De risico's van chelatietherapie voor autisme

Chelatietherapie is een proces waarbij krachtige medicijnen worden gebruikt om zware metalen uit het menselijk lichaam te verwijderen. Chelatie is met succes gebruikt om onder meer loodvergiftiging te behandelen. Vanaf eind jaren '90 werd chelatietherapie door sommige alternatieve beoefenaars aanbevolen als hulpmiddel om autisme te genezen.

De realiteit is dat chelatietherapie de symptomen van autisme niet verbetert of geneest. Bovendien kunnen chelaatvormers bij onjuist gebruik en buiten een ziekenhuisomgeving behoorlijk gevaarlijk zijn.

Standaard toepassingen

Chelatie is ontwikkeld om vergiftiging door zware metalen te behandelen die is ontdekt bij mensen die marineschepen hebben beschilderd met verf op loodbasis. Als zodanig is het nuttig gebleken voor het behandelen van vergiftiging door arseen, lood, kwik, goud, ijzer, cadmium en koper. Sommige onderzoeken suggereerden dat chelatie nuttig zou kunnen zijn voor hart- en vaatziekten en kanker, maar geen van deze toepassingen wordt ondersteund door onderzoek.

Alternatieve behandeling voor autisme

Het idee om chelatie te gebruiken als hulpmiddel voor de behandeling van autisme kwam voort uit de overtuiging dat kwikhoudend thimerosal (een conserveermiddel) in vaccins de directe oorzaak was van een snelle toename van autismespectrumdiagnoses. De theoretici redeneerden dat als kwik de oorzaak van autisme was, het verwijderen van kwik uit het lichaam autisme zou genezen.

De belangrijkste kracht achter chelatie kwam van het Autism Research Institute. Een groep beoefenaars die zich bezighouden met het genezen van autisme, heeft een reeks protocollen ontwikkeld voor een behandeling genaamd Defeat Autism Now (DAN!). Deze protocollen waren gebaseerd op het idee dat autisme een aandoening is die kan worden genezen door middel van "biomedische" interventies.

Deze theorieën worden echter niet algemeen aanvaard in de medische gemeenschap en er is zelfs vastgesteld dat ze mogelijk schade kunnen berokkenen. Het Defeat Autism Now-protocol werd onder meer om deze redenen in 2011 volledig stopgezet.

Het proces

Chelatie begint met een provocatietest waarbij de patiënt een chelatiemiddel krijgt.Een chemische analyse van de urine van de patiënt laat zien of er ongebruikelijk hoge niveaus van zware metalen worden uitgescheiden. Op basis van deze test kan een arts orale of intraveneuze medicijnen toedienen of zelfs neussprays, zetpillen of crèmes gebruiken.

Al deze behandelingen hebben dezelfde functie: het medicijn bindt zich met de metaalionen, waardoor de metalen minder chemisch reactief worden. De nieuwe en minder reactieve verbinding wordt in water oplosbaar en wordt via de bloedbaan uit het lichaam gespoeld.

Chelatie wordt, indien op de juiste en juiste manier gebruikt, toegediend door een arts in een medische instelling. Het proces wordt zorgvuldig bewaakt omdat het risico's met zich meebrengt. Er zijn veel chelaatvormers, die allemaal aanzienlijke bijwerkingen hebben. De meest effectieve en veilige hiervan is DMSA (andere namen zijn: chemet, dimercaptobarnsteenzuur of succimer).

DMPS is een andere minder risicovolle chelaatvormer (ook bekend als 2,3-dimercapto-1-propanol, propaansulfonzuur of natriumdimercaptopropaansulfonaat).

Andere geneesmiddelen die voor chelatie worden gebruikt, hebben een veel grotere kans op ernstige bijwerkingen. Enkele hiervan zijn:

• Alfa-liponzuur (ook bekend als dihydroliponzuur, liponzuur, lipolaat of thiotisch zuur)
• Cysteïne (ook wel acetylcysteïne, cysteïne, cystine, L-cysteïne, N-acetylcysteïne of NAC genoemd)
• EDTA (ook wel H4EDTA, diaminoethaantetraazijnzuur, edetinezuur, edetaat, ethyleendinitrilotetraazijnzuur, tetrinezuur, trilon BS, vinkeil 100, verseenzuur of warkeelaatzuur genoemd)

Bijwerkingen

Zelfs als het op de juiste manier wordt gebruikt in een klinische omgeving, kan chelatietherapie bijwerkingen hebben die variëren van duizeligheid en misselijkheid tot hoofdpijn en diarree. Bij ongepast gebruik en / of zonder goed toezicht kan chelatietherapie zeer ernstige bijwerkingen hebben die levensbedreigend kunnen zijn. Enkele hiervan zijn:

• Lage bloeddruk
• Cardiale problemen
• Epileptische aanvallen
• Hersenschade
• Lever schade
• Nierschade
• Gevaarlijk lage calciumspiegels
• Bloedarmoede

Helaas hebben veel ouders ervoor gekozen om hun kinderen thuis te cheleren zonder medisch toezicht - dit heeft geleid tot gezondheidsproblemen die variëren van misselijkheid en diarree tot in één geval zelfs de dood.

Het is belangrijk om te begrijpen dat zware metalen zoals ijzer en koper eigenlijk essentieel zijn voor het goed functioneren van het lichaam.

Overmatige blootstelling aan bepaalde metalen kan ernstige problemen veroorzaken, maar het verwijderen van alle zware metalen kan tot even ernstige gevolgen leiden.

Onderzoeksclaims

In 2003 hebben beoefenaars van de DAN! protocol vermeldde dat ze veel positieve veranderingen zagen bij mensen met autisme die DMSA hadden gebruikt, waaronder de "snelle progressie van taalvaardigheid, verbeterde sociale interactie, verbeterd oogcontact en verminderd zelfstimulerend gedrag (stimming)."

Soortgelijke beweringen werden gedaan in meerdere onderzoeken. Al deze onderzoeken vertonen echter gebreken. Sommige van deze fouten zijn zo significant dat ze geen zinvol bewijs leveren. Volgens een metastudie, die studies uit meerdere databases omvatte, "werd er geen bewijs gevonden uit klinische studies dat farmaceutische chelatie een effectieve interventie voor ASS is." De studie beweerde verder dat de risico's groter waren dan de "bewezen voordelen".

Tot de mogelijke risico's van de behandeling behoorden onder meer hypocalciëmie, nierinsufficiëntie en een overlijden.

De studie concludeerde: "Voordat verdere onderzoeken worden uitgevoerd, is bewijs nodig dat een oorzakelijk verband tussen zware metalen en autisme ondersteunt, en methoden die de veiligheid van de deelnemers garanderen."

Er is geen geaccepteerd en bewezen verband tussen zware metalen en autisme. Daarom is chelatietherapie niet alleen potentieel gevaarlijk, maar ook medisch ongegrond.

Chelatie vandaag

Tegenwoordig staat chelatietherapie nog steeds op de lijst met alternatieve behandelingen voor autisme. Verschillende bekende organisaties, waaronder TACA (Talk About Curing Autism), blijven chelatie promoten als een van de verschillende biomedische behandelingen voor autisme. Het is nog steeds mogelijk om artsen te vinden die bereid zijn om chelatie toe te passen op kinderen met autisme, en er zijn nog steeds ouders die bereid zijn om deze benadering als laatste of bijna laatste redmiddel te proberen.

Chelatie, samen met vele andere alternatieve of biomedische behandelingen (zoals hyperbare zuurstofbehandeling en stamcelbehandeling) zullen waarschijnlijk niet snel verdwijnen. Hiervoor zijn veel redenen.

Ten eerste is het zeldzaam dat ouders definitieve informatie hebben over de oorzaak van het autisme van een kind. Hoewel er veel behandelingen voor autisme zijn, kan geen enkele de kernsymptomen genezen. Het is waar dat sommige kinderen met autisme in de loop van de tijd dramatisch verbeteren - sommige kinderen verbeteren zelfs zodanig dat ze niet langer als autistisch kunnen worden gediagnosticeerd.

Veel kinderen met autisme lijken zich tot na het eerste levensjaar min of meer normaal te ontwikkelen. Het ontstaan ​​van autistische symptomen valt vaak samen met de toediening van specifieke vaccinaties voor kinderen. Een minderheid van de kinderen met autisme heeft comorbide lichamelijke problemen, zoals gastro-intestinale en huidproblemen, waarvan ouders denken dat ze verband houden met hun autisme.

Het is niet altijd duidelijk waar een kind met autisme op zal reageren en hoe de aandoening in de loop van de tijd zal veranderen. Om deze en meer redenen wijzen niet alle ouders alternatieve behandelingen voor autisme af. Het is echter belangrijk om elk type behandeling met de arts van uw kind te bespreken - even belangrijk is om de mogelijke en ernstige risico's van therapie, zoals chelatietherapie, niet over het hoofd te zien.

Vragen

Het is niet eenvoudig om legitieme therapieën te scheiden van twijfelachtige therapieën, en het is erg verleidelijk voor ouders om alternatieve opties te onderzoeken als de reguliere geneeskunde hun kinderen niet laat. De realiteit is dat in sommige omstandigheden alternatieve behandelingsmethoden nuttig kunnen zijn - er is geen eenduidige benadering voor het selecteren van autisme-therapieën.

Als u echter een niet-reguliere optie overweegt, probeer dan deze vragen te gebruiken als leidraad voor uw beslissingen:

• Wie beveelt deze optie aan en wat hebben ze te winnen als u akkoord gaat?
• Wat zeggen betrouwbare bronnen zoals de CDC (Centers for Disease Control and Prevention) of NIMH (National Institute of Mental Health) over deze specifieke behandeling?
• Wat zijn de mogelijke risico's bij het gebruik van deze behandeling?
• Welke methoden zijn er om de veiligheid van uw kind te waarborgen?
• Hoe gaat u veranderingen of verbeteringen in de autismesymptomen van uw kind meten?

Een woord van Verywell

In het algemeen moet elke behandeling waarvoor de CDC en / of NIMH waarschuwt en die een hoog risico op letsel bij uw kind met zich meebrengt, worden vermeden. Dit betekent echter niet dat er geen andere opties zijn die het overwegen waard zijn buiten de opties die worden aanbevolen door uw kinderarts of die worden aangeboden door de school van uw kind. Het betekent wel dat u, als ouder of voogd, uiterst voorzichtig moet zijn met het blootstellen van uw kind aan een therapie die mogelijk schade kan berokkenen.