Gezondheidsplannen van verenigingen (AHP's) bestaan al decennia, die voortvloeien uit de Wet op het inkomen van werknemers met pensioen (ERISA) van 1974, en grotendeels onderworpen zijn aan overheidsregulering volgens nieuwe regels die in het begin van de jaren tachtig van kracht werden. De Affordable Care Act (ACA) legde nieuwe voorschriften op om AHP-leden extra bescherming te bieden.
Maar de regering-Trump wil de regels voor AHP's versoepelen, en daarom hebben ze onlangs nieuwe krantenkoppen gehaald. In oktober 2017 riep het uitvoerende bevel "Gezondheidszorgkeuze en concurrentie" van president Trump onder meer op tot nieuwe regelgeving gericht op het "uitbreiden" van de toegang tot AHP's voor kleine bedrijven en zelfstandigen die momenteel onderworpen zijn aan de kleine groeps- en individuele marktregels van de ACA. .
En begin januari 2018 publiceerde het ministerie van Arbeid voorgestelde voorschriften die voortkwamen uit het uitvoerende bevel van de president van oktober, waardoor een openbare commentaarperiode van 60 dagen werd geopend.
PeopleImages / Getty-afbeeldingen
In een notendop: hoe AHP's uw ziektekostenverzekering kunnen veranderen
Als u dekking heeft van een grote werkgever, Medicaid of Medicare, hebben de voorgestelde nieuwe regels geen invloed op uw dekking. Als u dekking hebt op de individuele markten of de markten voor kleine groepen, kunnen de voorgestelde regelgeving uw dekking beïnvloeden, afhankelijk van waar u woont.
De regels zijn nog niet definitief en het is onduidelijk hoeveel speelruimte er nodig is om de nieuwe regels te beperken als en wanneer ze worden afgerond. Maar een grotere toegang tot AHP's zou kunnen resulteren in lagere ziektekostenverzekeringspremies voor kleine groepen en zelfstandigen die lid worden van verenigingen die AHP's aanbieden. Met die lagere premies kunnen echter overeenkomstige verlagingen van de ziektekostenverzekering komen. Het adagium "je krijgt waar je voor betaalt" is moeilijk te vermijden.
Aan de andere kant, particulieren en kleine bedrijven datniet doensluit u aan bij verenigingen en verkrijg dekking onder AHP's, kan leiden tot hogere premies in de komende jaren en / of een minder stabiele verzekeringsmarkt, met minder verzekeraars die dekking bieden. Dit zou het gevolg zijn van het feit dat AHP's waarschijnlijk zouden zijn ontworpen om bedrijven met gezondere, jongere werknemers aan te spreken, waardoor er een oudere, ziekere markt overblijft voor de ACA-compatibele plannen.
Degenen die niet lid worden van AHP's zijn onder meer kleine bedrijven en zelfstandigen die liever hun robuustere ACA-conforme dekking behouden, en personen die geen zelfstandige zijn - en daarom niet in aanmerking komen voor deelname aan een AHP - inclusief vervroegd pensioen. .
Als u momenteel werkt voor een kleine werkgever die geen ziektekostenverzekering biedt en u krijgt uw dekking in de uitruil, dan komt u in aanmerking voor premiesubsidies (premieheffingskortingen) op basis van uw gezinsinkomen. Maar als uw werkgever lid zou worden van een vereniging en AHP-dekking zou aanbieden die voldoet aan de ACA-definitie van betaalbaar, komt u niet langer in aanmerking voor premiesubsidies.
Huidige regelgeving: regels variëren afhankelijk van de grootte van de groep
De titel van de voorgestelde regelgeving, "Definitie van 'Werkgever' onder Sectie 3 van ERISA — Association Health Plans", vat de kern van de kwestie samen: in wezen, wie mag samenkomen om een grote groep te vormen, werkgever- gesponsord plan?
Dat is belangrijk omdat de ACA grote en kleine groepen anders regelt. "Kleine groep" betekent maximaal 50 werknemers in de meeste staten, maar maximaal 100 werknemers in Californië, Colorado, New York en Vermont. En de regels voor kleine groepen onder de ACA (voor plannen die van kracht zijn vanaf januari 2014 of later) zijn over het algemeen hetzelfde als de regels voor individuele marktdekking: de plannen moeten een gegarandeerde uitgifte zijn, met premies die alleen variëren op basis van locatie, leeftijd van werknemers ( binnen een maximale verhouding van 3: 1 voor oudere versus jongere werknemers), of de werknemer afhankelijk is van het plan, en tabaksgebruik.
Factoren zoals geslacht, bedrijfstak en de algehele gezondheid van de groep kunnen niet worden gebruikt om premies te bepalen. En plannen voor kleine groepen die sinds 2014 zijn geïmplementeerd, moeten de essentiële gezondheidsvoordelen van de ACA dekken en passen in een van de metalen niveaus van de ACA (brons, zilver, goud of platina), die een maatstaf zijn voor de actuariële waarde.
Sommige ACA-voorschriften zijn van toepassing op plannen voor grote groepen en plannen met eigen verzekering (die vooral populair zijn bij zeer grote werkgevers), maar de voorschriften zijn niet zo streng. Premies voor grote en zelfverzekerde plannen zijn niet onderworpen aan hetzelfde beoordelingsproces dat van toepassing is op individuele en kleine groepsplannen, kunnen variëren op basis van de medische claimgeschiedenis van een groep en hoeven niet te voldoen aan de 3: 1 leeftijdscategorie verhouding die van toepassing is op de kleine groep (dwz premies voor oudere werknemers kunnen meer zijn dan driemaal de premies voor jongere werknemers). En plannen voor grote groepen en zelfverzekerde plannen hoeven de essentiële gezondheidsvoordelen van de ACA niet te dekken.
Hoewel veel van de vereisten van de ACA niet van toepassing zijn op plannen voor grote groepen en zelfverzekerde plannen, zijn plannen met eigen verzekering ook niet onderworpen aan overheidsvoorschriften. In plaats daarvan worden ze gereguleerd door de federale overheid, volgens ERISA-richtlijnen. U kunt het regelgevingskader dus beschouwen als het strengst voor individuele en kleine groepsplannen, het minst streng voor plannen met eigen verzekering, en ergens in het midden voor grote groepen die dekking kopen bij een verzekeringsmaatschappij in plaats van zelfverzekerd, aangezien de verzekeringsmaatschappijen die deze plannen verkopen, zijn onderworpen aan overheidsregulering, zij het met versoepelde regels onder de ACA in vergelijking met individuele en kleine groepsplannen (in het algemeen geldt dat hoe groter een organisatie is, hoe groter de kans dat ze zichzelf verzekeren).
Voorgestelde AHP-richtlijnen zouden de regels versoepelen
Volgens de huidige regels is het AHP's toegestaan om grote groeps- of zelfverzekerde plannen aan hun leden aan te bieden, maar de regels zijn vrij streng: de werkgevers moeten samenwerken voor een ander doel dan alleen het creëren van een AHP (dit wordt een van belang, "wat in het algemeen betekent dat ze in dezelfde branche moeten zitten), ze moeten zeggenschap hebben over de AHP en de aangesloten werkgevers moeten meer dan één werknemer hebben (dat wil zeggen dat ze geen eenmanszaak zonder werknemers kunnen zijn).
De voorgestelde verordeningen zouden die regels versoepelen. Indien afgerond zoals voorgesteld, zouden de nieuwe regels werkgevers in staat stellen om samen een AHP te creëren op basis van een gedeelde industrie OF een gedeeld geografisch gebied, dat een staat of een meer gelokaliseerde regio kan zijn, zoals een provincie of een grootstedelijk gebied (rekening houdend met dat sommige grootstedelijke gebieden zich over meer dan één staat uitstrekken). Dus verschillende kleine autoreparatiewerkplaatsen in verschillende gebieden zouden kunnen samenwerken om een AHP te creëren, of verschillende kleine niet-verwante bedrijven die allemaal in dezelfde stad of staat zijn gevestigd, kunnen samenwerken om een AHP te creëren.
Hoewel de groep monteurs zou passen bij de huidige definitie van een vereniging die zich zou kunnen verenigen met een gemeenschappelijk belang, zouden de nieuwe regels werkgevers in staat stellen een vereniging op te richten, zelfs als de geografische locatie hun enige gemeenschappelijke belang is.
De voorgestelde verordeningen zouden echter nog steeds vereisen dat verenigingen "echte organisaties zijn met de organisatiestructuur die nodig is om 'in het belang' van de deelnemende werkgevers te handelen." De vereniging zou moeten beschikken over statuten en bestuur en onder toezicht staan van de bedrijven waaruit haar leden bestaan. Dus hoewel een groep werkgevers zich zou kunnen aansluiten met het algemene doel om een grote groep of zelfverzekerde ziektekostenverzekering af te sluiten (en dus de individuele en kleine groepsregelingen van de ACA te vermijden), zouden ze een bonafide-vereniging moeten oprichten om dit te doen.
Volgens de huidige regels kunnen zelfstandigen zonder werknemers niet lid worden van AHP's om ERISA-gereguleerde ziektekostenverzekering te verkrijgen (in tegenstelling tot ACA-conforme individuele marktdekking). Maar de voorgestelde regelgeving zou die regel versoepelen, waardoor 'werkende eigenaren' zich bij AHP's kunnen aansluiten zolang ze niet in aanmerking komen voor een gesubsidieerde ziektekostenverzekering van een ander door de werkgever gesponsord plan, minstens 120 uur per maand werken en genoeg verdienen met zichzelf. -werkloosheid om de kosten van de door de AHP geboden dekking te dekken.
Wat voor dekking zouden AHP's bieden?
Als de voorgestelde regel wordt afgerond, kunnen er vrij snel nieuwe AHP's verschijnen, en zal er waarschijnlijk een breed scala zijn wat betreft de kwaliteit van de dekking die ze bieden. Maar over het algemeen is het hele punt van het uitbreiden van AHP's het verlagen van de kosten van gezondheidsdekking. En aangezien de voorgestelde verordeningen niets doen om de kosten van te verlagengezondheidszorg(wat de kosten van een ziektekostenverzekering drijft), is de enige manier waarop ze lagere premies kunnen krijgen, ofwel bezuinigingen op de geboden voordelen, ofwel een lidmaatschap samenstellen dat gezonder is dan gemiddeld.
De voorgestelde regels zouden voorkomen dat AHP's rechtstreeks discrimineren op basis van hun gezondheidstoestand, zodat ze een bedrijf of werknemer niet kunnen afwijzen van lidmaatschap van de vereniging (en dus AHP-dekking) op basis van medische geschiedenis. AHP's zouden echter een aanzienlijke speelruimte hebben om hun dekking zo te ontwerpen dat deze niet aantrekkelijk is voor mensen met ernstige reeds bestaande aandoeningen. Verzekeraars deden dit al tot op zekere hoogte vóór de ACA - bijvoorbeeld door gezondheidsplannen aan te bieden die alleen betrekking hadden op generieke geneesmiddelen, of die helemaal geen dekking voor geestelijke gezondheidszorg boden.
De ACA heeft een einde gemaakt aan die praktijken, en alle individuele en kleine groep ziektekostenverzekeringen die sinds januari 2014 van kracht zijn, moeten voldoen aan minimale dekkingsnormen. Maar veel van de regels van de ACA zijn niet van toepassing op plannen voor grote groepen en zelfverzekerde plannen, en daarom is het idee om de toegang tot AHP's uit te breiden aantrekkelijk voor kleine bedrijven met gezonde werknemers.
De American Academy of Actuaries en de National Association of Insurance Commissioners uitten in 2017 (toen AHP-uitbreiding werd overwogen door wetgevers) hun bezorgdheid over het effect van uitgebreide AHP's op de individuele en kleine groepsmarkten. Beide organisaties merkten op dat nieuwe en uitgebreide AHP's zouden kunnen resulteren in een ongunstige selectie in de door de staat gereguleerde (dwz niet-AHP) individuele en kleine groepsmarkten, aangezien AHP's hun plannen zo konden ontwerpen dat ze aantrekkelijk waren voor kleine bedrijven (en zelfstandigen) met gezondere, jongere werknemers, waardoor een oudere, ziekere bevolking achterblijft op de door de staat gereguleerde, ACA-conforme individuele en kleine groepsmarkten.
De AAA en NAIC merken ook beide op dat AHP's uit vervlogen decennia vaak te maken kregen met insolventie, een probleem dat zich opnieuw zou kunnen voordoen. En aangezien deze plannen niet worden gereguleerd door staatsverzekeringscommissarissen, zouden leden weinig verhaalsmogelijkheden hebben als hun AHP uiteindelijk niet in staat zou zijn om hun claims te betalen.
-test.jpg)
-side-effects.jpg)
