Slokdarmvernauwingssymptomen en behandeling

Een slokdarmvernauwing is een geleidelijke vernauwing van de slokdarm, wat kan leiden tot slikproblemen. Artsen diagnosticeren het bij ongeveer 10 procent van hun patiënten met gastro-oesofageale refluxziekte (GERD).

Oorzaken

Een van de oorzaken van slokdarmvernauwingen is gastro-oesofageale refluxziekte, een aandoening waarbij overmatig zuur van de maag naar de slokdarm terugvloeit. Dit veroorzaakt een ontsteking in het onderste deel van de slokdarm. Littekens zullen het gevolg zijn na herhaaldelijk ontstekingsletsel en genezing, opnieuw letsel en herstel. Uiteindelijk leidt de littekenvorming tot een vernauwing van de slokdarm.

Naast GERD zijn er andere oorzaken van slokdarmvernauwing, zoals:

• Langdurig gebruik van een nasogastrische sonde (dit verhoogt het zuurgehalte in de slokdarm)
• Inslikken van bijtende stoffen (bijvoorbeeld huishoudelijke schoonmaakmiddelen)
• Virale of bacteriële infecties die oesofagitis veroorzaken en vervolgens een strictuur
• Verwondingen veroorzaakt door endoscopen
• Voorafgaande operatie aan de slokdarm (bijvoorbeeld voor slokdarmkanker)
• Blootstelling aan straling van de slokdarm
• Eosinofiele oesofagitis
• Door pillen veroorzaakte oesofagitis
• Kanker (dit wordt een kwaadaardige strictuur genoemd)

Symptomen

Veel voorkomende symptomen bij slokdarmvernauwing zijn onder meer:

• Moeite met slikken, dysfagie genaamd (kan beginnen met vaste stoffen en vervolgens overgaan in vloeistoffen)
• Ongemak bij het slikken
• Het gevoel dat voedsel vast komt te zitten in de slokdarm of de borst
• Regurgitatie van voedsel
• Gewichtsverlies

Als uw slokdarmvernauwing van GERD is, kunt u ook last krijgen van brandend maagzuur, maag- of borstpijn, slechte adem, branderig gevoel in uw keel of mond, hoesten, keelpijn of een verandering in uw stem.

Diagnose

Als uw arts zich zorgen maakt over een mogelijke slokdarmvernauwing, worden over het algemeen twee tests besteld:

• Bariumslikken: de patiënt slikt een stof genaamd barium in en er worden röntgenfoto's gemaakt terwijl het barium door de slokdarm beweegt. Als er een strictuur aanwezig is, zal het barium langzaam bewegen of vast komen te zitten.
• Endoscopie-onderzoek: dit is een procedure die wordt uitgevoerd door een gastro-enteroloog. Het houdt in dat een smalle buis met een lamp en camera erop in de mond, langs de slokdarm en in de maag wordt geplaatst. De arts kan de binnenkant van uw slokdarm visualiseren om te zien of er vernauwingen of andere afwijkingen zijn. .

Behandeling

De belangrijkste behandeling voor slokdarmvernauwing is via een procedure die dilatatie wordt genoemd. Bij deze procedure wordt de slokdarm uitgerekt door het gebruik van een mechanische dilatator of een ballondilatator, die door een endoscoop wordt gevoerd Er is een zeer laag aantal ernstige complicaties die verband houden met slokdarmverwijding; wanneer ze zich voordoen, omvatten ze bloeding en perforatie (wanneer zich een gat vormt in de slokdarm).

Hoewel deze therapie de overgrote meerderheid van de stricturen behandelt, kan herhaalde dilatatie nodig zijn om te voorkomen dat de strictuur terugkeert.

Een terugkerende strictuur treedt op bij ongeveer 30% van de mensen na dilatatie binnen het eerste jaar, volgens een onderzoeksrapport inHuidige behandelingsopties in gastro-enterologie. 

Protonpompremmers, zoals Prilosec (omeprazol), Nexium (lansoprazol) of AcipHex (rabeprazol), kunnen ook voorkomen dat stricturen terugkeren. Deze worden meestal na de procedure voorgeschreven als een persoon er nog geen gebruikt. Het goede nieuws is dat een persoon na de behandeling meestal terug kan gaan naar normale routines en diëten, hoewel ze in de toekomst weer vernauwingen kunnen ontwikkelen, dus moeten ze oppassen voor terugkerende slikproblemen.

Chirurgische behandeling van slokdarmvernauwing is zelden nodig. Het wordt alleen uitgevoerd als een strictuur niet voldoende kan worden verwijd om vast voedsel door te laten.In feite is het niet krijgen van voldoende vocht en voeding een ernstige complicatie van slokdarmvernauwingen. Een andere ernstige complicatie is het verhoogde risico dat uitgebraakt voedsel, vocht of braaksel de longen binnendringt en verstikking of aspiratiepneumonie veroorzaakt.

Een operatie wordt ook uitgevoerd als herhaalde dilataties niet voorkomen dat deze vernauwingen terugkeren. Soms worden andere procedures overwogen wanneer stricturen blijven terugkeren, waaronder dilatatietherapie met steroïde-injecties of plaatsing van een stent.