Het kan ongelooflijk stressvol zijn om je af te vragen of je herpes hebt. Dat is waar, of u zich nu zorgen maakt vanwege symptomen omdat u weet dat u net bent blootgesteld, of om andere redenen. Een manier om te bepalen of u al dan niet genitale herpes of orale herpesinfectie heeft, is door een herpesbloedtest te laten doen.
Rafe Swan / Getty ImagesDat gezegd hebbende, veel mensen hebben vragen over hoe nauwkeurig herpesbloedonderzoeken zijn. De waarheid is dat herpesbloedonderzoeken redelijk goed werken, maar geen enkele test is perfect.
Dat is een reden waarom artsen misschien terughoudend zijn om op herpes te testen. Ze maken zich zorgen over het evenwicht tussen de wens van de patiënt om te weten en de mogelijke emotionele schade die wordt veroorzaakt door een positief resultaat van een herpesbloedtest. Vanwege het stigma dat met herpes gepaard gaat, kan die zorg ontstaan of het resultaat waar of niet waar is.
Hoe nauwkeurig is een herpesbloedonderzoek?
Het is altijd mogelijk dat een test onnauwkeurige resultaten geeft. De nauwkeurigheid van een herpesbloedtest hangt van twee dingen af: hoeveel mensen in de geteste populatie hebben herpes en welke specifieke test is gebruikt.
De gevoeligheid / specificiteit van twee verschillende, relatief standaard, herpesbloedonderzoeken is als volgt.
ELISA:
- HSV1: 91% gevoeligheid en 92% specificiteit
- HSV2: 96% gevoeligheid en 97% specificiteit
Immunoblot:
- HSV1: 99% gevoeligheid en 95% specificiteit
- HSV2: 97% gevoeligheid en 98% specificiteit
Wat betekent dat voor jou? Hoe vaak herpes voorkomt, komt in de berekening. Het beïnvloedt hoe waarschijnlijk het is dat positieve tests en negatieve tests correct zijn. Het kan zelfs een groter verschil maken dan de nauwkeurigheid van herpesbloedonderzoeken!
Laten we aannemen dat ongeveer 50% van de bevolking besmet is met HSV1. Dat is het virus dat voornamelijk wordt geassocieerd met orale herpes en koortsblaasjes, en het wordt ook geassocieerd met een groeiend aantal genitale herpesinfecties.
Ga er dan vanuit dat 25% van de mensen besmet is met HSV2. Dat is het virus dat voornamelijk wordt geassocieerd met genitale herpes In dat scenario zijn de positief voorspellende waarde en de negatieve voorspellende waarde als volgt.
ELISA:
- HSV-1: Ongeveer 92% van de positieve tests geeft het juiste resultaat.
- HSV-2: Ongeveer 92% van de positieve tests is correct en 98% van de negatieve tests is correct.
Immunoblot:
- HSV1: Ongeveer 95% van de positieve en 99% van de negatieve tests is correct.
- HSV-2: Ongeveer 94% van de positieve en 99% van de negatieve tests is correct.
Het probleem van vals-positieve tests
Herpes-bloedtesten zijn eigenlijk behoorlijk nauwkeurig. Dat geldt met name voor de typespecifieke tests die het vaakst worden aanbevolen.
In een relatief hoge prevalentiepopulatie geven ze het overgrote deel van de tijd nauwkeurige resultaten. Het is echter vermeldenswaard dat als de prevalentieschattingen niet kloppen, dit een groot verschil zou maken.
Wat als we zouden werken vanuit de aanname dat slechts 10% van de bevolking besmet was met een van beide virussen? Hoewel bijna alle negatieve tests nog steeds nauwkeurig zouden zijn, zouden positieve tests slechts 55% tot 85% van de tijd correct zijn. Met andere woorden, er zouden veel vals-positieve tests zijn.
De mogelijkheid van vals-positieve tests bij populaties waar herpes niet vaak voorkomt, is een grote zorg. Het is zelfs een van de redenen dat screening op herpes niet algemeen wordt aanbevolen Artsen zijn bezorgd dat de stress van een vals-positieve test mogelijk opweegt tegen de voordelen van vroege detectie van het virus bij iemand die asymptomatisch is.
De Centers for Disease Control and Prevention schatten dat de prevalentie van herpes vrij hoog is. Ze schatten dat op 50-jarige leeftijd bijna 47,8% van de volwassenen besmet is met HSV1 en 11,9% met HSV 2. Er zijn grote verschillen in prevalentie die afhankelijk zijn van ras en geslacht.
Maar aangezien herpes kan worden overgedragen zonder symptomen en suppressieve therapie overdracht kan helpen voorkomen, ben ik het daar niet per se mee eens. Persoonlijk geloof ik dat mensen die weten dat ze mogelijk risico lopen, een weloverwogen beslissing kunnen nemen om een herpesbloedtest te ondergaan om op het virus te worden gescreend. Dat geldt met name als ze zich in een situatie bevinden waarin ze nieuwe seksuele partners aan het virus zouden kunnen blootstellen.
Het is echter belangrijk om te begrijpen dat vals-positieve tests kunnen voorkomen. Het is ook van cruciaal belang om te weten dat, zelfs als u besmet bent met een herpesvirus, leven met herpes niet het einde van de wereld is.
.jpg)
.jpg)
