De gevaren en symptomen van anale kanker

Anale kanker is een verraderlijke en groeiende zorg onder mensen met hiv, vooral onder homo- en biseksuele mannen. Symptomen kunnen in het begin subtiel beginnen, vaak met jeuk rond de anus, net als jeuk die men kan associëren met aambeien.

Later kan het pijnlijk worden of tekenen van bloeding vertonen. Uiteindelijk kan een kankerachtige laesie opengaan, wat resulteert in wat bekend staat als onwelriekende drainage. Helaas is dit het punt waarop de meeste mensen uiteindelijk besluiten om naar een dokter te gaan, en tegen die tijd is de kanker meestal behoorlijk vergevorderd.

Kanker wordt gedefinieerd als een abnormale groei van cellen die zich blijven vermenigvuldigen zonder de biologische middelen om het te stoppen. Anale kanker is een maligniteit die optreedt in de anus en zich meestal manifesteert met een tumorlaesie Anale kanker heeft de neiging zich te ontwikkelen in het slijmvliesweefsel van de anus of in de anale rand die overgaat in de huid.

Anale kanker baart mensen met hiv steeds meer zorgen. In de algemene bevolking wordt anale kanker als zeldzaam beschouwd, ongeveer twee per 100.000 mensen (gegevens uit 2016). Bij mannen die seks hebben met mannen (MSM) stijgt de incidentie echter tot 144 gevallen per 100.000. Bovendien lopen MSM die hiv-positief zijn een veel hoger risico om anale kanker te krijgen dan MSM die hiv-negatief zijn.

Hoewel we niet helemaal begrijpen waarom dit zo is, wordt aangenomen dat de chronische ontsteking die gepaard gaat met een HIV-infectie, een cel letterlijk ouder laat worden. Wanneer dit gebeurt, zullen we vaak zien dat kankers zich ontwikkelen bij mensen met hiv, 10 tot 15 jaar voordat ze zich zouden voordoen bij de algemene bevolking. Anale kanker is een van de vele kankers waarvan wordt aangenomen dat ze hiermee verband houden.

Risicofactoren

Er is een nauw verband tussen anale kanker en het humaan papillomavirus (HPV), het virus dat niet alleen genitale wratten veroorzaakt, maar ook wordt geassocieerd met de ontwikkeling van baarmoederhalskanker.

Naast HPV en HIV zijn de vaak genoemde risicofactoren roken, meerdere seksuele partners, receptieve anale seks, een voorgeschiedenis van aambeien en anale kloven of fistels.

Tekenen en symptomen

Een van de dingen die anale kanker zo gevaarlijk maken, is dat veel mensen vóór de diagnose weinig of geen symptomen vertonen. Nog zorgwekkender is dat mensen vaak uit schaamte het bezoeken van een arts uitstellen, vooral als de symptomen niet ernstig lijken.

Als er symptomen aanwezig zijn, omvatten ze vaak:

• Wratten op de anus of geslachtsdelen
• Zweren of bultjes rond de anus of in het anale kanaal
• Jeuk in en rond de anus
• Afscheiding of bloeding uit de anus
• Pijn of druk rond de anus
• Pijnlijke gebieden rond de anus zonder zichtbare bultjes of laesies
• Open zweren rond de anus die niet genezen

Diagnose

Veel experts bevelen nu routinematige anale kankerscreening aan voor mensen met een hoog risico. Aanbevolen tests zijn onder meer een jaarlijks visueel en digitaal examen, evenals een jaarlijks anaal uitstrijkje.

De laatste neemt een uitstrijkje van cellen van binnenuit de anus en onderzoekt ze onder de microscoop om cellulaire veranderingen te identificeren die consistent zijn met anale kanker. Abnormale uitstrijkjes worden meestal gevolgd door anoscopie met hoge resolutie (anale scoop) of biopsie.

Behandelingen

De behandeling van anale kanker hangt grotendeels af van hoe ver de kanker is. Na een evaluatie om het ziektestadium te bepalen, wordt een behandelplan gemaakt met een door de board gecertificeerde oncoloog.

Bij een plaveiselcelcarcinoom (SCC) worden vaak als eerstelijnsbehandeling chemotherapie en bestraling aanbevolen, bij adenocarcinoom kan de behandeling ook een operatie omvatten.

Preventie

Aangezien HPV wordt beschouwd als de belangrijkste risicofactor voor de ontwikkeling van anale kanker, moet preventie grotendeels gericht zijn op het vermijden van HPV. De HPV-vaccinatie wordt aanbevolen voor kinderen en jongere mensen, gegeven in drie injecties gedurende een periode van zes maanden. De Centers for Disease Control and Prevention beveelt momenteel vaccinatie aan voor de volgende groepen:

• Alle kinderen van 11 of 12 jaar (negen jaar is het vroegst dat het vaccin kan worden gegeven)
• Tienerjongens en -meisjes die de HPV-serie niet begonnen of afmaakten toen ze jonger waren
• Jonge mannen en vrouwen tot en met 26 jaar

Personen met een hoog risico (zoals hiv-positieve mannen die receptieve anale seks hebben met andere mannen) moet worden geadviseerd om condooms te gebruiken bij elke seksuele ontmoeting en om het aantal sekspartners te verminderen.

Bovendien moet iedereen met een voorgeschiedenis van goedaardige laesies regelmatig worden gecontroleerd. Een anale uitstrijkje kan vroege cellulaire veranderingen detecteren die consistent zijn met de ontwikkeling van anale kanker, waardoor vroege interventie mogelijk is en het risico op ziekteprogressie wordt verminderd.