Symptomen van artritis in de lumbale wervelkolom

Artritis is een veelvoorkomend probleem van de lumbale wervelkolom (de vijf botten die de onderrug vormen). Hoewel artritis van de lumbale wervelkolom het meest voorkomt bij oudere mensen, kan het ook zware arbeiders, mensen met obesitas of iedereen die eerder een ruggenmergletsel heeft gehad, treffen.

Artritis van de lumbale wervelkolom komt meestal voor in de gewrichten die de wervelsegmenten, wervels genaamd, verbinden. Elke wervel is op drie plaatsen verbonden. Voor het ruggenmerg worden de wervels gescheiden door een kussenachtige tussenwervelschijf. Achter het ruggenmerg zijn de wervels verbonden door twee kleine gewrichten die facetgewrichten worden genoemd. De facetgewrichten, samen met de tussenwervelschijf, maken bewegingen van de wervelkolom mogelijk, inclusief vooroverbuigen, zijwaarts draaien of het buigen van de rug.

Het meest voorkomende type artritis dat de wervelkolom aantast, is artrose, ook bekend als artritis bij slijtage. De ontwikkeling van artrose in de wervelkolom wordt specifiek spondylose genoemd.

Artritis van de lumbale wervelkolom wordt meestal gezien naast andere spinale aandoeningen. Onder hen:

• Schijfdegeneratie is een term die wordt gebruikt om de verslechtering van de facetgewrichten als gevolg van langdurige slijtage te beschrijven. De schade veroorzaakt door schijfdegeneratie maakt de ontwikkeling van artrose mogelijk.
• Spinale stenose is de vernauwing van de ruimtes in de wervelkolom veroorzaakt door de overgroei van bot. Artrose is de voornaamste boosdoener, waarvan de aandoening zenuwen kan beknellen en stralende zenuwpijn kan veroorzaken.

Symptomen

Wanneer lumbale spinale gewrichten artritis worden, kunnen bewegingen in de onderrug pijnlijk en stijf worden. Hoewel er inspanningen kunnen worden geleverd om deze symptomen te verlichten, is de aandoening meestal progressief en verslechtert deze na verloop van tijd.

Mensen met lumbale spondylose zullen vaak merken dat hun onderrug 's ochtends bijzonder stijf is en gedurende de dag geleidelijk losser wordt. Symptomen hebben de neiging om te verergeren bij langdurige of zware activiteit. Zelfs langdurig zitten kan ongemak veroorzaken.

Naarmate de ziekte voortschrijdt, waardoor steeds toenemende botmisvorming wordt veroorzaakt, kunnen botsporen (osteofyten) zich ontwikkelen en direct op zenuwwortels drukken. Dit kan lumbale radiculopathie veroorzaken, gewoonlijk ischias genoemd.

Ischias wordt gekenmerkt door een scherpe, stekende pijn die afkomstig is van rond de onderrug of billen en langs het been of de binnenkant van het dijbeen reist (afhankelijk van welke zenuwwortel is aangetast). De aandoening kan chronisch zijn of optreden bij specifieke bewegingen of soorten fysieke activiteit.

Andere symptomen kunnen zijn: spierzwakte, spierspasmen, hoofdpijn en een ongemakkelijk gevoel van tintelingen (perifere neuropathie).

Diagnose

Artritis in de lumbale wervelkolom wordt meestal gediagnosticeerd op basis van uw symptomen, medische geschiedenis en beeldvormende tests. Een röntgenfoto kan worden gebruikt om botbeschadiging, botsporen en het verlies van kraakbeen of een tussenwervelschijf op te sporen. Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) kan worden gebruikt om vroege kraakbeenschade te diagnosticeren, omdat het beter in staat is om zacht weefsel te visualiseren.

Differentiële diagnoses omvatten spondyloartropathie, osteoporose met daaropvolgende compressiefactoren en soms prostaatkanker of borstkanker. Bloedonderzoek en beeldvormende tests kunnen helpen deze uit te sluiten.

Behandeling

De behandeling van artritis in de lumbale wervelkolom wordt gestuurd door zowel de ervaren symptomen als de kenmerken van de gewrichts- of botschade. De meeste artsen zullen een conservatieve benadering volgen wanneer ze voor het eerst met de behandeling beginnen en alleen meer invasieve opties onderzoeken als de pijn of stoornis ernstig wordt.

Enkele van de meest voorkomende behandelingen die worden gebruikt om lumbale wervelkolomartritis te behandelen:

• Fysiotherapie wordt gebruikt om de spieren van de lumbale wervelkolom te versterken. Door de wervelkolom te ondersteunen met sterkere spieren, worden de facetgewrichten minder belast.
• Gewichtsverlies verbetert de symptomen door simpelweg de belasting van de lendenwervel te verminderen. Hoewel gewichtsverlies moeilijk kan zijn voor mensen die al een beperking hebben, kunnen oefeningen met een lage impact (zoals zwemmen) in combinatie met een caloriearm dieet vaak de resultaten opleveren die nodig zijn om pijn te verlichten.
• Ontstekingsremmende medicijnen kunnen de zwelling en ontsteking in en rond het wervelgewricht verminderen. Hoewel vrij verkrijgbare medicijnen zoals Aleve (naproxen) of Advil (ibuprofen) vaak voldoende verlichting kunnen bieden, zijn soms sterkere geneesmiddelen op recept zoals Voltaren (diclofenac) en Arthrotec (diclofenac / misoprostol) nodig.
• Toepassing van ijs en warmte kan ook effectief zijn bij het verlichten van lumbale rugpijn. Warmte kan de wervelkolom helpen "los te maken" voor activiteit, terwijl ijs het beste kan worden gebruikt na activiteit om ontstekingen te verminderen.
• Chiropractische behandeling wordt in de volksmond onderzocht als een middel om de wervelkolom te "manipuleren". Hoewel de behandelingen de uitlijning van de wervelkolom niet veranderen, zoals sommigen suggereren, kunnen ze op korte termijn verlichting bieden door samengedrukte wervelsegmenten los te maken.
• Epidurale injecties omvatten de toediening van een steroïde bekend als cortison in of rond de beknelde zenuw. Cortison kan het immuunsysteem temperen, waardoor plaatselijke ontstekingen en radiculaire pijn worden verlicht.
• Wervelkolomfusie is een chirurgische procedure die wordt gebruikt om beweging tussen de aangrenzende wervels te elimineren. Wanneer alle andere behandelingen geen verlichting bieden, kan een wervelkolomfusie een redelijke optie zijn voor de behandeling van ernstige facetartritis.

Aanvullende behandelingen omvatten acupunctuur, massage, magneettherapie, natuurgeneeskundige middelen en andere directe of indirecte vormen van rugtherapie. Hoewel het wetenschappelijke bewijs dat deze behandelingen ondersteunt grotendeels ontbreekt, hebben de meeste weinig bijwerkingen en zijn ze redelijke opties als ze worden gebruikt in combinatie met standaard medische zorg.