svetikd / E + / Getty-afbeeldingen
Sinds het humaan immunodeficiëntievirus (HIV) in 1983 voor het eerst werd ontdekt, hebben wetenschappers onophoudelijk gewerkt aan het vinden van manieren om de verdere verspreiding van de ziekte te voorkomen. Sommige interventies, zoals condooms, zijn effectief, maar verre van onfeilbaar. Andere, zoals profylaxe vóór blootstelling (PrEP), zijn meer dan 90% effectief, maar worden slecht omarmd door veel risicogroepen, waaronder Afro-Amerikanen. Pas in 2019 hebben wetenschappers eindelijk de enige interventie onthuld die het risico op hiv effectief tot nul kan terugbrengen: een niet-detecteerbare viral load.
De strategie, door volksgezondheidsfunctionarissen aangeduid als 'Niet detecteerbaar = niet overdraagbaar' (U = U), is gebaseerd op bewijs dat antiretrovirale therapie bij mensen met hiv infectie kan voorkomen als de virale lading (het aantal circulerende virussen) volledig wordt onderdrukt. .
Volgens onderzoek kan een persoon met hiv anderen niet infecteren als er geen circulerend virus in sperma, bloed of andere lichaamsvloeistoffen zit.
Het is een strategie waarover lang is gedebatteerd voorafgaand aan de release van de PARTNER 2-studie 2019 en de eerdere PARTNER 1-studie in 2016. De mijlpaalstudies, waaraan 1.570 homoseksuele en heteroseksuele serodiscordante stellen deelnamen (waarbij één partner Hiv-positief en andere is hiv-negatief) op voorwaarde dat volgens gezondheidsfunctionarissen de eerste veilige manier was om overdracht te voorkomen, zelfs als er geen condooms werden gebruikt.
Ondanks de definitieve resultaten zijn er enkele beperkingen aan de U = U-strategie, namelijk het lage percentage niet-detecteerbare virale ladingen onder Amerikanen die leven met hiv.
Achtergrond
Het concept van U = U is niet geheel nieuw. In feite was het in 2008 dat experts van de Zwitserse Federale Commissie voor HIV / AIDS de eersten waren die verklaarden dat "een HIV-geïnfecteerde persoon die antiretrovirale therapie onderdrukt met volledig onderdrukt (virus) ... geen HIV kan overdragen via seksueel contact." Het is een feit dat u zich geen zorgen hoeft te maken.
Het was een gewaagde bewering die werd bewezen door een overweldigende hoeveelheid epidemiologisch bewijs, maar het ontbrak het aan klinisch onderzoek om aan te tonen dat het op een een-op-een-basis werkte. Zelfs de Zwitserse Commissie gaf toe dat hun verklaring, hoe overtuigend ze ook was, de huidige preventiestrategieën niet mag veranderen.
Behandeling als preventie (TasP)
Rond dezelfde tijd besloten wetenschappers van het HIV Prevention Trials Network (HPTN) om de hypothese actief te testen, gewapend met een nieuwe en duurzamere generatie hiv-medicijnen. Tot dat moment werd het concept als ondenkbaar beschouwd gezien het feit dat veel van de vroege antiretrovirale middelen vatbaar waren voor hoge resistentie tegen geneesmiddelen en vroegtijdig falen van de behandeling.
Met de introductie van tenofovir in 2001 hadden wetenschappers echter een medicijn dat voor een duurzame beheersing van het virus kon zorgen met een minder dan perfecte therapietrouw.
Het HPTN-onderzoeksteam stelde voor dat door het handhaven van een niet-detecteerbare virale lading met deze nieuwere, duurzamere vorm van therapie, de overdrachtssnelheid niet alleen zou worden verminderd bij serodiscordante paren, maar ook bij de grotere populatie. Het was een strategie die in de volksmond behandeling werd genoemd als preventie (TasP).
De studie, bekend als de HPTN-052, omvatte 1.763 serodiscordante paren die ofwel onmiddellijke behandeling kregen ofwel een behandeling kregen toen het CD4-aantal van de hiv-positieve partner daalde tot 350 of lager (het voorgeschreven startpunt van de therapie in 2011). Dit betekende dat hiv-positieve partners zonder behandeling steevast een hogere virale last zouden hebben dan degenen die dat wel deden.
Aan het einde van de zesjarige studie konden de wetenschappers melden dat vroege behandeling resulteerde in slechts één geval van hiv-overdracht, terwijl uitgestelde behandeling resulteerde in 27. Dat vertaalt zich in maar liefst 96% verminderd risico op hiv.
Een vervolgstudie uit 2016 kon aantonen dat TasP niet alleen een effectieve interventie was, maar ook duurzaam, waardoor het risico op overdracht met 93% in dezelfde groep paren na 10 jaar werd verminderd.
Bezorgdheid en controverse
Ondanks de positieve bevindingen bleven veel gezondheidsfunctionarissen twijfelachtig over de effectiviteit van TasP. Onder hun zorgen stelden ze (terecht) dat een niet-detecteerbaar virus niet hetzelfde is als geen virus hebben.
Zelfs met de meest gevoelige viral load-tests kan hiv onder detecteerbare niveaus aanhouden. Huidige technologieën definiëren niet-detecteerbaar als minder dan 20 tot 40 kopieën per milliliter bloed. Dit betekent dat een test misschien niet detecteerbaar is, maar dat er nog steeds competente virussen in omloop zijn. Is dit misschien genoeg om een infectie vast te stellen?
Anderen waren bezorgd dat van de 1.763 paren die bij de HPTN 052 betrokken waren, de meerderheid (97%) heteroseksueel was. Zelfs de meest ruimdenkende experts betwijfelden of de resultaten die bij heteroseksuelen werden gezien, weerspiegeld zouden worden in homo- en biseksuele mannen, die niet alleen verantwoordelijk zijn voor meer dan 65% van de nieuwe infecties in de Verenigde Staten, maar ook enorm verschillende kwetsbaarheden voor hiv-infectie hebben.
PARTNER 1 Onderzoek
In een poging om de reikwijdte van het onderzoek uit te breiden, werd in september 2010 een internationale inspanning gelanceerd die bekend staat als de PARTNER-studie (Partners of People on Antiretrovirals - A New Evaluation of the Risks) om te kijken naar het effect van TasP bij zowel heteroseksuele als homoseksuele mannen. koppels.
Het onderzoek werd uitgevoerd in 14 Europese landen en betrof 1.166 serodiscordante stellen die gemiddeld twee jaar zonder condooms seks hadden gehad. Wat de PARTNER-studie bijzonder boeiend maakte, was dat alleen paren met een hiv-positieve partner een CD4-telling haddenonder200 (een klinische definitie van aids) kwamen in aanmerking om deel te nemen.
Van de 888 paren die in staat waren om niet-detecteerbare virale ladingen te verdragen - van wie 548 heteroseksueel en 340 homoseksueel waren - traden er slechts 11 infecties op tijdens de vierjarige onderzoeksperiode. Hiervan was er niet één genetisch gekoppeld aan de hiv-stam van hun partner (wat betekent dat de infectie plaatsvond buiten de relatie).
Op basis van de bevindingen van de PARTNER 1-studie konden wetenschappers met vertrouwen rapporteren dat geen enkel geval van hiv-overdracht plaatsvond binnen serodiscordante relaties als een niet-detecteerbare virale lading werd gehandhaafd.
Ondanks de positieve bevindingen was de statistische zekerheid niet zo overtuigend voor homomannen (of anale seks) als voor vaginale seks, aangezien 10 van de 11 infecties bij homoseksuele mannelijke paren voorkwamen.
PARTNER 2 Onderzoek
De PARTNER 2-studie, gelanceerd in september 2010, was bedoeld om het risico van overdracht alleen bij serodiscordante homoseksuele mannelijke paren te evalueren. De studie was specifiek ontworpen om de impact te beoordelen van een volledig onderdrukte virale lading bij stellen die niet consequent condooms gebruikten voor anale seks.
Van de 997 koppels die werden gerekruteerd uit 14 Europese landen, werden er 90 uitgesloten omdat de hiv-positieve partner er niet in slaagde een ondetecteerbare virale last te behouden of omdat de hiv-negatieve partner PrEP of hiv-profylaxe na blootstelling (PEP) gebruikte om infectie te voorkomen.
Tijdens de zeven jaar durende proef meldden de 782 in aanmerking komende stellen in totaal 76.088 keer anale seks zonder condoom. Bovendien meldden maar liefst 288 van de hiv-negatieve mannen (37%) condoomloze seks met partners buiten de relatie.
Aan het einde van de PARTNER 2-studie waren er in totaal 15 hiv-infecties, maar geen enkele was genetisch gekoppeld aan de hiv-positieve partner.
Kortom, het risico op overdracht bij homoparen met een niet-detecteerbare virale lading was effectief nul, wat bevestigt dat U = U een effectief middel is voor hiv-preventie bij serodiscordante partners, of het nu heteroseksueel, homoseksueel of biseksueel is.
Beleid en actie
Als resultaat van de PARTNER-onderzoeken en andere baanbrekende onderzoeken lanceerde de Prevention Access Campaign, een wereldwijde gemeenschap van gezondheidspartners, deUndetectable = niet overdraagbaarinitiatief om de angst en schaamte die het hiv-stigma bevorderen en de hiv-zorg vertragen, te ondermijnen.
Het initiatief is bedoeld om mensen met hiv aan te moedigen om antiretrovirale therapie te starten en te blijven gebruiken, om zwangerschap en gezinsplanning na te streven en minder angst te hebben om anderen te besmetten.
Het was een streven dat de International AIDS Society ondersteunde in haar jaarlijkse brief van 2019, waarin de commissie opriep tot een "verschuiving van onze collectieve mentaliteit" om U = U te omarmen als de nieuwe standaard voor hiv-preventie.
Een woord van Verywell
Vanuit het oogpunt van een toegewijde relatie biedt een niet-detecteerbare viral load de meest effectieve manier van hiv-bescherming, zelfs groter dan condooms of PrEP. Maar het betekent niet noodzakelijk dat u condooms helemaal moet opgeven.
Condooms zijn nog steeds de beste manier om zwangerschap en andere seksueel overdraagbare aandoeningen te voorkomen, vooral als u meerdere partners heeft.
Het is ook belangrijk om te onthouden dat het gebruik van antiretrovirale middelen niet hetzelfde is als niet detecteerbaar zijn. Volgens de Centers for Disease Control and Prevention heeft zelfs minder dan 60 procent van de mensen die hiv-therapie ondergaan in de Verenigde Staten een niet-detecteerbare virale lading.
Uiteindelijk is het niet genoeg om condooms over te slaan, simpelweg omdat de persoon met wie je seks hebt "in behandeling" is. Neem niets als vanzelfsprekend aan, tenzij u een toegewijde relatie heeft en volledig op de hoogte bent van de behandelingsstatus van uw partner en de resultaten van de virale belasting. Gebruik condooms en andere vormen van veiligere seks om uzelf te beschermen.
.jpg)
