk zichtbaar zijn op röntgenfoto's.

Echografieën kunnen artsen ook helpen naalden te geleiden tijdens een fijne naaldaspiratie of kernbiopsieën.

Magnetic Resonance Imaging (MRI) -scan

Net als CT-scans, creëert een MRI-scan (Magnetic Resonance Imaging) dwarsdoorsnedebeelden van uw lichaam. In plaats van röntgenstralen te gebruiken, gebruiken MRI's magnetische velden en radiogolven om afbeeldingen met een hoge resolutie te maken.

MRI's kunnen ook helpen bepalen of kanker zich heeft verspreid (uitgezaaid) naar andere delen van het lichaam.

Mammografie

Borstkanker kan worden opgespoord met een soort röntgenfoto die mammogrammen worden genoemd. Mammografiemachines zijn specifiek ontworpen om borstweefsel te onderzoeken op afwijkingen.

Voordat u een mammogram of een ander type röntgenfoto maakt, moet u uw arts laten weten of er een kans is dat u zwanger zou kunnen zijn. Afhankelijk van het gebied van uw lichaam dat moet worden geröntgend, moet u mogelijk speciale voorzorgsmaatregelen nemen om blootstelling van de foetus aan straling te vermijden of te verminderen.

Nucleaire geneeskunde scant

Deze tests helpen artsen om tumoren te vinden en kankers op de juiste manier te laten verlopen. Deze tests gebruiken radionucliden (stoffen die u inslikt, inademt of waarmee u wordt geïnjecteerd) die een kleine dosis straling afgeven.

De radionuclide, ook wel tracer genoemd, hoopt zich op in uw lichaam. Met behulp van speciale camera's en computers kan uw arts 2D- en 3D-beelden verkrijgen van het lichaamsdeel dat wordt getest.

Nucleaire scans doen geen pijn en kunnen poliklinisch worden uitgevoerd. Voorbeelden zijn onder meer botscans, MUGA-scans, schildklierscans, galliumscans en PET-scans.

Endoscopieprocedures

Voor endoscopische procedures brengt een arts een buisachtig apparaat in uw lichaam zodat ze naar binnen kunnen kijken. De buis, een endoscoop genaamd, heeft een lichte en kleine camera aan het uiteinde.

Endoscopieprocedures die worden gebruikt om kanker te diagnosticeren, zijn onder meer:

• Cystoscopie
• Bronchoscopie
• Colonoscopie
• Bovenste endoscopie
• Laparoscopie
• Laryngoscopie
• Thoracoscopie
• Mediastinoscopie

Auditie

Screeningtests helpen bij het opsporen van kankervoordateen persoon heeft tekenen of symptomen.

Er zijn betrouwbare screeningsmethoden voor veel, maar niet alle soorten kanker.

Mensen met een verhoogd risico op bepaalde vormen van kanker moeten mogelijk regelmatig worden gescreend. Voor mensen die geen specifieke risicofactoren hebben, kunnen routinematige screenings voor specifieke kankers worden aanbevolen zodra ze een bepaalde leeftijd hebben bereikt.

Volgens CDC-gegevens kunnen screeningstests sterfgevallen door bepaalde soorten kanker helpen voorkomen door vroege detectie.

Borstkanker

Borstkanker kan op de volgende manieren worden gescreend.

• Mammogram. Een type röntgenfoto die speciaal is ontworpen voor borsten. De scan kan tumoren laten zien en onregelmatigheden detecteren.
• Zelf-onderzoek. Thuis uw eigen borsten controleren op veranderingen in vorm of maat.
• Lichamelijk onderzoek door een arts. Uw arts kijkt naar uw borsten en tepels en onderzoekt ze fysiek.
• Borst MRI. Een type MRI dat specifiek is ontworpen om borsttumoren te detecteren.

Colorectale kanker

Er zijn verschillende tests en procedures die worden gebruikt om te screenen op kanker van de dikke darm en het rectum, waaronder:

• Colonoscopie en sigmoïdoscopie. Een buis met een camera wordt in de anus ingebracht om een ​​arts in het rectum en de dikke darm te laten kijken.
• Ontlasting DNA-test. Analyse van uw ontlasting op DNA-veranderingen die kenmerkend zijn voor colorectale poliepen of kanker.
• Bariumklysma met dubbel contrast. Een röntgenfoto van de dikke darm en het rectum, waarbij bariumklysma wordt gebruikt als contrastmiddel om het colorectale gebied duidelijker te laten zien.
• Fecale occulte bloedtest (FOBT). Detecteert kleine bloedsporen in de ontlasting, wat een teken kan zijn van colorectale poliepen of kanker.

Baarmoederhalskanker

Er zijn twee hoofdtests die worden gebruikt om op baarmoederhalskanker te screenen.

• Pap-uitstrijkje. Het verzamelen van cellen uit de baarmoederhals, door middel van schrapen, om te controleren op abnormale celveranderingen.
• HPV-test. Vergelijkbaar met een uitstrijkje, maar stammen van het humaan papillomavirus (HPV) - een seksueel overdraagbare infectie die het risico op baarmoederhalskanker bij vrouwen sterk verhoogt - worden ook gecontroleerd. Uw arts kan alleen een HPV-test aanbevelen als de resultaten van uw uitstrijkje abnormaal zijn.

Prostaatkanker

Volgens de richtlijnen van de Centers for Disease Control and Prevention moeten de meeste mensen met een prostaat op 55-jarige leeftijd met hun arts beginnen te praten over routinematige prostaatkankeronderzoeken.

• Digitaal rectaal onderzoek. Een arts steekt een gehandschoende vinger in uw rectum om uw prostaat te onderzoeken op eventuele afwijkingen.
• Prostaat-specifiek antigeen (PSA) -test. Een bloedtest die het niveau van het prostaatspecifieke antigeen in uw lichaam meet. Hogere dan normale niveaus kunnen wijzen op prostaatkanker.

Mensen met een hoog risico op prostaatkanker kunnen worden geadviseerd om op jongere leeftijd met regelmatige screening te beginnen.

Huidkanker

Het is een goed idee om er een gewoonte van te maken om uw huid te controleren op veranderingen, maar de CDC raadt geen regelmatige huidkankeronderzoeken aan voor mensen zonder specifieke risicofactoren.

Als u echter eerder huidkanker heeft gehad of een huidverandering heeft (zoals een nieuwe moedervlek) die moet worden gecontroleerd, is het belangrijk om regelmatig contact op te nemen met uw arts.

• Fysiek onderzoek. Uw arts zal uw huid bekijken en aanraken om te zoeken naar tekenen van huidkanker.
• Dermoscopie. Met behulp van een medisch instrument dat dermatoscopie wordt genoemd, zal uw arts eventuele gepigmenteerde huidlaesies op uw lichaam nauwkeuriger bekijken. Het examen is vooral handig om vroegtijdig melanoom op te vangen.

Nadelen van screeningstests

Er zijn risico's en nadelen van screeningstests. Sommige kankers groeien langzaam en zullen tijdens uw leven geen symptomen of ziekte veroorzaken. In deze gevallen kunnen screenings leiden tot "overdiagnose" en medische zorg die u niet nodig heeft.

Hoewel screeningstests kunnen helpen bij het diagnosticeren van kanker, zijn ze niet perfect. Soms detecteren de tests geen kanker die aanwezig is. Andere keren geven de resultaten van de test aan dat iemand kanker heeft terwijl dat niet het geval is. Valse positieven vormen een risico op kankerscreening.

Onnauwkeurige kankertestresultaten zijn buitengewoon stressvol en kunnen ook een financiële last zijn. Bijvoorbeeld de kosten van het uitvoeren van meer diagnostische tests terwijl ze niet echt nodig zijn.

Als u thuis regelmatig zelfcontroles uitvoert en u zich zorgen maakt over kanker, neem dan contact op met uw arts. Ze zullen u kunnen helpen uw risico te begrijpen, evenals de risico's van de test die wordt gebruikt om kanker te diagnosticeren. Samen kunt u beslissen welke screeningstests voor u geschikt zijn en wanneer u ze moet krijgen.