Hoe darmkanker wordt behandeld

Er zijn twee hoofdcategorieën behandelingen voor darmkanker. Lokale behandelingen zijn gericht op één specifiek gebied, zoals chirurgie of bestraling. Systemische of lichaamsbrede behandelingen hebben een veel groter net en omvatten chemotherapie of gerichte biologische therapieën. Afhankelijk van uw lichamelijke gezondheid, het stadium van kanker en uw persoonlijke keuze, kunt u voor één behandeling of een combinatie kiezen.

Vroegtijdige opsporing en behandeling van darmkanker kan uw prognose (behandelresultaat) en kwaliteit van leven verbeteren. Volgens de American Cancer Society leeft 92% van de mensen vijf jaar of langer na de behandeling als stadium 1 darmkanker vroeg wordt ontdekt en behandeld.

Colon Cancer Doctor Discussiegids

Download onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Stuur naar uzelf of een geliefde.

Deze Doctor Discussion Guide is verzonden naar {{form.email}}.

Er is een fout opgetreden. Probeer het alstublieft opnieuw.

Chirurgie

Chirurgische verwijdering is de voorkeursbehandeling voor de meeste vroege darmkankers, maar het type operatie hangt af van factoren zoals hoe ver de kanker zich heeft verspreid en waar de dikke darm zich bevindt.

Polypectomie

Veel vroege darmkankers (stadium 0 en enkele vroege stadium 1 tumoren) en de meeste poliepen kunnen worden verwijderd tijdens een colonoscopie. dat is een lange, flexibele buis met een camera en licht aan het uiteinde.

Colectomie

Bij deze vorm van darmkankeroperatie is een specialist, een colorectaal chirurg genaamd, betrokken die een deel (of delen) van de darm verwijdert.In zeldzame gevallen is een totale colectomie, waarbij de gehele dikke darm wordt verwijderd, nodig om darmkanker te behandelen. Een totale colectomie kan worden gebruikt om mensen met honderden poliepen (zoals mensen met familiaire adenomateuze polyposis) of mensen met ernstige inflammatoire darm te behandelen. ziekte.

Er zijn twee manieren waarop een colectomie kan worden uitgevoerd - laparoscopisch of open - en de optie die uw chirurg kiest, hangt af van factoren zoals de grootte en locatie van de dikke darmkanker, evenals de ervaring van de chirurg.

Een laparoscopische procedure vereist een veel kleinere incisie dan een open colectomie, dus het herstel verloopt over het algemeen sneller.

Tijdens een colectomie wordt het zieke deel van de dikke darm verwijderd, samen met een aangrenzend deel van de gezonde dikke darm en lymfeklieren. Vervolgens worden de twee gezonde uiteinden van de darm weer vastgemaakt. Het doel van de chirurg is dat de patiënt terugkeert naar de meest normale darmfunctie. Dit betekent dat de chirurg zo min mogelijk uit de dikke darm zal verwijderen.

Een deel van het weefsel dat uit de lymfeklieren wordt verwijderd, wordt naar een pathologielaboratorium gebracht en door een patholoog onder een microscoop onderzocht. De patholoog zoekt naar tekenen van kanker in het lymfeweefsel. Lymfeklieren geleiden een vloeistof genaamd lymfe naar cellen in het lichaam. Kankercellen hebben de neiging zich te verzamelen in de lymfeklieren, dus ze zijn een goede indicator om te bepalen hoever kanker zich heeft verspreid. Het verwijderen van lymfeklieren vermindert ook het risico op terugkeer van kanker.

In sommige gevallen, bijvoorbeeld als er dringend een operatie moet worden uitgevoerd omdat een tumor de dikke darm blokkeert, is een herverbinding van de gezonde darm (een zogenaamde anastomose) niet mogelijk. In deze gevallen kan een colostoma nodig zijn.

Het is belangrijk op te merken dat een chirurg in sommige gevallen niet weet hoe ver de kanker is gevorderd voordat hij met de operatie begint; met andere woorden, er is een kans dat er meer dubbele punt moet worden verwijderd dan eerder werd gedacht.

Colostoma-operatie

Een colostoma ontstaat wanneer een deel van de dikke darm door een opening in de buikwand wordt ingebracht. Het deel van de dikke darm dat zich aan de buitenkant van het lichaam bevindt, wordt een stoma genoemd (Grieks voor "mond"). De stoma is roze, zoals tandvlees, en voelt geen pijn. Een externe zak die op de buik wordt gedragen, is dan nodig om afval te verzamelen. De zak wordt meerdere keren per dag geleegd en regelmatig vervangen.

De meeste colostomieën die worden gedaan om darmkanker te behandelen, zijn tijdelijk en zijn alleen nodig om de dikke darm na de operatie goed te laten genezen.

Bij een tweede operatie worden de gezonde uiteinden van de dikke darm weer aan elkaar vastgemaakt en wordt de stoma gesloten. In zeldzame gevallen is een permanente colostoma nodig.

Voorbereiding en herstel

Elke medische procedure brengt risico's en voordelen met zich mee. Zorg ervoor dat u met uw arts over hen praat en vragen stelt, zodat u zich zeker voelt over uw behandelbeslissing.

Operatierisico's

Enkele van de risico's die gepaard gaan met darmchirurgie zijn:

• Bloeden
• Infectie
• Bloedstolsels in de benen
• Lekkende anastomose
• Incisie dehiscentie (opening van de buikincisie)
• Littekens en verklevingen

Voorafgaand aan elke operatie aan de dikke darm, moet deze van binnen brandschoon zijn. Dit wordt bereikt door een volledige darmvoorbereiding, vergelijkbaar met degene die u mogelijk heeft gehad voor uw colonoscopie.

Na darmresectie moet u minimaal een paar dagen in het ziekenhuis blijven. Door de tijd in het ziekenhuis kunnen chirurgische incisies beginnen met genezen, terwijl verpleegkundigen en artsen de hydratatie, voeding en andere behoeften na de operatie, zoals pijnbestrijding, controleren.

Afhankelijk van de ingreep kunnen drains worden geplaatst. Door deze afvoeren kan overtollig vocht, zoals bloed, de buik verlaten. De afvoeren kunnen worden verwijderd voordat ze uit het ziekenhuis worden ontslagen. Als u tijdens de operatie een colostoma heeft gekregen, leert het verplegende personeel u hoe u uw colostomazak en stoma moet verzorgen voordat u naar huis gaat.

Waarschuwingssignalen na de operatie

Zorg er natuurlijk voor dat u na een operatie naar uw lichaam luistert en ongebruikelijke symptomen aan uw chirurg meldt. Bel onmiddellijk uw arts als u last heeft van:

• Koorts
• Toenemende pijn
• Roodheid, drainage of gevoeligheid rond incisieplaatsen
• Niet-genezende incisiegebieden
• Misselijkheid, braken
• Bloed in de ontlasting of colostomiezak
• Een hoest die niet weggaat
• Gele ogen of huid

Lokale therapie

In bepaalde gevallen kan bestralingstherapie worden gebruikt bij de behandeling van darmkanker. Stralingstherapie maakt gebruik van een specifiek type röntgenfoto om kankercellen te doden en kan worden gebruikt in combinatie met chemotherapie en chirurgie voor darmkanker. Een stralings-oncoloog zal gerichte bestralingsbehandelingen bieden om pijnlijke symptomen van kanker te verminderen, alle resterende kanker te doden cellen die worden vermoed na een operatie of door een recidief, of als een vorm van behandeling als een persoon een operatie niet kan verdragen.

Sessies met bestralingstherapie vinden meestal vijf dagen per week plaats en zijn pijnloze procedures, hoewel een persoon huidirritatie (zoals zonnebrand) op de bestralingsplaats kan ervaren, evenals misselijkheid of braken op enig moment tijdens de behandeling.

Systemische therapie

In tegenstelling tot straling hebben deze opties invloed op het hele lichaam, in plaats van op een specifiek gebied te richten.

Chemotherapie

Chemotherapie medicijnen reizen door het lichaam en doden cellen die zich snel delen (groeien of dupliceren). Hoewel de behandeling geen onderscheid maakt tussen kankercellen en gezonde, snel delende cellen (zoals die in haar of nagels), zullen de laatste worden vervangen na voltooiing van de chemotherapie.

De meerderheid van de mensen met stadium 0 of stadium 1 darmkanker heeft geen chemotherapie nodig. Voor mensen met colonkanker in een later stadium kan voorafgaand aan de operatie chemotherapie worden gegeven om de tumoren te verkleinen voordat ze fysiek worden verwijderd. Chemotherapie wordt soms ook gebruikt om tumoren door het hele lichaam te laten krimpen wanneer systemische metastase is opgetreden (in stadium 4 kanker).

Uw arts kan u ook adviseren om na een operatie chemotherapie te ondergaan om eventuele resterende kankercellen te doden en de kans op herhaling van kanker te verkleinen.

Chemotherapie kan worden toegediend in combinatie met andere behandelingen voor darmkanker (bijvoorbeeld een operatie of bestraling) of op zichzelf. Een medisch oncoloog (de kankerarts die de chemotherapie bestelt) zal verschillende factoren in overweging nemen bij het kiezen van de beste opties voor chemotherapie, waaronder het stadium en de graad van kanker en uw lichamelijke gezondheid.

Geneesmiddelen en behandelingsregimes: geneesmiddelen voor intraveneuze chemotherapie worden toegediend via injectie via een ader, terwijl orale geneesmiddelen voor chemotherapie via de mond worden gegeven met een pil.

De meeste intraveneuze geneesmiddelen voor chemotherapie worden in cycli gegeven, gevolgd door een rustperiode. Uw arts zal uw gezondheid, het stadium en de graad van uw kanker, de gebruikte chemotherapiemedicijnen en de behandeldoelen in overweging nemen bij het bepalen van het aantal behandelingen dat voor u geschikt is.

Nadat de chemotherapie is gestart, zal uw arts een beter idee hebben van hoe lang u de behandeling nodig heeft, op basis van de reactie van uw lichaam op de medicijnen.

Enkele van de geneesmiddelen voor chemotherapie die worden gebruikt om darmkanker te behandelen, zijn onder meer:

• 5-FU (fluorouracil)
• Eloxatin (oxaliplatine)
• Xeloda (capecitabine)
• Camptosar (irinotecan, irinotecanhydrochloride)
• Trifluridine en tipiracil (Lonsurf), een combinatiegeneesmiddel

Bijwerkingen van chemotherapie

De bijwerkingen van chemotherapie voor darmkanker zijn talrijk, maar de meeste kunnen met andere medicijnen worden verlicht. U kunt last krijgen van:

• Misselijkheid, braken en verminderde eetlust
• Haaruitval
• Zweertjes in de mond
• Diarree
• Laag aantal bloedcellen, waardoor u vatbaarder kunt worden voor blauwe plekken, bloedingen en infecties
• Hand-voetsyndroom, een rode uitslag op de handen en voeten die kan vervellen en blaren kunnen veroorzaken (kan optreden bij capecitabine of 5-FU)
• Gevoelloosheid of tintelingen in de handen of voeten (kan optreden bij oxaliplatine)
• Allergische reactie of gevoeligheidsreactie (kan optreden met oxaliplatine)

Gerichte therapie

Gerichte behandelingen voor darmkanker kunnen worden gebruikt in combinatie met chemotherapie of op zichzelf als chemotherapie niet langer werkt.

Deze medicijnen herkennen meestal de eiwitgroeifactoren die kankercellen bedekken, zoals de vasculaire endotheliale groeifactor (VEGF) of de epidermale groeifactorreceptor (EGFR), of eiwitten die zich in de cel bevinden. Sommige van deze medicijnen zijn antilichamen. intraveneus toegediend, die specifiek de eiwitten aanvallen waaraan ze binden. Ze doden alleen cellen die onder deze factoren vallen en hebben mogelijk minder bijwerkingen dan chemotherapie.

Sommige van deze middelen worden eens in de één tot drie weken gelijktijdig met chemotherapie gegeven, waaronder:

• Avastin (bevacizumab)
• Erbitux (cetuximab)
• Vectibix (panitumumab)
• Zaltrap, Eylea (aflibercept)

Andere Cyramza (ramucirumab) mag alleen worden toegediend. Tyrosinekinaseremmers, zoals Stivarga (regorafenib), worden oraal toegediend.

Bij alle behandelingen is er een risico op bijwerkingen. De voordelen van uw behandeling moeten opwegen tegen de risico's. Uw arts zal nauw met u samenwerken en uw behandelprogramma op uw behoeften afstemmen.

Dat gezegd hebbende, de meest voorkomende bijwerking van de geneesmiddelen die op EGFR zijn gericht, is een acne-achtige uitslag op het gezicht en de borst tijdens de behandeling. Andere mogelijke bijwerkingen zijn hoofdpijn, vermoeidheid, koorts en diarree. Voor de medicijnen die op VEGF zijn gericht, zijn de meest voorkomende bijwerkingen:

• Hoge bloeddruk
• Extreme vermoeidheid (vermoeidheid)
• Bloeden
• Verhoogd risico op infectie
• Hoofdpijn
• Zweertjes in de mond
• Verlies van eetlust
• Diarree

Immunotherapie

Voor mensen met vergevorderde darmkanker of kanker die ondanks chemotherapie nog steeds groeit, kan immunotherapie een behandelingsoptie zijn. Het doel van immunotherapie is om iemands eigen immuunsysteem te gebruiken om de kanker aan te vallen. Twee soorten immunotherapie-medicijnen zijn onder meer:

• Keytruda (pembrolizumab)
• Opdivo (nivolumab)

Enkele mogelijke bijwerkingen van deze medicijnen zijn:

• Vermoeidheid
• Koorts
• Hoesten
• Kortademig worden
• Jeuk en uitslag
• Misselijkheid, diarree, verminderde eetlust of obstipatie
• Spier- en / of gewrichtspijn

Door specialisten aangestuurde procedures

Als de dikke darmkanker zich heeft uitgezaaid naar andere organen, zoals de lever of de longen (genaamd uitgezaaide darmkanker), kan een operatie worden uitgevoerd om een ​​of meer van die plekken te verwijderen. Er zijn veel factoren die een rol spelen bij de beslissing hoe uitgezaaide darmkanker het beste kan worden behandeld, waaronder het aantal uitgezaaide laesies, waar ze zich bevinden en de zorgdoelen van een patiënt.

Niet-chirurgische procedures kunnen ook worden gebruikt om metastatische laesies te vernietigen of te verkleinen.

Deze niet-chirurgische ingrepen omvatten:

• Cryochirurgie, waarbij de kankercellen worden gedood door ze te bevriezen
• Radiofrequente ablatie, waarbij energiegolven worden gebruikt om kankercellen te vernietigen (verbranden) die zijn uitgezaaid naar andere organen, zoals de lever of longen
• Ethanolablatie, die de kankercellen vernietigt met een injectie met alcohol

Palliatieve zorg

Palliatieve behandeling, ook wel symptoombeheer of comfortzorg genoemd, is gericht op het onderdrukken van ongemakkelijke symptomen van een chronische of terminale ziekte. Bij darmkanker kan palliatieve behandeling u helpen lichamelijk, emotioneel en spiritueel het hoofd te bieden tijdens uw gevecht.

Wanneer mensen een palliatieve behandeling krijgen, zijn de gekozen medicijnen, procedures of operaties bedoeld om te helpen bij het beheersen van de symptomen, in plaats van om kanker te genezen.

Enkele veel voorkomende symptomen en bronnen van ongemak waar een arts voor palliatieve zorg zich op zal concentreren, zijn onder meer:

• Angst, depressie en verwarring
• Kortademigheid en vermoeidheid
• Verlies van eetlust en gewichtsverlies
• Constipatie, diarree en darmobstructie
• Lymfoedeem
• Misselijkheid en overgeven

Bovendien is pijnbestrijding een topprioriteit in de palliatieve zorg. U kunt pijnbeheersing krijgen van uw huisarts, oncoloog of zelfs een specialist in pijnbeheersing. Interventies om uw kankerpijn te verlichten of onder controle te houden, kunnen zijn:

• Pijnstillers (geneesmiddelen op recept, zelfzorggeneesmiddelen en aanvullende geneesmiddelen)
• Tricyclische antidepressiva of anticonvulsiva (voor zenuwpijn)
• Interventionele procedures (ruggenprik, zenuwblokkades)
• Fysieke of ergotherapie
• Counseling en biofeedback

Complementaire geneeskunde (CAM)

Onderzoek suggereert dat het combineren van chemotherapie met Chinese kruidentherapieën en andere vitamines en supplementen (bijvoorbeeld antioxidanten) de overlevingskansen bij darmkanker kan verbeteren in vergelijking met alleen chemotherapie.

Een grote studie in Californië toonde bijvoorbeeld aan dat conventionele therapie in combinatie met Pan-Aziatische geneeskunde plus vitamines het risico op overlijden bij stadium 1-colonkanker met 95% verminderde; stadium 2 colonkanker met 64%; stadium 3 colonkanker met 29%; en stadium 4 colonkanker met 75% (in vergelijking met conventionele therapie met chemotherapie / bestraling).

Hoewel het een redelijk idee is om complementaire geneeskunde in uw darmkankerzorg op te nemen, moet u dit alleen doen onder begeleiding van uw oncoloog. Dit helpt ongewenste bijwerkingen of interacties te voorkomen.