Uitbreiding van de dekking voor één betaler in de Verenigde Staten

Je hebt misschien veel verwijzingen gehoord naar "Medicare for all". Maar wat houdt dat precies in? Er zijn een paar belangrijke punten die u moet begrijpen.

Vanaf 2019 zijn er veel voorstellen in behandeling. Sommige worden eigenlijk "Medicare for All" genoemd, maar de meeste hebben verschillende namen. Hoewel 'Medicare for All' vaak wordt gebruikt om de push te beschrijven om de dekking voor één betaler in de VS uit te breiden (het huidige Medicare-systeem is een voorbeeld van een programma voor één betaler), zijn er veel andere voorstellen in behandeling. die zou kunnen worden omschreven als "Medicare for More of Us."

Sommige voorstellen vragen om een ​​omschakeling naar een systeem met één betaler voor iedereen in de Verenigde Staten; andere vragen om een ​​meer stapsgewijze aanpak waarbij de particuliere ziektekostenverzekering in ieder geval in eerste instantie behouden blijft, en sommige voorstellen zouden eenvoudigweg meer mensen in staat stellen om in te kopen in de bestaande Medicare- of Medicaid-systemen.

Wanneer het woord "Medicare" in deze voorstellen wordt gebruikt (bijv. Medicare for All, Medicare for America, Medicare-X Choice Act, enz.), Verwijst dit meestal naar een robuuster plan dan ons huidige Medicare-programma.

Ziektekostenverzekering voor één betaler

De druk op de weg naar een ziektekostenverzekeringssysteem voor één betaler in de Verenigde Staten wint de laatste jaren aan kracht. Het was een non-starter in 2009 toen de Affordable Care Act werd besproken (zelfs het openbare optievoorstel dat naast particuliere plannen zou hebben bestaan, werd vervangen door de CO-OP-benadering, die inefficiënt bleek te zijn).

Er is brede publieke steun voor een grotere dekking van één betaler, maar als er zoveel verschillende voorstellen zijn, kan het moeilijk zijn om precies te weten wat er wordt overwogen.

Dat is vooral waar gezien het feit dat 'Medicare for All' vaak wordt gebruikt als een allesomvattende zin om de algemene uitbreiding van de dekking voor één betaler te beschrijven, maar het is eigenlijk de naam die wordt gebruikt voor een aantal van de (vele) voorstellen die zijn in overweging - en in beide gevallen zou de dekking verschillen van wat de huidige Medicare-ingeschrevenen ontvangen.

Medicare voor meer van ons versus huidige Medicare

Om verwarring te voorkomen, kunnen we "Medicare for more of us" zeggen als verwijzing naar de verzameling voorstellen die in behandeling zijn. Maar hoewel veel van deze plannen het woord Medicare in hun titels bevatten, vragen ze over het algemeen om een ​​robuustere dekking dan de huidige Medicare-ingeschrevenen.

Het is vrij algemeen bekend dat het huidige Medicare-programma dekking biedt voor bijna alle Amerikanen van 65 jaar of ouder, evenals jongere mensen met een handicap. Er zijn tal van misvattingen over het bestaande programma waarvan mensen soms niet op de hoogte zijn totdat ze klaar zijn om over te stappen op Medicare, inclusief het feit dat het geen betrekking heeft op zaken als recepten, langdurige zorg of tandheelkundige zorg, en heeft geen limiet op contante kosten (de meeste huidige Medicare-begunstigden hebben aanvullende dekking om sommige of al deze hiaten in te vullen).

De verschillende 'Medicare for more of us'-voorstellen die naar voren zijn gebracht, vragen echter over het algemeen om een ​​verbeterde versie van Medicare, inclusief zaken als een limiet op de contante kosten (of helemaal geen contante kosten) , dekking voor recepten, dekking voor tandheelkundige zorg en oogzorg, dekking voor langdurige zorg en meer.

Hoewel ten minste enige aanvullende dekking over het algemeen een must-have is voor mensen die momenteel zijn ingeschreven voor Medicare, zou dit niet nodig zijn als enkele van de uitgebreide "Medicare" -voorstellen in overweging worden genomen.

Maar er zijn ook voorstellen die oproepen om meer mensen toe te staan ​​zich in te schrijven voor in wezen hetzelfde Medicare-systeem dat we vandaag hebben. In dat geval is aanvullende dekking nog steeds nodig om volledige medische dekking te hebben.

Welke voorstellen worden in overweging genomen?

Hoewel de meeste democratische wetgevers het eens zijn over het concept om toe te werken naar universele ziektekostenverzekering - vaak via een uitbreiding van programma's voor één betaler - is er nog geen consensus over hoe dat te bereiken. Laten we eens kijken naar enkele van de ideeën die momenteel worden overwogen.

Medicare voor iedereen

'Medicare for All' is vaak een slogan voor uitbreiding van één betaler, maar het is eigenlijk slechts het ene uiteinde van het spectrum van voorgestelde plannen

Er zijn twee afzonderlijke rekeningen die "Medicare for All" worden genoemd. Het ene wetsvoorstel, S.1129, is in de Senaat ingediend door senator Bernie Sanders en is vergelijkbaar met de wetgeving die Sanders in 2017 heeft geïntroduceerd. Het andere, H.R.1384, is in de Tweede Kamer geïntroduceerd door afgevaardigde Pramila Jayapal.

Beide voorstellen vragen om de overgang van vrijwel de hele bevolking naar een systeem met één betaler, zonder onze huidige lappendeken van particuliere ziektekostenverzekeringsplannen te behouden. Het voorstel van Jayapal omvat dekking voor langdurige institutionele zorg (d.w.z. verpleeghuiszorg), waardoor het iets robuuster is dan het voorstel van Sanders. Beide voorstellen pleiten voor de afschaffing van alle of de meeste contante kosten (zoals eigen risico, copays en co-assurantie), en zouden ook de premies voor ziektekostenverzekeringen elimineren, aangezien de programma's in plaats daarvan zouden worden gefinancierd met belastinginkomsten.

Het wetsvoorstel van Sanders roept op tot de overgang naar een systeem met één betaler vier jaar nadat het wetsvoorstel is aangenomen, terwijl het wetsvoorstel van Jayapal de bevolking slechts twee jaar na de inwerkingtreding zou overzetten naar een programma voor één betaler.

Afhalen

Deze Medicare for All-oplossingen worden vaak benadrukt in de discussies over het uitbreiden van de dekking voor één betaler, maar er zijn tal van andere voorstellen die een meer incrementele benadering zouden volgen. De Medicare for All-facturen zijn niet de enige manier om de dekking voor één betaler uit te breiden, en sommige voorstanders zijn bang dat de alles-of-niets-benadering de inspanningen zou kunnen verdoemen.

Maar aan de andere kant zijn er ook zorgen dat een meer incrementele benadering ook de inspanningen zou kunnen schaden (de ACA werd gezien als een incrementele benadering van universele dekking en is al tien jaar een politieke bliksemafleider).

Medicare voor Amerika: een incrementele aanpak

Eind 2018 werd de Medicare for America Act geïntroduceerd door afgevaardigde Rosa DeLauro en afgevaardigde Jan Schakowsky. Hoewel de hierboven beschreven Medicare for All-voorstellen zijn ontworpen om iedereen over te schakelen naar een systeem met één betaler, zou Medicare for America een veel meer incrementele benadering volgen. De wetgeving is grotendeels gebaseerd op het "Medicare Extra for All" -voorstel dat het Center for American Progress had geschetst, en is de benadering die de voorkeur heeft van voormalig presidentskandidaat Beto O'Rourke.

Onder Medicare for America mogen mensen met door de werkgever gesponsorde dekking deze behouden. Ongeveer de helft van de bevolking van de Verenigde Staten wordt gedekt door door de werkgever gesponsorde plannen.Terwijl de Medicare for All-voorstellen iedereen naar het nieuwe single-payer-systeem zouden overbrengen, zou Medicare for America dat optioneel maken. Grote werkgevers zouden de mogelijkheid hebben om een ​​particuliere ziektekostenverzekering van hoge kwaliteit aan te bieden of om hun werknemers over te hevelen naar het Medicare for America-programma en 8 procent van de loonlijst aan het Medicare Trust Fund te betalen.

Hoe verandert dit Medicare?

De wetgeving zou het bestaande Medicare-programma verbeteren door dekking voor geneesmiddelen op recept, tandheelkundige zorg en oogzorg en langdurige zorg toe te voegen, en het zou ook een limiet op de contante kosten invoeren ($ 3.500 voor een individu en $ 5.000 voor een gezin). ). De wetgeving die eind 2018 werd geïntroduceerd, bevatte een limiet voor Medicare for All-premies gelijk aan 9,66% van het inkomen van een huishouden, hoewel een herziene versie van het wetsvoorstel naar verwachting een premieplafond van 9% van het gezinsinkomen zal vereisen.

De huidige Medicare-populatie zou onder het verbeterde Medicare-programma blijven vallen. Bovendien zou iedereen die momenteel is ingeschreven voor Medicaid en marktplaatsplannen (d.w.z. Obamacare-plannen) worden overgezet naar het verbeterde Medicare-programma.

Alle pasgeborenen zouden ook automatisch in het programma worden ingeschreven, dus de inschrijving zou in de loop van de tijd toenemen, waardoor de populatie geleidelijk zou verschuiven naar een "Medicare for All" -model. Maar premies en contante kosten maken deel uit van het Medicare for America-model, dus het gaat niet zo ver als de huidige Medicare for All-voorstellen in termen van herziening van ons ziekteverzekeringssysteem.

Openbare optie op de ACA-marktplaatsen

Toen de ACA werd gedebatteerd, waren er wetgevers die een openbare optie wilden opnemen die naast de particuliere plannen op de markt zou worden verkocht, maar dat idee werd al heel vroeg van de hand gewezen, grotendeels vanwege tegenstand van de verzekeringslobby.

Medicare-X Choice Act van 2019

De Medicare-X Choice Act van 2019 heeft het idee van de openbare optie nieuw leven ingeblazen. S. 981, geïntroduceerd door senatoren Michael Bennet en Tim Kaine, en H.R. 2000, geïntroduceerd in het Huis door afgevaardigde Antonio Delgado, zouden een nieuw openbaar optieplan creëren met de naam Medicare-X. Het plan zou in fasen worden uitgerold - het zou in eerste instantie beschikbaar zijn voor mensen in gebieden waar de opties voor privéplannen beperkt en / of duur zijn, maar uiteindelijk beschikbaar voor alle niet-gedetineerde legale inwoners van de Verenigde Staten die niet in aanmerking komen voor de bestaande Medicare programma. Kleine bedrijven zouden ook Medicare-X voor hun werknemers kunnen kopen.

Medicare-X zou dezelfde richtlijnen volgen als ACA-conforme individuele en kleine groepsplannen, met dekking voor de essentiële gezondheidsvoordelen van de ACA en een limiet op de contante kosten.

Premiesubsidies zouden kunnen worden gebruikt om de dekking te kopen, en de wetgeving zou ook het huidige premiesubsidiemodel versterken door subsidies uit te breiden naar mensen met een inkomen boven 400% van de armoedegrens en door sterkere subsidies te verstrekken aan mensen met een lager inkomen. Hoewel dit voorstel Medicare-X wordt genoemd, zou het los staan ​​van en niets veranderen aan het huidige Medicare-programma.

Ziektekostenverzekering betaalbaar houden van 2019

Een ander wetsvoorstel, de Keeping Health Insurance Affordable Act van 2019, zou ook een openbaar plan creëren dat mensen zouden kunnen kopen, hoewel het niet beschikbaar zou zijn voor werkgevers om te kopen.De wetgeving (S.3) werd geïntroduceerd door senator Ben Cardin. Het openbare plan zou alleen beschikbaar worden gesteld via de ziektekostenverzekeringsbeurs in elke staat, met dekking volgens de richtlijnen voor plannen op metaalniveau en essentiële gezondheidsvoordelen. De premiesubsidies van de ACA kunnen worden gebruikt om de prijs van het openbare optieplan te compenseren, en de wetgeving zou ook premiesubsidies verlenen aan mensen die tot 600% van de armoedegrens verdienen.

Bovendien zou het wetsvoorstel de actuariële waarde verhogen van gezondheidsplannen die worden verkocht aan mensen met een inkomen tot 400% van het armoedeniveau (d.w.z. de uitkeringen zouden robuuster zijn), en roept het op tot een aantal bepalingen voor marktstabiliteit, waaronder een permanent herverzekeringsprogramma. De Keeping Health Insurance Affordable Act zou de federale overheid ook in staat stellen om te onderhandelen over de kosten van geneesmiddelen op recept voor het bestaande Medicare-programma.

Kopen in Medicare en Medicaid

Medicare en Medicaid zijn beide door de overheid beheerde gezondheidszorgsystemen, hoewel Medicaid technisch gezien geen systeem met één betaler is, omdat het gezamenlijk wordt gefinancierd door de federale en deelstaatregeringen. (Medicare wordt gefinancierd door de federale overheid, dus het is een systeem met één betaler.)

Veel voorstanders van uitgebreide dekking voor één betaler hebben zich geconcentreerd op het idee om het aantal mensen met Medicaid of Medicare te vergroten door mensen de mogelijkheid te geven om in die programma's te kopen.

Zowel Medicare als Medicaid hebben vrij strikte toelatingsregels; onder het huidige systeem kun je er niet zomaar voor kiezen om dekking te kopen onder een van beide programma's als je niet in hun beperkte geschiktheidscategorieën valt.

Maar vanaf 2019 zijn verschillende staten begonnen met het overwegen van de mogelijkheid om mensen - die niet in aanmerking komen voor op inkomen gebaseerde Medicaid-dekking - in te kopen in hun Medicaid-programma's. Geen enkele staat heeft de details hiervan nog uitgezocht, maar als ze dat wel zouden doen, zou het hoogstwaarschijnlijk ook federale goedkeuring vereisen, aangezien Medicaid gezamenlijk wordt beheerd door de staat en federale regeringen.

State Public Option Act

Als federaal niveau hebben senator Brian Schatz en vertegenwoordiger Ben Ray Lujan wetgeving ingevoerd (S.489 en HR1277, bekend als de State Public Option Act) die het elke staat mogelijk zou maken om zijn Medicaid-programma uit te breiden zodat inwoners de mogelijkheid hebben om Medicaid te kopen dekking in plaats van particuliere ziektekostenverzekering, met premies die zijn gemaximeerd op niet meer dan 9,5% van het gezinsinkomen van de ingeschreven personen. Dergelijke wetgeving zou de deur openen voor meer staatsinnovatie met betrekking tot de buy-in van Medicaid, aangezien de federale toestemming al zou bestaan.

Medicare wordt volledig beheerd door de federale overheid en er is ook wetgeving ingevoerd waardoor mensen Medicare kunnen kopen als alternatief voor particuliere ziektekostenverzekering.

Sommige rekeningen zouden dit beperken tot mensen van 50 jaar en ouder, maar er is ook wetgeving ingevoerd waardoor iedereen, inclusief werkgevers, Medicare-dekking kan kopen.

Medicare at 50 Act en de Medicare Buy-In

Senator Debbie Stabenow en senator Jeanne Shaheen hebben de Medicare at 50 Act (S.470) geïntroduceerd. En een soortgelijk wetsvoorstel, de Medicare Buy-In and Health Care Stabilization Act van 2019 (H.R.1346), werd in het Huis geïntroduceerd door afgevaardigde Brian Higgins. Met beide rekeningen kunnen mensen op 50-jarige leeftijd Medicare kopen (momenteel komen mensen alleen in aanmerking om zich in te schrijven voor Medicare vóór de leeftijd van 65 jaar als ze gehandicapt zijn).

Beide facturen zouden Medicare-delen A, B en D behouden en zouden ingeschreven personen de mogelijkheid geven om zich in te schrijven voor Medicare Advantage, net zoals het beschikbaar is voor huidige Medicare-ingeschrevenen. Onder beide facturen zou Medicare onbeperkte directe blootstelling blijven hebben (tenzij de ingeschrevene een Medicare Advantage-plan selecteert, aangezien deze al nodig zijn om de contante uitgaven te beperken).

Kies Medicare Act

Een ander wetsvoorstel genaamd de Choose Medicare Act, in april geïntroduceerd door senatoren Jeff Merkley en Chris Murphy, zou iedereen in staat stellen Medicare ongeacht leeftijd in te kopen en zou ook de contante kosten voor Medicare-ingeschreven personen beperken, inclusief degenen die momenteel in aanmerking komen voor het programma . De wetgeving zou een nieuw Medicare-plan creëren (Medicare Part E) dat beschikbaar zou zijn voor aankoop op de ACA-marktplaatsen (beurzen). Het plan zou ook beschikbaar zijn voor werkgevers om aan hun werknemers aan te bieden in plaats van een particuliere ziektekostenverzekering.

Hoewel de huidige Medicare-premies zwaar worden gesubsidieerd door de federale overheid, zou dat niet het geval zijn voor de buy-in-populatie onder een van deze voorstellen.

De premies zouden worden gemiddeld over de buy-in-populatie (mensen zouden niet meer betalen vanwege een dure medische aandoening), maar ze zouden worden vastgesteld op een bedrag dat 100% van de kosten van baten en administratieve kosten dekt.

De Medicare at 50 Act is mede-gesponsord door verschillende opmerkelijke senatoren, waaronder een paar die zich kandidaat hebben gesteld voor de 2020-nominatie voor de Democratische president (Kirsten Gillibrand, Kamala Harris, Cory Booker en Amy Klobuchar). Gillibrand, Harris en Booker zijn ook cosponsors van de Choose Medicare Act.

Jongeren de mogelijkheid geven om in te kopen bij Medicare zou een aantrekkelijk alternatief kunnen zijn voor vervroegde pensionarissen en zelfstandigen die te veel verdienen voor de premiesubsidies van de ACA, maar geconfronteerd worden met de bijzonder hoge individuele marktpremies die van toepassing zijn op particulieren die in de jaren voordat ze 65 worden.

Medicare en Medicaid betalen artsen en ziekenhuizen minder dan particuliere verzekeraars, waardoor de premies lager blijven. Maar die lagere vergoedingspercentages maken ook deel uit van wat deze buy-in-voorstellen controversieel maakt, omdat er bezorgdheid bestaat dat een toestroom van ingeschreven personen aanbieders zou kunnen wegjagen van deelname aan de lagerbetaalde Medicaid- en Medicare-programma's.

Overzicht

Op dit moment is het te vroeg om te zeggen welke van deze voorstellen naar de top zullen stijgen. Sommige aspecten van ten minste enkele van hen zijn opgenomen in het 2020-platform van de Democratische Partij.De huidige voorstellen lopen echter uiteen van het simpelweg toestaan ​​van mensen om een ​​paar jaar eerder in te kopen in het huidige Medicare-programma, tot de overgang van het hele land naar een systeem met één betaler dat 100% van de medische kosten dekt met belastinginkomsten (dat wil zeggen, geen premies of kostendeling).

In het algemeen geldt dat hoe robuuster een voorstel is, hoe meer het zou kosten. Maar er zijn ook afwegingen: de Medicare for All-voorstellen zouden aanzienlijke belastingverhogingen vereisen, maar individuen en werkgevers zouden niet langer ziektekostenverzekeringspremies, eigen risico's, copays of co-assurantie hoeven te betalen, wat zou resulteren in aanzienlijke persoonlijke besparingen.

Het verminderen van de totale uitgaven aan gezondheidszorg

Een van de belangrijkste doelstellingen van elke uitbreiding van de dekking voor één betaler is het verminderen van de totale uitgaven voor gezondheidszorg in de Verenigde Staten, aangezien we veel meer uitgeven dan enig ander land, en onze resultaten blijven achter bij die van veel andere landen.

Dat is echter een ingewikkeld doel op zich, dat zal worden beantwoord met felle drukte van de industrieën die momenteel profiteren van ons gezondheidszorgsysteem - en dit gaat veel verder dan de voor de hand liggende zorgverzekeraars - het omvat ook ziekenhuizen.

Hoewel de afgelopen maanden talloze wetsontwerpen zijn ingediend, zal geen van de voorstellen om de dekking van één betaler uit te breiden waarschijnlijk tot ten minste 2021 aan kracht winnen. Vanaf maart 2020 controleren Republikeinen momenteel het Witte Huis en de Senaat, waar meerderheidsleider Mitch McConnell heeft zich sterk verzet tegen het idee van "Medicare for All".

In plaats van een uitbreiding van de dekking voor één betaler, hebben de GOP-wetgevers de neiging om de tegenovergestelde benadering te kiezen, waarbij ze de voorkeur geven aan een uitbreiding van de particuliere ziektekostenverzekering - inclusief een push naar meer Medicare Advantage-dekking voor de bestaande Medicare-populatie. Dus de toekomst van de hervorming van de gezondheidszorg en de levensvatbaarheid van "Medicare for more of us" hangt grotendeels af van de uitkomst van de presidents- en congresverkiezingen in november 2020.