Pijn op de borst is vaak een aanwijzing voor een hartaanval. Zelfs als het geen hartaanval is, is voor het zien van het verschil een aantal geavanceerde apparatuur nodig die niet direct verkrijgbaar is bij een typische dokterspraktijk. Pijn op de borst is een van de weinige medische klachten die bijna altijd medische noodhulp nodig hebben en die in eerste instantie nooit bij een dokter mogen worden gezien.
interstid / Getty ImagesHartaanvallen onthouden de hartspier van het benodigde bloed en zuurstof. Ze worden meestal veroorzaakt door een bloedstolsel in een slagader die al verstopt is met cholesterolafzettingen. Omdat het bloedstolsel de bloedstroom naar het hart blokkeert, begint spierweefsel (dat niet kan stoppen met kloppen om energie te besparen omdat het hart een essentieel orgaan is) verhongeren. Uiteindelijk zal de hartspier afsterven.
Tijd is spier
De tijd die de hartspier nodig heeft om te sterven, is voor iedereen anders. Het hangt van verschillende factoren af, niet de minste daarvan is de grootte van de verstopte slagader en het gebied van het hart dat geen zuurstof krijgt. Hoe groter de geblokkeerde slagader, hoe sneller de schade optreedt.
Ziekenhuizen meten hun succes aan de hand van hoe snel patiënten met een hartaanval worden behandeld zodra ze binnenkomen. Dokterspraktijken zijn over het algemeen niet zo efficiënt. Er is speciale apparatuur nodig om een mogelijke hartaanval goed te beoordelen, en de meeste artsen zijn niet uitgerust om deze echte medische noodgevallen aan te pakken.
Afgezien van de technologische verschillen, zien individuele artsen - vooral huisartsen of huisartsen - gewoon niet genoeg hartaanvallen voor hen om altijd op de juiste manier te reageren. Zelfs op spoedeisende hulpafdelingen kunnen degenen die meer patiënten zien, hartaanvallen beter identificeren.
Bij alle hartaanvallen is één ding zeker: tijd is spierkracht. Hoe meer tijd er wordt verspild voordat ze worden behandeld, hoe meer hartspier wordt vernietigd. Daarom hebben spoedeisende hulpafdelingen protocollen die moeten worden gevolgd voor patiënten die komen klagen over pijn op de borst.
Er moet nog veel gebeuren
Zodra een slachtoffer van een hartaanval de afdeling spoedeisende hulp bezoekt, zijn er verschillende dingen die hij of zij in de eerste paar minuten moet krijgen.
- Elektrocardiogram (ECG) om te bepalen of er echt een hartaanval is
- Bloedonderzoek, ook om de hartaanval vast te stellen
- Zuurstof voor de uitgehongerde hartspier
- Nitroglycerine om de belasting van het hart te verlichten
- Aspirine om het bloed te verdunnen en ontstekingen in het hart te verminderen
- Twee intraveneuze (IV) reddingslijnen voor het snel toedienen van medicijnen en vloeistoffen
- Morfine voor pijn en om de belasting van het hart te verlichten
- Mogelijk een stollingsremmend medicijn, zoals weefselplasminogeenactivator (tPA)
- Hoogstwaarschijnlijk een hartkatheterisatie of een coronaire bypass-graft (CABG) om de bloedstroom permanent te herstellen
Er zijn maar weinig of een van deze dingen beschikbaar op het kantoor van de gemiddelde arts. Inderdaad, als een patiënt in de spreekkamer wordt verdacht van een hartaanval, zal de arts waarschijnlijk een ambulance bellen om de patiënt naar de afdeling spoedeisende hulp te vervoeren.
Eerst naar de dokter gaan zal alleen maar resulteren in het uitstellen van een belangrijke behandeling, en tijd is spierkracht.
Om er te komen
Nu we de noodzaak van behandeling op een afdeling spoedeisende hulp hebben vastgesteld voor alle potentiële slachtoffers van een hartaanval (inclusief iedereen met pijn op de borst), laten we het hebben over hoe we daar kunnen komen.
Als u een overvolle wachtkamer van de spoedeisende hulp binnenloopt, moet u een formulier invullen en wachten tot uw beurt is geëvalueerd. Er zal een verpleegster in de wachtkamer zijn om een beoordeling uit te voeren, en die verpleegkundige zal vrijwel zeker de tekenen en symptomen van een hartaanval herkennen zodra hij of zij bij u komt, maar tot die tijd wacht u op wie het eerst komt , eerst maalt.
Als u echter 911 belt, krijgt u een ambulance. Momenteel is de landelijke norm voor de responstijden van ambulances in grootstedelijke gebieden minder dan 10 minuten.
Door 911 te bellen, hebt u ten minste twee medische noodhulpverleners - en afhankelijk van waar u woont, extra eerstehulpverleners - die uw pijn op de borst in minder dan 10 minuten aanpakken. Dat is veel beter dan naar de afdeling spoedeisende hulp rijden en daar wachten.
Een voorsprong
In de meeste van de Verenigde Staten zijn ambulances die reageren op 911-oproepen getraind en uitgerust om veel van de dingen te behandelen die een potentieel slachtoffer van een hartaanval nodig heeft, allemaal voordat ze het ziekenhuis bereiken.
De meeste ambulances maken nog geen diagnostisch ECG (hoewel dat snel verandert), en ambulances kunnen natuurlijk geen operatie uitvoeren. Afgezien van die uitzonderingen kan een ambulance ambulance beginnende infuuslijnen; geef zuurstof, nitroglycerine, morfine en aspirine. Ook zal een paramedicus uw hart controleren op weg naar het ziekenhuis en is hij beschikbaar om catastrofale gebeurtenissen op weg naar het ziekenhuis te behandelen en is hij beschikbaar om catastrofale gebeurtenissen te behandelen die kunnen optreden, zoals een hartstilstand - een zeer reëel risico tijdens een hartaandoening. aanval.
Begin bij het begin, niet het midden
Naarmate de spoedeisende geneeskunde evolueert, groeit ook het team dat het uitvoert. Systemen en protocollen zijn ontwikkeld om specifieke, veelvoorkomende noodsituaties zoals hartaanvallen aan te pakken. Deze protocollen hebben duidelijke toegangspunten waar patiënten het beste resultaat krijgen.
In het begin het protocol voor pijn op de borst invoeren, bij u thuis met ambulancepersoneel, heeft een grotere kans van slagen dan de zorg uit te stellen door naar een dokterspraktijk te gaan die u niet kan behandelen. Bij het behandelen van hartaanvallen zijn snelheid en efficiëntie essentieel.
U moet uw pijn op de borst niet naar het kantoor van uw arts brengen, want tijd is spieren.
.jpg)
