Urinetesten voor seksueel overdraagbare aandoeningen

Urinetesten voor seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA) worden steeds meer beschikbaar. Tegenwoordig kunnen verschillende SOA's worden opgespoord met urinetesten. Urine-chlamydia-tests en gonorroe-tests zijn een stuk aangenamer dan urethrale of cervicale uitstrijkjes en worden snel de standaardpraktijk.

Het kan moeilijker zijn om urinetests te vinden voor andere SOA's, zoals trichomoniasis of humaan papillomavirus (HPV).

Doel van urinetesten voor SOA's

Vroeger was SOA-testen, vooral voor bacteriële SOA's, erg ongemakkelijk.Mannen die dachten dat ze een bacteriële SOA zoals chlamydia of gonorroe hadden, werden getest door een wattenstaafje in hun urethra te laten steken.

Vrouwen moesten een bekkenonderzoek ondergaan. Tijdens dat onderzoek zou een cervicaal uitstrijkje worden genomen en op bacteriën worden getest. Het feit dat soa-testen ongemakkelijk en invasief waren, maakte het minder waarschijnlijk dat mensen regelmatig een soa-screening zouden ondergaan.

Dat heeft waarschijnlijk bijgedragen aan wat soms bekend staat als de verborgen epidemie van asymptomatische SOA's. Omdat veel SOA's geen symptomen hebben, is de enige manier om ze op te sporen, door middel van testen. Als mensen niet regelmatig worden getest, kunnen ze SOA's naar hun partners verspreiden zonder het te weten.

Urinetesten, in tegenstelling tot wattenstaafjes, maken het gemakkelijker voor mensen om SOA-testen te ondergaan als onderdeel van hun reguliere medische zorg. (SOA-testen is echter nog steeds geen standaardonderdeel van de meeste jaarlijkse examens.)

Urinetesten versus bacteriecultuur

Urinetesten worden momenteel voornamelijk gebruikt om bacteriële SOA's op te sporen. Urinetests voor chlamydia en gonorroe zijn overal verkrijgbaar. Trichomoniasis-urinetests zijn ook beschikbaar, maar deze komen minder vaak voor.

De gouden standaard voor het diagnosticeren van bacteriële SOA's, zoals chlamydia en gonorroe, was vroeger een bacteriecultuur. Dat betrof een poging om bacteriën te laten groeien uit monsters die rechtstreeks uit de baarmoederhals of urethra waren genomen.

Tegenwoordig wordt bacterieel DNA-testen als een betere optie beschouwd, het werkt anders dan bacteriecultuur. In plaats van te proberen bacteriën te kweken, zoeken deze tests alleen naar bacterieel DNA. Dit kan worden gedaan met behulp van een proces dat ligasekettingreactie (LCR) wordt genoemd of met andere DNA-amplificatietechnieken.

Dit soort testen is zelfs gevoelig voor zeer kleine hoeveelheden bacterieel DNA. Nog beter, ze hebben geen levend bacteriemonster nodig. Als zodanig kunnen ze worden uitgevoerd op urinemonsters, niet alleen op urethrale of cervicale uitstrijkjes.

Voor de meeste mensen is de gedachte aan een gonorroe-urinetest of chlamydia-urinetest een stuk minder intimiderend dan de gedachte aan een lichamelijk onderzoek.

Risico's en contra-indicaties

Urinetesten zijn volkomen veilig. U geeft een urinemonster, dat u zelf afneemt, aan de arts, die vervolgens met behulp van speciale tests kan vaststellen of het bacterieel DNA bevat. Er zijn geen contra-indicaties voor SOA-testen in de urine.

Voor de test

U heeft geen speciale voorbereiding nodig voor een soa-urinetest. Voordat u echter een SOA-test krijgt, is het goed om met uw arts te overleggen op welke SOA's u zich gaat laten testen.

U moet bespreken waarom de specifieke tests zijn gekozen. U kunt ook om aanvullende tests vragen als u risico loopt op andere SOA's waarop uw arts niet van plan is te testen.

Ten slotte moet u zich afvragen hoe lang het duurt voordat de resultaten terugkomen en of de dokterspraktijk u zal bellen als de resultaten negatief zijn. Sommige kantoren vragen alleen om positieve testresultaten.

Tijdens en na de test

Als u een soa-urinetest heeft, is dat meestal tijdens een reguliere afspraak. U wordt gevraagd om in een monsterbeker of -buisje te plassen. Die tube of beker wordt aan een van de medische staf gegeven.

Uw urinemonster wordt vervolgens naar een laboratorium gestuurd of in de kliniek getest. U kunt vertrekken zodra u klaar bent met het afgeven van het monster of wanneer uw afspraak is afgelopen.

Resultaten interpreteren

Urine SOA-testresultaten om het bacteriële DNA te identificeren zijn meestal binnen enkele uren beschikbaar. Een door de FDA goedgekeurde test, de XPert CT / NG, levert binnen 90 minuten resultaten op.

Een positief testresultaat betekent dat u besmet bent met die SOA en behandeld moet worden. Een negatieve test betekent dat er geen bewijs was dat u op het moment van de test met die SOA was besmet.

Resultaat interpretatie:

• Een positieve chlamydia-test in de urine betekent dat u chlamydia heeft.
• Een positieve urinegonorroe-test betekent dat u gonorroe heeft.
• Een negatieve chlamydia-test in de urine betekent dat u geen chlamydia heeft.
• Een negatieve urine-gonorroe-test betekent dat u geen gonorroe heeft.

Zelfs bij een negatieve test is het belangrijk om regelmatig een SOA-test te ondergaan als je seksueel actief bent en geen wederzijds monogame relatie hebt. Afhankelijk van uw aantal seksuele partners wilt u misschien één keer per jaar of vaker worden gescreend.

Urine SOA-testen is niet een eenmalig iets. U kunt bij uw volgende seksuele ontmoeting besmet raken.

Urine SOA-tests vergelijken met andere SOA-tests

Sommige mensen vragen zich nog steeds af of urinetesten even effectief zijn bij het opsporen van bacteriële SOA's zoals chlamydia en gonorroe. Deze vragen zijn meestal gericht op de effectiviteit van de tests bij vrouwen. Waarom?

De meest voorkomende plaats van vrouwelijke infectie (de baarmoederhals) bevindt zich niet op het pad dat urine uit het lichaam afvoert. Daarentegen passeert urine bij mannen de meest voorkomende infectieplaats (de urethra van de penis).

Een onderzoek uit 2015 waarin 21 onderzoeken werden onderzocht naar de relatieve effectiviteit van het gebruik van verschillende soorten monsters om chlamydia en gonorroe te detecteren, ontdekte dat:

• Voor chlamydia-testen bij vrouwen waren de gevoeligheid en specificiteit 87 procent en 99 procent voor urinemonsters in vergelijking met cervicale monsters.
• Voor chlamydia-testen bij mannen waren de gevoeligheid en specificiteit 88 procent en 99 procent voor urinemonsters in vergelijking met urethrale monsters.
• Voor gonorroe-testen bij vrouwen waren de gevoeligheid en specificiteit 79 procent en 99 procent voor urinemonsters in vergelijking met cervicale monsters.
• Voor gonorroe-testen bij mannen waren de gevoeligheid en specificiteit 92 procent en 99 procent voor urinemonsters in vergelijking met urethrale monsters.

Over het algemeen zijn deze resultaten relatief consistent tussen studies. Interessant is datzelf verzameldvaginale uitstrijkjes waren qua effectiviteit dichter bij cervicale uitstrijkjes dan urinetesten. Voor sommige vrouwen kunnen die een meer acceptabel alternatief zijn voor een bekkenonderzoek als urinetesten niet beschikbaar zijn.

Tests op urinemonsters detecteren minder SOA's dan tests op vaginale of cervicale uitstrijkjes. De wetenschap suggereert echter dat urinetests nog steeds redelijk goed werk leveren om de meeste geïnfecteerde personen te vinden.

Dat is geweldig nieuws voor mensen die op een minder ingrijpende manier getest willen worden op gonorroe en chlamydia. Sommige andere SOA-tests vereisen echter nog steeds een lichamelijk onderzoek of een bloedafname.

Beperkingen van urinetests voor gonorroe en chlamydia

In 2018 werden 1,8 miljoen gevallen van chlamydia gemeld aan de CDC, naast 583.405 gevallen van gonorroe. Deze cijfers laten een stijging zien van respectievelijk 19% en 63% sinds 2014 voor de twee ziekten.

De meeste infecties met gonorroe en chlamydia zijn asymptomatisch. Het feit dat veel mensen geen symptomen hebben, betekent dat screening de enige manier is om deze infecties op te sporen en te behandelen.

Bij mannen infecteren deze ziekten meestal de urethra en bij vrouwen de baarmoederhals. Het is echter mogelijk om beide ziekten in de keel te krijgen, door orale seks. Anale seks kan ook leiden tot rectale chlamydia en rectale gonorroe-infecties.

Noch rectale, noch orale / keelinfecties zullen worden opgespoord door urinetesten. Het is daarom belangrijk om uw arts te laten weten of u onbeschermde orale of anale seks heeft. Voor die sites moeten tests afzonderlijk worden uitgevoerd.

Momenteel wordt aanbevolen dat mannen die seks hebben met mannen eenmaal per jaar een urine-, keel- en anale screening ondergaan. Andere mensen die regelmatig onbeschermde orale of anale seks hebben, moeten een vergelijkbaar screeningsregime overwegen. Mensen die alleen vaginale geslachtsgemeenschap hebben, kunnen zich redden met urinetesten alleen op gonorroe en chlamydia.

Andere SOA-urinetests

Momenteel worden alleen gonorroe en chlamydia gewoonlijk getest voor het gebruik van urinemonsters. Er zijn echter andere SOA's die op deze manier kunnen worden getest.

Trichomoniasis

Trichomoniasis-urinetests worden op grotere schaal beschikbaar. Net als gonorroe en chlamydia is trichomoniasis een veel voorkomende, geneesbare SOA.

Als zodanig is het logisch dat artsen tegelijkertijd op trichomonas testen. Urinetesten is een optie om dat te doen. Net als bij chlamydia en gonorroe, suggereert enig onderzoek dat urinetests mogelijk niet zo effectief zijn als vergelijkbare tests op een vaginaal wattenstaafje.

HPV

HPV is een andere SOA die met urinetests kan worden opgespoord Net als bij trichomoniasis zijn urinetests voor HPV nog niet algemeen beschikbaar. Onderzoek suggereert echter dat het testen van urine uit de eerste leegte net zo effectief is als het testen van vaginale uitstrijkjes.

Dat gezegd hebbende, hebben urine HPV-tests in vergelijking met Pap-uitstrijkjes hetzelfde probleem als andere HPV-tests - veel HPV-infecties verdwijnen vanzelf. Daarom kan het nuttiger zijn om te weten of er problematische cervicale veranderingen zijn dan of iemand HPV heeft. Dat kun je alleen doen met een uitstrijkje of VIA-test.

Andere

Er zijn geen commerciële urinetests beschikbaar voor syfilis of herpes. Hoewel de FDA in de jaren negentig een HIV-urinetest goedkeurde, wordt deze zelden of nooit gebruikt. Orale en bloedmonsters worden veel vaker gebruikt voor HIV-tests. Er is zelfs een thuistest voor hiv waarbij speekselmonsters worden gebruikt.

Een woord van Verywell

Onderzoek suggereerde lange tijd dat cervicale en urethrale testen iets effectiever waren dan urinetesten op SOA's. Nieuwere onderzoeken suggereren echter dat sommige urinetests mogelijk beter zijn in het opsporen van bepaalde infecties.

Zelfs als ze niet superieur zijn, zijn door de FDA goedgekeurde urinetests in de meeste omstandigheden meer dan goed genoeg. Bovendien worden de tests met de tijd steeds beter.

Voor de meeste mensen is het veel belangrijker om getest te worden op SOA's dan zich zorgen te maken over de beste SOA-test. Getest worden op een urinemonster is misschien niet zo efficiënt als getest worden met een door een arts verzameld wattenstaafje. Hoe het ook isveel beter dan helemaal niet getest te worden.

Daarom, als urine-SOA-tests of zelfuitstrijkjes minder beangstigend voor je zijn, vraag er dan om. U kunt zelfs vóór uw afspraak het kantoor van uw arts bellen om er zeker van te zijn dat urinetests beschikbaar zijn. Als dat niet het geval is, kunt u er altijd voor kiezen om u ergens anders te laten testen.

Het kan eng zijn om je af te vragen of je een SOA hebt. De meeste mensen ontdekken echter dat het beter is om het te weten. Dat geldt met name voor bacteriële SOA's, die te behandelen zijn met een eenvoudige antibioticakuur. Het kan stressvol zijn om meer te weten te komen over een infectie. Toch zul je je beter voelen als je eenmaal weet dat het weg is.