Myositis ossificans is een zeldzame aandoening waarbij bot zich diep in een spier vormt na een blessure. Deze aandoening kan optreden bij een jonge atleet na een traumatisch letsel, en soms ontwikkelt het zich als gevolg van herhaaldelijk letsel aan de spier. Meestal aangetroffen in de dij, en soms in de onderarm, treft myositis ossificans vaak atleten zoals voetbal of voetballers.
Patrik Giardino / Getty ImagesHet is niet helemaal duidelijk hoe myositis ossificans wordt gevormd. Er wordt aangenomen dat fibroblasten, cellen die betrokken zijn bij de genezingsreactie van letsel, mogelijk ten onrechte differentiëren tot botvormende cellen. Het woord myositis ossificans betekent dat er bot wordt gevormd in de spier, en dit gebeurt op de plaats van het letsel. Myositis ossificans is een zelfbeperkt ziekteproces dat over het algemeen vanzelf zal verdwijnen.
Tekens
- Pijn in de spier die langer aanhoudt dan verwacht met een normale spiercontusie
- Beperkte mobiliteit van gewrichten rond de geblesseerde spier
- Zwelling of stevigheid van de spiergroep, soms tot in de extremiteit
Er kunnen veel tests worden uitgevoerd als u een botmassa heeft in een van uw spieren. Meestal is de eerste test een röntgenfoto. Wanneer een röntgenfoto bot in een spier laat zien, is de grootste zorg dat het een tumor kan zijn. Gelukkig heeft myositis ossificans enkele kenmerken die het gewoonlijk onderscheiden van een tumor.
Als er enige onzekerheid bestaat over uw diagnose, kunnen enkele weken later herhaalde röntgenfoto's worden gemaakt om te bepalen of de botmassa typerend is voor myositis ossificans. Andere beeldvormende tests, waaronder echografie, computertomografie (CT) -scan, magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) of botscan, kunnen myositis ossificans ook onderscheiden van andere aandoeningen.
Bovendien kan uw arts laboratoriumtests bestellen. Deze tests kunnen een alkalische fosfatasespiegel omvatten, die in de bloedbaan kan worden gedetecteerd. Deze test kan normaal zijn in de vroege stadia van myositis ossificans, en later kunnen verhoogde niveaus binnen twee of drie maanden na het letsel een piek bereiken en binnen zes maanden na het letsel verdwijnen.
Een biopsie is meestal niet nodig, maar als het wordt gedaan, bevestigt het de vondst van een dunne rand van bot rond een centrale holte van fibroblastcellen. Een biopsie kan worden verkregen met een chirurgische ingreep, of een biopsiemonster kan worden verkregen met behulp van een naald die in de massa wordt gestoken. Deze test wordt meestal gedaan in situaties waarin de diagnose onduidelijk is, of als de massa een tumor kan zijn - en niet myositis.
Behandeling
De vroege stadia van de behandeling zijn gericht op het beperken van verdere bloedingen of ontstekingen in de spier.
De eerste stappen zijn onder meer:
- Rust uit
- Ice applicatie
- Immobilisatie
- Ontstekingsremmende medicatie
- Zacht strekken
In zeldzame gevallen is chirurgische excisie van de myositis ossificans nodig. Als excisie gerechtvaardigd is, wachten de meeste chirurgen tussen zes en twaalf maanden voordat ze verwijdering overwegen. Er zijn enkele zorgen dat wanneer myositis ossificans te snel wordt verwijderd, het kan terugkeren. Dat gezegd hebbende, er is weinig bewijs dat een specifieke wachttijd nodig is, en er is nog steeds een kans op terugkeer, zelfs als het bot wordt verwijderd lang nadat het zich heeft ontwikkeld.
Myositis ossificans wordt alleen operatief verwijderd als het ondanks een gepaste niet-chirurgische behandeling aanhoudende symptomen veroorzaakt. Een operatie kan worden overwogen als zich zaken als een verminderde gewrichtsbeweging of druk van de massa op een zenuw ontwikkelen.
.jpg)
