De exacte oorzaak van slokdarmkanker is onbekend, maar genetica lijkt een rol te spelen. Er zijn ook verschillende risicofactoren voor de ziekte geïdentificeerd. Deze variëren afhankelijk van het type kanker, met zure reflux (GERD), Barrett-slokdarm en obesitas in verband met adenocarcinoom, en de combinatie van roken en overmatig alcoholgebruik in verband met de meerderheid van plaveiselcelcarcinomen. Er zijn ook enorme geografische verschillen in de incidentie van deze kankers, en verschillende risicofactoren lijken belangrijker te zijn in verschillende regio's van de wereld.
Omdat de ziekte vaak in de latere, minder behandelbare stadia wordt vastgesteld, is het belangrijk om de risicofactoren te kennen en bekend te zijn met de symptomen van slokdarmkanker om de ziekte zo vroeg mogelijk op te sporen. Om onbekende redenen is de incidentie van adenocarcinoom van de slokdarm onlangs in ontwikkelde landen dramatisch toegenomen.
Erg goed
Genetica
Zoals veel kankers, speelt genetica waarschijnlijk een rol bij de ontwikkeling van slokdarmkanker, en in sommige delen van de wereld zijn clusters van kanker binnen families opgemerkt. Genetica speelt waarschijnlijk een grotere rol bij plaveiselcelcarcinoom dan adenocarcinoom, vooral met betrekking tot bepaalde genafwijkingen die verband houden met de ziekte. Eén genetisch syndroom, tylose, wordt in verband gebracht met een zeer hoog risico op slokdarmplaveiselcelcarcinoom. Het syndroom wordt gekenmerkt door verdikking van de huid op de handpalmen en voetzolen als gevolg van een defect vitamine A-metabolisme.
Genetica alleen is niet verantwoordelijk voor slokdarmkanker, maar ze kunnen het risico van andere risicofactoren voor de ziekte vergroten.
Risico's begrijpen
Een risicofactor voor een ziekte verwijst naar iets dat wordt geassocieerd met een verhoogde kans op het ontwikkelen van de ziekte, maar betekent niet dat dit ook isoorzakende ziekte. Slokdarmkanker begint wanneer DNA-schade (genmutaties) optreedt in normale slokdarmcellen, zodat de cellen ongecontroleerd groeien.
Het hebben van een risicofactor betekent niet dat u slokdarmkanker krijgt, en mensen zonder risicofactoren kunnen de ziekte soms ontwikkelen.
Enkele van de risicofactoren voor slokdarmkanker zijn dingen die irritatie en schade aan het slijmvlies van de slokdarm veroorzaken, en we leren dat chronische ontstekingen kunnen leiden tot veranderingen in weefsel die uiteindelijk tot kanker leiden. Sommige risicofactoren, zoals tabak, bevatten kankerverwekkende stoffen (kankerverwekkende stoffen) die het DNA direct kunnen beschadigen.
Plaveiselcelcarcinoom
Plaveiselcelkankers beginnen in de oppervlaktecellen (plaveiselcellen) die de slokdarm bekleden. Deze kankers komen vaker voor in het bovenste deel van de slokdarm en zijn wereldwijd het meest voorkomende type.
Risicofactoren voor dit type slokdarmkanker zijn onder meer:
Leeftijd
De meeste plaveiselcelcarcinomen komen voor bij mensen tussen de 45 en 70 jaar, en deze kankers komen niet vaak voor bij jonge mensen.
Seks
Hoewel slokdarmkanker vaker voorkomt bij mannen dan bij vrouwen in het algemeen, geldt het omgekeerde voor plaveiselcelcarcinoom in de Verenigde Staten.
Ras
In de Verenigde Staten komen plaveiselcelcarcinomen veel vaker voor bij zwarten dan bij blanken, terwijl het tegenovergestelde geldt voor adenocarcinomen.
Aardrijkskunde
De incidentie van beide soorten slokdarmkanker varieert aanzienlijk over de hele wereld. De hoogste incidentie van plaveiselcelcarcinoom van de slokdarm is in wat de "Aziatische slokdarmkankergordel" is genoemd. Deze regio omvat gebieden als Turkije, Iran, Kazachstan en centraal en noordelijk China. De incidentie is ook erg hoog in Zuidoost-Afrika.
Roken
Plaveiselcelcarcinomen van de slokdarm komen ongeveer vijf keer vaker voor bij mensen die roken, maar roken is niet overal ter wereld een risicofactor voor slokdarmkanker.In China blijkt bijvoorbeeld dat roken maar een kleine rol speelt; voedingsfactoren lijken belangrijker.
Zwaar alcoholgebruik
Net als roken is alcoholgebruik een belangrijke risicofactor voor plaveiselcelcarcinoom van de slokdarm in sommige delen van de wereld, maar niet in andere.
Overmatig alcoholgebruik wordt geassocieerd met een 1,8 tot 7,4-voudige toename van het risico.
Volgens een studie uit 2018 wordt een lage tot matige alcoholconsumptie in feite in verband gebracht met een lager risico op het ontwikkelen van de ziekte dan bij degenen die zich onthouden.
Roken plus zwaar alcoholgebruik
De combinatie van roken en drinken is de belangrijkste risicofactor voor plaveiselcelcarcinoom en wordt verondersteld verantwoordelijk te zijn voor ongeveer 90 procent van de gevallen wereldwijd. Het risico is groter dan zou worden verwacht als u het risico van roken plus zwaar drinken alleen zou optellen (in plaats van additief te zijn, wordt het risico vermenigvuldigd).
Milieublootstelling
Blootstelling aan bepaalde chemicaliën - bijvoorbeeld tetrachloorethyleen dat wordt gebruikt bij chemisch reinigen - kan het risico op slokdarmkanker vergroten.
Loog drinken (afvoerreiniger)
Loog komt voor in huishoudelijke afvoerreinigers en is een bijtend middel. Elk jaar krijgen veel kinderen deze producten per ongeluk binnen. Slokdarmkanker kan vele jaren na accidentele inname optreden.
Achalasie
Achalasie is een aandoening waarbij de spierband rond het onderste deel van de slokdarm (de onderste slokdarmsfincter) niet goed ontspant zodat voedsel de slokdarm kan verlaten en de maag kan binnendringen. Hierdoor blijft er voedsel achter en wordt de onderste slokdarm uitgerekt.
Achalasie wordt in verband gebracht met een hoog risico op slokdarmkanker, waarbij kanker vaak 15 tot 20 jaar na de diagnose optreedt.
Stralingstherapie voor de borst en bovenbuik
Bestralingstherapie op de borst voor aandoeningen zoals borstkanker of de ziekte van Hodgkin kan het risico verhogen. Hoewel vrouwen die bestraling hebben gehad na een borstamputatie een verhoogd risico hebben, lijkt dit niet het geval te zijn voor vrouwen die bestraling hebben gehad op de resterende borst. weefsel na een lumpectomie.
Geschiedenis van hoofd- en nek- of longkanker
Een persoonlijke voorgeschiedenis van kanker wordt in verband gebracht met een hoger risico op slokdarmkanker, met name plaveiselcelcarcinomen van het hoofd, de nek en de longen.
Het drinken van warme dranken
Het drinken van zeer warme dranken (veel warmer dan een gewone kop koffie) wordt al lang beschouwd als een verhoogd risico. Een studie uit 2018 ondersteunde deze overtuiging, hoewel het drinken van thee bij hoge temperaturen alleen een risico was in combinatie met overmatig alcoholgebruik of roken.
Je hebt misschien gehoord dat frisdrank slokdarmkanker kan veroorzaken door middel van brandend maagzuur. Dit mogelijke verband werd ontkracht door een onderzoek van het National Cancer Institute en daaropvolgende onderzoeken die niet alleen geen verhoogd risico op plaveiselcelcarcinoom of adenocarcinoom aantroffen, maar mogelijk juist het tegenovergestelde.
Eetpatroon
Dieet - vooral een dieet met weinig fruit en groenten en veel rood en / of bewerkt vlees - wordt in verband gebracht met een hoger risico op beide soorten slokdarmkanker, maar het verband is sterker met plaveiselcelcarcinoom. Bij vlees lijkt de kookmethode ook belangrijk te zijn, en koken of grillen op hoge temperaturen gaat gepaard met een groter risico. Betel- en arecanoten zijn ook in verband gebracht met de ontwikkeling van slokdarmkanker.
In China kunnen voedingsmiddelen met veel nitraten het risico verdubbelen, en het risico is ook groter voor mensen met een tekort aan vitamines en mineralen (vooral foliumzuur, vitamine C en molybdeen) in ontwikkelingslanden.
Humaan papillomavirus-infectie (HPV)
Humaan papillomavirus (HPV), het virus dat baarmoederhalskanker en andere vormen van kanker veroorzaakt, kan mogelijk verband houden met de ontwikkeling van plaveiselcelcarcinoom. Hoewel onderzoekers niet zeker weten of het virus de oorzaak is, is het aangetroffen bij tot een derde van de slokdarmkanker in Azië en delen van Afrika. Tot dusver lijkt HPV in de Verenigde Staten geen verband te houden met slokdarmkanker.
Slokdarmkanker Doctor Discussiegids
Download onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.
Stuur naar uzelf of een geliefde.
AanmeldenDeze Doctor Discussion Guide is verzonden naar {{form.email}}.
Er is een fout opgetreden. Probeer het alstublieft opnieuw.
Adenocarcinoom
Adenocarcinomen komen het vaakst voor in het onderste derde deel van de slokdarm en beginnen in kliercellen. Gewoonlijk is het onderste derde deel van de slokdarm bekleed met plaveiselcellen, maar chronische schade (zoals chronische zure reflux) resulteert in de transformatie van deze cellen zodat ze meer lijken op de cellen die de maag en darmen bekleden. Na verloop van tijd kunnen deze cellen precancereuze cellen worden en vervolgens kankercellen. Adenocarcinomen hebben nu plaveiselcelcarcinomen overtroffen in de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Australië en West-Europa.
Risicofactoren voor dit type slokdarmkanker zijn onder meer:
Leeftijd
Net als plaveiselcelkanker komen adenocarcinomen het meest voor bij mensen tussen de 50 en 70 jaar.
Seks
In de Verenigde Staten komen adenocarcinomen acht keer vaker voor bij mannen dan bij vrouwen.
Ras
In tegenstelling tot plaveiselcelkankers komen adenocarcinomen van de slokdarm veel vaker (met een factor 5) voor bij blanken dan bij zwarten.
Aardrijkskunde
De incidentie van adenocarcinoom van de slokdarm is het hoogst in West-Europa, Noord-Amerika (met name de Verenigde Staten) en Australië.
Gastro-oesofageale refluxziekte (GERD)
Zure reflux, of gastro-oesofageale refluxziekte (GERD), is een belangrijke risicofactor voor slokdarmadenocarcinoom, waarbij ongeveer 30 procent van deze kankers wordt verondersteld verband te houden met de aandoening. Er wordt gedacht dat tussen 0,5% en 1% van de mensen met GERD slokdarmkanker zal krijgen.
Barrett's slokdarm
De slokdarm van Barrett is een aandoening waarbij de normale cellen van de onderste slokdarm (plaveiselcellen) worden vervangen door kliercellen zoals die aanwezig zijn in de maag en darmen. Het wordt meestal aangetroffen bij mensen met langdurige chronische zure reflux en komt voor bij 6 procent tot 14 procent van de mensen met chronische GERD.
Hoewel de schattingen variëren, zal ongeveer 1 op de 100 tot 1 op de 200 mensen met Barrett-slokdarm elk jaar slokdarmkanker krijgen.
Net als adenocarcinoom neemt de slokdarm van Barrett in de Verenigde Staten toe.
Sommige onderzoeken (maar niet alle) hebben een vermindering van het risico op slokdarmadenocarcinoom aangetoond bij mensen met een Barrett-slokdarm die niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen hebben gebruikt (zoals Advil, ibuprofen, protonpompremmers (zoals Prilosec, omeprazol) of statinegeneesmiddelen (zoals Lipitor, atorvastatine).
Hiatal Hernia
Een hiatale hernia is een verzwakking van het middenrif waardoor de maag zich vanuit de buik in de borst kan uitstrekken en vaak symptomen van brandend maagzuur veroorzaakt. Het hebben van een hiatale hernia kan het risico met een factor 2 tot 6 verhogen.
Overgewicht / obesitas
Overgewicht of obesitas hebben, verhoogt het risico op adenocarcinoom van de slokdarm.
Volgens een recensie uit 2015 hebben mensen met overgewicht (body mass index van 25 tot 29) ongeveer 50% meer kans op kanker, terwijl mensen met obesitas (body mass index van 30 of hoger) ongeveer twee keer zoveel kans hebben om kanker te krijgen. slokdarmkanker.
Het hebben van diabetes type 2 kan ook het risico verhogen, maar het is onzeker of dit verband houdt met diabetes zelf of met gelijktijdig optredende obesitas.
Roken
Roken is gekoppeld aan de ontwikkeling van adenocarcinoom van de slokdarm, maar minder dan plaveiselcelkanker. Roken verhoogt het risico op adenocarcinoom met een factor 2,7.
Medicijnen
Sommige medicijnen worden in verband gebracht met een verhoogd of verlaagd risico op adenocarcinoom van de slokdarm. Het gebruik van bisfosfonaten (gebruikt voor osteoporose) kan het risico verhogen, evenals het gebruik van hormoonvervangingstherapie met alleen oestrogeen. Het gebruik van aspirine daarentegen gaat gepaard met een verminderd risico.
.jpg)
