Aanvullende insuline - een door de mens gemaakte versie van een hormoon dat door de alvleesklier wordt geproduceerd om de bloedglucose onder controle te houden - is van vitaal belang voor alle mensen met diabetes type 1. Het kan ook een noodzakelijk onderdeel zijn van de behandeling voor mensen met diabetes type 2 wanneer eerstelijns maatregelen - dieet, lichaamsbeweging en / of medicatie - niet voldoende zijn om de bloedglucose onder controle te houden.
Insuline kan niet als pil of tablet worden ingenomen, omdat spijsverteringsenzymen het zouden afbreken voordat het in de bloedbaan terecht zou kunnen komen. Daarom moet het worden geïnjecteerd - een vooruitzicht dat misschien eng klinkt, maar in feite routine is voor zes miljoen mensen in de Verenigde Staten, blijkt uit onderzoek dat in 2016 is gepubliceerd inDiabetes Spectrum..
Of u nu nieuw bent met het zelf injecteren van insuline met een injectiespuit en naald, uw techniek wilt verfijnen of wilt verkennen met een insulinepomp of een ander alternatief, of regelmatig insuline-injecties aan iemand anders wilt geven, er is veel te weten over hoe het beste om dit medicijn veilig en effectief toe te dienen.
Brianna Gilmartin / Verywell
Wat je nodig zult hebben
Om insuline te injecteren, moet u altijd verschillende artikelen bij de hand hebben:
Insuline. Dit wordt geleverd in kleine flesjes of injectieflacons die voldoende insuline bevatten voor meerdere injecties. Hoewel de meeste mensen slechts één type insuline per keer gebruiken, is het voor sommigen nodig om twee soorten te mengen.
Insuline bewaren
Alle ongebruikte insuline, inclusief voorgevulde patronen en pennen, moet in de koelkast tussen 36 ° F en 46 ° F worden bewaard; als dit niet mogelijk is, moet het zo koel mogelijk worden bewaard (tussen 56 ° F en 80 ° F) en uit de buurt van hitte en licht, volgens Kaiser-Permanente. Eenmaal geopend kan een flesje insuline een maand op kamertemperatuur worden bewaard.
Injectiespuiten. Dit zijn de doorzichtige buisjes waarin elke dosis insuline wordt afgemeten voor injectie. Spuiten variëren in grootte op basis van hoeveel medicatie ze kunnen bevatten en zijn gelabeld in milliliter (ml) of kubieke centimeter (cc). Hoe dan ook, het volume is hetzelfde: 1 cc medicatie is gelijk aan 1 ml medicatie. Het is duidelijk dat de maat van de injectiespuit die u kiest voor het injecteren van insuline, aangepast moet zijn aan uw voorgeschreven dosis.
Naalden. Naalden zijn gelabeld volgens twee metingen: meter, die verwijst naar de dunheid van de naald, en lengte. Omdat insuline niet diep in het lichaam hoeft te worden geïnjecteerd, zou een korte, dunne naald voldoende moeten zijn: meestal een halve tot vijfachtste van een inch lang met een dikte van 25 tot 30.
Alcoholdoekjes. Houd een ruime voorraad van deze voorverpakte, met alcohol verzadigde vierkantjes bij de hand: u heeft één tot twee per injectie nodig.
Container voor scherpe voorwerpen. Spuiten en naalden moeten veilig worden weggegooid. U kunt een naaldencontainer kopen bij een apotheek of een winkel voor medische artikelen, of een lege wasmiddelcontainer met schroefdeksel gebruiken.
Als een van beide is gevuld, moeten ze worden afgezet bij een ophaallocatie. Volgens de Food and Drug Administration kan dit een dokterspraktijk, ziekenhuis, apotheek, gezondheidsafdeling, voorziening voor medisch afval of politie of brandweerkazerne zijn, afhankelijk van de regels van de plaatselijke gezondheidsafdeling.
Met behulp van een spuit en naald
Als u uzelf een insuline-injectie wilt geven, zijn dit de stappen die u moet nemen:
Verzamel je spullen. Zoals hierboven vermeld, heeft u uw voorgeschreven insuline nodig (dit kan een fles of twee zijn), een naald en spuit, alcoholdoekjes en een naaldencontainer.
Zorg ervoor dat u de juiste insuline heeft en dat de houdbaarheidsdatum niet is verstreken: alle insuline die in een geopende fles is achtergebleven, moet na 30 dagen worden weggegooid.
Tip
Om te voorkomen dat u insuline gebruikt die mogelijk zijn kracht heeft verloren, dient u altijd de datum op de fles te schrijven wanneer u deze voor het eerst opent.
Kijk naar de kwaliteit van de insuline. Als je klontjes ziet, gooi die fles dan weg en pak een nieuwe. Als u middellangwerkende insuline gebruikt, ziet deze er troebel uit. Dit is normaal. Om het te mengen, rolt u het voorzichtig tussen uw handpalmen. Schud de fles niet.
Was uw handen met water en zeep en droog ze grondig af.
Veeg de bovenkant van het insulineflesje schoon met een alcoholdoekje. Als het een nieuwe fles is, verwijder dan de beschermhoes. Het zou met een beetje opwaartse druk moeten loskomen.
Ontdek de naald. Houd de spuit met één hand vast en met de andere hand de dop die de naald bedekt en trek deze er recht af zonder de naald aan te raken.
Vul de spuit. Trek de zuiger van de spuit naar achteren om deze met dezelfde hoeveelheid lucht te vullen als de dosis insuline die u gaat injecteren. Steek de naald in de rubberen stop van de insulinefles en druk op de zuiger om de lucht in de injectieflacon te injecteren. Laat de naald in de stop, draai de fles ondersteboven en houd de punt van de naald onder het oppervlak van de insuline. Trek de zuiger weer terug, net genoeg om de spuit iets meer te vullen dan het benodigde aantal eenheden.
Controleer op luchtbellen. Als er iets in de spuit zit, tikt u er zachtjes op met uw vingernagel om ze los te maken. Duw de luchtbellen terug in de fles en trek ze weer terug om de spuit met de juiste hoeveelheid insuline te vullen.
Kies de injectieplaats en bereid deze voor. Insuline komt met verschillende snelheden in de bloedbaan - "langzamer vanuit de bovenarmen en nog langzamer vanuit de dijen en billen", aldus de American Diabetes Association (ADA). De ideale plek is de buik.
Het belang van het roteren van de injectieplaats
Hoewel het ideaal is om insuline in hetzelfde algemeen te injecterenOppervlakte, is het ook belangrijk om het niet in precies hetzelfde te injecterenplekAls u dit doet, kan dit leiden tot de ontwikkeling van harde klonten of extra vetophopingen, die zowel lelijk zijn als de effectiviteit van de insuline kunnen verstoren.
Injecteer de insuline. Reinig de plek met een alcoholdoekje door de huid in een cirkelvormige beweging af te vegen. Laat het drogen en knijp dan met de wijsvinger en duim van een hand voorzichtig een stukje huid omhoog. Houd met de andere hand de gevulde spuit in een hoek van 90 graden ten opzichte van de huid en duw de naald in de huid helemaal tot aan het puntje van de naald, en druk vervolgens de zuiger helemaal in om de insuline vrij te geven. Laat het vijf seconden op zijn plaats.
Verwijder de naald. Trek het langzaam terug onder dezelfde hoek waarin het werd ingebracht. Mogelijk ziet u een druppel bloed: Oefen druk uit met het alcoholdoekje. Het bloeden moet binnen een paar seconden stoppen.
Gooi de gebruikte spuit op een veilige manier weg. Pas op dat u uzelf niet plakt, plaats de dop voorzichtig terug op de naald en plaats de spuit in de naaldencontainer.
Spuitveiligheid
- Gebruik een spuit nooit opnieuw. Eenmaal gebruikt is het niet langer steriel en kan het een bron van infectie zijn. Het is niet aan te raden een gebruikte naald schoon te maken met een alcoholdoekje: als u dit doet, wordt de siliconencoating verwijderd, zodat deze comfortabel in de huid glijdt.
- Deel nooit spuiten. Ziekten zoals aids en hepatitis worden via bloed verspreid; Als u een spuit gebruikt die iemand anders heeft gebruikt, loopt u mogelijk een risico op infectie.
Als u twee soorten insuline gebruikt, herhaalt u deze stappen met de tweede fles. Meng geen twee soorten insuline in één spuit, tenzij anders aangegeven. Uw arts zal u vertellen welk type insuline u het eerst moet injecteren: Houd u altijd aan die volgorde.
Probleemoplossen
Voor de meeste mensen verloopt het zelfinjecterende insuline soepel - tenminste als ze het eenmaal onder de knie hebben. Het proces is echter niet zonder enkele veelvoorkomende problemen.
Ik vergeet steeds mijn insuline in te nemen. Als u slechts één dosis per week mist, kan uw A1C (een maatstaf voor de gemiddelde bloedglucosespiegel gedurende twee of drie maanden) met meer dan 5% stijgen, volgens de American Association of Diabetes Educators. Als u per ongeluk opnamen overslaat:
- Stel herinneringsalarmen in op uw smartphone of horloge.
- Plan injecties voor dezelfde tijd dat u andere reguliere taken uitvoert, zoals tandenpoetsen.
- Bewaar injectiematerialen waar u ze kunt zien.
De schoten doen pijn. De meeste mensen vinden dat zelfinjecties van insuline niet pijnlijk zijn - tenminste als ze het eenmaal onder de knie hebben. Als u het, zelfs nadat u de stappen onder de knie heeft, nog steeds ongemakkelijk vindt om insuline te injecteren:
- Breng gekoelde insuline voor gebruik op kamertemperatuur. Als het koud in de huid komt, kan het steken.
- Ontspan de spieren in het gebied rond de injectieplaats.
- Knijp in het gebied waar u gaat injecteren, zodat het huidoppervlak hard aanvoelt: de naald zal gemakkelijker en sneller naar binnen glijden.
- Wrijf ijs op het injectiegebied om het te verdoven.
Insuline lekt soms uit de injectieplaats. Dit kan zelfs gebeuren als u de naald gedurende de aanbevolen vijf tot tien seconden op zijn plaats laat voordat u hem terugtrekt. Lekkage is geen probleem tenzij er grote druppels verschijnen, maar het is het beste om dit indien mogelijk te voorkomen. Om dit te doen kunt u:
- Laat tijdens de injectie het kneepje huid los voordat u op de zuiger drukt om de insuline vrij te geven.
- Laat de naald er langer dan 10 seconden in zitten.
- Steek de naald in een hoek van 45 graden.
- Druk na het verwijderen van de naald zachtjes met een (schone) vinger op de injectieplaats gedurende vijf tot acht seconden.
Alternatieve injectiemethoden
Er zijn een aantal manieren om insuline in te nemen naast het gebruik van een naald en een spuit. Waaronder:
Insulinepennen. Volgens de ADA zijn er twee soorten: pennen waarin een met insuline gevulde patroon wordt geplaatst en wegwerppennen die voorgevuld zijn en bedoeld zijn om te worden weggegooid nadat alle insuline is gebruikt. Voor beide typen wordt de insulinedosis op de pen "ingesteld" en wordt de insuline via een naald geïnjecteerd. Patronen en voorgevulde insulinepennen bevatten slechts één type insuline; als u twee soorten insuline gebruikt, heeft u verschillende pennen nodig.
Insulinepompen. Deze apparaten bestaan uit een reservoir voor insuline en een pomp, worden via slangen met het lichaam verbonden en gebruiken een canule die een naald vasthoudt om insuline aan het lichaam toe te dienen. Alle insulinepompen zorgen voor een langzame, gestage stroom van snel- of kortwerkende basale insuline, met een optie om een grotere dosis aanvullende insuline toe te dienen (ook wel bolus genoemd) bij maaltijden.
Insuline-pleister. Er is maar één zo'n apparaat op de markt: de V-Go. In tegenstelling tot traditionele insulinepompen is dit apparaat een apparaat van creditcardformaat dat zich aan de huid hecht. De pleister bevat een klein reservoir en een voorgevulde naald. Injectie van insuline wordt geactiveerd door op een knop op de pleister te drukken. Het is ontworpen om zowel een continue stroom basale insuline als individuele doses bolusinsuline toe te dienen.
Een woord van Verywell
Als u diabetes heeft en u heeft geleerd dat u insuline moet gebruiken om uw ziekte onder controle te houden, is het normaal dat u zich een beetje geschokt voelt. De gedachte om jezelf meerdere keren per dag met een naald te steken, is begrijpelijkerwijs ontmoedigend.Maar ook al is het idee misschien nieuw voor u, het is eigenlijk een aspect van diabetesbehandeling dat al heel lang bestaat - lang genoeg voor biomedische ingenieurs om het proces te verfijnen zodat het zo gemakkelijk en pijnloos mogelijk is. En u zult niet aan uw lot worden overgelaten: uw arts of een diabetes-opvoeder zal u helpen de kneepjes van het zelfinjectie te leren en u ook helpen beslissen of een pen, pomp of pleister waarschijnlijk beter voor u werkt dan een traditionele naald en spuit.
