TEKENEN VAN AUTISME UW KINDERARTS KAN MISSEN

Waarom kinderartsen vroege tekenen van autisme kunnen missen

In de meeste gevallen zijn de eerste tekenen van autisme subtiel. Ze kunnen bestaan uit gebrek aan oogcontact, langzamere verwerving van gesproken taal, minder gebruik van gebaren voor communicatie. Maar de realiteit is dat kinderartsen zeer jonge kinderen maar kort zien, en na het eerste jaar slechts één of twee keer per jaar. Hoewel het gemakkelijk genoeg is om te zien dat een kind te licht is of niet kan springen of rennen, is het erg moeilijk om het gedrag van een kind dat u nauwelijks kent te beoordelen, vooral wanneer dat kind zich in een stressvolle situatie bevindt en misschien bang is voor een vaccinatie of een koude stethoscoop. .

Een andere verstorende factor voor kinderartsen is het feit dat jonge kinderen zich in zeer verschillende snelheden ontwikkelen. Het is niet ongebruikelijk om te zien dat een kind dat gesproken taal ontwikkelt langzaam plotseling snelheid opneemt en zes maanden later als absoluut typisch beschouwd. Er zijn maar weinig kinderartsen die alarmbellen willen slaan voor ontwikkelingsstoornissen op basis van een alledaags verschil in ontwikkelingssnelheid.

Een derde reden voor de moeilijkheid van kinderartsen om tekenen van autisme te ontdekken, komt voort uit verschillen in de manier waarop ouders rapporteren over het gedrag van hun kind. Screening op autisme omvat het stellen van vragen over speelvaardigheden, sociaal gedrag en communicatie. Maar elke ouder heeft een ander perspectief en zal anders antwoorden. Als de dokter bijvoorbeeld vraagt "hoeveel woorden kan uw kind zeggen?" een ouder zou nauwkeurig '150' kunnen zeggen, maar vergeet niet te vermelden dat al die woorden uit tv-scripts zijn onthouden. Artsen weten ook dat ouders te veel of te weinig reageren op het gedrag van hun kind. Sommige "helikopter" -ouders zullen een driftbui als een grote zorg beschouwen, terwijl meer ontspannen ouders zich misschien geen zorgen hoeven te maken over een aanzienlijke ontwikkelingsachterstand.

Ten slotte weten kinderartsen dat er maar weinig kinderen op hun best zijn in een spreekkamer. Een kind dat verlegen of nerveus is, praat waarschijnlijk minder, reageert langzamer en lijkt over het algemeen minder bekwaam in een dokterspraktijk dan thuis of in de gemeenschap. De arts moet dus in hoge mate vertrouwen op zijn herinnering aan het kind tijdens eerdere bezoeken en op ouderrapporten.

Hoe zorgverleners signalen opvangen die kinderartsen missen

Ouders, voorschoolse leerkrachten en kindermeisjes zijn meestal de beste bronnen van informatie over de ontwikkeling en het gedrag van een kind, omdat ze dat kind elke dag in een groot aantal verschillende situaties zien. Ze kunnen het gedrag van een kind in de ene situatie vergelijken met zijn gedrag in een andere om te zien of er duidelijke vertragingen zijn tussen de verschillende situaties. Ze kunnen ook de ontwikkeling en het gedrag van het kind vergelijken met andere leeftijdsgenoten. Dus bijvoorbeeld:

Ze zullen merken of een kind ver achterloopt op zijn leeftijdsgenoten als het gaat om vaardigheden als sociale communicatie, abstract denken of interactief spelen.

Ze kunnen zien of spraakvertragingen alleen aanwezig zijn in stressvolle situaties (wat duidt op verlegenheid) of dat de vertragingen in elke situatie bestaan.

Ze zullen weten of de woorden die een kind zegt, uit een favoriete film of tv-programma zijn onthouden.

Ze zullen weten of de acties of ideeën die door het kind worden geuit, keer op keer worden herhaald, op dezelfde manier, zonder duidelijk doel of betekenis.

Praat met uw kinderarts over vroege tekenen van autisme

De moeilijkheid van kinderartsen om autisme op jonge leeftijd te identificeren, is een probleem, omdat uit onderzoek blijkt dat hoe eerder autisme wordt gediagnosticeerd, hoe eerder een kind met de behandeling kan beginnen. Over het algemeen kan een vroege behandeling door middel van een vroeg interventieprogramma een groot positief verschil maken in de resultaten.

Als u gedragingen of vertragingen ziet die op rode vlaggen lijken, wees dan niet bang om uw zorgen met uw kinderarts te delen, samen met specifieke gedetailleerde informatie over de verschillen en uitdagingen van uw kind. Als uw kinderarts uw zorgen wegneemt, overweeg dan om een gekwalificeerde autismespecialist te zoeken om een evaluatie uit te voeren. In het ergste geval zult u merken dat uw zorgen niet nodig waren. In het beste geval kunt u een kind helpen om de behandeling te krijgen die het nodig heeft.