Behandeling van Berry-aneurysma's

Het woord aneurysma betekent een dilatatie of verwijding van een bloedvat. Berry-aneurysma's, ook bekend als sacculaire aneurysma's, zijn ballonachtige uitstulpingen van een slagader in de hersenen. De wand van de slagader is zwak bij deze aneurysma's, wat betekent dat onder bepaalde omstandigheden, zoals hoge bloeddruk (hypertensie), de vaatwand kan breken en bloed in de subarachnoïdale ruimte tussen de arachnoïde mater en de pia mater kan stromen. Deze bloeding, bekend als een subarachnoïdale bloeding, kan de dood of ernstige invaliditeit tot gevolg hebben.

Dat gezegd hebbende, veel mensen hebben bessen-aneurysma's die niet scheuren. Bij autopsies bij mensen die aan verschillende oorzaken stierven, bleek dat ongeveer 5% van de mensen een dergelijk aneurysma heeft. In de praktijk worden de meeste aneurysma's echter ontdekt nadat er iets is gebeurd, zoals een subarachnoïdale bloeding, waardoor artsen op zoek gaan naar een oorzaak.

Na een subarachnoïdale bloeding is er een aanzienlijk risico op opnieuw bloeden vanaf de gescheurde plaats. Dergelijke bloedingen brengen een nog hogere mortaliteit met zich mee. Ongeveer 70% van de mensen overlijdt aan aneurysmale rebleeds. Om deze reden kunnen dergelijke aneurysma's niet zomaar met rust worden gelaten. Chirurgische of vasculaire interventie is noodzakelijk.

Welke aneurysma's hebben behandeling nodig?

Het lijdt geen twijfel dat een gescheurd bes-aneurysma behandeling vereist, en hoe eerder, hoe beter. Het risico van opnieuw bloeden is het hoogst kort na de eerste subarachnoïdale bloeding.

Maar wat als een beeldvormende test zoals een MRI een aneurysma laat zien dat niet is gescheurd? Is er nog een neurochirurgische ingreep nodig? Het antwoord hangt af van bepaalde kenmerken van het aneurysma.

• Grootte: grotere aneurysma's zullen eerder scheuren. Er is echter enige discussie over hoe groot een aneurysma moet zijn om een ​​ingreep zoals een operatie aan te bevelen. Een grote studie die vaak de behandeling begeleidt, suggereert een afkappunt van 7 millimeter. Als de maat groter wordt, moet behandeling worden overwogen.
• Locatie: aneurysma's in de slagaders aan de achterkant van de hersenen komen over het algemeen minder vaak voor, maar hebben een groter risico op scheuren dan aneurysma's aan de voorkant van de hersenen.
• Eerdere subarachnoïdale bloeding: het hogere risico op bloeding bij iemand die al een bloeding heeft gehad uit een apart aneurysma, kan wijzen op abnormaal zwakke bloedvaten in het algemeen.
• Familiegeschiedenis: Evenzo hebben mensen met een familiegeschiedenis van aneurysma's de neiging om op jongere leeftijd en bij kleinere aneurysma-maten scheuren te hebben, misschien vanwege erfelijke zwakte van de bloedvaten. Mensen met twee of meer familieleden met aneurysma's zouden moeten overwegen om gescreend te worden om te zien of ze zelf aneurysma's hebben.

Of een interventie al dan niet noodzakelijk wordt geacht, hangt af van een combinatie van alle bovenstaande factoren. Er zijn twee hoofdopties voor een dergelijke interventie.

Neurochirurgische aneurysmaherstel

Omdat veel cerebrale aneurysma's als een ballon aan het hoofdvat bengelen, kunnen ze van de rest van het vat worden geïsoleerd door een metalen clip over de hals van het aneurysma te plaatsen.

Bij deze procedure wordt de schedel geopend om een ​​neurochirurg toegang te geven tot de hersenen en hun weg naar het bloedvat te vinden. Ondanks de ernst van een dergelijke operatie had in één onderzoek iets meer dan 94% van de patiënten een goed chirurgisch resultaat. Zoals gewoonlijk is de kans op een beter resultaat groter als de chirurgen en het extra personeel zeer ervaren zijn met de procedure.

Mogelijke risico's van de procedure zijn onder meer verdere hersenschade of bloeding. Deze risico's wegen over het algemeen echter niet op tegen de potentieel verwoestende gevolgen van een subarachnoïdale bloeding.

Reparatie van endovasculair aneurysma

Begin jaren negentig werd een apparaat geïntroduceerd waarmee een dunne katheter door de bloedvaten van het lichaam kon weven tot aan de plaats van een aneurysma, waar platinaspiralen in de zak van het aneurysma werden ingebracht. Rond deze spiralen vormden zich stolsels, waardoor het aneurysma van de rest van het lichaam werd afgesloten. Deze radiologische interventietechniek wordt gewoonlijk "coiling" genoemd, hoewel na verloop van tijd ook andere methoden voor het afsluiten van aneurysma's, zoals polymeren, in de praktijk zijn gekomen.

Over het algemeen lijken de resultaten van endovasculair aneurysma-herstel vergelijkbaar met meer traditionele neurochirurgische knippen, maar dit varieert. In één onderzoek werd oprollen geassocieerd met betere resultaten in de achterkant van de hersenen, en knippen was beter aan de voorkant. De grootte en de vorm van het aneurysma kunnen ook de behandelingsopties beperken, aangezien een wijde hals of een groot aneurysma mogelijk niet goed reageert op coiling. Over het algemeen lijkt coiling over het algemeen betere resultaten te hebben, behalve dat er een grotere kans is dat het aneurysma terugkomt in coiling dan clippen.

Andere factoren, zoals de ernst van de subarachnoïdale bloeding en de algehele gezondheid en leeftijd van de patiënt, kunnen ook een rol spelen bij de beslissing hoe een aneurysma moet worden behandeld. Misschien wel de belangrijkste factor bij de beslissing om een ​​aneurysma af te knippen of op te wikkelen, is de vaardigheid en ervaring van de beoefenaars die de procedure zouden uitvoeren.