Een overzicht van papillaire schildklierkanker

Papillaire schildklierkanker is de meest voorkomende vorm van schildklierkanker. Deze kankertype tast de schildklier aan, die zich voor in de nek bevindt (direct onder je adamsappel). De schildklier bestaat uit twee hoofdtypen cellen: folliculaire cellen en c-cellen. Folliculaire cellen maken schildklierhormonen en slaan deze op - papillaire schildklierkanker begint in deze cellen.

Deze kanker vordert langzaam en heeft de neiging om slechts één lob van de schildklier te beïnvloeden. Ondanks zijn langzame groei verspreidt het zich vaak naar de lymfeklieren. Papillaire schildklierkanker is verantwoordelijk voor acht van de tien gevallen van schildklierkanker.

Vrouwen hebben drie keer meer kans op papillaire schildklierkanker dan mannen. Volwassenen in de leeftijd van 20 tot 60 jaar hebben ook meer kans om deze kanker te ontwikkelen dan andere leeftijdsgroepen.

Papillaire schildklierkanker wordt meestal met succes behandeld, zelfs als het zich heeft verspreid. Er is de gebruikelijke vorm van papillaire schildklierkanker en er zijn ook varianten ervan. Enkele van deze varianten zijn:

• Folliculair
• Zuilvormig
• Hoge cel
• Insulair
• Diffuse sclerosering
• Papillair microcarcinoom
• Diffuus folliculair

Symptomen

Meestal is papillaire schildklierkanker asymptomatisch. Dit betekent dat als u het heeft, u waarschijnlijk geen symptomen zult ervaren. Wanneer symptomen optreden, zijn dit:

• een kleine knobbel / massa in de nek
• moeite met slikken en / of ademen
• pijn in de nek en / of keel
• heesheid van de stem

Oorzaken

Het is nog niet bekend wat papillaire schildklierkanker veroorzaakt; er zijn echter bepaalde DNA-mutaties aan verbonden. Ten eerste worden mutaties in het RET-gen gevonden in een aanzienlijk percentage van de gevallen van papillaire schildklierkanker. Mutaties in het BRAF-gen worden ook vaak aangetroffen bij papillaire schildklierkanker, en wanneer dit het geval is, heeft de kanker de neiging om sneller te groeien en zich te verspreiden.

Enkele risicofactoren die verband houden met papillaire schildklierkanker zijn:

• Blootstelling aan uitwendige stralingsbehandelingen van de nek met hoge doses: dit komt meestal voort uit een kinderziekte of kanker die werd behandeld met straling van de nek en het hoofd.
• Blootstelling aan straling tijdens rampen bij kerncentrales
• Een familiegeschiedenis van papillaire schildklierkanker: de medische gemeenschap is van mening dat bepaalde genen op chromosomen 1 en 19 verantwoordelijk zijn voor schildklierkanker zoals deze die door families wordt verspreid.
• Een genetische aandoening hebben zoals familiaire adenomateuze polyposis (FAP), de ziekte van Cowden en het Carney-complex, type 1 (dat zeer zelden wordt geassocieerd met schildklierkanker)

Diagnose

Papillaire schildklierkanker wordt meestal gevonden wanneer men naar het ziekenhuis gaat en klaagt over de symptomen, vooral een knobbel in de nek. U moet weten dat de meeste knobbeltjes in de nek goedaardig (niet-kankerachtig) zijn en eenvoudigweg schildklierknobbeltjes worden genoemd. Omdat het meestal geen symptomen vertoont, wordt deze kanker ook ontdekt tijdens routinematige screenings of gezondheidscontroles.

Uw arts zal u diagnosticeren met papillaire schildklierkanker na het uitvoeren van een combinatie van tests.

Uw arts zal u een lichamelijk onderzoek geven, met bijzondere aandacht voor het gebied waar de schildklier zich in uw nek en uw lymfeklieren bevindt.

Tijdens dit proces zal uw arts u vragen naar uw medische geschiedenis en of u een familiegeschiedenis van schildklierkanker heeft. Andere tests die uw arts kan uitvoeren om een ​​diagnose te stellen, zijn onder meer:

• Echografie: deze test omvat het gebruik van geluidsgolven van een toverstafachtig instrument om afbeeldingen van uw schildklier te verkrijgen. Als er een schildklierknobbeltje in uw nek wordt ontdekt, zal uw arts deze test waarschijnlijk bestellen om een ​​beter idee te krijgen van de exacte locatie, grootte, textuur en andere kenmerken die kunnen aangeven of het kanker is of niet. Deze test is niet-invasief en is meestal geen definitieve diagnosemethode. Als uw arts vermoedt dat u na een echo schildklierkanker heeft, zullen er meer tests worden besteld om dit te bevestigen.
• CT-scan: Computertomografie (CT) -scan is een beeldvormende test waarbij röntgenfoto's worden gebruikt om zeer duidelijke en gedetailleerde foto's van uw lichaam te krijgen. Deze afbeeldingen worden gebruikt om de locatie en omvang van de kanker te bepalen, indien aanwezig, en of deze zich heeft verspreid naar andere delen van uw lichaam.
• Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI): dit is een ander type beeldvormende test die wordt gebruikt bij het diagnosticeren van papillaire schildklierkanker. Het wordt gebruikt om duidelijke afbeeldingen van de schildklier en de omliggende gebieden te krijgen. Deze test wordt meestal gedaan om te controleren of de kanker zich heeft verspreid naar andere delen van het lichaam, zoals de lymfeklieren.
• Bloedonderzoeken: er zijn enkele bloedonderzoeken die uw arts zal bestellen als hij vermoedt dat u papillaire schildklierkanker heeft. Deze bloedtesten kunnen op zichzelf geen diagnose stellen of u papillaire schildklierkanker heeft, maar ze kunnen wel aantonen of uw schildklier goed functioneert en uw arts helpen beslissen welke andere tests nodig zijn. Deze tests zullen de niveaus van schildklierstimulerend hormoon (TSH) en schildklierhormonen (T3 en T4) in uw bloed controleren. De niveaus van deze hormonen zijn meestal normaal, zelfs als iemand papillaire schildklierkanker heeft, maar in zeldzame gevallen worden ze aangetast.
• Biopsie: dit is de meest sluitende test die kan worden gedaan om erachter te komen of een schildklierknobbeltje kanker is of niet. Biopsieën voor papillaire schildklierkanker worden gedaan met behulp van een techniek die fijne naaldaspiratie wordt genoemd. Bij fijne naaldaspiratie wordt een heel klein naaldje in de schildklierknobbel gestoken en worden sommige cellen door de naald (die hol is) naar buiten getrokken. De arts die deze test uitvoert, kan dit proces een paar keer herhalen en cellen uit verschillende delen van de knobbel halen.

De cellen worden vervolgens voor onderzoek naar een patholoog gestuurd. De patholoog zal de cellen onder een microscoop onderzoeken en beslissen of ze goedaardig of kankerachtig zijn.

Fijne naaldaspiratie is relatief pijnloos en wordt soms gedaan met behulp van echografie om het zicht van de arts te ondersteunen en ervoor te zorgen dat hij de cellen van de juiste plaatsen krijgt.

Testresultaten voor fijne naaldaspiratie kunnen een van de volgende zijn:

• de knobbel is goedaardig (niet-kankerachtig)
• de knobbel is kwaadaardig (kankerachtig); tijdens dezelfde onderzoeksprocedure met de microscoop zal de patholoog ook bepalen of de kanker papillaire schildklierkanker is
• het is onbepaald (in dit geval kan niet met redelijke zekerheid worden gezegd of de cellen goedaardig of kankerachtig zijn, dus verdere tests worden meestal door de arts besteld)
• de tijdens de procedure verzamelde cellen waren niet voldoende en als gevolg daarvan kan er geen sluitende diagnose worden gesteld (uw arts zal u waarschijnlijk aanbevelen om nog een fijne naaldaspiratietest uit te voeren of een biopsie met een grotere naald - of hij / zij kan beslissen om een ​​operatie te plannen om de knobbel te verwijderen)
• er wordt een radioactief jodiumscan besteld (hierbij moet u een kleine hoeveelheid radioactief jodium slikken of een injectie krijgen, dat na een tijdje door uw schildklier wordt opgenomen)

Na enige tijd (meestal na zes uur en dan na 24 uur) wordt er een scan gemaakt van uw schildklier. Deze scan zal uw arts vertellen of de knobbel in uw schildklier zich gedraagt ​​als normaal schildklierweefsel of niet.

U vraagt ​​zich misschien af ​​waarom sommige van de genoemde tests (zoals de bloedtesten) worden besteld als ze zelf de aanwezigheid of anderszins van papillaire schildklierkanker niet kunnen detecteren. Een diagnose, vooral als het om kanker gaat, gaat niet alleen over het bepalen of er kankercellen aanwezig zijn, maar ook over het bepalen van het stadium waarin de kanker zich bevindt, hoe snel het groeit, hoeveel het zich heeft verspreid en welke organen (en hun functies) het heeft eventuele gevolgen gehad.

Alleen met een gedetailleerde en nauwkeurige diagnose kan uw arts vervolgens een zeer effectief behandelplan voor u opstellen.

Behandeling

Chirurgie is de meest voorkomende manier waarop papillaire schildklierkanker wordt behandeld. De operatie kan drie vormen aannemen.

• Thyroidectomie: dit omvat het operatief verwijderen van de hele schildklier.
• Lobectomie: als de tumor klein is en zich niet buiten de schildklier heeft verspreid, kan deze worden behandeld door simpelweg de lob (zijkant) van de schildklier met de tumor te verwijderen.
• Nekdissectie: zelfs als de kanker nog niet naar de lymfeklieren is uitgezaaid, kan uw arts aanbevelen dat degenen die zich dicht bij de schildklier bevinden operatief worden verwijderd. Medisch is gesuggereerd dat dit zou kunnen helpen het risico te verminderen dat kanker terugkeert naar het nekgebied.

Door de verwijdering van de lymfeklieren kunnen ze ook goed worden getest op tekenen van kanker, zodat uw arts het stadium van uw kanker nauwkeurig kan bepalen. Deze operatie wordt gewoonlijk centrale nekdissectie genoemd en wordt meestal gedaan terwijl de thyreoïdectomie wordt uitgevoerd.

In situaties waarin de kanker zich al naar de lymfeklieren heeft uitgezaaid, zal uw arts waarschijnlijk een uitgebreidere verwijdering van uw lymfeklieren aanbevelen en niet alleen die in de buurt van uw schildklier.

Deze operatie wordt een gemodificeerde radicale halsdissectie (MRND) of laterale halsdissectie genoemd. Bij deze operatie is er een klein risico op letsel aan de zenuwen in de omgeving.

Behandeling met radioactief jodium wordt soms naast een thyreoïdectomie gedaan wanneer de kanker zich nog in een vroeg stadium bevindt. Wanneer de kanker zich echter in de late stadia bevindt, wordt bijna altijd radioactieve jodiumtherapie gegeven, omdat dit de overlevingskansen van dergelijke patiënten aanzienlijk verhoogt.

De schildklier absorbeert het grootste deel van het jodium in uw lichaam, en daarom omvat deze behandeling het gebruik van radioactief jodium (ook bekend als I-131), dat vervolgens alle resterende schildkliercellen of weefsel vernietigt die zijn achtergebleven na uw thyreoïdectomie. Bij deze procedure moet u vaak enkele dagen daarna in het ziekenhuis zijn, op een speciale, geïsoleerde afdeling, om te voorkomen dat anderen worden blootgesteld aan de straling die mogelijk nog steeds uit u lekt.

Omgaan

Als u eenmaal een thyreoïdectomie heeft ondergaan, moet u de rest van uw leven elke dag een geneesmiddel met de naam levothyroxine innemen. Het doel van dit medicijn is om het schildklierhormoon te vervangen dat uw verwijderde schildklier anders zou hebben geproduceerd.

Nadat al uw behandelingen zijn voltooid, zal uw arts waarschijnlijk vervolgafspraken met u maken om uw kanker te controleren. Ook al is de kans relatief klein, er is nog steeds een kans dat uw papillaire schildklierkanker terugkeert. Tijdens deze vervolgafspraken kan uw arts de volgende tests bestellen.

• Fysiek onderzoek
• Radioactieve jodiumscan
• Schildklier echografie
• Bloedonderzoek om de niveaus van uw schildklierhormonen, schildklierstimulerend hormoon en thyroglobuline te controleren.

Als u een thyreoïdectomie heeft ondergaan, zou uw thyroglobulinespiegel erg laag moeten zijn. Als de bloedspiegels beginnen te stijgen tijdens uw routinebloedonderzoek, kan dit een teken zijn dat uw kanker terugkomt.

Als uw kanker terugkomt, is het belangrijk om uw opties uitgebreid met uw arts te bespreken. Het is mogelijk dat u opnieuw een behandeling met radioactief jodium of een operatie moet ondergaan. Mogelijk moet u ook chemotherapie, gerichte therapie of externe bestralingstherapie ondergaan als de terugkerende kanker zich heeft verspreid naar andere delen van het lichaam.

Een woord van Verywell

Gediagnosticeerd worden met papillaire schildklierkanker kan in het begin veel zijn. Als u het zich kunt veroorloven, moet u een therapeut raadplegen om u te helpen bij het verwerken en verwerken van uw gevoelens over uw diagnose. Sommige ziekenhuizen bieden adviesdiensten aan voor mensen met kanker en u kunt ook met uw vrienden of familie praten, of u kunt zich aansluiten bij een steungroep, aangezien het erg nuttig kan zijn om over uw gevoelens te praten.

De resultaten voor papillaire schildklierkanker na de behandeling zijn meestal erg goed, maar het kan nuttig zijn om realistische verwachtingen te hebben op basis van besprekingen met uw arts over uw eigen individuele geval.