Osteopenie medicatie en behandeling

Als bij u osteopenie (lage botdichtheid) is vastgesteld, heeft uw arts mogelijk een behandeling aanbevolen. Welke medicatie-opties zijn er als u nog geen "volledige" osteoporose heeft, en wanneer is het voordelig om een ​​behandeling te overwegen?

Osteopenie: lage botdichtheid

Osteopenie betekent een lage botdichtheid, maar wat houdt dit precies in? Het is het gemakkelijkst om osteopenie te begrijpen als we het vergelijken met zowel normale botdichtheid als osteoporose (zeer lage botdichtheid).

Normale botdichtheid betekent dat de dichtheid en architectuur van uw botten normaal is. Bij een botdichtheidstest zou het aantal dat u zou zien als uw botdichtheid normaal was, hoger zijn dan -1,0. Met andere woorden, uw botdichtheid zou op of beter zijn dan één standaarddeviatie onder normaal.

Osteoporose is een aandoening waarbij botten broos zijn geworden en sneller breken, zelfs bij lichte verwondingen. Een botdichtheidstest met osteoporose geeft een T-score van -2,5 of slechter. Een botdichtheid hebben die 2,5 afwijkingen onder het gemiddelde ligt, betekent dat uw botdichtheid in de onderste 2% ligt van iemand van uw leeftijd.

Osteopenie ligt tussen deze cijfers in, met een T-score van beter dan -2,5 maar slechter dan -1,0. De kans dat osteopenie zich ontwikkelt tot osteoporose hangt af van uw leeftijd, andere medische aandoeningen die u heeft, medicijnen die u gebruikt en nog veel meer.

Osteopenie behandelen

Er zijn veel factoren waarmee u rekening moet houden voordat osteopenie wordt behandeld, en dit is momenteel een controversieel en hot topic. Als osteopenie wordt gecombineerd met fracturen, kan de behandeling waarschijnlijk een verschil maken. Het is minder duidelijk of osteopenie behandelen zonder fracturen gunstig is.

Er zijn door de FDA goedgekeurde medicijnen voor de preventie van osteoporose (en dus voor osteopenie). Deze medicijnen zijn effectief, maar sommige hebben ernstige bijwerkingen. Sommige artsen aarzelen om osteoporose-medicatie voor osteopenie voor te schrijven, terwijl anderen agressief proberen het botverlies te vertragen. Het echte doel bij de behandeling van zowel osteopenie als osteoporose is het voorkomen van fracturen, vooral van de heup en de wervelkolom. Artsen kunnen uw 10-jaars fractuurrisico berekenen op basis van uw huidige botmineraaldichtheid en andere risicofactoren. Dat risico van 10 jaar is de grootste overweging bij het overwegen van het nemen van medicijnen voor osteopenie.

Een kanttekening, hoewel belangrijk, is dat veel ziektekostenverzekeraars osteopenie niet erkennen als een aandoening die behandeling vereist en daarom mogelijk de (soms aanzienlijke) kosten van deze medicijnen niet dekken.

Wanneer moet osteopenie worden behandeld?

Zoals eerder opgemerkt, is de behandeling van osteopenie controversieel. Dat gezegd hebbende, wanneer de behandeling in dit stadium wordt gestart bij mensen van wie wordt verwacht dat ze overgaan op osteoporose of andere onderliggende aandoeningen hebben, kan de behandeling van osteopenie de ontwikkeling van osteoporose en fracturen voorkomen. Aandoeningen waarbij osteopenie ernstiger kan zijn, zijn onder meer:

• Osteopenie gevonden bij een jongere, bijvoorbeeld een persoon die pas 50 jaar oud is.
• Mensen met kanker, vooral degenen met borstkanker of prostaatkanker die hormonale therapieën zullen gebruiken.
• Mensen die langdurig steroïden hebben gebruikt voor aandoeningen zoals astma, COPD of inflammatoire artritis.
• Degenen met aandoeningen die verband houden met een verhoogd risico op osteoporose, zoals lupus, reumatoïde artritis en vele anderen.
• Degenen die meer kans hebben om te vallen als gevolg van medische aandoeningen zoals een epileptische aandoening of andere neurologische aandoeningen.
• Degenen met een sterke familiegeschiedenis van osteoporose.
• Degenen die fracturen hebben opgelopen en een lage botdichtheid hebben.

Medicijnen om osteoporose te voorkomen (behandeling van osteopenie)

Er zijn een aantal verschillende medicijnen goedgekeurd voor de behandeling van osteoporose, maar er zijn er maar een paar goedgekeurd voor preventie, waaronder Actonel en Evista. We zullen opties voor de behandeling van osteoporose opsommen, aangezien soms andere medicijnen dan die goedgekeurd voor osteopenie (preventie van osteoporose ) kunnen worden aangegeven. De verschillende categorieën medicijnen worden hieronder opgesomd.

Bisfosfaten

Bisfosfonaten zijn medicijnen die werken door de snelheid van botverlies te vertragen, waardoor de botdichtheid verbetert. De meeste hiervan verminderen het risico op wervelkolomfracturen, maar niet alle hebben aangetoond dat ze het risico op heupfracturen verminderen.Sommige van deze medicijnen worden oraal ingenomen, terwijl andere via injectie worden toegediend. Actonel is met name goedgekeurd voor de preventie van osteoporose. Zometa is nu goedgekeurd voor gebruik samen met een aromataseremmer voor de behandeling van postmenopauzale borstkanker.

Voorbeelden van bifosfonaten zijn onder meer:

• Fosamax (alendronaat): Fosomax lijkt zowel heup- als wervelkolomfracturen te verminderen.
• Actonel (risedronaat): Actonel kan het risico op heup- en wervelfracturen verminderen.
• Boniva (ibandronaat): Boniva vermindert het risico op wervelkolomfracturen maar niet op heupfracturen.
• Zometa of Reclast (zoledroninezuur): Zometa wordt toegediend via injectie en vermindert het risico op heup- en wervelkolomfracturen.

Bijwerkingen van bisfosfonaten variëren afhankelijk van of ze oraal of via injectie worden gebruikt. Bij orale bisfosfonaten wordt mensen gevraagd om de medicatie met een vol glas water in te nemen en gedurende 30 tot 60 minuten rechtop te blijven. Deze medicijnen kunnen brandend maagzuur of slokdarmirritatie veroorzaken. Injecteerbare medicijnen kunnen gedurende een dag of twee na injectie griepachtige symptomen veroorzaken en kunnen ook spier- en gewrichtspijn veroorzaken.

Een ongebruikelijke maar ernstige bijwerking is osteonecrose van de kaak. Mensen met tandvleesaandoeningen of een slechte mondhygiëne, een tandheelkundig apparaat hebben of procedures nodig hebben, zoals het trekken van tanden, lopen het grootste risico. Andere ongebruikelijke bijwerkingen zijn onder meer atriale fibrillatie en atypische femurfracturen.

Selectieve oestrogeenreceptormodulatoren (Evista en Tamoxifen)

Selectieve oestrogeenreceptormodulatoren (SERMS) zijn medicijnen die zowel oestrogeenachtige als anti-oestrogeeneffecten kunnen hebben, afhankelijk van het lichaamsdeel waarop ze inwerken. Evista (raloxifene) is goedgekeurd voor de preventie van osteoporose bij postmenopauzale vrouwen en wordt verondersteld ook het risico op borstkanker te verlagen. Tamoxifen wordt gebruikt voor vrouwen met premenopauzale borstkanker die oestrogeenreceptorpositief zijn om het risico op herhaling. Tamoxifen kan ook worden gebruikt om het risico op het ontwikkelen van borstkanker te verminderen.

Net als oestrogeen (zoals bij hormoonvervangende therapie) verhoogt hun werking op het bot de botmineraaldichtheid en vermindert het het risico op wervelfracturen (ruggengraat). In tegenstelling tot HST heeft Evista echter anti-oestrogene effecten op de borstcellen en kan het het risico op het ontwikkelen van borstkanker verminderen. Hoewel SERMS de botdichtheid niet verhogen tot het niveau dat bisfosfonaten doen, kunnen ze het risico op wervelkolomfracturen (maar niet heupfracturen) verminderen en de botdichtheid verbeteren.

Bijwerkingen van SERMS zijn onder meer opvliegers, gewrichtspijn en zweten. Ze kunnen ook het risico op bloedstolsels verhogen, zoals diepe veneuze trombose, longembolieën (bloedstolsels in het been die afbreken en naar de longen gaan) en veneuze trombose in het netvlies.

Hormoonsuppletietherapie (HRT)

Hoewel hormoonvervangende therapie (HRT) ooit bijna een wondermiddel werd genoemd om osteoporose bij vrouwen te voorkomen, is het niet langer goedgekeurd voor deze indicatie. Bovendien hebben onderzoeken die een verhoogd risico op borstkanker, hartaandoeningen en beroertes aantonen bij vrouwen die HST gebruiken, ertoe geleid dat deze medicijnen veel minder vaak worden gebruikt.

Zeker, er zijn nog steeds mensen die HST gebruiken voor menopauzeklachten, en het kan goed werken voor deze symptomen. Een belangrijke oorzaak van botverlies bij vrouwen in de menopauze is de vermindering van de hoeveelheid oestrogeen die door het lichaam wordt geproduceerd. Het is dan ook logisch dat hormoonvervangende therapie (HRT) botverlies zou helpen verminderen.

Zoals bij elk medicijn, moet u de risico's en voordelen van elk medicijn dat u gebruikt afwegen. Voor jonge vrouwen die een chirurgische menopauze hebben gehad en last hebben van levensbeperkende opvliegers, kan HST een goede optie zijn. Maar zelfs in deze setting zou het doel van een behandeling met HST niet een vermindering van het risico op osteoporose moeten zijn.

Denosumab (Prolia en Xgeva)

Denosumab wordt het meest gebruikt door mensen met kanker en is een monoklonaal antilichaam dat de vorming van osteoclasten voorkomt, cellen die botafbraak veroorzaken.

Voor vrouwen die aromataseremmers gebruiken (geneesmiddelen voor postmenopauzale borstkanker) die het risico op osteoporose verhogen, of mannen die androgeendeprivatietherapie voor prostaatkanker gebruiken (die ook het risico op osteoporose verhoogt), kan het het risico op osteoporose verminderen. breuken. Denosumab wordt ook gebruikt voor mensen met elk type kanker dat zich naar hun botten heeft verspreid om het risico op fracturen te verkleinen.

Door injectie toegediend, heeft denosumab een bijwerkingenprofiel dat vergelijkbaar is met bisfosfonaten en kan het risico op osteonecrose van de kaak verhogen.

Calcitonine (Miacalcin, Fortical, Calcimar)

Calcitonine is een door de mens gemaakte versie van een hormoon in ons lichaam dat het botmetabolisme reguleert en helpt bij het veranderen van de snelheid waarmee het lichaam bot weer opneemt. Het is zowel verkrijgbaar als neusspray als via injectie en kan het risico op wervelfracturen verminderen. Vooral Miacalcin-neusspray kan een optie zijn voor postmenopauzale vrouwen die de bijwerkingen van andere medicijnen niet kunnen verdragen.

Bijschildklierhormoon en derivaten

Forteo (teriparatide) is een door de mens gemaakte versie van het natuurlijke bijschildklierhormoon van het lichaam en wordt meestal alleen gebruikt voor mensen met ernstige osteoporose die een hoog risico op fracturen lopen. Het is het enige medicijn dat het lichaam daadwerkelijk kan stimuleren om nieuw bot te laten groeien. Het gebruik is momenteel beperkt tot slechts 2 jaar Tymlos (abaloparatide) is vergelijkbaar en is een synthetische versie van een deel van het bijschildklierhormoon.

Medicamenteuze behandeling Bottom Line

Er is discussie over het gebruik van medicijnen om osteopenie te behandelen, en sommigen beweren dat osteopenie een natuurlijk onderdeel is van veroudering. Toch weten we dat sommige mensen een groter risico lopen op fracturen, en alles wat een fractuur kan betekenen als deze onbehandeld blijft. Als u osteopenie heeft, kunnen u en uw arts uw 10-jarige risico op het ontwikkelen van een heup- of wervelkolomfractuur inschatten met behulp van grafieken en tabellen die verkrijgbaar zijn bij de Wereldgezondheidsorganisatie of de Osteoporosis Foundation.

Omgaan met osteopenie met of zonder medicijnen

Of u er nu voor kiest om medicijnen voor osteopenie te gebruiken of niet, er zijn dingen die u kunt doen om uw risico op fracturen te verkleinen. Er zijn een aantal eenvoudige manieren waarop u de kans op een val kunt verkleinen, van ervoor zorgen dat uw trappen vrij van rommel zijn of van ladders blijven.

Het krijgen van voldoende calcium en vitamine D is ook belangrijk. Veel mensen krijgen voldoende calcium binnen via hun dieet, maar vitamine D is moeilijker te verkrijgen, vooral in noordelijke klimaten. Praat met uw arts over het controleren van uw vitamine D-spiegel (de meeste mensen hebben een tekort). Als uw niveau laag is of in het onderste deel van het normale bereik, vraag dan of u al dan niet een vitamine D3-supplement moet nemen.

Regelmatige lichaamsbeweging en niet roken zijn ook van cruciaal belang bij het voorkomen van osteoporose.

Een woord van Verywell over de behandeling van osteopenie

In tegenstelling tot osteoporose zijn er geen duidelijke richtlijnen voor de behandeling van osteopenie, en elke persoon moet zorgvuldig worden geëvalueerd om te beslissen of medicijnen van nut kunnen zijn. Een belangrijke overweging is of van een persoon wordt verwacht dat hij verder gaat met osteoporose of een verhoogd risico loopt op fracturen als gevolg van andere medische aandoeningen.

Er zijn verschillende medicijnen die effectief kunnen zijn bij het verminderen van botverlies, maar deze brengen allemaal ook het risico op bijwerkingen met zich mee. Momenteel zijn Actonel en Evista de enige geneesmiddelen die zijn goedgekeurd voor osteopenie (preventie van osteoporose). Andere medicijnen kunnen echter worden overwogen op basis van de specifieke omstandigheden van een persoon.

Als bij u osteopenie is vastgesteld, overleg dan zorgvuldig met uw arts. Bespreek wat u de komende jaren kunt verwachten. Praat over uw risico op fracturen en wat fracturen kunnen betekenen met betrekking tot uw mobiliteit en onafhankelijkheid. Praat vervolgens over de mogelijke bijwerkingen van een behandeling en weeg deze af tegen eventuele voordelen die u zou kunnen voorspellen. Het is belangrijk om uw eigen advocaat te zijn die voor u zorgt, vooral in een situatie als deze waarin behandelingsopties zorgvuldig moeten worden geïndividualiseerd.