Het behandelen van gedilateerde cardiomyopathie (DCM), een vorm van hartfalen, is doorgaans een veelvuldige onderneming. Leefstijlmaatregelen gericht op het voorkomen van verdere schade aan het hart, zoals het volgen van een hart-gezond dieet en meer bewegen, zijn essentieel. Als deze stappen niet voldoende zijn om de gezondheid en functie van het hart te verbeteren, kunnen de voorgeschreven medicijnen in orde zijn. Tot de geneesmiddelen die het vaakst worden gebruikt om gedilateerde cardiomyopathie te behandelen, behoren bètablokkers, diuretica en ACE-remmers (ACE-remmers). Een pacemaker of ander implanteerbaar apparaat kan nodig zijn voor de behandeling van ernstige gedilateerde cardiomyopathie.
Levensstijl
Verwijde cardiomyopathie (een vorm van hartfalen waarbij de linker hartkamer vergroot wordt) kan worden behandeld door uw dieet en activiteitenniveau aan te passen en andere veranderingen in uw levensstijl aan te brengen. Deze maatregelen zullen uw toestand niet "genezen", maar ze zullen waarschijnlijk voorkomen dat deze erger wordt.
Eet een hart-gezond dieet
Dit betekent dat u zich moet concentreren op voedingsmiddelen waarvan bekend is dat ze het cardiovasculaire systeem helpen beschermen, terwijl de voedingsmiddelen die bijdragen aan problemen zoals atherosclerose, worden beperkt. Het mediterrane dieet is een gemakkelijk te volgen voorbeeld. Het richt zich op:
- Bij elke maaltijd een overvloed aan vers fruit en groenten
- Peulvruchten, inclusief linzen en bonen
- Voedingsmiddelen rijk aan enkelvoudig onverzadigde vetten, inclusief noten, zaden en olijfolie
- Lage tot matige consumptie van rode wijn
- Vezelrijke granen, waaronder volkorengranen, havermout en gerst
- Gebruik van magere stukken gevogelte in sommige voedingsmiddelen
- Matige consumptie van vis, inclusief vis met veel gezonde omega-3-vetten, zoals zalm en ansjovis
- Laag verbruik van geraffineerde suikers
- Lage consumptie van rood vlees
- Laag tot matig gebruik van zuivelproducten, waaronder melk, yoghurt en bepaalde kazen, zoals Parmezaanse kaas en fetakaas
Zorg voor een gezond gewicht
Gewichtsverlies kan een dramatische impact hebben op de mortaliteit op lange termijn bij mensen met hartfalen. Dit geldt vooral voor mensen met obesitas, wat betekent dat ze een body mass index (BMI) van 30 of meer hebben.
Tegelijkertijd is er geen dramatisch gewichtsverlies nodig om de cardiovasculaire gezondheid positief te beïnvloeden. Volgens een studie in Translationele Gedragsgeneeskunde uit 2015 wordt het verliezen van slechts 5% tot 10% van het totale lichaamsgewicht geassocieerd met een betere cardiovasculaire gezondheid.Obesitas is gekoppeld aan een aantal chronische aandoeningen, waaronder hartfalen.
Oefening
De meeste mensen met chronisch hartfalen worden aangemoedigd om niet-competitieve aërobe oefeningen te doen. De American Heart Association beveelt ten minste 30 minuten per dag (150 minuten per week) lichaamsbeweging met matige intensiteit aan, zoals tuinieren, stevig wandelen, dansen of dubbeltennis, of 15 minuten per dag (75 minuten per week) krachtige oefeningen. intensieve training, zoals hardlopen, baantjes zwemmen, bergopwaarts wandelen of singles tennis. Gewichtheffen wordt over het algemeen niet aanbevolen. Vraag uw arts om groen licht voordat u met een nieuw trainingsprogramma begint.
Stoppen met roken
Roken kan hartproblemen verergeren door bij te dragen aan schade aan de slagaders Passief roken kan net zo schadelijk zijn, aangezien koolmonoxide de plaats van zuurstof in het bloed kan innemen, waardoor het harder pompt om uw systeem van essentiële zuurstof te voorzien.
Als je rookt, zijn er talloze manieren om van de gewoonte af te komen, van het stoppen met cold turkey tot het gebruik van nicotinegom of andere producten.
Medicijnen
Als u gediagnosticeerd bent met gedilateerde cardiomyopathie, kunnen levensstijlmaatregelen uw toestand verminderen, maar deze zullen waarschijnlijk niet voldoende zijn. De meeste mensen met hartfalen gebruiken een soort medicatie, of zelfs een combinatie van medicijnen.
Bètablokkers
Bètablokkers nemen overtollige stress van het hart weg door de hartslag te vertragen, de bloeddruk te verlagen en de hoeveelheid schadelijke stoffen te verminderen die worden aangemaakt als reactie op hartfalen. Deze medicijnen zijn niet alleen een steunpilaar voor DCM, maar worden ook voorgeschreven voor een hartaanval, angina pectoris, congestief hartfalen, atriale fibrillatie en hypertensie (hoge bloeddruk).
Bètablokkers die het vaakst worden voorgeschreven voor gedilateerde cardiomyopathie zijn Coreg (carvedilol), Toprol (metoprolol) en Ziac (bisoprolol). Bijwerkingen zijn onder meer duizeligheid, lage bloeddruk, vermoeidheid, koude handen en voeten, hoofdpijn en spijsverteringsproblemen.
Diuretica
Diuretica, of 'plaspillen', zijn een standaardtherapie voor hartfalen. Hun doel is om het vasthouden van vocht en oedeem, die vaak voorkomen bij DCM, te verminderen door ervoor te zorgen dat u vaker moet plassen. Ze helpen sommige patiënten ook om gemakkelijker te ademen.
Veel gebruikte diuretica zijn Lasix (furosemide) en Bumex (bumetanide). Een mogelijke bijwerking van diuretica zijn lage kaliumspiegels, wat kan leiden tot hartritmestoornissen. Anderen zijn vermoeidheid, een licht gevoel in het hoofd en spierkrampen.
ACE-remmers
ACE-remmers blokkeren het angiotensine-converterende enzym, dat het lichaam aanmaakt als reactie op hartfalen en dat de bloedvaten vernauwt. ACE-remmers helpen ook de bloedvaten te verwijden om een vrijere bloedstroom mogelijk te maken.
Onder de ACE-remmers die het vaakst worden voorgeschreven, zijn Vasotec (enalapril), Altace (ramipril), Accupril (quinapril), Lotensin (benazepril) en Prinivil (lisinopril). Bijwerkingen van ACE-remmers kunnen zijn: hoesten, een zoute of metaalachtige smaak, uitslag of duizeligheid veroorzaakt door lage bloeddruk.
Angiotensine II-receptorblokkers (ARBS)
ARBS zijn medicijnen die op dezelfde manier werken als ACE-remmers. Ze kunnen worden voorgeschreven aan mensen met DCM die geen ACE-remmers kunnen gebruiken. ARBS die zijn goedgekeurd voor hartfalen zijn onder meer Atacand (candesartan) en Diovan (valsartan).
Aldosteron-antagonisten
Van deze klasse geneesmiddelen is overtuigend aangetoond dat ze de overleving van sommige mensen met hartfalen verbeteren en wordt vaak gebruikt in combinatie met een ACE-remmer of ARB-medicijn) en bètablokkers. Deze medicijnen kunnen echter aanzienlijke hyperkaliëmie (hoge kaliumspiegels) veroorzaken en mogen niet worden ingenomen door mensen van wie de nieren niet normaal functioneren. Voorbeelden zijn onder meer Aldactone (spironolacton) en Inspra (eplerenon).
Hydralazine plus nitraten
Voor mensen met DCM die een verminderde ejectiefractie hebben (een maat voor hoeveel bloed de linkerventrikel van het hart tijdens elke hartslag kan wegpompen) ondanks het gebruik van bètablokkers, ACE-remmers en diuretica, waarbij hydralazine, een drukmedicijn, plus een oraal nitraat zoals isosorbide kan helpen.
Neprilysin-remmer
De eerste van deze relatief nieuwe klasse bloeddrukmedicijnen, Entresto, werd in 2015 door de Food and Drug Administreation goedgekeurd voor de behandeling van hartfalen. Het combineert de ARB-valsartan met een neprilysineremmer (sacubitril). Vroege onderzoeken met Entresto waren veelbelovend en sommige deskundigen zijn van mening dat het moet worden gebruikt in plaats van een ACE-remmer of ARB.
Ivabradine
Ivabradine is een medicijn dat wordt gebruikt om de hartslag te vertragen. Het wordt gebruikt voor aandoeningen zoals ongepaste sinustachycardie waarbij de hartslag dramatisch verhoogd is. Mensen met DCM kunnen ook een hartslag in rust hebben die aanzienlijk hoger is dan als normaal wordt beschouwd, en er zijn aanwijzingen dat het verlagen van die verhoogde hartslag met ivabradine de resultaten kan verbeteren.
Digoxine
Terwijl digoxine (een verbinding uit het plantengeslacht Digitalis) in de afgelopen decennia als een steunpilaar werd beschouwd bij de behandeling van hartfalen, lijkt het werkelijke voordeel ervan bij de behandeling van DCM nu marginaal te zijn. De meeste artsen schrijven het alleen voor als de effectievere medicijnen niet toereikend lijken te zijn.
Inotrope geneesmiddelen
Inotrope geneesmiddelen zijn intraveneuze medicijnen die de hartspier ertoe aanzetten harder te werken en zo meer bloed te pompen. Ze zijn gereserveerd voor ernstigere gevallen van hartfalen, omdat ze in verband zijn gebracht met een significant verhoogde mortaliteit, zoals milrinon en dobutamine.
Bloedverdunners
Geneesmiddelen zoals aspirine of warfarine kunnen bloedstolsels helpen voorkomen. Bijwerkingen zijn onder meer overmatige blauwe plekken of bloedingen.
Natrium-glucose-cotransporter-2-remmers (SGLT2i)
Dit is de nieuwste klasse medicijnen die aan het armamentarium zijn toegevoegd om hartfalen te behandelen met een verminderde ejectiefractie. Het medicijn werd aanvankelijk gebruikt om diabetes te behandelen, maar het bleek een significant voordeel te hebben bij de behandeling van hartfalen en het wordt snel standaardzorg.
Implanteerbare apparaten
Mensen met matige tot ernstige DCM hebben een verhoogd risico op plotselinge hartdood door ventriculaire aritmieën en hebben mogelijk een implanteerbaar apparaat nodig om een normale hartslag te behouden.
- Cardiale resynchronisatietherapie (CRT): maakt gebruik van een gespecialiseerde pacemaker die zowel de rechter als de linker hartkamer gelijktijdig stimuleert. (Standaardpacemakers stimuleren alleen de rechter.) Het is speciaal geïndiceerd voor DCM-patiënten die een afwijking hebben in het elektrische geleidingssysteem van het hart, het linkerbundeltakblok (LBBB) genaamd, waarin de rechter- en linkerventrikels niet synchroon slaan.
- Implanteerbare cardioverter-defibrillator: een ICD bewaakt het hartritme en geeft elektrische schokken wanneer dat nodig is om abnormale hartslagen te beheersen, inclusief die waardoor het hart stopt. Van ICD's is aangetoond dat ze de mortaliteit significant verminderen bij bepaalde mensen met DCM die significant verminderde linkerventrikelejectiefracties hebben.
- Linker ventrikel hulpapparaat (LVAD): een mechanisch implantaat dat aan het hart is bevestigd om het te helpen pompen. LVAD's worden meestal overwogen nadat minder invasieve benaderingen niet succesvol zijn.
Chirurgie
Vanwege de drastische aard van de procedure en het tekort aan donorharten, is de enige procedure voor de behandeling van hartfalen, een harttransplantatie (harttransplantatie), voorbehouden aan de meest zieke patiënten.
Transplantatie wordt beschouwd als de gouden standaardbehandeling voor patiënten met gevorderd hartfalen, maar er zijn tal van overwegingen. Een ontvanger van een harttransplantatie moet de rest van zijn leven medicijnen gebruiken om zijn immuunsysteem te onderdrukken, zodat het lichaam het nieuwe hart niet als een vreemd lichaam beschouwt en het aanvalt. Herstel van een transplantatie duurt enkele maanden en kan hartrevalidatie inhouden. De meeste patiënten kunnen het ziekenhuis binnen een paar weken na de operatie verlaten en binnen zes weken na de operatie terugkeren naar hun normale activiteiten.
Experimentele therapie
Gentherapie of stamceltherapie kan nuttig zijn bij mensen met DCM.
- Gentherapie: Onderzoekers hopen dat door een normale kopie van een gen in een menselijke cel te plaatsen om het functioneren van die cel te veranderen. Op basis van beperkte klinische onderzoeken lijkt gentherapie gericht op het veranderen van het cardiale fenotype bij patiënten met hartfalen en het verminderen van de ejectiefractie veilig met relatief weinig ongunstige immunologische reacties, aritmieën of andere bijwerkingen.
- Stamceltherapie: bij deze therapie, gebaseerd op het idee dat stamcellen, vaak gewonnen uit beenmerg, beschadigd hartweefsel kunnen herstellen en regenereren, worden stamcellen met een katheter in het hart ingebracht. Het is echter niet bewezen dat het volledig veilig en nuttig is.
De Food and Drug Administration waarschuwt dat stamcelbehandelingen in ongereguleerde klinieken illegaal en mogelijk schadelijk zijn. Als u geïnteresseerd bent in deelname aan een onderzoek naar stamceltherapie, bezoek dan de vermelding van het National Institute of Health op clinicaltrials.gov en zoek naar onderzoeken in uw omgeving.
Een woord van Verywell
Als bij u de diagnose DCM is gesteld, moet u weten dat er veel behandelmethoden zijn, variërend van eenvoudige veranderingen in levensstijl tot de meest invasieve behandeling van harttransplantatie. Het eten van gezond voedsel en regelmatige lichaamsbeweging zijn enkele van de meest effectieve manieren om de aandoening helemaal te voorkomen en te verzachten. Bovendien kunnen tal van medicamenteuze therapieën en apparaten u helpen een actief leven te leiden.
.jpg)
