Samuel Heinicke werd geboren op 14 april 1727 in het deel van Europa dat nu het oostelijke deel van Duitsland is. In 1754 begon hij studenten bijles te geven - en een van hen was doof. Deze dove student was naar verluidt een jonge jongen. Hij gebruikte het handmatige alfabet om die dove leerling les te geven.
De onderwijsfilosofie van Heinicke werd echter sterk beïnvloed door een boek, "Surdus loquens" of "The Speaking Deaf", over hoe een Europese arts doven leerde spreken. Het boek was naar verluidt van iemand die Amman heette. In 1768 gaf hij les aan een dove student in Eppendorf, Duitsland. Het nieuws verspreidde zich snel over hoe succesvol Heinicke was in het lesgeven aan doven, en al snel merkte hij dat hij steeds meer dove studenten had.
Eigener Scan / Wikimedia CommonsBeginnen met het gebruik van orale methode
Aanvankelijk gebruikte Heinicke alleen schrijven, gebaren en gebaren om les te geven, maar al snel voelde hij dat dat niet genoeg was en begon hij spraak en liplezen te gebruiken om les te geven. Hij leerde spraak door studenten de keel te laten voelen. Heinicke was er sterk van overtuigd dat toegang tot gesproken taal cruciaal was voor de ontwikkeling van het denkproces. Ironisch genoeg moest hij echter gebarentaal en gebaren gebruiken totdat zijn studenten erin slaagden te leren praten. Volgens ten minste één bron had Heinicke een taalmachine ontwikkeld om de mechanismen van spraak weer te geven. Hij gebruikte ook voedsel om spraak te onderwijzen.
In deze periode - van 1773 tot 1775 - schreef hij krantenartikelen over dovenonderwijs. Heinicke schreef over zijn gebruik van spraak om dove studenten les te geven en noemde het 'Oralisme'. Lesgeven aan doven werd Heinickes fulltime baan - hij had al snel geen horende studenten meer - en hij schreef zelfs een leerboek voor het lesgeven aan doven.
Een interessant aspect van Heinicke is dat terwijl zijn carrière als dove opvoeder vorderde, hij feitelijk contact had met een andere dove opvoeder: de Abbe de l'Epee, die de 'vader van de gebarentaal' was, terwijl Heinicke de 'vader van van de Duitse methode. " Het is eigenlijk mogelijk om deze brieven vandaag de dag te lezen. De Library of Congress heeft de volgende bron:
De briefwisseling tussen Samuel Heinicke en Abbe Charles Michel de l'Epee; een monografie over de mondelinge en manualistische methoden om doven in de achttiende eeuw te instrueren, inclusief de reproductie in het Engels van opvallende delen van elke letter [geannoteerd door] Christopher B. Garnett, Jr. [1e ed.]
New York, Vantage Press [1968]
Call Number Library of Congress: HV2471 .H4 1968
Een dovenschool oprichten
In 1777 was zijn reputatie als dove opvoeder zo goed ingeburgerd dat hem werd gevraagd om de eerste (mondelinge) openbare school voor doven te openen. Deze school werd geopend in Leipzig, Duitsland en het was de eerste school voor doven die officieel werd erkend door een regering. De oorspronkelijke naam van de school was het "Electoral Saxon Institute for Mutes and Other Persons Trouble with Speech Defects", en tegenwoordig staat het bekend als de "Samuel Heinicke School for the Deaf." De school, die zich bevindt aan Karl Siegismund Road 2, 04317 Leipzig, staat op internet. Op de website staat een foto van de school, die in het voorjaar van 2003 225 jaar bestond (de school heeft ook een uitgebreide bibliotheek over gehoorverlies van meer dan honderd jaar oud).
Twaalf jaar na de opening van de school stierf hij en nam zijn vrouw het leiden van de school over. Lang na zijn dood werd Heinicke in 1978 door Oost-Duitsland geëerd op een postzegel.
Aanvullende bronnen
De International Bibliography of Sign Language heeft een bibliografie van Heinicke. Veel van de geciteerde werken zijn in het Duits.
De Library of Congress heeft een boek dat uitsluitend over Heinicke gaat: Osman, Nabil.
Samuel Heinicke / Nabil Osman.
München: Nashorn-Verlag, 1977.
29 p.21 cm.
Library of Congress Call Number HV2426.H44 O85
