De rol van palpatie in de geneeskunde

Palpatie is het proces waarbij de hand of vingers worden gebruikt om een ​​ziekte of verwonding van het lichaam of de locatie van pijn te identificeren. Het wordt door artsen gebruikt om de grootte, vorm, stevigheid of locatie te bepalen van een afwijking die op een ziekte duidt.

Dit kan zijn:

• De textuur van de huid voelen op tekenen van zwelling of ontsteking
• Beoordeling van de locatie en ernst van pijn
• Onderzoek naar knobbels of onregelmatigheden die wijzen op een tumor, hernia of breuk
• Lokaliseren van anatomische oriëntatiepunten om structurele onregelmatigheden te identificeren, zoals een gewrichtsdislocatie of een hernia
• Het bepalen van de positie van de foetus tijdens de zwangerschap

Palpatie wordt vaak gebruikt voor abdominale of thoracale (borst) onderzoeken, maar kan op elk deel van het lichaam worden toegepast, inclusief de mond, vagina en anus. Volgens de meest strikte definitie kan het opnemen van de pols van een persoon als een vorm van palpatie worden beschouwd.

Soorten palpatie

De tastzin is net zo belangrijk als het gezichtsvermogen bij een lichamelijk onderzoek. Als onderdeel van hun opleiding leren artsen hoe ze problemen op of onder het huidoppervlak kunnen herkennen door alleen aan te raken. Ze doen dit door algemene druk uit te oefenen met de hand of vingers om subtiele veranderingen te detecteren die anders misschien niet opgemerkt zouden worden door een leek.

De technieken die voor palpatie worden gebruikt, kunnen variëren afhankelijk van het lichaamsdeel dat wordt onderzocht, evenals de doelstellingen van het onderzoek (d.w.z. screening versus diagnose). De onderstaande zijn slechts enkele van de voorbeelden.

Thoracale palpatie

Thoracale palpatie wordt meestal gebruikt om problemen met de borstkas of wervelkolom te diagnosticeren. Het omvat het aanraken van oppervlakkige en diepe weefsels om de positie van de wervel, de aanwezigheid van oedeem (zwelling) of lymfadenopathie (gezwollen lymfeklieren) of een uitsteeksel in de ribben, het borstbeen of de wervelkolom te beoordelen.

De palpatie kan worden uitgevoerd in zittende positie of liggend in rugligging (gezicht naar boven) of buikligging (gezicht naar beneden).

Palpatie is ook nuttig bij het evalueren van de functie van het hart. De locatie, grootte en kracht van de hartimpuls op de borstwand kunnen helpen bepalen of het hart normaal werkt, en abnormale trillingen kunnen wijzen op de aanwezigheid van hartruis.

Abdominale palpatie

Diepe palpatie van de buik wordt uitgevoerd door de vlakke hand op de buikwand te plaatsen en stevige, gelijkmatige druk uit te oefenen. Tweehandige palpatie - waarbij de bovenhand wordt gebruikt om druk uit te oefenen, terwijl de onderhand wordt gebruikt om te voelen - is vaak nuttig bij het evalueren van een buikmassa.

Palpatie kan zelfs helpen bij het diagnosticeren van een abdominaal aorta-aneurysma. Dit wordt gedaan door beide handen op de buik te plaatsen met wijsvingers aan elke kant van de aorta (net boven en rechts van de navel). Als er een abdominaal aorta-aneurysma aanwezig is, zouden de vingers bij elke hartslag uit elkaar gaan.

Bij buikpalpatie controleren artsen niet alleen op gevoeligheid of massa, maar ook op andere belangrijke kenmerken die met de vingers kunnen worden gevoeld. Enkele hiervan zijn:

• Stijfheid: Stijfheid is eenonvrijwilligsamentrekking van de buikspieren waardoor de spieren hard of stijf aanvoelen. Het duidt vaak op een ernstig probleem zoals peritonitis.
• Bewaken: In tegenstelling tot rigiditeit is bewaken de vrijwillige samentrekking van buikspieren door een patiënt die vreest dat palpatie pijnlijk zal zijn.
• Rebound-gevoeligheid: Een uiterst belangrijke bevinding (het teken van Blumberg) bij een abdominaal onderzoek wordt niet gevonden bij het palperen van de buik, maar wanneer het palperen is voltooid. Bij het testen op rebound-gevoeligheid, palpeert een beoefenaar diep op de buik en laat dan de druk abrupt ontsnappen. Een aanzienlijke toename van pijn voor de patiënt duidt vaak op een acuut abdominaal proces zoals appendicitis.

Palpatie van de baarmoeder

Een andere tweehandige procedure is het bimanuele bekkenexamen, ook bekend als handmatige baarmoederpalpatie. Het omvat de compressie van de onderbuik met één hand en het palperen van weefsels in de vagina met de vingers van de andere hand.

Palpatie van de borst

Palpatie van de borsten wordt uitgevoerd met de platte hand en vingers. De procedure is systematisch en omvat de beoordeling met de klok mee van de borst en tepels om te controleren op consistentie en knobbels.De tepels zelf worden gepalpeerd op elasticiteit en voorzichtig samengeknepen om te controleren op ontlading.

Herniale palpatie

Palpatie maakt deel uit van het proces dat betrokken is bij de diagnose en karakterisering van een inguinale hernia (het type dat zich in de onderbuik of lies bevindt). De grootte van de hernia kan worden beoordeeld door de patiënt te vragen te hoesten, aangezien de platte vingers van de geplaatst tegen het uitpuilende weefsel. De rug van de hand zou worden gebruikt om de temperatuur van de huid te beoordelen in vergelijking met het omringende weefsel.

Palpatie van de hand en pols

Hand- of polsblessures worden meestal gediagnosticeerd met palpatie.De palpatie kan gepaard gaan met de zachte rotatie van een gewricht, aangezien de vingers subtiele symptomen detecteren zoals crepitus (krakende geluiden en gewaarwordingen), verminderd bewegingsbereik of verhoogde warmte en zwelling die duiden op ontsteking.

Soortgelijke technieken kunnen worden toegepast op andere gewrichten, zoals de knie, enkel, elleboog of schouder.

Tandheelkundige palpatie

Palpatie kan in de tandheelkunde worden gebruikt om ontstekingsaandoeningen zoals parodontitis, de oorzaken van een bijtafwijking (tandafsluiting) of de ontwikkeling van een tandabces of orale laesie vast te stellen. Dit wordt meestal gedaan met de punt van de vinger, waarbij wordt gelet op veranderingen in textuur, kleur, temperatuur of consistentie van het tandvlees.

Naast een intraoraal onderzoek kan palpatie worden gebruikt op de kaakspieren om te voelen of er klikken of onregelmatigheden bij de beet zijn, meestal door met de vingers van beide handen op de kaakspieren te drukken terwijl de persoon bijt.

Dezelfde techniek kan worden gebruikt om aandoeningen van het kaakgewricht (TMJ) te diagnosticeren.

Palpatie bij fysieke examens

Een lichamelijk onderzoek, samen met de beoordeling van uw medische geschiedenis, is meestal de eerste stap die een arts zal nemen bij het diagnosticeren van een medische aandoening of het uitvoeren van een routinematig lichamelijk onderzoek.

Er zijn vier kerncomponenten van een lichamelijk onderzoek. Ze worden niet noodzakelijk op elk lichaamsdeel gebruikt, maar omvatten over het algemeen:

• Inspectie, het visuele onderzoek van het lichaam
• Palpatie, het aanraken van het lichaam
• Percussie, het tikken van het lichaam om de grootte en consistentie van een orgaan te evalueren of om de aanwezigheid van vloeistof te controleren
• Auscultatie, luisteren naar hart- en darmgeluiden met een stethoscoop