Gingivale overgroei als bijwerking van Dilantin (Fenytoïne)

Bepaalde medicijnen die worden gebruikt om aanvallen te beheersen, kunnen een orale aandoening veroorzaken die bekend staat als tandvleesvergroting of overgroei van tandvlees, waardoor het risico op parodontitis, tandbederf en orale infecties toeneemt.

Overgroei en uitbreiding van het tandvlees

Dilantin (fenytoïne) is een anti-epileptisch of anticonvulsief medicijn dat wordt gebruikt om aanvallen bij bepaalde soorten epilepsie onder controle te houden. Het wordt ook gebruikt om aanvallen tijdens of na een operatie te voorkomen. Zoals bij de meeste medicatie, worden bijwerkingen geassocieerd met het gebruik van fenytoïne.

Beschouwd als een vaak voorkomende bijwerking die verband houdt met het gebruik van Dilantin, beginnen tekenen van overgroei en vergroting van het tandvlees meestal een tot drie maanden na de introductie van de medicatie te verschijnen en hebben ze de neiging om alleen het tandvleesweefsel te betrekken dat stevig is bevestigd aan de tanden en het bot; bekend als aangehecht tandvlees. Patiënten met overgroei van het tandvlees kunnen het volgende ervaren:

• Vergroting van de interdentale papilla, vooral in de voorste of voorkant van de mond
• Naarmate het weefsel groter wordt, kan het fibrotischer of dichter worden
• Ontsteking in gebieden met vergroot weefsel kan spraak, eten en esthetiek beginnen te onderbreken
• Pijnlijke delen van de mond, bloedend tandvlees, beweging van de tanden en veranderingen in de occlusie of hoe de tanden bij elkaar bijten komen vaak voor
• Vergrote tandvleesweefsel kan zich op de kruin van de tand gaan vormen. Dit veroorzaakt problemen voor de patiënt bij het grondig poetsen en flossen van de tanden
• Tandbederf en parodontitis kunnen vaker voorkomen als gevolg van de interferentie van het overtollige tandvlees

Behandeling

Patiënten die een geneesmiddelgerelateerde tandvleesvergroting ervaren, worden behandeld in overeenstemming met de mate van weefselovergroei. Uw tandarts kan behandelingen aanbevelen zoals:

• Regelmatig geplande hygiëneafspraken, zo vaak als elke drie maanden, om ervoor te zorgen dat tandplak en tandsteen grondig worden verwijderd in het gebied dat niet toegankelijk is met een tandenborstel en flosdraad
• Mondspoeling bestaande uit .12% chloorhexidine kan worden voorgeschreven als hulpmiddel bij het verminderen van de vergroting van weefsel
• De poetstechniek die door de patiënt wordt gebruikt, kan door de tandarts worden aangepast om de lichte recessie van het tandvlees van de tandenborstel mogelijk te maken
• Chirurgische verwijdering van het overtollige weefsel dat bekend staat als een gingivectomie, kan worden uitgevoerd naar goeddunken van de tandarts
• Afhankelijk van de ernst van de begroeiing kunnen antischimmelmedicijnen en bepaalde antibiotica worden voorgeschreven
• Veranderingen in medicatie kunnen door de arts worden voorgesteld, hoewel dit misschien niet voor alle patiënten een optie is en afhankelijk is van de individuele situatie van elke patiënt.

Patiënten met tandvleesvergroting secundair aan medicatie zullen hoogstwaarschijnlijk worden doorverwezen naar een parodontoloog; een tandarts die gespecialiseerd is in het diagnosticeren, voorkomen en behandelen van tandvleesaandoeningen.

Uw beste verdediging

Hoewel patiënten de overgroei van hun tandvlees mogelijk niet direct kunnen beheersen, is de beste manier om ongemakkelijke bijwerkingen te elimineren, goed te letten op het verwijderen van tandplak. Het kan verstandig zijn om na elke maaltijd te poetsen en te flossen en om onnodige suikers en koolhydraten in de voeding aanzienlijk te verminderen of te elimineren.

Boek regelmatige tandartsbezoeken en volg de aanbevolen frequentie voor professionele schoonmaakbeurten zoals aanbevolen door uw tandarts of mondhygiënist. Bespreek alternatieve medicijnen en behandelingen met uw arts en stop nooit uw voorgeschreven medicatie zonder uw arts te raadplegen.