Normale volwassen vitale functies

PeopleImages / Getty-afbeeldingen

Vitale functies zijn metingen van de meest elementaire functies van het lichaam: lichaamstemperatuur, ademhalingssnelheid (ademhaling), polsslag en bloeddruk. Medische professionals gebruiken deze vier metingen op verschillende manieren, en afwijkingen van normale volwassen vitale functies kunnen belangrijk blijken te zijn bij het beoordelen van iemands algemene gezondheid, het aangeven van ziekte en het bewaken van de effectiviteit van de behandeling.

In vergelijking met hoogtechnologische medische tests is het meten van de vitale functies van een persoon relatief eenvoudig en ongecompliceerd. Er is weinig meer voor nodig dan medische basisapparatuur - een thermometer, stethoscoop, bloeddrukmanchet - en een stopwatch of ander tijdmeter. De informatie die kan worden verkregen, kan in sommige gevallen een kwestie van leven en dood zijn, of op zijn minst ziekte en gezondheid.

Hoewel factoren zoals leeftijd, geslacht, gewicht en activiteitsniveau een rol kunnen spelen bij wat de vitale functies van een persoon kunnen aangeven, is er binnen de medische gemeenschap overeenstemming over wat normaal is voor volwassenen in het algemeen.

Vitaal tekenNormaal resultaat voor volwassenenLichaamstemperatuur97,8 tot 99,1 graden F, met een gemiddelde van 98,6 graden F.Ademhaling (ademhaling)12 tot 18 ademhalingen per minuutPulse60 tot 100 slagen per minuutBloeddruk90/60 mmHg tot 120/80 mmHg

Lichaamstemperatuur

De lichaamstemperatuur kan gedurende de dag variëren, zelfs voor een persoon die gezond is. Meestal is het het laagst bij het ontwaken en hoger later op de dag.

Lichaamstemperatuur meten

De temperatuur van een volwassene kan via de mond (oraal), onder de arm (oksel) of in de gehoorgang (trommelvlies) worden ingenomen met behulp van een digitale thermometer die voor deze specifieke toepassingen is ontworpen.

De meetwaarden kunnen variëren, afhankelijk van welke van deze wordt gebruikt.

• Oraal: de algemeen aanvaarde gemiddelde orale temperatuur is 98,6 graden F, maar normaal kan variëren van 97 tot 99 graden. Een temperatuur van 100,4 graden duidt meestal op een infectie of ziekte.
• Oksel: een oksel temperatuur is gewoonlijk 0,5 tot 1 graad F (0,3 tot 0,6 graden C) lager dan de orale temperatuur.
• Trommelvlies: een oortemperatuur is meestal 0,5 tot 1 graad F (0,3 tot 0,6 graden C) hoger dan de orale temperatuur.

De misvatting van het voorhoofd

Een handpalm tegen iemands voorhoofd leggen kan een indicatie zijn dat de lichaamstemperatuur hoger is dan normaal, maar het is geen betrouwbare methode om ziekte vast te stellen. Evenmin is het gebruik van voorhoofdthermometers, die onbetrouwbaar zijn gebleken.

Hoe u een thermometer op de juiste manier gebruikt

Gevolgen voor de gezondheid van abnormale lichaamstemperatuur

Een lichaamstemperatuur die hoger is dan normaal, wordt koorts (pyrexie) genoemd en is meestal een teken dat het lichaam probeert een ziekte of infectie te bestrijden door het virus of de bacterie die deze veroorzaakt, te doden. Koorts triggert ook het immuunsysteem van het lichaam.

Andere mogelijke oorzaken van koorts bij volwassenen zijn:

• Bepaalde medicijnen, zoals antibiotica, bloeddrukmedicatie en medicijnen tegen epilepsie
• Hitteziekte (bijv. Hitteberoerte, hitte-uitputting)
• Auto immuunziekte
• Kanker

Een temperatuurmeting van minder dan 95 graden F kan een indicatie zijn dat het lichaam sneller warmte verliest dan het kan produceren - een medisch noodgeval dat bekend staat als onderkoeling, waarbij het hart, het zenuwstelsel en andere organen niet normaal kunnen werken. Indien onbehandeld, kan onderkoeling leiden tot volledig falen van het hart en het ademhalingssysteem en uiteindelijk tot de dood.

Ademhalingsritme

Ademhalingssnelheid verwijst naar het aantal ademhalingen per minuut in rust. Het is een van de gemakkelijkste vitale functies om te meten, aangezien u alleen een klok of timer nodig heeft.

Ademhalingssnelheid meten

Om uw ademhalingsfrequentie te bepalen, stelt u een timer in op één minuut en telt u het aantal keren dat uw borst omhoog en omlaag gaat totdat de timer afgaat. Het kan nuttig zijn om een ​​dierbare of zorgverlener in te schakelen om u te helpen bij het meten van uw ademhaling, aangezien het observeren van uw eigen ademhaling ertoe kan leiden dat u langzamer ademt dan u van nature zou doen, wat tot een onnauwkeurig resultaat kan leiden.

Het normale aantal ademhalingen per minuut voor een volwassene in rust is 12 tot 18.

Gevolgen voor de gezondheid van abnormale ademhalingsfrequentie

Een ademhalingsfrequentie die langzamer is dan normaal (bradypneu) of die snel en oppervlakkig is (tachypneu) zijn elk indicaties van mogelijke gezondheidsproblemen.

Mogelijke oorzaken van abnormale ademhalingsfrequentieBradypneaTachypneuGebruik van verdovende middelen (voor medische of recreatieve doeleinden)Koorts, infectieAlcoholgebruikUitdrogingMetabole problemen (hypothyreoïdie)Longziekte (COPD, longkanker, astma)SlaapapneuPaniek / woede / stressBepaalde hersenaandoeningen, zoals een beroerte of hoofdletselAcidose (verhoging van de zuurgraad van het bloed)Overdosis drugsOverdosis drugs

Pols (hartslag)

De hartslag van een persoon wordt gecreëerd door de bloedstroom door de slagaders wanneer het hart klopt. Pulsetariefis een meting van hoeveel keer per minuut deze piek kan worden gedetecteerd.

De normale hartslag in rust voor een gezonde volwassene varieert van 60 slagen per minuut tot 100 slagen per minuut, hoewel er variaties kunnen zijn - met name bij atleten. Degenen die veel cardiovasculaire training doen, kunnen een rustpuls hebben van slechts 40 slagen per minuut. per minuut omdat hun hart sterk genoeg is om een ​​grotere dan normale hoeveelheid bloed per slag te pompen.

Pulse meten

Een pols kan het gemakkelijkst worden gevoeld aan de zijkant van de nek, de binnenkant van de pols (de radiale puls) en de binnenkant van de elleboog - gebieden waar slagaders zich dicht bij het huidoppervlak bevinden.

Om je pols te meten, heb je een horloge met een secondewijzer nodig:

• Gebruik de toppen van uw eerste en tweede vinger (nooit uw duim), en druk stevig maar voorzichtig op de binnenkant van uw pols totdat u een polsslag voelt.
• Houd uw horloge in de gaten als u de hartslag eenmaal heeft gelokaliseerd; als de secondewijzer de 12 bereikt, begin dan met het continu tellen van elke klop (puls) gedurende 60 seconden (totdat de secondewijzer weer 12 bereikt). U kunt ook 15 seconden tellen en het resultaat met vier vermenigvuldigen.

De polsslag kan ook in de nek worden gemeten, maar het is belangrijk om niet op de pulsen aan beide zijden van de onderste nek te drukken; dit zou het risico kunnen lopen de bloedstroom naar de hersenen te blokkeren.

Hoe iemands pols te nemen

Gevolgen voor de gezondheid van abnormale hartslag

Naast het tellen bij het controleren van iemands pols, is het belangrijk om op te letten hoe sterk of zwak het is en hoe stabiel of regelmatig het is. De snelheid, kracht en het ritme van de pols kunnen veel onthullen over de gezondheid van het hart en wijzen op tekenen van ziekten of aandoeningen die van invloed kunnen zijn op hoe het hart functioneert.

Een langzame pols (bradycardie) kan wijzen op:

• Een aandoening van de sinusknoop (een gebied met cellen in de rechterbovenkamer van het hart dat het ritme regelt): wanneer het symptomen veroorzaakt, is sinusbradycardie de meest voorkomende reden om een ​​pacemaker nodig te hebben, maar het is zelden levensbedreigend.
• Hartblok, waarbij sommige of alle elektrische impulsen die door de sinusknoop worden gegenereerd, worden geblokkeerd voordat ze de ventrikels bereiken (de twee onderste kamers van het hart)

Een snelle pols (tachycardie) kan wijzen op:

• Een aantal normale omstandigheden waarin het hart sneller klopt dan normaal, zoals tijdens inspanning of stress
• Een van de twee soorten hartritmestoornissen (afwijkingen in de snelheid of het ritme van het hart): de supraventriculaire tachycardieën, die optreden in de atria van het hart, en de ventriculaire tachycardieën, die optreden in de ventrikels.

Bloeddruk

Bloeddruk verwijst naar de kracht van het bloed dat tegen de wanden van de slagaders drukt, elke keer dat het hart klopt. Bloeddrukmetingen bevatten twee cijfers (bijvoorbeeld 120/80 millimeter kwik of mmHg):

• De eerste (bovenaan) is de systolische druk. Dit is het hoogste getal, aangezien het de druk is wanneer het hart samentrekt.
• Het tweede (onderste) getal is de diastolische druk. Dit is het laagste getal, aangezien dit de druk is wanneer het hart ontspant.

Bloeddruk meten

Een instrument dat een bloeddrukmeter wordt genoemd, wordt gebruikt om de bloeddruk te meten. Het bestaat uit een manchet die om de bovenarm wordt geplaatst en een kleine pomp die de manchet met lucht vult en de arm samenknijpt totdat de bloedsomloop wordt onderbroken.

Op dit punt gaat een klein ventiel open om langzaam lucht uit de manchet te laten lekken. Terwijl het leegloopt, houdt de medische professional een stethoscoop tegen de binnenkant van de elleboog om te luisteren naar het geluid van bloed dat door de slagaders stroomt.

Het eerste geluid is de systolische druk; de tweede is de diastolische druk. Een meter die deel uitmaakt van de bloeddrukmeter, geeft de specifieke cijfers aan die bij elk van hen horen.

Gevolgen voor de gezondheid van abnormale bloeddruk

Bloeddrukwaarden die ofwel hoger zijn dan normaal of lager dan normaal, kunnen wijzen op bepaalde gezondheidsproblemen.

De American Heart Association erkent de volgende categorieën bloeddrukmetingen die hoger zijn dan normaal (hypertensie):

CategorieBloeddrukmetingVerhoogde bloeddrukMetingen die consequent variëren van 120 mmHg tot 129 mmHg systolisch en minder dan 80 mmHg diastolisch.Hypertensie stadium 1Metingen die consequent variëren van 130 mmHg tot 139 mmHg systolisch of 80 mmHg tot 89 mmHg diastolisch.Hypertensie stadium 2Metingen die consistent 140/90 mmHg of hoger zijnHypertensieve crisis
Een meetwaarde die plotseling boven de 180/120 mmHg uitkomt en hoog blijft bij een tweede meting na vijf minuten
Deze fase van hoge bloeddruk vereist onmiddellijke medische aandacht.

Wanneer de bloeddruk lager is dan normaal (hypotensie), betekent dit dat het hart niet langer voldoende bloed aan het lichaam kan leveren. Dit kan gebeuren vanwege een onderliggende gezondheidstoestand, zoals bloedarmoede, een hartprobleem of een infectie. Uitdroging of bepaalde medicijnen kunnen ook een verlaging van de bloeddruk veroorzaken.

Chronisch lage (of zelfs borderline lage) bloeddruk kan een nadelig effect hebben op de nieren. In zeldzame gevallen kan een dramatische daling leiden tot syncope (flauwvallen), shock, coma en zelfs de dood.