De anatomie van de clitoris

De clitoris maakt deel uit van de genitale anatomie van individuen die bij de geboorte een vrouw zijn toegewezen. Het is een erectiele structuur en is homoloog aan de penis. Dat betekent dat het zich ontwikkelt uit dezelfde structuren in het embryo en veel vergelijkbare eigenschappen heeft. Net als de penis is de clitoris een erectiel orgaan, hoewel de erectiele delen van de clitoris intern zijn gelokaliseerd en niet zichtbaar zijn voor het oog. De clitoris heeft geen andere functie dan te dienen als een plaats van erotische sensatie.

De anatomie van de clitoris wordt door veel studieboeken vaak onvoldoende en onnauwkeurig beschreven. De diepe structuren van het orgel zijn historisch over het hoofd gezien. Er is echter meer aandacht besteed aan de anatomie van de clitoris, aangezien onderzoekers zich bezighouden met een meer gedetailleerde studie van de seksuele functie van vrouwen.

Anatomie

Structuur

De clitoris is een complexe structuur, waarvan slechts een klein deel zichtbaar is aan de buitenkant van het lichaam. De zichtbare delen van de clitoris staan ​​bekend als de eikelclitoris en de voorhuid of clitoriskap. De eikelclitoris zit vol zenuwen en bevat, in tegenstelling tot de rest van de clitoris, geen erectiele structuren. De eikelclitoris bedekt is een huidplooi die bekend staat als de clitoriskap. Technisch gezien maakt de clitoriskap geen deel uit van de clitoris, maar eerder een deel van de kleine schaamlippen. Sommige wetenschappers nemen het echter op in de anatomie van de clitoris.

De interne structuren van de clitoris omvatten het lichaam (corpora), crura, bollen en wortel. De meeste erectiele weefsels van de clitoris worden aangetroffen in het lichaam, de crura en de bollen. Het lichaam van de clitoris is relatief kort en bestaat uit twee gepaarde corpora, die zich elk verdelen om twee lange crura te vormen. Deze structuren bestaan ​​uit erectiel weefsel en de crura omgeeft de urethra. De bollen van de clitoris bevinden zich langs het buitenoppervlak van de vaginale wand, langs de lijn van de kleine schaamlippen. Ze zijn ook samengesteld uit erectiel weefsel en kunnen tijdens seksuele opwinding in omvang verdubbelen, gaande van 3 tot 4 centimeter (cm) slap tot 7 cm rechtopstaand.

De wortel van de clitoris is waar alle zenuwen samenkomen, van elk van de erectiele lichamen van de clitoris. Het zit aan de basis van het lichaam, op het kruispunt van de crura. Dicht bij het oppervlak van het lichaam, en met veel zenuwen, is dit gebied erg gevoelig voor stimulatie. Het achterste deel van de wortel van de clitoris bevindt zich nabij de opening van de urethra.

De erectiele functie van erectiel weefsel wordt beheerd door de bloedstroom en de clitoris wordt goed voorzien van bloedvaten. Het lichaam van de clitoris is bedekt met de tunica albuginea, een omhulsel van bindweefsel.

Een aantal verschillende zenuwen voorzien de clitoris van stroom. Deze omvatten de dorsale zenuw van de clitoris, delen van de pudenduszenuw en de holle zenuwen. Stimulatie van de clitoris kan helpen bij het proces van fysieke opwinding omdat deze zenuwen ook de structuren van de vagina voeden.

Plaats

Het uitwendige deel van de clitoris bevindt zich tussen de benen, in de schaamlippen en boven de openingen van de urethra en de vagina. Het wordt bedekt door de clitoriskap, een verlengstuk van de kleine schaamlippen. De interne delen van de clitoris wikkelen zich om de urethra en strekken zich uit tot het vaginale gewelf. De clitoris is door de ophangende ligamenten aan de symphysis pubica, de schaamlippen en de schaamlippen vastgemaakt. Deze ligamenten houden de clitoris in zijn gebogen vorm. Bij mannelijke genitale chirurgie worden deze ligamenten vrijgegeven om de clitoris recht te laten komen en langer te laten worden.

Anatomische variaties

Bepaalde verschillen in seksuele differentiatie, of intersekse-condities, worden gedeeltelijk gekenmerkt door veranderingen in de structuur van de clitoris. Specifiek kunnen aandoeningen zoals aangeboren bijnierhyperplasie leiden tot de vergroting van de clitoris, zodanig dat het een penis lijkt te zijn. Dit kan de verplaatsing van de urethrale opening naar ergens op de clitoris omvatten.

Historisch gezien hebben chirurgen dergelijke dubbelzinnige genitaliën "gecorrigeerd". In de afgelopen jaren is er echter sprake van terugdringing van sommige intersekse-individuen en hun families, evenals van veel artsen en onderzoekers. Chirurgische wijziging van de clitoris tijdens de kindertijd kan een levenslange, negatieve invloed hebben op het seksuele functioneren. Daarom raden veel voorstanders aan om dergelijke operaties uit te stellen tot het moment waarop iemand oud genoeg is om voor zichzelf te beslissen wat hij wil doen. De uitzondering is in omstandigheden waarin anatomische verschillen het moeilijk of onmogelijk kunnen maken om te plassen. Dat is een probleem dat operatief moet worden verholpen.

Functie

De functie van de clitoris is primair om seksuele opwinding te mediëren. Het dient als een plaats van plezierige sensatie tijdens seksueel contact. Stimulatie van de clitoris kan ook een directe invloed hebben op de bloedstroom naar de andere geslachtsorganen en dus op zowel de subjectieve als objectieve elementen van opwinding.

Er is een substantiële discussie over de rol van clitorale anatomie bij seksuele functie en orgasme. Onderzoek suggereert dat veel, maar niet alle, personen die bij de geboorte een vrouw zijn toegewezen, clitorisstimulatie, althans gedeeltelijk, gebruiken om een ​​orgasme te bereiken. De specifieke elementen van hoe verschillen in clitorale anatomie opwinding en orgasme beïnvloeden, worden echter niet goed begrepen.

Bijbehorende voorwaarden

Er zijn relatief weinig aandoeningen die de gezondheid van de clitoris rechtstreeks beïnvloeden.

Clitoromegalie verwijst naar een toename in grootte van de clitoris. Clitoromegalie in de kindertijd is vaak het gevolg van een intersekse-aandoening en behoeft vaak geen behandeling. Bij kinderen is nieuw ontstane clitoromegalie vaak het gevolg van neurofibromatose, die indien nodig operatief kan worden behandeld.

In zeldzame gevallen kan uitgezaaide kanker van een andere plaats laesies van de clitoris veroorzaken. In de literatuur zijn clitorale metastasen gerapporteerd van borstkanker, baarmoederhalskanker en vulvaire kanker. Ze zijn echter erg ongebruikelijk.

Lichen sclerosus kan ook de functie van de clitoris beïnvloeden. Deze auto-immuun huidaandoening kan in zeldzame gevallen leiden tot aanzienlijke littekens op de geslachtsorganen. Bij personen die zo getroffen zijn, kan de clitoris bedekt raken met littekenweefsel. Dit komt alleen voor in ernstige gevallen.

Tests

Het is relatief zeldzaam om medische tests op de clitoris te laten uitvoeren. Als er veranderingen zijn in de grootte of vorm van de clitoris, kan een biopsie nodig zijn om te bepalen waardoor deze worden veroorzaakt. Voor personen met een risico op uitgezaaide kanker kan ook beeldvorming worden gebruikt.

De enige uitzondering is wanneer baby's worden geboren met clitoromegalie. Wanneer een baby wordt geboren met een vergrote clitoris, zullen artsen vaak proberen de oorzaak van deze vergroting te achterhalen. Dit kan bloedtesten omvatten om hormoonspiegels te controleren en / of genetische tests om te zoeken naar verschillende mogelijke intersekse-aandoeningen. Het begrijpen van de oorzaak van clitoromegalie kan inzicht geven in de waarschijnlijke genderidentiteit van een baby en kan van invloed zijn op hoe ouders ervoor kiezen hun kind op te voeden.