Lambert-Eaton myasthenisch syndroom (LEMS) is een aandoening die kan leiden tot vermoeidheid, aanzienlijke spierzwakte en andere symptomen zoals een droge mond. Het wordt soms veroorzaakt door kleincellige longkanker, maar op andere momenten is er geen duidelijke aanleiding.
De term 'myasthenisch' betekent gewoon 'spierzwakte'. De aandoening werd voor het eerst beschreven door Dr. Edward Lambert en Dr. Lee Eaton in 1957. LEMS is een zeldzame aandoening die slechts 1 op de 500.000 mensen treft.
SARINYPINNGAM / iStock / Getty Images
Symptomen
De symptomen van LEMS treden niet snel op, zoals ze zouden kunnen zijn bij een beroerte. In plaats daarvan beginnen ze over het algemeen langzaam en worden ze na verloop van tijd geleidelijk erger.
Vermoeidheid en spierzwakte zijn de belangrijkste symptomen van LEMS. De vermoeidheid kan na inspanning intens en erger zijn.
De spierzwakte treft meestal eerst de spieren van de bovenbenen. Dit leidt tot problemen met traplopen of zelf opstaan uit een diepe stoel. Zwakte van de bovenarmen komt meestal het volgende. Uiteindelijk kan de zwakte zich uitbreiden naar de onderarmen en benen en uiteindelijk naar de handen en voeten.
Mensen met LEMS ontwikkelen ook vaak symptomen door problemen met het autonome zenuwstelsel, het deel van je zenuwstelsel dat onbewust veel lichaamsfuncties regelt.
Deze kunnen zijn:
- Droge mond
- Droge ogen
- Veranderingen in zweten
- Constipatie
- Impotentie
- Duizeligheid bij het staan (orthostatische hypotensie)
Sommige mensen met LEMS hebben ook symptomen die verband houden met hun ogen. Dit kunnen hangende oogleden of dubbelzien zijn.
LEMS veroorzaakt soms ook problemen met slikken of spreken. Deze symptomen zijn echter meestal mild en tijdelijk, indien aanwezig.
Bij medisch onderzoek hebben mensen met LEMS vaak geen normale reflexen (het soort reflex dat uw arts kan controleren door op uw knie te tikken).
Bij mensen die LEMS hebben van onderliggende kleincellige longkanker, treden symptomen van LEMS meestal op vóór symptomen van longkanker.
Oorzaken
LEMS-resultaten vanwege problemen in een gebied dat de neuromusculaire junctie wordt genoemd. Dit is een deel van het lichaam waar een neuron, dat vanuit het ruggenmerg reist, een spier ontmoet.
Normaal gesproken stuurt een signaal van de hersenen een bericht door dit neuron om de spier te bewegen. Om dit signaal te verzenden, ontvangt het neuron een zenuwsignaal waardoor sommige calciumkanalen openen. Hierdoor stromen sommige calciumionen het neuron binnen.
Dit triggert op zijn beurt de afgifte van bepaalde signaalmoleculen, neurotransmitters genaamd. Deze neurotransmitters worden opgenomen door de nabijgelegen spiercellen en zorgen ervoor dat deze strakker worden.
In LEMS worden antilichamen tegen deze calciumkanalen geproduceerd. Hierdoor kunnen minder van deze kanalen goed werken. Dat betekent dat er minder neurotransmittersignaal naar de spier kan worden afgegeven. Soms zijn ook antilichamen tegen de andere delen van de neuromusculaire overgang aanwezig.
Vanwege dit alles trekt de betrokken spier ook niet samen. Dat leidt tot de symptomen van LEMS.
LEMS tegen kanker
Bij ongeveer 50% tot 60% van de mensen met LEMS worden deze antilichamen gevormd als onderdeel van de immuunrespons van een persoon op kanker. Dit kan gebeuren door een type longkanker dat bekend staat als kleincellige longkanker. Het is zeer zelden aangetroffen bij kankers zoals niet-kleincellige longkanker, thymoom en prostaatkanker.
Roken is verreweg de belangrijkste risicofactor voor het ontwikkelen van kleincellige longkanker. De meeste mensen met kleincellige longkanker krijgen echter nooit symptomen van LEMS.Aangenomen wordt dat het gebeurt bij ongeveer 2% tot 3% van de mensen met dit type longkanker.
Niemand weet zeker waarom sommige mensen met kleincellige longkanker dergelijke antilichamen ontwikkelen en waarom sommige niet. Soms wordt LEMS dat wordt geassocieerd met kanker T-LEMS genoemd.
Idiopathische LEMS
Sommige mensen krijgen LEMS, ook al hebben ze geen onderliggende kanker. Er wordt gedacht dat antilichamen tegen deze calciumkanalen ook aanwezig zijn, net als bij mensen met T-LEMS. Deze individuen zouden "idiopathische" LEMS hebben.
Hoewel het niet duidelijk is wat er aan de hand is met idiopathische LEMS, lijkt ontregeling van het immuunsysteem een rol te spelen. Mensen met idiopathische LEMS hebben vaak variaties van bepaalde immuunsysteemgenen (HLA-genen) die het risico op verschillende auto-immuunziekten verhogen.
Dergelijke personen hebben ook een verhoogd risico op auto-immuunziekten, zoals diabetes type 1, vergeleken met mensen in de algemene bevolking.
Idiopathische LEMS versus T-LEMS
Gemiddeld kunnen de symptomen sneller verergeren wanneer iemand LEMS heeft van kleincellige longkanker in vergelijking met idiopathische LEMS.
Mensen met T-LEMS zijn vaker mannen dan vrouwen. De diagnose vindt plaats rond een gemiddelde leeftijd van 60 jaar. De meeste mensen met idiopathische LEMS zijn daarentegen vrouwen, en de meest voorkomende aanvangsleeftijd is halverwege de jaren 30.
Wanneer LEMS wordt veroorzaakt door een onderliggende kanker, behoort het tot een grotere groep aandoeningen die bekend staan als paraneoplastische syndromen. Dit zijn syndromen die symptomen veroorzaken door de stoffen die een tumor maakt of de manier waarop het lichaam op de tumor reageert - niet door de directe impact van de kanker zelf.
Diagnose
Helaas gebeurt een juiste diagnose van LEMS niet altijd meteen. Omdat het zo'n zeldzame ziekte is, is het belangrijk dat clinici het als een mogelijkheid beschouwen.
Neurologen kunnen speciale expertise inbrengen in het diagnostische proces. Ze moeten niet alleen rekening houden met ziekten die het zenuwstelsel kunnen aantasten, maar ook met oorzaken die het bewegingsapparaat aantasten.
Omdat LEMS soms wordt veroorzaakt door kanker, is het belangrijk om zo snel mogelijk de juiste diagnose te stellen. Een vroege diagnose van LEMS kan de weg wijzen naar een eerdere diagnose van kanker, wat leidt tot een effectievere behandeling van kanker.
Medische geschiedenis en klinisch onderzoek
Medische geschiedenis en klinisch onderzoek zijn cruciale onderdelen van de diagnose. Alleen al hierdoor kan een arts LEMS vermoeden.
Uw arts moet naar al uw huidige symptomen vragen, evenals naar uw andere medische aandoeningen. Het is vooral belangrijk om te vragen naar autonome symptomen. Dergelijke symptomen zijn vaak niet zo zorgwekkend voor patiënten in vergelijking met hun intense vermoeidheid en spierzwakte, dus ze denken er misschien niet over om ze ter sprake te brengen.
Het medisch onderzoek zelf, vooral een volledig neurologisch onderzoek, geeft ook belangrijke aanwijzingen. Bij een persoon met spierzwakte van de bovenbenen, verminderde reflexen en autonome symptomen (bijv. Zweten, constipatie, droge mond), is LEMS een sterke mogelijkheid.
Het is ook belangrijk om medische symptomen of onderzoeksresultaten te onderzoeken die de kans op longkanker vergroten. Uw arts moet bijvoorbeeld vragen of u ooit heeft gerookt en of u hoest.
Artsen moeten LEMS onderscheiden van andere mogelijkheden die soortgelijke symptomen kunnen veroorzaken. Een aandoening die myasthenia gravis wordt genoemd, heeft bijvoorbeeld enkele vergelijkbare symptomen en komt veel vaker voor dan LEMS. Het is echter waarschijnlijker dat het oogsymptomen veroorzaakt dan LEMS.
Als een arts zich zorgen maakt over LEMS, kunnen enkele andere diagnostische tests nuttig zijn.
Antilichaamtesten
Antilichaamtests zijn erg nuttig bij het bevestigen van een diagnose. De meeste mensen met LEMS hebben antilichamen tegen een of meer van de soorten calciumkanalen op de neuromusculaire overgang. (Mogelijk ziet u deze geschreven als P / Q-type VGCC's.)
Een bloedtest die grote hoeveelheden van deze antilichamen aantoont, betekent dat LEMS waarschijnlijk de oorzaak van symptomen is.
Deze tests zijn echter niet perfect. Een minderheid van mensen met kleincellige longkanker heeft grote hoeveelheden van deze antilichamen, ook al hebben ze geen symptomen van LEMS. Ook heeft een klein percentage van de mensen met LEMS geen grote hoeveelheden van deze antilichamen.
Aan de andere kant kunnen sommige soorten antilichaamtests andere mogelijke oorzaken helpen elimineren. Uw arts kan ook antilichaamtests bestellen voor acetylcholinereceptoren. Deze zouden naar verwachting hoog zijn bij een persoon met myasthenia gravis, maar laag bij een persoon met LEMS.
Elektrofysiologische tests
Soms kunnen elektrofysiologische tests ook helpen bij het bevestigen van een diagnose. Een test zoals elektromyografie (EMG) kan wat nuttige informatie opleveren. Repetitieve zenuwstimulatiestudies (RNS) zijn zelfs nog nuttiger en kunnen meestal worden gebruikt om een diagnose te bevestigen.
Deze tests geven informatie over hoe signalering werkt op de neuromusculaire junctie wanneer de zenuw actief is en rust. Bij beide wordt een elektrode in uw spier ingebracht en wordt de elektrische activiteit gecontroleerd. Deze twee soorten tests worden meestal tijdens hetzelfde bezoek uitgevoerd.
Diagnose van kanker
Het is ook van cruciaal belang om te onderzoeken of kanker, met name kleincellige longkanker, aanwezig kan zijn. Om deze reden wordt meestal aanbevolen dat mensen met de diagnose LEMS een computertomografie (CT) -scan van de borstkas krijgen.
Als daar niets uit blijkt, heeft u wellicht nog andere beeldvormende tests nodig, zoals een positronemissietomografie (PET-scan). Deze tests kunnen helpen bij het opsporen van longkanker, indien aanwezig, tenzij de kanker nog erg klein is.
Als u kleincellige longkanker heeft, moet u mogelijk aanvullende tests ondergaan om meer te weten te komen over uw ziekte en om te zien of deze zich heeft verspreid. U heeft bijvoorbeeld mogelijk een biopsie van het kankergebied nodig.
Behandeling
Medicijnen
Helaas hebben we geen goede manieren om LEMS te genezen voor mensen met een idiopathische ziekte. We hebben echter enkele therapieën die de symptomen kunnen helpen verminderen. Dit kan zowel nuttig zijn voor mensen met idiopathische LEMS als voor mensen met LEMS door kanker.
De meest aanbevolen behandeling is Firdapse (de generieke naam is amifampridine of 3,4-DAP). De versie van het medicijn dat door de FDA is goedgekeurd voor kinderen wordt verkocht onder de naam Ruzurgi.
Dit medicijn zorgt ervoor dat meer calciumkanalen kunnen openen wanneer de zenuw signalen geeft, waardoor de symptomen afnemen. Helaas kan deze behandeling enkele bijwerkingen veroorzaken, vooral als de dosis stijgt. Dit kan het bedrag dat u kunt nemen beperken. Enkele hiervan zijn:
- Abnormaal brandend, stekend of verdovend gevoel (paresthesie)
- Moeite met slapen
- Buikpijn
- Epileptische aanvallen
Paradoxaal genoeg kan dit medicijn bij hogere doses ook leiden tot vermoeidheid en verminderde spierkracht - precies de problemen die het probeert te behandelen. Vanwege deze bijwerkingen ervaren veel mensen die Firdapse alleen gebruiken, onvoldoende verlichting van hun symptomen om weer normaal te kunnen werken.
Als dit het geval is, wil uw arts misschien aanvullende medicijnen of therapieën proberen. Een ander potentieel middel is Mestinon (pyridostigmine), dat het signaal van de zenuw naar de spier kan versterken.
Andere opties zijn therapieën die de immuunrespons van een persoon afzwakken. U kunt bijvoorbeeld een steroïde nemen, zoals prednisolon. Een ander immunosuppressivum, zoals azathioprine, kan naast het steroïde worden ingenomen.
Andere mogelijke behandelingsopties zijn intraveneuze immunoglobuline en plasma-uitwisselingstherapie. Geen van deze andere keuzes is echter zo goed ingeburgerd als Firdapse.
Kankerbehandeling
Bij mensen die LEMS hebben van kleincellige longkanker, heeft het aanpakken van de kanker zelf prioriteit. Met een succesvolle kankerbehandeling verdwijnen de symptomen van LEMS vaak.
Afhankelijk van de situatie kunnen behandelingen om een kleincellige longkanker aan te pakken zijn:
- Chirurgie
- Verschillende soorten chemotherapie
- Bestralingstherapie
- Immuuntherapie (zoals nivolumab
Maar zelfs als u bent behandeld voor kanker, kunt u nog steeds symptomen van LEMS ervaren, vooral als niet alle kanker kan worden verwijderd. Als dat het geval is, kunt u baat hebben bij dezelfde medicijnen die worden gebruikt voor idiopathische LEMS.
Tumorsurveillance
Tumorsurveillance is een ander belangrijk onderdeel van de behandeling. Zelfs als uw beeldvormende tests geen tekenen van kanker vertoonden, is het mogelijk dat u een zeer kleine vorm van kanker heeft die gewoon niet op de test is verschenen.
Om deze reden wordt aanbevolen dat de meeste mensen met LEMS herhaalde beeldvormende tests van hun borst laten doen, in ieder geval voor een tijdje. Dit kan ervoor zorgen dat een mogelijke kanker zo snel mogelijk wordt opgespoord en behandeld.
De frequentie van screening is gebaseerd op de waarschijnlijkheid dat u LEMS heeft van een kanker in vergelijking met idiopathische LEMS. Mensen met veel factoren die het risico op kanker verhogen, zouden vaker en voor een langere periode gescreend moeten worden. Factoren die het risico verhogen, zijn onder meer een geschiedenis van roken, een leeftijd van 50 jaar of ouder en recent gewichtsverlies.
Mensen met een hoog risico moeten mogelijk om de zes maanden worden gescreend gedurende een periode van twee jaar. Mensen zonder risicofactoren hebben mogelijk slechts één herhaalde beeldvormende test nodig.
Prognose
Mensen met LEMS van een kleincellige longkanker hebben de neiging langer te leven dan mensen met kleincellige longkanker die geen LEMS hebben. Dit kan zijn omdat mensen met LEMS de neiging hebben om de diagnose kanker te krijgen in een eerder stadium van kanker, wanneer de behandeling effectiever kan werken.
Of het kan zijn dat het hebben van LEMS een teken is van een sterke immuunrespons op kanker, waardoor het waarschijnlijker wordt dat u de kanker overwint.
Mensen met LEMS zonder onderliggende kanker lijken geen verkorte levensduur te hebben. U kunt echter nog steeds enkele fysieke beperkingen hebben, zelfs nadat u al uw behandelingsopties heeft onderzocht.
Uit een onderzoek onder 63 mensen met LEMS bleek bijvoorbeeld dat 62% aanvankelijk in staat was om zelfzorgactiviteiten volledig uit te voeren vóór de behandeling, en 85% zou dit na een jaar behandeling kunnen doen. Hoewel u misschien wat restsymptomen heeft, lijken deze bij de meeste mensen af te vlakken met de behandeling en de tijd.
Een woord van Verywell
De diagnose LEMS is zeer ernstig, vooral als u iemand bent met een hoog risico op kleincellige longkanker. Het kan echter zijn dat u opgelucht bent als u de juiste diagnose voor uw symptomen krijgt, zodat u er iets aan kunt gaan doen. Het kan even duren voordat de juiste behandeling is gevonden, maar uw medisch team zal u helpen bij het doorlopen van uw plan.
