Een overzicht van enteropathische artritis

Enteropathische artritis is een inflammatoire aandoening die de wervelkolom en andere gewrichten aantast en die vaak voorkomt bij inflammatoire darmaandoeningen - de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa. Ontstekingsartritis geassocieerd met andere enteropathische ziekten, zoals coeliakie en de ziekte van Whipple, vallen in het algemeen niet onder "enteropathische artritis".

Enteropathische artritis is geclassificeerd als een van de spondylartropathieën. Andere spondyloartropathieën omvatten spondylitis ankylopoetica, artritis psoriatica en reactieve artritis. "Enteropathie" verwijst naar elke ziekte die verband houdt met de darmen.

Symptomen

Enteropathische artritis kan optreden als axiale artritis, perifere artritis of gemengd. Als axiale artritis lijken de symptomen van rugpijn en stijfheid op spondylitis ankylopoetica en kunnen ze voorafgaan aan gastro-intestinale symptomen. Als perifere artritis is er typisch een patroon van pauciarticulaire (vier of minder gewrichten betrokken) en asymmetrische artritis (aangetaste gewrichten bevinden zich niet aan dezelfde kant van het lichaam). De gastro-intestinale problemen kunnen tegelijkertijd optreden als artritis of artritis kan optreden vóór darmaandoeningen.

Oorzaken

Bij enteropathische artritis kunnen de artritissymptomen gedurende een lange periode voorafgaan aan de gastro-intestinale symptomen.

Totdat de gastro-intestinale symptomen duidelijk zijn, wordt de artritis vaak geclassificeerd als ongedifferentieerde spondyloartritis. Bij de meeste mensen met enteropathische artritis is echter al een van de inflammatoire darmaandoeningen vastgesteld.

Studieresultaten gepubliceerd in Clinical Rheumatology suggereerden dat IL-23, een biomarker, hoger is bij mensen met inflammatoire darmaandoeningen, met name de ziekte van Crohn, en hoger bij mensen met perifere en / of axiale artritis in vergelijking met controles. Er zijn meer studies nodig, maar het kan een belangrijke bevinding zijn die zou kunnen leiden tot een nieuw therapeutisch doelwit.

Diagnose

Een open en eerlijk gesprek met uw arts over al uw symptomen is de plek om te beginnen. Meestal doen artsen tests om te zoeken naar:

• Bloedarmoede
• Verhoogde CRP en ESR indicatief voor ontsteking
• Karakteristieke veranderingen op een röntgenfoto van perifere gewrichten
• Röntgenfoto's van sacro-iliacale en wervelkolom die lijken op spondylitis ankylopoetica

Een studie, gepubliceerd in Autoimmunity Reviews, beoordeelde de prestaties van een gastro-intestinale en reumatologische kliniek. De studie toonde aan dat mensen met spondylitis een hogere prevalentie hadden van andere auto-immuun extra-intestinale manifestaties en meer werden behandeld met TNF-blokkers dan mensen met inflammatoire darmaandoeningen.​

Degenen die symptomen van enteropathische spondylitis hadden in het decennium tussen 1980 en 1990 en 1991 tot 2001, ondervonden een aanzienlijke vertraging in de diagnose. Het is aanzienlijk verbeterd.

Mensen met het begin van de ziekte van enteropathische spondylitis tussen 2002 en 2012 hadden een verminderde vertraging bij de diagnose. Het lijkt evident dat klinieken met een multidisciplinaire aanpak, gericht op zowel de gewrichtssymptomen als gastro-intestinale symptomen, optimaal zijn voor deze specifieke diagnose.

Behandeling

Enteropathische artritis wordt vrijwel hetzelfde behandeld als andere spondyloartropathieën voor gewrichtssymptomen. Het probleem is dat beide aandoeningen moeten worden aangepakt - zowel de artritis als de darmziekte - maar aangezien NSAID's artritis effectief kunnen behandelen, kunnen de medicijnen de darmziekte verergeren.

TNF-remmers, waaronder Remicade (infliximab), Humira (adalimumab) en Cimzia (certolizumab pegol), zijn met succes gebruikt om inflammatoire darmaandoeningen te behandelen. Ze zijn ook effectief bij inflammatoire artritis.

Een woord van Verywell

Volgens de Spondylitis Association of America varieert het beloop en de ernst van enteropathische artritis van persoon tot persoon. Hoewel opflakkeringen van de ziekte bij enteropathische artritis de neiging hebben zelflimiterend te zijn en na zes weken afnemen, komt herhaling vaak voor. En het artritisgedeelte van enteropathische artritis kan chronisch worden en het kan in verband worden gebracht met gewrichtsvernietiging. Er is geen remedie bekend voor enteropathische artritis, maar medicijnen helpen om zowel de darm- als artritische componenten van enteropathische artritis te beheersen.