Oorzaken en risicofactoren van huidkanker

We weten niet precies wat huidkanker veroorzaakt, maar risicofactoren kunnen zijn: huidskleur en etniciteit, blootstelling aan de zon en zonnebrand, blootstelling aan chemicaliën in de omgeving en andere stoffen, bepaalde medische aandoeningen of behandelingen voor medische problemen en roken. Een familiegeschiedenis van huidkanker, evenals sommige genetische syndromen, kunnen het risico verhogen, en er wordt aangenomen dat genetische factoren een belangrijke rol spelen bij de ontwikkeling van veel niet-melanoom en melanoom huidkanker. Positief is dat voedingsfactoren, zoals een dieet dat rijk is aan fruit en groenten, het risico kunnen verminderen.

Risicofactoren

Risicofactoren kunnen zijn: blootstellingen die de huid rechtstreeks beschadigen, waardoor veranderingen in het DNA (genmutaties) ontstaan ​​die kunnen leiden tot de ontwikkeling van kanker. Andere factoren, zoals onderdrukking van het immuunsysteem, kunnen het vermogen van het lichaam om cellen te herstellen na beschadiging ervan verminderen.

Het belang van specifieke risicofactoren kan variëren, afhankelijk van het huidtype en meer. Veel voorkomende risicofactoren voor huidkanker zijn onder meer:

Leeftijd

In het algemeen nemen niet-melanome huidkankers (zoals basaalcelcarcinomen en plaveiselcelcarcinomen) toe met de leeftijd, hoewel melanomen vaak bij jonge mensen voorkomen.

Huidskleur, etniciteit en lichaamskenmerken

Huidskleur kan een belangrijke risicofactor zijn voor de ontwikkeling van huidkanker. Mensen met een lichte huid hebben het grootste risico omdat het pigment melanine (verantwoordelijk voor de huidskleur) enige bescherming biedt tegen ultraviolette (UV) straling en ze hebben er simpelweg minder van dan mensen met een donkere huid.

Dat gezegd hebbende, mensen metiederhuidskleur kan huidkanker ontwikkelen, en hoewel de ziekte vaker voorkomt bij blanken dan bij zwarten, is de kans groter dat zwarten aan de ziekte overlijden. Dit verhoogde risico op overlijden houdt verband met zowel de toegenomen moeilijkheid om de aandoening op te sporen bij mensen met een donkerdere huid (zodat deze in latere stadia van de ziekte wordt aangetroffen) als een verminderde toegang tot medische zorg. En net zoals melanoom toeneemt bij blanken, neemt het ook toe in Latino's.

Mensen met een van de volgende kenmerken hebben het grootste risico op huidkanker:

• Sproeten
• Eerlijke huidskleur
• Huid die niet of slecht bruin wordt
• Huid die gemakkelijk verbrandt
• Lichtgekleurde ogen, zoals groen of blauw
• Natuurlijk rood of blond haar (de eerste brengt meer risico met zich mee dan de laatste)

UV-blootstelling

Blootstelling aan de zon is verantwoordelijk voor 70% van de huidkankers, wat de grootste risicofactor vormt. Plaveiselcelcarcinoom is echter het type dat het nauwst verband houdt met blootstelling aan de zon. De hoeveelheid blootstelling aan ultraviolet (UV) licht hangt af van de sterkte van het licht (dat kan variëren met de hoek van de zon), de duur van de blootstelling en of de huid bedekt was met kleding of zonnebrandcrème.

Een ernstige zonnebrand op jonge leeftijd, ook al is het maar één keer voorgekomen, kan zelfs decennia later een belangrijke risicofactor zijn. Zonnebrand wordt het sterkst geassocieerd met melanoom, en zonnebrand in de romp van het lichaam gaat gepaard met het grootste risico.

Hoewel blootstelling aan de zon een rol speelt bij alle belangrijke soorten huidkanker, varieert het type kanker met het patroon van blootstelling. Plaveiselcelcarcinoom en basaalcelcarcinoom zijn het nauwst verbonden met langdurige blootstelling, en degenen die meer tijd buitenshuis doorbrengen om te werken of te spelen, lopen een hoger risico. Melanoom wordt daarentegen geassocieerd met onregelmatige maar intense blootstelling aan de zon (denk aan een voorjaarsvakantie op een warme plaats).

Met andere woorden, dagelijkse, routinematige blootstelling aan de zon (zelfs op een bewolkte dag) is een risicofactor, net als wat tijd doorbrengen op het strand of een zonnestudio, hoewel regelmatige blootstelling nauwer gecorreleerd is met plaveiselcelkanker en zonnebaden met melanoom.

Milieuchemicaliën

Blootstelling aan chemicaliën en andere stoffen thuis of op het werk kan het risico op huidkanker vergroten. Stoffen die aan een verhoogd risico zijn gekoppeld, zijn onder meer:

• Arseen: door chronische opname in drinkwater (vooral particuliere bronnen) en door beroepsmatige blootstelling.
• Teer (zoals bij wegwerkers)
• Paraffines (was): Paraffines worden vaak gebruikt in de automobielindustrie.
• Oplosmiddelen, vooral aromatische en gechloreerde oplosmiddelen (gebruikelijk voor metaalbewerkers en degenen die worden blootgesteld aan drukinkten, ontvetters en schoonmaakproducten)
• Vinylchloride (zoals in fabrieken die vinylproducten produceren)

Roken

Roken wordt in verband gebracht met een verhoogd risico op plaveiselcelcarcinomen van de huid, maar niet op basaalcelcarcinomen. Een studie uit 2017 wees uit dat het risico op basaalcelkankers eigenlijk significant lager was bij rokers, maar dit kan te wijten zijn aan detectiebias (de onderzoekers hebben mogelijk kankers gevonden die anders onopgemerkt zouden zijn gebleven bij een persoon, niet in de studie) .

In tegenstelling tot kankers zoals longkanker, daalt het risico op huidkanker bij ex-rokers tot dat van nooit-rokers na het stoppen.

Voorwaarden en behandelingen

Er zijn een aantal huidaandoeningen die het risico op het ontwikkelen van huidkanker kunnen verhogen of als precancereus worden beschouwd. Bovendien kunnen sommige behandelingsmodaliteiten voor hen het risico op kanker verhogen. Enkele van deze voorwaarden zijn:

• Eerdere huidkanker: Degenen die een niet-melanoom huidkanker hebben gehad, hebben ongeveer 10 keer meer kans dan gemiddeld om een ​​van deze kankers te krijgen. Degenen die een melanoom hebben gehad, hebben drie keer meer kans om een ​​niet-melanoom huidkanker te krijgen. .
• Actinische keratose: Actinische keratose (zonne-keratose) zijn veel voorkomende huidlaesies die verschijnen als ruwe, schilferige, wratachtige plekken op de huid en die roze, rood of bruin kunnen zijn. Ze komen het meest voor in aan de zon blootgestelde delen van het lichaam. Actinische keratosen worden als precancereus beschouwd en sommige dermatologen denken zelfs dat het een vroege vorm van plaveiselcelcarcinoom van de huid kan zijn. Men denkt dat 20% tot 40% van dit type huidkanker op deze manier begint, en een recensie uit 2018 merkte dat precies opwaar actinische keratosevormen kunnen wijzen op de waarschijnlijkheid dat het zal evolueren naar huidkanker. De meest zorgwekkende gebieden zijn de ruggen van de handen, de onderarmen, de benen en rond de ogen, lippen of neus. Mensen met veel actinische keratosen hebben ook meer kans op het ontwikkelen van basaalcelcarcinoom of melanoom.
• Veel moedervlekken hebben (meer dan 50)
• Dysplastische moedervlekken (abnormaal lijkende moedervlekken)
• Aangeboren melanocytische naevi: dit zijn grote moedervlekken die bij de geboorte aanwezig zijn en melanoom kan zich ontwikkelen in tot 10% van deze laesies (vooral zeer grote naevi).
• Huid die een ernstige brandwond heeft doorstaan ​​of ontstoken is

Psoraleen of ultraviolet (UV) therapie voor psoriasis of eczeem kan ook het risico op het ontwikkelen van een niet-melanome huidkanker verhogen.

Evenzo kunnen niet-huidaandoeningen en behandelingen uw risico beïnvloeden. Deze kunnen zijn:

• Tekorten aan het immuunsysteem, erfelijk of verworven (zoals bij HIV / AIDS)
• Humaan papillomavirus (HPV) -infecties: sommige HPV-stammen kunnen bijdragen aan kankers in de weefsels van de geslachtsorganen, de anus en de huid rond de vingernagels.
• Bepaalde medicijnen die de gevoeligheid van de zon verhogen (lichtgevoeligheid), waaronder een paar antibiotica, het medicijn tegen hoge bloeddruk hydrochloorthiazide en sommige medicijnen voor chemotherapie
• Eerdere bestralingstherapie voor kanker: het verhoogde risico is alleen aanwezig in de gebieden waar straling is ontvangen.

Eetpatroon

Hoewel er geen specifieke voedingsmiddelen zijn geïdentificeerd die het risico op huidkanker verhogen, zijn er aanwijzingen dat sommige voedingsgewoonten verband houden met een lager risico op de ziekte.

Een dieet met veel fruit en groenten kan het risico op het ontwikkelen van huidkanker verminderen, vanwege de antioxidanten die aanwezig zijn in de fytochemicaliën (plantaardige chemicaliën) die in deze voedingsmiddelen worden aangetroffen.

Genetica

De invloed die genetica speelt bij de ontwikkeling van huidkanker kan variëren, afhankelijk van het specifieke type. Het kan moeilijk zijn om risico's gerelateerd aan genetica en erfelijke kenmerken, zoals huidskleur, te onderscheiden.

Identieke tweelingstudies suggereren dat bijna de helft van het risico van een persoon op basaalcel- en plaveiselcelcarcinomen wordt veroorzaakt door genetische factoren. Hoewel bekende erfelijke genmutaties slechts ongeveer 1% van de melanomen uitmaken, suggereerde een onderzoek uit 2016 dat tot 58% van het melanoomrisico verband houdt met erfelijke factoren.

Het is niet zeker in hoeverre het hebben van een familiegeschiedenis van huidkanker het risico beïnvloedt, hoewel het duidelijk is dat er een verband is. In Zweden, een land dat een grote database met familiekankers bijhoudt, bleek uit een groot onderzoek dat het risico op plaveiselcelcarcinoom twee tot vier keer zo groot was als het gemiddelde als een eerstegraads familielid (ouder, broer of zus of kind) een huid had. kanker. Een familiegeschiedenis van atypisch naevussyndroom verhoogt het risico op melanoom.

Er zijn verschillende erfelijke syndromen die het risico verhogen dat iemand huidkanker krijgt. Enkele van de meest voorkomende zijn:

• Basaalcelcarcinomen: mensen met het basaalcel-naevus-syndroom hebben een groter risico op het ontwikkelen van basaalcelcarcinomen (PTCH1- en PTCH2-genmutaties).
• Plaveiselcelcarcinomen (SCC): het risico op SCC is verhoogd bij patiënten met xeroderma pigmentosum, oculocutaan albinisme, epidermolysis bullosa en Fanconi-anemie.
• Melanoom: een afwijking in het tumoronderdrukkingsgen CDKN2A is verantwoordelijk voor tot 40% van de familiaire melanomen.Een aantal andere genmutaties zijn ook geassocieerd met melanoom, waaronder BRCA2-genmutaties.