Bij echografie worden geluidsgolven gebruikt om beelden van het lichaam onder de huid vast te leggen. De meeste mensen associëren het medische gebruik van echografie met een manier om een ongeboren vrucht tijdens de zwangerschap in beeld te brengen. Hoewel de schedel het voor deze geluidsgolven moeilijk maakt om de hersenen rechtstreeks te evalueren, zijn er nog steeds verschillende toepassingen voor echografie in de neurologie.
BSIP / UIG / Getty-afbeeldingenHoe echografie werkt
Een sonde die op het hoofd is geplaatst, zendt een hoogfrequente geluidsgolf uit. Dit weerkaatst materialen in het lichaam en de echo wordt opgevangen door de sonde. Dit wordt vaak gebruikt om foto's te maken van verschillende weefseldichtheden. Getrainde technici kunnen bijvoorbeeld bloedvaten en botten vinden die anders moeilijk te identificeren zouden zijn.
Echografie heeft echter ook een ander nut. Vanwege het Doppler-effect, waarbij de frequentie van geluid verandert afhankelijk van de snelheid van de bron, kan de echo van het geluid een andere frequentie hebben die gerelateerd is aan de snelheid van de bloedstroom. Om deze reden kan echografie een nuttige manier zijn om ervoor te zorgen dat het bloed op de verwachte manier door het lichaam stroomt.
Transcraniële Doppler
Transcraniële Doppler (TCD) is een techniek die geluidsgolven gebruikt om de snelheid te meten waarmee bloed door de slagaders van de hersenen stroomt. Er zijn verschillende toepassingen van transcraniële Doppler in de neurologie, waaronder screening op vasospasme na een subarachnoïdale bloeding, het zoeken naar gebrek aan bloedstroom bij hersendood en het evalueren van het risico op een beroerte bij sikkelcelanemie. In vergelijking met andere beeldvormingsmethoden is transcraniële Doppler goedkoop en draagbaar, waardoor het gemakkelijk te gebruiken is in dokterspraktijken en ziekenhuisafdelingen.
Hoewel de schedel de geluidsgolven blokkeert die nodig zijn voor TCD, zijn er gebieden waar het bot erg dun is, waardoor de geluidsgolven kunnen worden gericht. Een ervaren technicus kan de bloedstroom alleen lokaliseren op basis van snelheidsmetingen, hoewel veel mensen een andere beeldvormingsmodus gebruiken om eerst het gewenste bloedvat te lokaliseren. Over het algemeen is de test pijnloos en niet-invasief.
Extracraniële echografie
De hersenen krijgen hun bloedtoevoer van vier slagaders in de nek. Twee vertebrale slagaders versmelten in de basilaire slagader die bloed naar de hersenstam en de achterkant van de hersenen voert, en het grotere voorste deel van de hersenen ontvangt bloed van de interne halsslagaders die vertakken van de halsslagaders in de nek. Als een van deze slagaders vernauwd of anderszins beschadigd is, kan dit leiden tot ischemische beroerte.
Er zijn veel manieren om naar deze bloedvaten te kijken, waaronder conventionele cerebrale angiografie, MR-angiogram (MRA) en computertomografische angiografie. Duplex echografie is een andere veelgebruikte methode om de bloedstroom door deze bloedvaten te evalueren.
Voordelen van echografie zijn onder meer de relatief lage kosten en de gemakkelijke draagbaarheid van de benodigde apparatuur.Bovendien vereist echografie het gebruik van geen enkel contrastmiddel, terwijl de meeste vormen van angiografie een contrast vereisen om het best mogelijke beeld te verkrijgen.
Aan de andere kant, hoewel echografie goede informatie kan geven over de halsslagaders aan de voorkant van de nek, kan het beperktere informatie bieden over de wervelslagaders in de achterkant van de nek. Dit komt doordat de wervelslagaders door botlussen lopen die de geluidsgolven van de ultrasone sonde kunnen blokkeren.
Carotis-echografie hangt sterk af van de vaardigheid van de technicus, en interpretaties van de resultaten kunnen variëren afhankelijk van de expertise van de betrokkenen. Als er abnormale resultaten worden gevonden op echografie, is het waarschijnlijk een goed idee om die resultaten te bevestigen met andere beeldvormingsmodaliteiten voordat u doorgaat met vaatchirurgie of andere invasieve ingrepen. Dit geldt met name omdat halsslagader-echografie de mate van arteriële vernauwing systematisch kan overschatten.
Echocardiografie
Een echocardiogram is een echografie van het hart. Dit kan worden gedaan door een sonde op de borst te plaatsen, of invasiever door een sonde in de slokdarm van de patiënt te laten glijden. Hoewel invasiever, leidt dit tot een beter beeld van delen van het hart die verder van de borstwand liggen, inclusief de aorta en het linker atrium.
Het lijkt misschien ongebruikelijk om een afbeelding van het hart te bespreken in een artikel over neurologie, maar uiteindelijk is de verdeling van hersenen en hart enigszins kunstmatig. De hersenen zijn afhankelijk van het hart om de bloedstroom te ontvangen. Na een beroerte vereist het protocol dat het hart wordt afgebeeld om te zoeken naar mogelijke bronnen van stolsels die naar de hersenen zouden kunnen zijn gereisd om in een slagader te blijven steken en de bloedtoevoer naar een deel van de hersenen te stoppen.
Concluderend, er zijn verschillende manieren waarop echografie-technologie wordt gebruikt om patiënten met neurologische aandoeningen te evalueren, ook al kijkt slechts één van die methoden (transcraniële doppler) rechtstreeks naar de bloedstroom in de hersenen zelf. Samen met het lichamelijk onderzoek en andere technieken kan echografie artsen helpen om beter te begrijpen wat er onder uw huid en achter uw schedel gebeurt.
