Bronchogeen carcinoomis een andere term voor longkanker. Ooit werd het gebruikt om een specifiek type kanker te beschrijven dat ontstaat in de bronchiën (de grootste luchtwegen van de longen) en bronchiolen (de kleine takken waarin de luchtwegen zich splitsen). Soms wordt het nog steeds gebruikt met betrekking tot dat subtype longkanker, maar vaker wordt het door elkaar gebruikt met alle soorten longkanker.
Bronchogeen carcinoom is wereldwijd de meest voorkomende kanker en is de belangrijkste aan kanker gerelateerde doodsoorzaak bij zowel mannen als vrouwen in de VS.Hoewel het overlevingspercentage voor longkanker extreem laag blijft in vergelijking met andere kankers, verbeteren de behandelingsopties. Degenen met de diagnose bronchogeen carcinoom leven tegenwoordig een langer en actiever leven dan degenen die in vorige generaties zijn gediagnosticeerd.
Als u of een geliefde de diagnose bronchogeen carcinoom heeft gekregen, neem dan de tijd om te begrijpen hoe verschillende soorten longkankers zich manifesteren en welke behandelingsopties beschikbaar zijn. Dit kan u helpen de beste keuzes te maken om de ziekte te bestrijden en uw symptomen te beheersen.
Soorten bronchogeen carcinoom
Er zijn drie soorten bronchogeen carcinoom:
- Kleincellige longkanker (SCLC): bij ongeveer 10% tot 15% van de mensen met longkanker wordt de diagnose SCLC gesteld. Kleincellige longkanker is genoemd naar de grootte van de cellen zoals bekeken onder een microscoop. Er zijn twee subtypes van SCLC: kleincellig carcinoom (ook wel havercelkanker genoemd) en gecombineerd kleincellig carcinoom.
- Niet-kleincellige longkanker (NSCLC): niet-kleincellige longkanker is verantwoordelijk voor de meeste bronchogene carcinomen (ongeveer 80% tot 85%). NSCLC wordt verder opgesplitst in longadenocarcinoom, plaveiselcelcarcinoom van de longen en grootcellige longkanker.
- Carcinoïde tumoren: dit zeldzamere type bronchogeen carcinoom is verantwoordelijk voor minder dan 5% van de gevallen van longkanker.
Historisch gezien was plaveiselcel-NSCLC het meest voorkomende type bronchogeen carcinoom. In de afgelopen generatie is die trend aan het veranderen, omdat het aantal plaveiselcelcarcinomen, dat wordt geassocieerd met roken, is gedaald naarmate de rookgewoonten zijn veranderd.
Adenocarcinoom is nu de meest voorkomende vorm van bronchogeen carcinoom. Ongeveer 40% van de NSCLC-patiënten wordt gediagnosticeerd met adenocarcinoom, dat meestal begint met tumoren in de buitenste delen van de longen en vaak pas wordt ontdekt als de kanker groot genoeg is geworden om de ademhaling in het centrale deel van de long te beïnvloeden.
Hoewel een bronchogeen carcinoom in een algemene categorie zal worden ingedeeld, is ieders kanker anders. Tegenwoordig gebruiken artsen genetische tests, bevolkingsgegevens en gepersonaliseerde geneeskunde om beter te begrijpen hoe uw specifieke longkanker het beste kan worden behandeld.
Symptomen van bronchogeen carcinoom
Mensen met adenocarcinoom hebben vaak geen symptomen in de vroege stadia van de ziekte. Bij andere soorten bronchogeen carcinoom kunnen er echter enkele algemene tekenen van kanker zijn, zoals:
- Onbedoeld gewichtsverlies
- Vermoeidheid
- Kortademigheid, vooral bij inspanning
Omdat tumoren de functie van de longen beginnen te verstoren en problemen veroorzaken in de grote luchtwegen, treden meestal symptomen op die specifiek verband houden met de ademhaling. Andere lichaamssystemen kunnen ook worden beïnvloed door de tumoren die groeien of stoffen afscheiden die de normale functies verstoren.
Een van de meest voorkomende symptomen van bronchogeen carcinoom zijn:
- Aanhoudende hoest
- Piepende ademhaling
- Bloed ophoesten
- Heesheid
- Pijn in de borst of rug
- Herhaalde infecties zoals longontsteking of bronchitis
- Knuppelen (ronding) van de vingers
Volgens de oorspronkelijke definitie van bronchogeen carcinoom - dat verwijst naar problemen met de bronchiale luchtwegen - wordt hoesten als het eerste hoofdsymptoom beschouwd.
Oorzaken
De belangrijkste risicofactor voor bronchogeen carcinoom is roken, dat elk jaar in verband wordt gebracht met 80% tot 90% van de sterfgevallen door longkanker.
Andere belangrijke risicofactoren voor het ontwikkelen van bronchogeen carcinoom zijn:
- Passief roken: naar schatting 7.330 sterfgevallen door longkanker per jaar zijn gerelateerd aan passief roken, dat wordt gedefinieerd als rook die wordt uitgeademd door rokers en wordt uitgestoten door het brandende uiteinde van een sigaret, pijp of sigaar, of door tabak die in een waterpijp wordt verbrand.
- Blootstelling aan radon: Radon is de op een na meest voorkomende oorzaak van NSCLC en de meest voorkomende oorzaak bij niet-rokers. Het is verantwoordelijk voor ongeveer 21.000 sterfgevallen door longkanker per jaar.
- Beroepsmatige blootstelling aan kankerverwekkende stoffen: banen waarin u direct in contact komt met bepaalde metalen, chemicaliën of vezels die longkanker veroorzaken, zijn zeer gevaarlijk voor uw gezondheid. Tot de stoffen waarvan bekend is dat ze uw risico op bronchogeen carcinoom verhogen, behoren arseen, beryllium, vinylchloride, polycyclische aromatische koolwaterstoffen (PAK's), silica, houtstof en asbest. Asbest wordt ook sterk geassocieerd met mesothelioom, een zeldzame vorm van kanker die de longen aantast.
- Ioniserende straling: dit type straling dat op de borst wordt toegediend, meestal als behandeling voor een andere ziekte zoals borstkanker, kan uw risico op bronchogeen carcinoom aanzienlijk verhogen.
Diagnose
De diagnose van bronchogeen carcinoom kan op verschillende manieren worden gesteld, waaronder beeldvorming, evaluatie van weefselmonsters en bloedonderzoek.
In beeld brengen
Soms vindt een arts een afwijking op een röntgenfoto van de borst, wat aanleiding geeft tot verdere evaluatie met computertomografie (CT) of andere beeldvormingsmethoden.
Een positronemissietomografie (PET) -scan kan ook worden besteld. Dit is de meest gevoelige test en kan de beste manier zijn om de ziekte nauwkeurig te stadiëren.
- Kleincellige longkanker is meestal verdeeld in twee fasen: beperkt en uitgebreid.
- Niet-kleincellige longkanker is onderverdeeld in vier stadia met subtypen en aanduidingen voor elk.
Het bepalen van het stadium van uw kanker is essentieel bij het bepalen van de beste behandeling voor uw aandoening.
Biopsie
Een longbiopsie is meestal ook vereist om een nauwkeurige bepaling te doen van het stadium van bronchogeen carcinoom.
Het wordt ook gebruikt voor genetische tests, waarbij artsen genetische mutaties identificeren die mogelijk aanwezig zijn in uw longkankercellen. Als ze bepaalde bekende mutaties identificeren, kunnen gerichte therapieën worden gebruikt om te voorkomen dat de kankercellen groeien of verdere problemen veroorzaken.
Een biopsie kan op verschillende manieren worden gedaan.
- Fijne naaldaspiratie (FNA): een speciale lange naald wordt in de borstkas ingebracht om een klein aantal tumorcellen te verwijderen.
- Thoracoscopische biopsie: een weefselmonster wordt genomen door kleine incisies die niet-invasief zijn.
- Open longbiopsie: de borst wordt geopend en een weefselmonster operatief verwijderd.
- Thoracentese: Borstvloeistofmonsters worden genomen met een speciale naald.
Wanneer een afwijking wordt gevonden in een beeldvormend onderzoek, bevelen artsen vaak een of andere longbiopsie aan om zowel de diagnose te bevestigen als om meer te weten te komen over het genetische profiel van de longkanker.
Bloedtesten
Artsen zullen ook een volledig bloedbeeld en bloedchemie bestellen om een uitgebreid beeld te krijgen van uw kanker en algehele gezondheid. Als tumoren geassocieerd zijn met paraneoplastische syndromen, kunnen uw tests metingen van natrium- en calciumspiegels in het bloed omvatten.
Artsen gebruiken steeds vaker vloeibare biopsietests om kanker te helpen diagnosticeren en direct te behandelen. Ook wel snelle plasma-genotypering genoemd, kan een vloeibare biopsie uw arts vertellen of er kankercellen in het bloed circuleren. Het kan ook worden gebruikt om genetische mutaties in die cellen te detecteren. Aan de hand van die resultaten bepalen artsen of uw kanker kan reageren op een behandeling met gerichte medicijnen.
Screening
CT-screening met lage dosis is nu beschikbaar voor bronchogeen carcinoom bij mensen die aan bepaalde criteria voldoen. Gebleken is dat voor mensen tussen de 55 en 80 jaar met een rookgeschiedenis van 30 pakjaren (en die in de afgelopen 15 jaar hebben gerookt of gestopt), screening het sterftecijfer aan longkanker met minstens 20 kan verminderen. %.
Als u aan deze criteria voldoet of als u andere risicofactoren voor longkanker heeft, overleg dan met uw arts over screening. Helaas wordt momenteel slechts een minderheid van de mensen die voor screening in aanmerking komen, gescreend. Als gevolg hiervan worden longkankers die vroegtijdig hadden kunnen worden opgevangen en effectiever behandeld, pas gediagnosticeerd als ze doorgaan naar latere, ongeneeslijke stadia.
Behandeling
De behandelingen die uw arts aanbeveelt, zijn afhankelijk van verschillende factoren, waaronder het type en het stadium van longkanker waarbij u wordt gediagnosticeerd. Het is belangrijk om meer te weten te komen over uw diagnose, omdat actief betrokken zijn bij uw longkankerzorg u kan helpen om een beter resultaat te krijgen.
Mogelijke behandelingen kunnen zijn:
- Chirurgie: een operatie kan een optie zijn voor NSCLC in een vroeg stadium. Niet alle tumoren kunnen echter operatief worden verwijderd vanwege hun locatie of de omvang van de metastase.
- Chemotherapie: Chemotherapie-medicijnen doden kankercellen en kunnen alleen of na een operatie worden gebruikt om ervoor te zorgen dat alle kankercellen worden vernietigd.
- Stralingstherapie: Stralingstherapie kan worden gebruikt om lokale tumoren te richten of om chemotherapie of chirurgie te ondersteunen.
- Gerichte therapieën: Gerichte therapiegeneesmiddelen kunnen voorkomen dat kankercellen met specifieke genetische mutaties gezonde cellen laten groeien of beschadigen.
- Immunotherapie: deze medicijnen helpen uw eigen immuunsysteem kankercellen te herkennen en aan te vallen.
Nieuwe kankerbehandelingen worden voortdurend getest. U kunt zich inschrijven voor klinische onderzoeken als u experimentele behandelingen wilt uitproberen, wat nieuwe hoop kan bieden.
De toekomst van behandeling
Onderzoekers gebruiken de nieuwe informatie over bronchogeen carcinoom om de manier waarop patiënten worden behandeld te transformeren. Een meer persoonlijke benadering van de zorg voor longkanker is nu het doel van oncologen, die genetische tests en persoonlijke informatie gebruiken om behandelingen af te stemmen op de persoon - niet op de ziekte.
Nieuwe opties resulteren in een "duurzame respons" bij sommige patiënten, waardoor sommige artsen geloven dat de mogelijkheid om longkanker na de vroegste stadia te genezen binnen bereik ligt.
Prognose
Helaas is de prognose van bronchogeen carcinoom niet wat iemand zou willen, met een totale overlevingskans van slechts ongeveer 18,6% na vijf jaar. De prognose varieert op basis van het type en het stadium van longkanker, waarbij de overlevingskansen veel beter zijn. wanneer de ziekte wordt gediagnosticeerd in de eerdere stadia.
Hoewel deze statistieken ontnuchterend zijn, verbetert de vooruitgang in de behandeling van longkanker de overleving - zelfs voor mensen met uitgezaaide (stadium 4) ziekte.
Het overlevingspercentage voor longkanker is de afgelopen 40 jaar gestaag gestegen van 12,4% in het midden van de jaren 70 tot 20,5% in 2016. Dit omvat gestage verbeteringen in de behandeling van stadium 4 longkanker.
Het is zelfs voor longkankerspecialisten een uitdaging om alle vorderingen op dit gebied van de geneeskunde bij te houden, en het vinden van de juiste behandeling kan wat aanvullende tests en een nieuw perspectief vergen. Een second opinion krijgen, bij voorkeur bij een door het National Cancer Institute aangewezen kankercentrum, is belangrijk voor iedereen met de ziekte.
Een woord van Verywell
Hoewel de algehele incidentie van bronchogeen carcinoom de afgelopen jaren is afgenomen, is deze significant toegenomen voor jonge vrouwen die nooit hebben gerookt. Dit toont aan dat er nog veel te leren valt over de risico's van longkanker en de manieren waarop artsen de ziekte.
