Als bij u teelbalkanker is vastgesteld, zijn er drie hoofdtypen behandelingen die kunnen worden gebruikt: chirurgie, chemotherapie en bestraling. Wat voor u wordt aanbevolen, hangt grotendeels af van het stadium (de omvang) van de kanker en de cellulaire kenmerken van de tumor.
Heldenafbeeldingen / Getty-afbeeldingen
Dankzij de vooruitgang in chemotherapeutische geneesmiddelen bereiken we bij stadium 1 zaadbalkanker nu een overlevingskans van vijf jaar van bijna 99%. Bovendien is het overlevingspercentage na vijf jaar voor stadium 3 zaadbalkanker ongeveer 74%.
Testicular Cancer Doctor Discussiegids
Download onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.
Download PDF E-mail de gids
Stuur naar uzelf of een geliefde.
AanmeldenDeze Doctor Discussion Guide is verzonden naar {{form.email}}.
Er is een fout opgetreden. Probeer het alstublieft opnieuw.
Operaties
Als zaadbalkanker wordt gediagnosticeerd, zal een operatie altijd een facet van de behandeling zijn. Bij chirurgie worden routinematig de zaadbal en de tumor verwijderd in een procedure die radicale orchidectomie wordt genoemd. Afhankelijk van of (en hoeveel) de kanker zich heeft verspreid buiten de plaats van de oorspronkelijke tumor, kunnen aanvullende operaties nodig zijn om de aangetaste lymfeklieren te verwijderen.
Testikelverwijdering (radicale orchiectomie)
Testiculaire kanker is uniek omdat biopsie zelden wordt aanbevolen als onderdeel van de diagnose. Als zaadbalkanker wordt vermoed, zullen artsen aanbevelen de zaadbal permanent te verwijderen tijdens een chirurgische ingreep die bekend staat als een radicale inguinale orchidectomie, in tegenstelling tot een biopsie, om mogelijke verspreiding van de kanker te voorkomen. Hoewel dit misschien extreem lijkt - het verwijderen van een orgaan in plaats van een klein stukje om een aandoening te bevestigen - wordt het alleen gedaan als alle andere tests (inclusief een echografie en bloedtumormarkertests) sterk positief zijn voor kanker.
Een radicale orchidectomie kan zowel de laatste fase van de diagnose van kanker als de eerste stap in de behandeling zijn.
Zelfs als je zaadbal moet worden verwijderd, kan de overgebleven testikel het werk voor beide doen. De operatie zal u niet onvruchtbaar maken of uw vermogen om seks te hebben of een erectie te krijgen verstoren.
Indien gewenst kunt u het uiterlijk van het scrotum herstellen door een testiculair siliconenimplantaat te laten uitvoeren door een cosmetisch chirurg.
Hoe het wordt uitgevoerd:De operatie zelf duurt tussen de drie en zes uur. Het wordt in een ziekenhuis uitgevoerd door een uroloog en vaak gedaan als een operatie op dezelfde dag.
Het begint met een incisie van drie tot zes inch in de schaamstreek net boven de aangetaste zaadbal. De zaadbal wordt vervolgens geëxtraheerd en operatief verwijderd samen met de zaadstreng (die de zaadleider bevat dat shuttle-sperma uit de zaadbal bevat). De buizen en vaten worden vervolgens afgebonden met permanente zijden of polypropyleen hechtingen. De hechtingen fungeren als markers voor het geval de uroloog een aanvullende operatie moet uitvoeren.
Herstel:Herstel van een orchidectomie duurt meestal ongeveer twee tot drie weken. Bedrust wordt meestal aanbevolen voor de eerste 24 uur. Ondersteunende onderkleding, zoals een jockstrap, kan de eerste dagen nodig zijn. Complicaties van een orchidectomie zijn ongebruikelijk, maar kunnen bloeding, infectie, plaatselijke gevoelloosheid of chronische lies- of scrotale pijn zijn.
Beslissingen over stadiëring en behandeling:Op basis van de resultaten van de weefselanalyse en andere tests stelt de patholoog de ziekte in kaart. Elk van deze ziektestadia - van stadium 1 tot stadium 3 - beschrijft de verspreiding en ernst van de kanker:
- Stadium 1 betekent dat de kanker zich in de zaadbal bevindt.
- Stadium 2 betekent dat de kanker is uitgezaaid naar nabijgelegen lymfeklieren.
- Stadium 3 betekent dat de kanker op afstand is uitgezaaid.
Bovendien zal uw arts willen weten welk type tumor u heeft. Testiculaire kankers worden geclassificeerd als seminomen, een type dat langzaam groeit en minder snel uitzaait, en niet-seminomen, die de neiging hebben om agressief te zijn en zich eerder verspreiden.
Op basis van een beoordeling van de verzamelde informatie, zal uw arts beslissen wat de juiste behandelingskuur is.
Minder vaak kan een gedeeltelijke orchidectomie worden uitgevoerd waarbij alleen het kankerachtige deel van een zaadbal wordt verwijderd. Dit kan worden onderzocht als een middel om de vruchtbaarheid te behouden als u slechts één testikel heeft of als beide testikels zijn aangetast.
Retroperitoneale lymfeklierdissectie (RPLND)
Als testiskanker positief wordt gediagnosticeerd, kan een chirurgische ingreep die bekend staat als een retroperitoneale lymfeklierdissectie (RPLND) worden uitgevoerd als de kanker zich heeft verspreid of als er bezorgdheid bestaat dat dit mogelijk is.
Wanneer een testiculaire tumor uitzaait, gebeurt dit in een relatief voorspelbaar patroon. De eerste weefsels die gewoonlijk worden aangetast, zijn de lymfeklieren van het retroperitoneum. Dit is de ruimte achter het peritoneum (het membraan dat de buikholte bekleedt) die is gevuld met bloed- en lymfevaten. Door een geëxtraheerde lymfeklier te onderzoeken, kan de patholoog bepalen of de ziekte zich heeft verspreid.
RPLND is doorgaans geïndiceerd voor stadium 1 en stadium 2 niet-seminomen omdat ze eerder uitzaaien. (Daarentegen worden stadium 1- en stadium 2-seminomen vaker alleen met straling behandeld.)
Bij bepaalde stadium 1 niet-seminomen zal de arts de voordelen van een RPLND willen afwegen tegen die van een minder invasieve chemotherapie. De beslissing is niet altijd geknipt en droog. In sommige gevallen kan een afwachtende houding de voorkeur hebben als de tumor beperkt is en er geen aanwijzingen zijn voor kanker in het scrotum, de zaadstreng of elders.
Als u een stadium 2 niet-seminoom heeft, kan een RPLND worden uitgevoerd na chemotherapie als er aanwijzingen zijn voor resterende kanker, omdat de kankerresten zich soms kunnen verspreiden en resistent worden tegen de eerder gebruikte chemotherapie. Als dit zou gebeuren, zou de kanker veel moeilijker te behandelen zijn.
Een RPLND kan geschikt zijn voor een stadium 2 of stadium 3 seminoom als er restanten van kanker achterblijven na bestraling of chemotherapie.
Hoe het wordt uitgevoerd:De operatie omvat een incisie die net onder het borstbeen begint en doorloopt tot aan de navel. Nadat de darmen voorzichtig zijn verplaatst, worden ongeveer 40 tot 50 lymfeklieren verwijderd, waarbij ervoor moet worden gezorgd dat de omliggende zenuwen niet worden beschadigd. Het is een zeer technische ingreep waarvoor een bekwame chirurg nodig is.
Nadat de darmen zijn vervangen en de wond is gehecht, worden de lymfeklieren voor analyse naar het laboratorium gestuurd. Alles bij elkaar genomen kan de operatie enkele uren duren.
Herstel:Na de operatie wordt u gedurende enkele uren naar een post-anesthesiezorgafdeling gebracht, waarna u voor de rest van uw herstel naar een ziekenhuiskamer wordt overgebracht. Tijdens de operatie is er een urinekatheter geplaatst om de blaas te helpen ledigen; het wordt daar twee tot vier dagen bewaard om uw urineproductie te controleren. Gedurende de eerste twee of drie dagen wordt u op een vloeibaar dieet geplaatst. Orale en intraveneuze pijnstillers kunnen ook worden voorgeschreven.
Over het algemeen zou u gezond genoeg moeten zijn om binnen zeven tot tien dagen te worden ontslagen. Eenmaal thuis kan het drie tot zeven weken duren voordat het volledig hersteld is.
Postoperatieve complicaties:Complicaties kunnen zijn: schade aan de sympathische zenuw die parallel loopt aan het ruggenmerg. Als dit gebeurt, kunt u een retrograde ejaculatie ervaren waarbij het sperma naar de blaas wordt geleid in plaats van naar de urethra.Hoewel dit uw vermogen om zwanger te worden kan beïnvloeden, kunnen bepaalde geneesmiddelen, zoals Tofranil (imipramine), de spierrespons helpen verbeteren.
Andere postoperatieve complicaties zijn infectie, darmobstructie en een reactie op de anesthetische medicatie. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, zal een RPLND geen erectiestoornissen veroorzaken, aangezien de zenuwen die de erecties reguleren zich elders in het lichaam bevinden.
Laparoscopische chirurgie (ook bekend als "kijkoperatie") kan soms worden overwogen voor een RPLND. Hoewel het minder ingrijpend is dan een traditionele RPLND, is het buitengewoon tijdrovend en is het mogelijk niet zo effectief als een "open" operatie.
Chemotherapie
Chemotherapie omvat het gebruik van giftige medicijnen om kankercellen te doden. Meestal worden twee of meer medicijnen intraveneus (in een bloedader) toegediend om ervoor te zorgen dat de medicijnen op grote schaal door het lichaam worden verspreid.
Dit is de standaardbehandeling voor seminomen die uitzaaiingen hebben ondergaan (stadium 2 tot stadium 3). Een RPLND kan ook achteraf worden uitgevoerd als er kankerresten zijn. Chemotherapie wordt minder vaak gebruikt voor een stadium 1-seminoom, tenzij kankercellen buiten de testikels worden gedetecteerd, maar niet worden gezien bij beeldvormende tests.
Daarentegen kan chemotherapie worden gebruikt om stadium 1 niet-seminomen te behandelen en kan zelfs de voorkeur hebben boven een RPLND in stadium 2. Net als stadium 3 seminomen worden stadium 3 niet-seminomen standaard behandeld met chemotherapie.
De zes geneesmiddelen die het meest worden gebruikt om zaadbalkanker te behandelen, zijn:
- Bleomycin
- Platinol (cisplatine)
- Etoposide (VP-16)
- Ifex (ifosfamide)
- Taxol (paclitaxel)
- Vinblastine
De medicijnen worden vaak voorgeschreven bij combinatietherapie. Er zijn drie standaardregimes, waarnaar wordt verwezen met de volgende afkortingen:
- BEP: bleomycine + etoposide + platinol (cisplatine)
- EP: etoposide + Platinol (cisplatine)
- VIP: VP-16 (etoposide) of vinblastine + ifosfamide + Platinol (cisplatine)
Patiënten ondergaan gewoonlijk twee tot vier cycli van chemotherapie die elke drie tot vier weken worden toegediend. De behandeling begint kort nadat de orchidectomie is uitgevoerd.
Bijwerkingen: Chemotherapie-medicijnen werken door zich te richten op snel replicerende cellen zoals kanker. Helaas vallen ze ook andere snel replicerende cellen aan, zoals haarzakjes, beenmerg en weefsel van de mond en darmen. De resulterende bijwerkingen kunnen zijn:
- Haaruitval
- Vermoeidheid (door onderdrukking van het beenmerg)
- Zweertjes in de mond
- Diarree
- Misselijkheid en overgeven
- Verlies van eetlust
- Gemakkelijke blauwe plekken (door lage bloedplaatjes)
- Verhoogd risico op infectie
Hoewel de meeste van deze bijwerkingen verdwijnen nadat de behandeling is beëindigd, kunnen sommige lang aanhouden en misschien nooit verdwijnen. Als u ernstige of verslechterende bijwerkingen ervaart, neem dan contact op met uw arts, die u mogelijk medicijnen kan voorschrijven om misselijkheid en braken te voorkomen of diarree of het risico op infectie te verminderen.
In sommige gevallen moet de chemotherapie mogelijk worden gewijzigd of gestopt als de bijwerkingen ondraaglijk worden. Andere behandelingsopties zouden dan worden onderzocht.
Chemotherapie met stamceltransplantatie
Hoewel de meeste testiskankers reageren op chemotherapie, zijn niet alle kankers gemakkelijk te genezen. Sommige vereisen een therapie met een hoge dosis die het beenmerg ernstig kan beschadigen waar nieuwe bloedcellen worden geproduceerd. Als dit gebeurt, kan chemotherapie leiden tot mogelijk levensbedreigende bloedingen of een verhoogd risico op ernstige infectie door een tekort aan witte bloedcellen.
Omdat niet-seminomen niet effectief met bestraling kunnen worden behandeld, zullen artsen soms hoge doses chemotherapie gebruiken, gevolgd door een perifere bloedstamceltransplantatie (PBSCT) als een manier om de productie van bloedcellen door het lichaam te 'stimuleren'.
Door PBSCT te gebruiken, kunnen hogere doses chemotherapie worden voorgeschreven zonder het risico op ernstige complicaties.
In het verleden werden stamcellen rechtstreeks uit het beenmerg gehaald. Tegenwoordig worden ze vaker uit de bloedbaan gehaald met behulp van een speciale machine. Dit kunt u doen in de weken voorafgaand aan uw behandeling. Eenmaal verzameld, worden de stamcellen ingevroren bewaard totdat ze nodig zijn.
Zodra de chemotherapie is gestart, worden de stamcellen voorzichtig ontdooid en via een intraveneuze (IV) infusie teruggebracht naar uw bloedbaan. De stamcellen nestelen zich dan in uw beenmerg en beginnen binnen zes weken nieuwe bloedcellen aan te maken.
De procedure wordt meestal gebruikt bij mannen die een terugval van kanker hebben gehad.
Zelfs onder de populatie van moeilijk te behandelen mannen met niet-seminomateuze tumoren, kan het gecombineerde gebruik van hooggedoseerde chemotherapie en PBSCT zich vertalen in een ziektevrije overleving op de lange termijn van 60 procent, blijkt uit onderzoek dat in 2017 werd gepubliceerd in deJournal of Clinical Oncology.
Hoewel de procedure tijdrovend is, is deze meestal draaglijk met slechts kleine bijwerkingen. Zowel het oogsten als de infusie van stamcellen kan plaatselijke pijn, roodheid en zwelling op de infusieplaats veroorzaken. Sommige mensen kunnen reageren op de conserveringsmiddelen die in de opgeslagen stamcellen worden gebruikt en ervaren koude rillingen, kortademigheid, vermoeidheid, duizeligheid en netelroos. De bijwerkingen zijn meestal mild en verdwijnen snel.
Als u om welke reden dan ook de procedure niet kunt verdragen (of als de behandeling niet de gehoopte resultaten oplevert), kan uw arts u mogelijk doorverwijzen naar klinische onderzoeken met onderzoeksmedicijnen en -behandelingen.
Bestralingstherapie
Stralingstherapie omvat hoogenergetische stralen (zoals gammastralen of röntgenstralen) of deeltjes (zoals elektronen, protonen of neutronen) om kankercellen te vernietigen of hun groeisnelheid te vertragen. Ook bekend als externe bundelstraling, is de procedure over het algemeen gereserveerd voor seminomen, die gevoeliger zijn voor straling.
In stadium 1 seminoom wordt bestraling soms gebruikt als een vorm van adjuvante (preventieve) therapie om ervoor te zorgen dat eventuele dwalende kankercellen worden weggevaagd, maar alleen onder specifieke omstandigheden.
Voor een stadium 2 seminoom kan de bestraling kort na een radicale orchidectomie worden gestart. Het wordt beschouwd als de voorkeursvorm van stadium 2 seminomen in de behandeling, tenzij de aangetaste lymfeklieren te groot of te wijdverspreid zijn. Chemotherapie is een alternatieve optie.
Stralingstherapie begint zodra u voldoende bent genezen van orchidectomie. De dosering die u krijgt, is afhankelijk van het stadium van uw kanker.
De aanbevolen behandeling is om gedurende twee weken 20 Gy in doses van 2,0 Gy af te leveren. Voor een stadium 2 seminoom wordt de behandeling verhoogd tot 36 Gy in 10 doses. Voor stadium 3 hangt de behandeling met straling af van hoe en waar de kanker zich heeft verspreid.
De procedure zelf is relatief snel en eenvoudig. U ligt gewoon op een tafel onder een stralingszender in de open lucht. Een schild wordt gebruikt om de resterende zaadbal te beschermen. Vaak wordt er een handdoek tussen uw benen geplaatst om u te helpen de juiste positie te behouden. Eenmaal op zijn plaats wordt de straling in een aanhoudende uitbarsting afgegeven. Je zult het niet zien, noch de straling voelen.
Bijwerkingen: Bijwerkingen van bestralingstherapie kunnen onmiddellijk optreden of jaren later optreden. Bijwerkingen op de korte termijn kunnen vermoeidheid, misselijkheid en diarree zijn. Sommige mannen zullen ook roodheid, blaarvorming en afschilfering ervaren op de plaats van bezorging, hoewel dit relatief ongebruikelijk is.
Meer zorgwekkend zijn de bijwerkingen op de lange termijn, waaronder schade aan nabijgelegen organen of bloedvaten die zich pas op latere leeftijd manifesteren. Straling kan ook de ontwikkeling van nieuwe kankers veroorzaken, waaronder leukemie en kankers van blaas, maag, pancreas of nieren.
Gelukkig is het risico hiervan veel kleiner dan vroeger werd gegeven dat de behandeling gerichter is en wordt geleverd met lagere doseringen.
Behandelingsrisico's
Testiculaire kanker en de behandeling ervan kunnen van invloed zijn op de hormoonspiegels en op uw vermogen om kinderen te verwekken Het is belangrijk om deze mogelijkheden vóór de behandeling met uw arts te bespreken, zodat u beter weet wat u te wachten staat en wat uw toekomstige opties kunnen zijn.
Hoewel een enkele testikel meestal genoeg testosteron kan aanmaken om u gezond te houden, moet u voor een bilaterale orchidectomie (het verwijderen van beide testikels) op een of andere vorm van permanente testosteronvervangingstherapie worden geplaatst. Dit kan een testosterongel, een transdermale pleister of een maandelijkse testosteroninjectie op het kantoor van uw arts zijn.
In termen van bijwerkingen van de behandeling, is het niet ongebruikelijk dat chemotherapie tijdelijke onvruchtbaarheid veroorzaakt.Het risico neemt toe samen met de medicatiedosering. Voor veel mannen keert de vruchtbaarheid binnen een paar maanden terug. Voor sommigen kan het tot twee jaar duren, terwijl anderen helemaal niet herstellen. Er is geen manier om van tevoren te weten wie wel of niet wordt beïnvloed.
Met betrekking tot straling is het risico op onvruchtbaarheid de afgelopen jaren afgenomen als gevolg van lagere stralingsdoseringen, grotere waarborgen en meer gerichte externe straaltechnologieën. Als dit wordt aangetast, wordt de vruchtbaarheid meestal binnen twee tot drie jaar hersteld.
Als u van plan bent op een dag een baby te krijgen, kunt u vóór uw behandeling spermabankieren overwegen. Dit behoudt uw vruchtbaarheidsopties en stelt u in staat om in-vitrofertilisatie (IVF) na te streven als u, om welke reden dan ook, niet in staat bent zwanger te worden.
