Het gebruik van heparine bij beroerte en andere ziekten

Heparine is een bloedverdunnende medicatie die wordt gebruikt om de vorming van bloedstolsels te voorkomen. Heparine kan ofwel rechtstreeks in de bloedbaan worden gegeven of als een injectie onder de huid. Er is geen orale vorm van heparine beschikbaar en daarom wordt het meestal in het ziekenhuis gebruikt.

Gebruik in het ziekenhuis

Heparine voorkomt de vorming van bloedstolsels. Enkele van de meest voorkomende redenen waarom heparine wordt gebruikt, zijn:

• Om de vorming van bloedstolsels te voorkomen die zich kunnen vormen als complicatie bij langdurig in bed blijven: Een lage dagelijkse dosis heparine wordt doorgaans onder de huid geïnjecteerd om de vorming van diepe veneuze trombose (DVT) in de huid te helpen voorkomen. aderen van de benen, dijen en bekken. DVT's kunnen ook beroertes en longembolieën (PE) veroorzaken, die levensbedreigend kunnen zijn.
• Om longembolieën te behandelen: Longembolieën zijn bloedstolsels die vanuit het hart of vanuit het diepe veneuze systeem van het lichaam naar de longen migreren. Eenmaal in de longen kunnen longembolieën de bloedstroom naar grote delen van de long blokkeren en voorkomen dat zuurstofarm, veneus bloed zuurstof ontvangt.
• Om de vergroting van bloedstolsels met een hoog risico in het hart en andere delen van het lichaam te voorkomen, omdat deze longembolieën of beroertes kunnen veroorzaken.
• Om de vorming van bloedstolsels te voorkomen tijdens hartoperaties of tijdens operaties van de grote slagaders.

Wanneer wordt heparine gebruikt om een ​​beroerte te behandelen?

Heparine wordt ook gebruikt om beroertes te behandelen die worden veroorzaakt door identificeerbare bloedstolsels. Enkele van de situaties die sterk suggereren dat een beroerte verband houdt met een bloedstolsel, zijn onder meer:

• Carotis- of werveldissectie
• Durale sinustrombose
• Als een persoon die een beroerte heeft, ook een diepe veneuze trombose heeft
• Wanneer een persoon die een beroerte heeft gehad, ook boezemfibrilleren heeft
• Wanneer een halsslagader-dopplertest suggereert dat een bloedstolsel zich in de halsslagader bevindt, of een echocardiogram een ​​bloedstolsel in het hart laat zien

Intraveneuze heparinedosering

In tegenstelling tot de meeste medicijnen, moet de dosis heparine worden gekozen op basis van de resultaten van een bloedtest die de partiële tromboplastinetijd (PTT) wordt genoemd. Zodra een intraveneuze infusie van heparine is gestart, wordt de dosis elke vier tot zes uur aangepast om ervoor te zorgen dat het bloed niet zo dun wordt dat iemand het risico loopt op een spontane bloeding.

De meeste behandelingsprotocollen voor heparine vereisen een eenmalige "bolusinjectie" van heparine, gevolgd door een langzame verhoging van de dosis tot een PTT die ruwweg tweemaal de normale waarde is.

Omdat er geen orale vorm van dit medicijn is, moet heparine worden gestopt voordat iemand het ziekenhuis verlaat. Mensen die langdurige therapie met bloedverdunners nodig hebben, krijgen vaak Coumadin (warfarine), Eliquis (apixaban) of een van de andere bloedverdunners voorgeschreven die in tabletvorm verkrijgbaar zijn. Lovenox (enoxaparine-natrium) is een type heparine dat via injectie zelf kan worden toegediend.

Coumadin wordt gestart terwijl een persoon nog steeds intraveneuze heparine krijgt, maar zodra uit bloedonderzoeken blijkt dat het bloedverdunnende effect van Coumadin voldoende is, kan heparine worden gestopt. Dit wordt gedaan omdat het tot 72 uur kan duren voordat Coumadin het gewenste effect heeft bereikt.

Bijwerkingen

De belangrijkste bijwerking van heparine is bloeding. Om deze reden is het belangrijk dat artsen het bloedbeeld bijhouden wanneer mensen worden behandeld met intraveneuze heparine om ervoor te zorgen dat het bloedbeeld stabiel blijft. Spontane bloeding kan op verschillende plaatsen in het lichaam voorkomen, waaronder:

• Open wonden of operatielocaties
• Maag en darmen
• Baarmoeder en eierstokken
• Tandvlees en mond

In gevallen van hevige bloeding als gevolg van heparinebehandeling, kan een medicijn genaamd protaminesulfaat intraveneus worden toegediend om het bloedverdunnende effect van heparine te neutraliseren. Bij ernstige bloedingen zijn bloedtransfusies nodig om het verloren bloed te vervangen.

Een andere belangrijke bijwerking van heparine is een aandoening die bekend staat als door heparine geïnduceerde trombocytopenie (HIT). In deze toestand stimuleert heparine het immuunsysteem van het lichaam om antilichamen tegen zijn eigen bloedplaatjes te ontwikkelen. Omdat het lichaam een ​​normaal aantal bloedplaatjes nodig heeft om bloedingen te voorkomen, lopen mensen bij een laag aantal bloedplaatjes het risico op ernstige bloedingen.

Paradoxaal genoeg kan dezelfde aandoening ook de ongepaste en spontane vorming van grote bloedstolsels veroorzaken, die de bloedstroom door belangrijke bloedvaten kunnen blokkeren en de nieren, de huid en de hersenen, naast andere organen, kunnen beschadigen.

Een woord van Verywell

Heparine is een medicijn dat in een dosis moet worden gehouden op basis van de reactie van het lichaam op de bloedverdunnende werking. Dit vereist een nauwgezette follow-up met bloedtesten die het effect van heparine kunnen meten om ervoor te zorgen dat de werking binnen een therapeutisch venster wordt gehandhaafd.

Als u een behandeling met heparine heeft gehad, is het waarschijnlijk dat u voor de lange termijn op een andere bloedverdunner zult worden overgeschakeld.