Hoe diepe veneuze trombose wordt vastgesteld

Als een arts vermoedt dat een patiënt diepe veneuze trombose (DVT) heeft, een aandoening: door vorming van een bloedstolsel in een van de diepe aderen, wordt geprobeerd zo snel mogelijk een definitieve diagnose te stellen. Het is mogelijk dat een dergelijk bloedstolsel losraakt en naar de longen gaat, wat een mogelijk levensbedreigende longembolie kan veroorzaken. Iedereen die symptomen van DVT ervaart, moet een arts raadplegen, die waarschijnlijk een echografie zal uitvoeren als ze de aandoening vermoeden. Andere tests, zoals een venogram, impedantie-plethysmografie, CT-scan of een D-dimeer-test, kunnen ook worden gebruikt om DVT en / of de oorzaak ervan te identificeren.

Labs en tests

Uw arts kan bloedonderzoeken laten uitvoeren om te bepalen of u een bloedaandoening heeft geërfd die verband houdt met DVT en PE. De bloedtesten worden ook gebruikt om het kooldioxide- en zuurstofgehalte te meten. Een bloedstolsel in de longen kan het zuurstofgehalte in het bloed verlagen.

Een D-dimeer-test wordt meestal gebruikt om DVT uit te sluiten bij mensen met een laag of gemiddeld risico op de aandoening. De test geeft aan of je verhoogde niveaus van D-dimeer hebt, een eiwitfragment dat overblijft van een stolsel als het eenmaal is gevormd. Als uw D-dimeer-test niet verhoogd is, is de kans groot dat u geen DVT heeft.

Hoewel het D-dimeer over het algemeen betrouwbare resultaten heeft, kan het niet identificeren waar het bloedstolsel zich bevindt. De andere nadelen van de D-dimeer-test zijn dat deze mogelijk niet zo betrouwbaar is voor het vinden van stolsels bij zwangere vrouwen, mensen die bloedverdunners gebruiken en mensen met een voorgeschiedenis van DVT.

Diep-veneuze trombose Discussiegids voor artsen

Download onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Stuur naar uzelf of een geliefde.

Deze Doctor Discussion Guide is verzonden naar {{form.email}}.

Er is een fout opgetreden. Probeer het alstublieft opnieuw.

In beeld brengen

Hoewel het waar zijn tekenen en symptomen van DVT die van andere aandoeningen kunnen nabootsen, als DVT een mogelijkheid is, zal een arts ongetwijfeld kiezen voor beeldvormende tests om de zaken tot op de bodem uit te zoeken.

Echografie

Dit is doorgaans de voorkeursoptie voor diagnose. Een veneuze echografie wordt meestal gedaan bij mensen met een voorgeschiedenis van DVT en die bloedverdunners gebruiken en bij mensen met een positieve D-dimeer-test.

Er zijn verschillende soorten veneuze echografie:

• Compressie-echografie (beeldvorming in B-modus): Net als bij duplex-echografie is compressie-echografie een variatie op de algemeen gebruikte medische echografie-techniek (ook bekend als een "echotest"). Een sonde die op de huid van de borst wordt geplaatst, gebruikt geluidsgolven om een ​​beeld te maken van het weefsel dat eronder ligt. De technicus die de echografie uitvoert, kan vervolgens proberen de ader samen te drukken door erop te drukken met de echosonde in de dijbeenader (in de liesstreek) of de knieholte (achter de knie). Aders zijn doorgaans zeer samendrukbaar, wat betekent dat ze tijdelijk kunnen worden samengevouwen door er druk op uit te oefenen. Maar als DVT aanwezig is, maakt een bloedstolsel het moeilijk om de ader samen te drukken. Een niet-samendrukbare ader is bijna altijd een indicatie dat er een DVT aanwezig is. De echografie-techniek kan ook worden gebruikt om het stolsel zelf te visualiseren en om te beoordelen of er een obstructie is van de bloedstroom door de ader.
• Duplex-echografie (beeldvorming in B-modus en Doppler-golfvormanalyse): Duplex-echografie maakt gebruik van hoogfrequente geluidsgolven om de bloedstroom in de aderen te visualiseren. Het kan bloedstolsels in de diepe aderen detecteren en is een van de snelste, meest pijnloze, betrouwbare en niet-invasieve manieren om DVT te diagnosticeren De duplex-echografie omvat ook een Doppler-analyse met kleurstroom.
• Color Doppler-beeldvorming: dit produceert een 2-D-beeld van de bloedvaten. Met een Doppler-analyse kan een arts de structuur van de bloedvaten zien, waar het stolsel zich bevindt en de bloedstroom. De Doppler-echografie kan ook schatten hoe snel bloed stroomt en onthullen waar het vertraagt ​​en stopt. Terwijl de transducer wordt verplaatst, wordt een afbeelding van het gebied gemaakt.

De betrouwbaarheid van deze tests varieert. Compressie-echo's zijn bijvoorbeeld het beste voor het detecteren van DVT in proximale diepe aderen, zoals femorale en popliteale aders (dijen), maar duplex-echografie en kleuren-Doppler-beeldvorming zijn het beste voor DVT van de kuit en iliacale aders (bekken).

Venogram

In het verleden vereiste het stellen van een stevige diagnose van DVT het uitvoeren van een venogram. Met een venogram wordt een op jodium gebaseerde contrastkleurstof in een grote ader in de voet of enkel geïnjecteerd, zodat artsen de aderen in de benen en heupen kunnen zien. Er worden röntgenfoto's gemaakt van de kleurstof die door de aderen naar het hart stroomt. Hierdoor kunnen artsen en medische professionals grote obstructies van de beenader zien.

Deze invasieve test kan pijnlijk zijn en brengt bepaalde risico's met zich mee, zoals infectie, dus artsen geven over het algemeen de voorkeur aan de duplex-echografie, maar sommige artsen zullen een venogram gebruiken voor mensen met een voorgeschiedenis van DVT. Omdat bloedvaten en aders bij deze personen waarschijnlijk zijn beschadigd door eerdere stolsels, kan een duplex-echografie geen nieuw stolsel detecteren zoals een venogram dat kan.

Tegenwoordig gebruiken veel artsen magnetische resonantie (MR) -venografie in plaats van de röntgenversie omdat deze minder invasief is. De MR-machine gebruikt radiofrequente golven om waterstofatomen in weefsels op één lijn te brengen. Wanneer de puls stopt, keren de waterstofatomen terug naar hun normale toestand, waarbij ze het ene type signaal afgeven voor weefsels in het lichaam en het andere voor bloedstolsels. De MR-machine gebruikt deze om een ​​beeld te creëren waarmee artsen onderscheid kunnen maken tussen de twee.

MRI- en CT-scans

Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) en computertomografie (CT) -scans kunnen afbeeldingen maken van de organen en weefsels in het lichaam, evenals aderen en stolsels. Hoewel ze nuttig zijn, worden ze over het algemeen gebruikt in combinatie met andere tests om DVT te diagnosticeren.

Als uw arts vermoedt dat u een longembolie (PE) heeft, kan hij of zij kiezen voor een computertomografische longangiografie (CTPA) - een standaard röntgenfoto van de borst waarbij een contrastkleurstof in de arm wordt geïnjecteerd. De kleurstof reist door de bloedvaten die naar de longen leiden om duidelijke beelden te creëren van de bloedstroom naar de longen in de geproduceerde beelden.

Longventilatie-perfusiescans; Pulmonale angiografie

Als er geen CPTA beschikbaar is, kunt u een longventilatie-perfusiescan of een pulmonale angiografie krijgen.

Met de longventilatie-perfusiescan toont een radioactieve stof de doorbloeding en oxygenatie van de longen. Als u een bloedstolsel heeft, kan de scan normale hoeveelheden zuurstof laten zien, maar een vertraagde bloedstroom in delen van de longen met gestolde bloedvaten.

Bij een pulmonale angiografie injecteert een katheter uit de lies een contrastkleurstof in de bloedvaten, waardoor artsen röntgenfoto's kunnen maken en het pad van de kleurstof kunnen volgen om te controleren op blokkades.

Impedantie Plethysmografie

Impedantie-plethysmografie is een andere niet-invasieve test voor het diagnosticeren van DVT. Hoewel deze test betrouwbaar is, hebben veel ziekenhuizen niet de apparatuur of de expertise voorhanden om deze test efficiënt uit te voeren.

Bij impedantie-plethysmografie wordt een manchet (vergelijkbaar met een bloeddrukmanchet) rond de dij geplaatst en opgeblazen om de beenaders samen te drukken. Vervolgens wordt het volume van het kalf gemeten (door middel van elektroden die daar worden geplaatst). Wanneer de manchet leegloopt, kan het bloed dat in de kuit was "opgesloten" door de aderen naar buiten stromen. De kalvervolumemeting wordt dan herhaald.

Als DVT aanwezig is, zal het verschil in volume (met de manchet opgeblazen versus leeggelopen) kleiner zijn dan normaal, wat aangeeft dat de aderen gedeeltelijk geblokkeerd zijn door een bloedstolsel.

Differentiële diagnoses

Testresultaten en een lichamelijk onderzoek kunnen helpen bij het uitsluiten (of in) andere mogelijke oorzaken van uw symptomen. Een paar die zullen worden overwogen:

• Onvoldoende circulatie (veneuze insufficiëntie)
• Een bloedstolsel dicht bij het huidoppervlak (oppervlakkige tromboflebitis)
• Spierletsel (verrekking, scheur of trauma)
• Baker's cyste
• Cellulitis
• Lymfoedeem