Wat betekent immunocompetent zijn?

Wetenschappelijk betekent immunocompetent zijn simpelweg dat het immuunsysteem goed werkt en dat het lichaam in staat is om, indien nodig, een gepaste immuunrespons op te bouwen.

Een persoon kan immuuncompetent of immuundeficiënt zijn (waarbij het immuunsysteem niet werkt zoals het zou moeten zijn), maar niet beide tegelijk.

Het immuunsysteem

Alle organismen hebben complexe immuunsystemen ontwikkeld die beschermen tegen infectieziekten. Om goed te kunnen functioneren, moet het immuunsysteem van het lichaam in staat zijn om vreemde indringers (d.w.z. ziekteverwekkers zoals bacteriën, virussen en parasieten) te herkennen en verdedigers te sturen om de binnendringende ziekteverwekker te bestrijden. Onze genen bepalen welke specifieke vreemde stoffen ons immuunsysteem kan herkennen en weerstaan ​​(niet ziekteverwekkers).

Omdat ziekteverwekkers snel kunnen veranderen en zich aanpassen, kunnen ze soms detectie door het immuunsysteem vermijden. Wanneer dit gebeurt, kunt u zich misselijk voelen, uitgeput raken en het moeilijk vinden om de ziekte die uw lichaam heeft overgenomen, te bestrijden.

Gelukkig heeft uw immuunsysteem veel verschillende afweermechanismen en reacties om ziekteverwekkers te herkennen en te neutraliseren. Uw immuunsysteem kan op twee manieren op ziekteverwekkers reageren:

• Celgemedieerde immuunrespons waarbij T-lymfocyten (of T-cellen - een soort witte bloedcel) een centrale rol spelen bij het herkennen van en binden aan bepaalde cellen, zoals met virus geïnfecteerde cellen, cellen met intracellulaire bacteriën en kankercellen die tumor vertonen antigenen (antigenen zijn eiwitten die op pathogenen worden aangetroffen).
• Humorale immuunrespons van de B-lymfocyten (of B-cellen) en plasmacellen (witte bloedcellen die grote hoeveelheden antilichamen uitscheiden) beschermt tegen bacteriën en virussen in de lichaamsvloeistoffen door de indringers te 'herinneren' en antilichamen te produceren om te vechten hen (zo bouwt u immuniteit op tegen sommige virussen nadat u een vaccin voor dat specifieke virus hebt gekregen).

Wanneer T-cellen en B-cellen binden met erkende antigenen, worden ze volledig immuuncompetent.

Wat als u niet immunocompetent bent?

De tegenovergestelde staat van immunocompetent zijn is immunodeficiëntie of immuno-incompetent of immuungecompromitteerd. Er kunnen enkele gevallen van overlapping zijn, maar de volgende termen beschrijven allemaal een immuunsysteem dat op de volgende manieren niet volledig functioneert:

• Immunodeficiëntie: zoals een pasgeboren babyjongen wiens immuunsysteem nog niet volledig functioneert, maar mogelijk heeft zijn moeder antilichamen op hem overgedragen.
• Immuno-incompetent: zoals kankerpatiënten met een falend of falend immuunsysteem. Artsen bevelen vaak aan dat familieleden en nauwe contacten van mensen met immuno-incompetentie moeten worden gevaccineerd tegen een reeks veel voorkomende ziekten.
• Immuungecompromitteerd: Patiënten die een transplantatie ondergaan en die geneesmiddelen tegen afstoting gebruiken, zodat hun lichaam het gedoneerde orgaan niet afstoot, worden immuungecompromitteerd genoemd.

Patiënten met een van de bovengenoemde immuunsysteemproblemen mogen geen levende, verzwakte vaccins krijgen, of dit nu virale of bacteriële vaccins zijn. Bovendien bieden geïnactiveerde vaccins meestal alleen volledige voordelen voor immuuncompetente patiënten.

Auto-immuunziekten

Wanneer het immuunsysteem wordt aangetast, kan dit ernstige gevolgen hebben. Normaal reageert het immuunsysteem alleen op indringers (niet op antigenen van iemands eigen weefsels), maar soms kan het immuunsysteem defect raken en de eigen weefsels van het lichaam als lichaamsvreemd lezen. Dit zorgt ervoor dat het immuunsysteem een ​​auto-immuunreactie krijgt, waarbij het antilichamen (auto-antilichamen genoemd) of immuuncellen aanmaakt die de eigen weefsels van het lichaam aanvallen.

Als er voldoende auto-antilichamen worden aangemaakt, kan het lichaam weefsel beschadigen en ontstekingen veroorzaken, wat een auto-immuunziekte vormt. Bij de meeste mensen worden zo kleine hoeveelheden auto-antilichamen geproduceerd dat er geen auto-immuunziekte optreedt. Voor anderen kunnen ze zich ontwikkelen tot een van de vele auto-immuunziekten, zoals:

• Ziekte van Graves
• Reumatoïde artritis
• Hashimoto-thyroiditis
• Type I diabetes
• Lupus
• Vasculitis

Verder testen door een arts zou nodig zijn om auto-immuunziekten correct te diagnosticeren.