MCL-traan- of mediale collaterale ligamentletsels

Het mediale collaterale ligament (MCL) is een van de vier belangrijkste ligamenten die cruciaal zijn voor de stabiliteit van het kniegewricht. Een ligament is gemaakt van taai vezelmateriaal en functioneert om overmatige beweging te beheersen door de beweeglijkheid van de gewrichten te beperken. De vier belangrijkste stabiliserende ligamenten van de knie zijn de voorste en achterste kruisbanden (ACL en PCL) en de mediale en laterale collaterale ligamenten (MCL en LCL).

De MCL beslaat de afstand van het uiteinde van het dijbeen (dijbeen) tot de bovenkant van het scheenbeen (scheenbeen) en bevindt zich aan de binnenkant van het kniegewricht. De MCL is bestand tegen verwijding van de binnenkant van het gewricht, wat kan worden gezien als het voorkomen van "openen" van de knie. Als de MCL volledig is gescheurd, zorgt de verwonding ervoor dat het gewricht nog eens 2 tot 5 graden laxiteit heeft. Als andere omliggende zachte weefsels beschadigd zijn, zal de hoeveelheid laksheid ongeveer verdubbelen. De MCL is niet de enige beperking voor overmatige opening aan de binnenkant van de knie, maar het is de primaire beperking voor deze beweging.

MCL Tranen

Omdat de MCL bestand is tegen verwijding van de binnenkant van het kniegewricht, raakt het ligament meestal gewond wanneer de buitenkant van het kniegewricht wordt geraakt. Deze kracht zorgt ervoor dat de buitenkant van de knie knikt en de binnenkant wijder wordt. Wanneer de MCL te ver wordt uitgerekt, is deze vatbaar voor scheuren en letsel. Dit is de blessure die wordt gezien door de actie van "clippen" in een voetbalwedstrijd.

Een blessure aan de MCL kan optreden als een geïsoleerd letsel, of het kan onderdeel zijn van een complexe blessure aan de knie. Andere ligamenten, meestal de ACL of de meniscus, kunnen samen met een MCL-blessure worden gescheurd.

Om de mogelijkheid van een MCL-scheur te voorkomen, gebruiken sommige atleten beugels om overmatige kracht op de ligamenten te voorkomen. Deze worden meestal gedragen door Amerikaanse voetbalspelers, met name lijnwachter. Deze atleten worden vaak blootgesteld aan hoge laterale krachten op het kniegewricht, een mechanisme dat kan leiden tot MCL-blessures. Het nut van deze beugel is een onderwerp van discussie, maar er is waarschijnlijk een klein voordeel in termen van het voorkomen van de kans op letsel wanneer een beugel in deze situaties wordt gedragen.

Symptomen

Het meest voorkomende symptoom na een MCL-blessure is pijn direct boven het ligament. Zwelling kan optreden over het gescheurde ligament, en blauwe plekken en gegeneraliseerde gewrichtszwelling komen één tot twee dagen na het letsel vaak voor. Bij ernstigere verwondingen kunnen patiënten klagen dat de knie onstabiel aanvoelt, of dat het voelt alsof de knie kan 'bezwijken' of krom kan trekken.

Symptomen van een MCL-blessure hebben de neiging om te correleren met de omvang van het letsel. MCL-letsels worden meestal ingedeeld op een schaal van I tot III.

• Graad I MCL-traan: dit is een onvolledige traan van de MCL. De pees is nog steeds in continuïteit en de symptomen zijn meestal minimaal. Patiënten klagen gewoonlijk over pijn bij druk op de MCL en kunnen mogelijk zeer snel terugkeren naar hun sport. De meeste atleten missen één tot twee weken spelen.
• Graad II MCL-traan: Graad II-verwondingen worden ook als onvolledige tranen van de MCL beschouwd. Deze patiënten kunnen klagen over instabiliteit wanneer ze proberen te snijden of draaien. De pijn en zwelling zijn significanter. Meestal is een rustperiode van drie tot vier weken nodig.
• Graad III MCL-traan: een graad III-blessure is een volledige scheur van de MCL. Patiënten hebben aanzienlijke pijn en zwelling en hebben vaak moeite met het buigen van de knie. Instabiliteit, of uitval, is een veel voorkomende bevinding bij MCL-tranen van graad III. Een kniebrace of een knie-startonderbreker is meestal nodig voor comfort, en genezing kan 10 tot 12 weken duren.

Een afwijking van het mediale collaterale ligament is het Pellegrini-Stieda-teken, dat vaak wordt gezien bij chronische MCL-verwondingen. Deze afwijking wordt gezien op een röntgenfoto wanneer calciumafzettingen worden gezien in de MCL. Meestal bevindt de calciumafzetting zich naast de bevestiging van het ligament aan het uiteinde van het dijbeen. Mensen met pijn in dit gebied zouden soms het Pellegrini-Stieda-syndroom hebben. De behandeling van deze aandoening reageert doorgaans op eenvoudige stappen, hoewel in zeldzame gevallen de calciumafzetting kan worden verwijderd.

Behandeling

De behandeling van een MCL-traan hangt af van de ernst van de verwonding. De behandeling begint altijd met het laten afnemen van de pijn en het beginnen met werken aan mobiliteit. Het wordt gevolgd door het versterken van de knie en het terugkeren naar sport en activiteiten. Bracing kan vaak nuttig zijn bij de behandeling van MCL-blessures. Gelukkig is een operatie meestal niet nodig voor de behandeling van een MCL-traan.