Een opperarmbeenfractuur is een verwonding aan het bot van de bovenarm dat de schouder met de elleboog verbindt. Humerusfracturen worden over het algemeen verdeeld in drie soorten verwondingen op basis van de locatie van de fractuur: de bovenkant van het armbeen wordt de proximale humerus genoemd en de onderkant van het bot wordt de distale humerus genoemd. Daartussen bevindt zich de middenschacht van de humerus.
Heel goed / Gary FersterSoorten
Proximale humerusfracturen
Proximale humerusfracturen komen voor in de buurt van het schoudergewricht. Het schoudergewricht is een kogelgewricht, waarbij de bal de bovenkant van het opperarmbeen is. Breuken in de buurt van de bal worden beschouwd als proximale humerusfracturen. Deze fracturen kunnen het inbrengen van de belangrijke pezen van de rotatormanchet inhouden. Omdat deze pezen belangrijk zijn voor de schouderbeweging, kan de behandeling afhangen van de positie van deze peesinserties.
Opperarmbeenbreuken in het midden van de schacht
Middenschacht opperarmbeenfracturen komen voor weg van de schouder- en ellebooggewrichten, in het midden van het bot. De meeste fracturen van de humerusschacht genezen zonder operatie, maar in sommige situaties is chirurgische ingreep vereist. Deze verwondingen worden vaak geassocieerd met letsel aan een van de grote zenuwen in de arm, de radiale zenuw. Letsel aan deze zenuw kan symptomen in de pols en hand veroorzaken.
Distale humerusfracturen
Distale humerusfracturen komen voor in de buurt van het ellebooggewricht. Deze fracturen vereisen meestal een chirurgische behandeling, tenzij de botten in de juiste positie worden gehouden. Dit type fractuur komt veel vaker voor bij kinderen, maar de behandeling is heel anders in deze leeftijdsgroep.
Oorzaken
Humerusfracturen kunnen optreden bij veel verschillende verwondingen, maar worden meestal veroorzaakt door vallen. Andere soorten verwondingen die een opperarmbeenfractuur kunnen veroorzaken, zijn auto-ongelukken en sportblessures. Bovendien treedt soms een opperarmbeenfractuur op wanneer het bot verzwakt is door een tumor, infectie of andere problemen. Deze aandoening wordt een pathologische fractuur genoemd.
Behandeling
Een operatie kan nodig zijn als de botfragmenten ver uit positie zijn. Bepalen wanneer de uitlijning acceptabel is, hangt af van een aantal factoren. Breuken die zich uitstrekken tot in het gewricht hebben meer kans op een operatie. Omgekeerd vereisen fracturen nabij de bovenkant of het midden van de schacht van het bot minder vaak een operatie, zelfs als de botfragmenten niet perfect uitgelijnd lijken.
De meeste opperarmbeenfracturen kunnen zonder operatie genezen. In deze gevallen kunnen patiënten worden behandeld met een mitella of brace, en na verloop van tijd zal de fractuur genezen. Gieten is bij de meeste soorten opperarmbeenfracturen niet mogelijk.
Complicaties
Afhankelijk van het type fractuur zullen de meeste mensen met een humerusfractuur de normale of bijna normale functie en mobiliteit van hun arm herstellen. Er zijn enkele mogelijke complicaties bij het oplopen van een opperarmbeenfractuur. Enkele van deze mogelijke problemen zijn:
- Nonunion: Een nonunion vindt plaats wanneer het gebroken bot niet geneest. Er zijn veel redenen waarom een bot niet geneest, en de behandeling moet ervoor zorgen dat het onderliggende probleem dat de niet-hechting veroorzaakte, wordt aangepakt. Een van de meest voorkomende oorzaken van non-union is het roken van tabak.
- Malunion: Een malunion treedt op wanneer het bot geneest, maar niet in de juiste uitlijning. Malunions kunnen optreden als het bot niet voldoende geïmmobiliseerd was. Soms wordt een operatie uitgevoerd om te voorkomen dat het bot in een slechte positie geneest.
- Zenuwletsel: zenuwen lopen langs de arm en bevinden zich dicht bij het opperarmbeen. Met name de radiale zenuw loopt het risico gewond te raken wanneer de humerus wordt gebroken. De radiale zenuw geeft gevoel aan de handrug en motorische functie aan de pols en vingers. Letsel aan de radiale zenuw kan een onvermogen veroorzaken om de pols of vingers te strekken, of gevoelloosheid in dat gebied veroorzaken. In veel gevallen kan de zenuw zich in een tijdsbestek van enkele maanden geleidelijk herstellen.
- Schouder- of elleboogstijfheid of zwakte: problemen met het schoudergewricht komen vaak voor na een proximale humerusfractuur en elleboogproblemen komen vaak voor na een distale humerusfractuur. Verlies van normaal bewegingsbereik komt vaak voor en zwakte kan ook optreden als er sprake is van spier- of peesbeschadiging.
.jpg)
