Hoe bescheidenheid van de patiënt de medische zorg beïnvloedt

Bescheidenheid, toegepast op een medische omgeving, verwijst naar de verlegenheid over, of de angst voor, het blootstellen van iemands lichaamsdelen aan iemand anders. De patiënt schaamt zich omdat hij of zij gelooft dat hun lichaamsdelen worden beoordeeld.

Lichaamsdelen kunnen geslachtsdelen, borsten of elk lichaamsdeel zijn dat een patiënt om welke reden dan ook ongemakkelijk voelt, inclusief te veel of te weinig vet, een moedervlek of een ander lichaamskenmerk.

'Iemand anders' kan artsen, verpleegkundigen of andere gezondheidswerkers zijn, ongeacht of ze van hetzelfde geslacht zijn als de patiënt. Sommige patiënten voelen zich minder geneigd om bescheiden te zijn als hun zorgverlener van hetzelfde geslacht is als zij, maar sommige zijn bescheiden, ongeacht het geslacht van de gezondheidswerker.

We worden niet bescheiden geboren omdat we niet geboren worden met het gevoel beoordeeld te worden door iemand anders. Denk terug aan de eerste mensen die zonder kleding over de aarde zwierven, behalve om zichzelf warm te houden of om genitaliën te beschermen. Ze voelden zich niet in verlegenheid gebracht over hun lichaam, dus ook niet in bescheidenheid.

Toen mensen elkaars lichaam begonnen te beoordelen, ontwikkelde zich bescheidenheid. Als iemand het gevoel had dat zijn lichaamsdelen als te veel of te klein, te groot of te klein werden beoordeeld, op de een of andere manier waren overgelopen, of gewoon niet hetzelfde waren als die van iemand anders, dan bedekten ze dat gênante deel in een poging om af te wenden het oordeel.

Culturele wortels van bescheidenheid

Verder is bescheidenheid cultureel, inclusief het effect van religieuze overtuigingen. Verschillende culturen schrijven voor welke delen van het menselijk lichaam moeten worden bedekt of mogen worden blootgesteld. Denk eens aan enkele Afrikaanse culturen waar vrouwen hun borsten niet bedekken. Denk dan eens aan culturen uit het Midden-Oosten waar vrouwen om politieke en religieuze redenen boerka's dragen om hun lichaam en gezicht volledig te bedekken. De seksuele revolutie in de jaren zestig en zeventig maakte de weg vrij voor meer onthullende kleding, die ook van invloed was op bescheidenheid, waardoor sommige mensen zich niet bescheiden voelden en anderen nog meer in verlegenheid brachten.

Bescheidenheid zou niet bestaan ​​als we niet bang waren voor oordeel. Het is dat gevoel dat iemand ons zal beoordelen als meer of minder dan iemand anders, of op de een of andere manier niet voldoen aan onze culturele overtuigingen die ons in verlegenheid brengen, en ons bang maakt om die delen van ons lichaam bloot te leggen waarvan we bang zijn dat ze negatieve gevolgen zullen hebben. oordeel.

Wat is het probleem met bescheidenheid en medische patiëntenzorg?

De meesten van ons zijn tot op zekere hoogte bescheiden, maar de levensomstandigheden stellen ons in staat om onze gevoelens te scheiden van te worden beoordeeld op onze behoefte aan medische zorg. Vrouwen worden zwanger en kiezen voor prenatale zorg. Ze zetten hun bescheidenheid opzij omdat ze beseffen dat het belangrijker is dat hun baby's zich ontwikkelen in een gezonde lichaamsomgeving en gezond geboren worden. Vrouwen krijgen de mammogrammen die ze nodig hebben omdat ze mogelijke borstkanker zo vroeg mogelijk willen oplopen. Mannen gaan voor controle en krijgen te horen dat ze hun hoofd moeten draaien en hoesten terwijl de dokter hun testikels controleert. In elk geval wordt lichamelijke verlegenheid opzij gezet voor het grotere doel van lichaamskennis.

Maar sommige mensen ontwikkelen dat gevoel van bescheidenheid zozeer dat ze geen medische hulp zullen zoeken omdat ze bang zijn voor dat oordeel. Sommigen ontzeggen zichzelf preventieve zorg, zoals controles, vanwege dat gevoel van bescheidenheid. In een rapport in de Wall Street Journal werd een studie besproken waaruit bleek dat slechts 54% van de mannen wordt gecontroleerd, vermoedelijk heeft de overige 46% in ieder geval tot op zekere hoogte bescheidenheidsproblemen. Ongeveer 74% van de vrouwen zoekt preventieve zorg; nogmaals, we kunnen aannemen dat een deel van de resterende 26% zorg mijdt vanwege bescheidenheidsproblemen. Sommigen zijn zo bang voor dat oordeel dat ze zelfs geen medische hulp zullen zoeken als hun symptomen duidelijk problematisch zijn, zoals hevige pijn of bloeding. In het uiterste geval kan de dood van een patiënt net zo gemakkelijk worden toegeschreven aan bescheidenheid als aan de ziekte of aandoening waardoor zijn of haar lichaam stierf.

Waarom houden artsen en zorgverleners geen rekening met bescheidenheid bij hun patiëntenzorg?

Laten we de analogie van autoverzorging gebruiken om uit te leggen waarom sommige artsen de bescheidenheid van de patiënt gewoon niet goed begrijpen.

Als uw auto motorproblemen heeft en u brengt hem naar een monteur, zal de monteur de motorkap optillen, rond de motor porren, de riemen wiebelen, een paar schroeven of bouten vastdraaien, teruggaan naar de bestuurdersstoel, spelen met de bedieningselementen, en door dat allemaal te doen, zal hij erachter komen wat er mis is met uw auto, hij zal weten wat er moet gebeuren om hem te repareren, en hij zal de nodige procedures uitvoeren om die reparatie uit te voeren.

En dat is natuurlijk precies wat uw arts doet.

Kunt u zich voorstellen dat uw automonteur zich zorgen maakt over het blootstellen van de motor van uw auto of ervoor kiest om niet voor de gek te houden met de bedieningselementen omdat hij bang is dat uw auto in verlegenheid zal worden gebracht?

De bescheidenheid van de patiënt komt niet aan bod in de medische opleiding

Helaas zijn door de medische opleiding, het verblijf en het voorbeeld van andere artsen niet alle artsen geschoold in de fijne kneepjes van het zorgen voor mensen. Te vaak worden menselijke lichamen niet zo anders bekeken dan de manier waarop monteurs naar een auto kijken - als iets dat moet worden gerepareerd zonder rekening te houden met de emoties en gevoelens die een belangrijk onderdeel zijn van het werken met mensen. Het lijkt niet juist of eerlijk, maar het komt vaak voor.

Een deel van de reden waarom zorgverleners zich niet met de emoties van een patiënt bezighouden, is omdat hun wordt geleerd niet te oordelen. Artsen en andere gezondheidswerkers leren om voor menselijke lichamen te zorgen, hoe groot ze ook zijn, hoe ze er ook uitzien, hoe ze ook ruiken en of ze werken zoals ze zouden moeten. Als er iets mis is, worden ze gewoon getraind om het op te lossen.

De meeste artsen en andere zorgverleners zullen de lichaamsdelen van hun patiënten net zo min beoordelen als de haar- of oogkleur van hun patiënten of de lengte van hun vingernagels. Zijn er uitzonderingen? Natuurlijk. Zijn er zorgaanbieders die het zoeken naar zorg erg ongemakkelijk maken? Ja, die zijn er zeker. Maar als professionals willen artsen gewoon alles oplossen wat er mis is, hoe privé hun patiënten die onderdelen ook vinden.

Bescheidenheid van de patiënt kan tijd en geld kosten

Een andere reden waarom sommige beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg bescheidenheid niet belangrijk vinden, is dat de bescheidenheid van een patiënt hen tijd en geld kan kosten. Tijd, want het is veel sneller om een ​​examen of procedure te doen zonder bescheidenheid. Geld, omdat tijd geld is, en omdat een voorraad van extra grote jassen, of grotere tentamentafels of andere apparatuur die plaats biedt aan bepaalde vormen van bescheidenheid, hen gewoon meer zal kosten.

Dat gebrek aan respect voor iemands emoties en gevoelens kan de schuld zijn van de individuele arts, de fout van de training die hij of zij heeft gekregen, een slechte benadering van patiënten die in de loop van de tijd is ontwikkeld, of een combinatie van alle drie.

Patiënten zwijgen over de behoefte aan bescheidenheid of vermijden zorg

Maar de meeste beledigende aanbieders realiseren zich niet dat ze iemands bescheidenheid schenden, omdat patiënten hen niet hebben laten weten dat ze zich in verlegenheid brengen. Vooral omdat de patiënten die het meest beschaamd en bescheiden zijn, helemaal niet opdagen bij de dokter. Het probleem komt zelden voor.

Bescheidenheid is een probleem voor patiënten, maar is niet echt de schuld van de gezondheidszorg. Angst om beoordeeld te worden is iets dat de samenleving in het algemeen oplegt, waardoor wij patiënten in verlegenheid worden gebracht. Doktoren doen gewoon hun werk, dus het is aan ons patiënten om er zeker van te zijn dat er rekening wordt gehouden met onze bescheidenheid.

Stappen om u te helpen bescheidenheidsproblemen in een zorgomgeving te overwinnen

1. Verzoek om aanbieders van hetzelfde geslacht: Over het algemeen is een van de beste manieren om tegemoet te komen aan of om bescheidenheid te overwinnen, het vinden van zorgaanbieders van hetzelfde geslacht. Het vinden van deze praktijken of ziekenhuizen is natuurlijk gemakkelijker gezegd dan gedaan. Historisch gezien waren de meeste artsen mannelijk en waren de meeste verpleegsters vrouwelijk. Hoewel die rollen veranderen, betekent dat niet dat het niet gemakkelijk is om een ​​arts van welke specialiteit dan ook te vinden die een kantoor runt dat geschikt is voor een patiënt met bescheidenheidsproblemen. Met name mannelijke verpleegsters in dokterspraktijken zijn moeilijk te vinden. U wilt het kantoor bellen en de vraag stellen. Dit is slechts een van de overwegingen bij het kiezen van de juiste arts.
2. Spreek uw bescheidenheid uit voor en tijdens uw afspraken: Als u denkt dat uw privacy of bescheidenheid wordt geschonden tijdens een doktersafspraak, meld dit dan. Leg uw verlegenheid uit en vraag of er een manier is om de sessie anders te behandelen. Misschien ben je een man en wil je geen vrouwelijke verpleegster in de kamer. Of misschien heb je een grotere maat dan de jurk die ze je hebben gegeven en wil je er een die groter is. U hoeft niet aanmatigend te zijn. U zou kunnen uitleggen hoe blij u zou zijn om te laten weten dat dit kantoor erg meegaand was als ze naar uw suggesties luisteren en actie ondernemen.
3. Rapporteer uw ervaring als er niet aan uw bescheidenheidseisen is voldaan: Als uw bescheidenheid in het ziekenhuis wordt geschonden, vraag dan om een ​​verpleegkundig supervisor of de patiëntadvocaat van het ziekenhuis te spreken. Leg uit waarom u zich niet op uw gemak voelt en vraag hen welke stappen u kunt ondernemen om ervoor te zorgen dat u bescheidenheid in overweging neemt. Als je geen voldoening krijgt terwijl je nog in het ziekenhuis bent, schrijf dan een brief naar de president en de raad van bestuur (of trustees) van het ziekenhuis nadat je ontslagen bent en je beter voelt. Wees zo objectief mogelijk in uw beschrijvingen en vraag dat er stappen worden ondernomen voor toekomstige patiënten, zodat ze niet de verlegenheid of vernedering hoeven te ondergaan die u heeft geleden. Nogmaals, u hoeft niet aanmatigend te zijn. Wees zo objectief en feitelijk mogelijk en uw vragen en advies zullen beter worden ontvangen.
4. Misschien heb je een fobie: mensen hebben veel fobieën, en een extreem gevoel van bescheidenheid kan daar een van zijn. Fobieën kunnen feitelijk worden behandeld, net zoals vliegangst in een vliegtuig, hoogtevrees of claustrofobie (angst om in een gesloten ruimte te zijn) kunnen worden behandeld. Zoek een professional in de geestelijke gezondheidszorg die uw bescheidenheid kan behandelen alsof het een fobie is. De angst voor doktoren wordt ‘iatrofobie’ genoemd. De angst om naakt te zijn, wordt 'gymnofobie' genoemd. Misschien heb je een van deze fobieën, of beide of geen van beide. Misschien heb je gewoon een algemene angst. Maar een professional in de geestelijke gezondheidszorg kan dat misschien oplossen en u helpen voorbij uw bescheidenheid te komen.

Hoe u de bescheidenheid van de patiënt voor anderen en het grote geheel kunt aanpakken

1. De geslachten van zorgaanbieders in evenwicht brengen: Een groot probleem is dat het personeel in de gezondheidszorg niet voorziet in de bescheiden behoeften van de bevolking. Zoals eerder vermeld, zijn er bijvoorbeeld niet genoeg mannelijke verpleegsters. Er zijn veel redenen voor dit gebrek aan mannelijke verpleegsters, maar u kunt wellicht het aantal mannelijke verpleegsters vergroten door contact op te nemen met uw plaatselijke verpleegscholen en te vragen of zij een manier kunnen voorstellen om u te helpen meer mannen voor het beroep te werven.
2. Moedig mannen aan om verpleegkunde te betreden: Er lijkt een stigma te kleven aan het idee dat mannen verpleegster worden, wat natuurlijk een van de redenen is waarom het aantal mannelijke verpleegsters zo laag is. Praat hierover met je vrienden om het idee te de-stigmatiseren. Hoe meer het een algemeen gesprek wordt, hoe sneller het stigma zal verdwijnen. Moedig jonge mannen die u kent aan om verpleegkunde als beroep in te voeren.
3. Moedig bescheidenheid van patiënten aan om te worden behandeld in de curricula voor medische en paramedische gezondheid: Neem contact op met uw plaatselijke medische school en vraag of er rekening wordt gehouden met de bescheidenheid van de patiënt in het curriculum voor al haar studenten - artsen, verpleegkundigen, CNA's en andere aanverwante gezondheidsberoepen. Zo niet, vraag hen dan met wie u kunt spreken, die het belang inzien van bescheidenheidskwesties in het onderwijs van de studenten. Maak dan een afspraak met die persoon en moedig hem aan om deze kwestie aan het curriculum toe te voegen.
4. Moedig de bescheidenheid van de patiënt aan om te worden aangepakt in de permanente medische opleiding: neem contact op met uw plaatselijke medische gemeenschap en vraag of zij initiatieven hebben om de extra vaardigheden aan te leren die deze erkenning vereist. Als dit niet het geval is, vraag dan of ze kunnen helpen bij de integratie ervan, misschien door middel van kredieten voor permanente medische opleiding voor gezondheidswerkers. Hoewel de samenleving dat waarschijnlijk niet zal kunnen realiseren, zullen ze waarschijnlijk weten welke entiteit dat zou kunnen.

Bottom Line

Sommige mensen zijn van mening dat zij als patiënt deze extra stap van aanbieders "verschuldigd" zijn om er zeker van te zijn dat bescheidenheid wordt aangepakt. Maar nee, dat zijn ze niet.

Veel zorgverleners, misschien zelfs de meerderheid, begrijpen dat patiënten gedekt willen worden, willen dat er iemand aan de deur klopt, of zijn over het algemeen bescheiden en beschaamd. Die beoefenaars zullen de extra stappen nemen op de beste manier die ze weten hoe ze de bescheidenheidsproblemen van hun patiënten kunnen aanpakken.

Dit geldt echter niet voor alle providers. Er is nergens een patiëntenrecht dat wordt vermeld dat bescheidenheid door elke aanbieder moet worden aangepakt. Ja, we mogen verwachten dat ons respect wordt betoond. Maar respect is subjectief, en vanuit het oogpunt van elke aanbieder is het aanpakken van de bescheidenheidskwesties van een patiënt niet hun eerste gedachte. Goede zorg verlenen is hun eerste gedachte en vanuit hun perspectief staat het behandelen van bescheidenheidskwesties misschien niet eens op hun radar, of kan het die goede zorg in de weg staan.

Wetende dat slimme patiënten die zich bezighouden met bescheidenheid, ongeacht hun geslacht, de nodige maatregelen moeten nemen om de zorg te krijgen die ze nodig hebben, zelfs als ze het beschamend vinden. Bescheidenheid is geen goed genoeg excuus om zorg te vermijden, vooral als er zich problematische symptomen voordoen.