Sleutelbeenbreukbehandeling: wanneer is een operatie nodig?

Sleutelbeenbreuken of gebroken sleutelbeenderen behoren tot de meest voorkomende gebroken botten die optreden. Ze vertegenwoordigen ongeveer 5% van alle gebroken botten en komen vooral veel voor bij jongere, actievere volwassenen De meeste fracturen van het sleutelbeen komen voor in het centrale deel van het sleutelbeen.

Traditioneel werden deze fracturen niet-chirurgisch behandeld. Gedurende vele decennia hebben de resultaten van niet-chirurgische behandeling aangetoond dat de meerderheid van de sleutelbeenfracturen betrouwbaarder genazen met minder complicaties in vergelijking met sleutelbeenfracturen die met een operatie werden behandeld.

Meer recentelijk hebben verschillende onderzoeken zich echter afgevraagd of meer sleutelbeenfracturen operatief moeten worden behandeld. De onderzoeken hebben gesuggereerd dat mensen die een operatie hebben ondergaan, de neiging hadden om sneller te genezen met meer voorspelbare resultaten. Wanneer moet een operatie worden vermeden en wanneer moet deze worden aanbevolen?

Het sleutelbeen is het bot aan de voorkant van de borst bovenop de ribbenkast. Het sleutelbeen is belangrijk bij het ondersteunen van de normale schouderfunctie en is het bevestigingspunt voor verschillende belangrijke spieren, waaronder de deltaspier en de borstspier.

Sleutelbeenbreuken

Mensen lopen sleutelbeenbreuken op door een verscheidenheid aan verwondingen, variërend van vallen, auto-ongelukken, sportblessures en andere traumatische verwondingen. Wanneer een sleutelbeenfractuur optreedt, is het normaal dat er pijn en zwelling op de plaats van het letsel optreedt. Mensen kunnen vaak een misvorming van het bot zien, vooral kort na het letsel voordat de zwelling is verergerd.

Na verloop van tijd kunnen blauwe plekken ontstaan ​​rond de breukplaats en zelfs in de borst en arm. Mensen met een sleutelbeenfractuur hebben moeite om hun armen te gebruiken omdat de beweging pijn veroorzaakt op de plaats van de fractuur.

Uw arts zal een röntgenfoto maken van het sleutelbeen om te bepalen of er een fractuur aanwezig is en om de meest geschikte behandeling te bepalen. Aanvullende tests zoals computertomografie (CT) -scans of magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) zijn zelden nodig om een ​​fractuur te identificeren of behandelingsaanbevelingen te bepalen.

Wanneer u geen operatie hoeft te ondergaan

De meeste sleutelbeenfracturen kunnen zonder operatie worden behandeld. Voor de overgrote meerderheid van sleutelbeenfracturen die niet of slechts minimaal misplaatst zijn, is de veiligste en meest effectieve behandeling het gebruik van een mitella.

Er zijn stappen die u kunt nemen om uw genezing te versnellen, maar het behandelen van deze verwondingen met niet-chirurgische behandeling is vaak de beste manier van handelen.

Chirurgie kan zijn voordelen hebben, maar er zijn ook risico's van een operatie die niet mogen worden genegeerd. Een complicatie van een operatie kan erger zijn dan het oorspronkelijke letsel, en hoewel deze complicaties soms voorkomen, is er misschien geen reden om het risico te nemen.

Ten tweede moet chirurgische hardware die wordt gebruikt om een ​​sleutelbeenbreuk te repareren, vaak ergens op de weg worden verwijderd. Daarom worden patiënten doorgaans gewaarschuwd dat een operatie aan een sleutelbeenbreuk later een tweede operatie kan vereisen om de hardware te verwijderen die wordt gebruikt om de breuk te herstellen.

Wanneer er sprake is van verplaatsing of slechte uitlijning van het gebroken bot, kan een operatie worden overwogen om problemen met de genezing van de fractuur te voorkomen. Recente studies hebben aangetoond dat het risico op het niet hechten van een fractuur (gebrek aan genezing) hoog is wanneer de fractuur slecht uitgelijnd is.

Wanneer moet u een operatie ondergaan

De meeste orthopedisten zijn het erover eens dat bij een ernstig verplaatste fractuur van het sleutelbeen een chirurgische behandeling moet worden overwogen. Enkele factoren die in overweging kunnen worden genomen, zijn onder meer of de fractuur zich in de dominante arm bevindt, de leeftijd van de patiënt, de algehele gezondheid en functie van de patiënt en de waarschijnlijkheid dat de fractuur niet samenkomt.

Als er een hoog risico op niet-vereniging is, of als er bezorgdheid bestaat over functieverlies, kan een operatie een redelijke behandeling zijn. Specifieke risico's voor het niet verenigen van een fractuur zijn onder meer:

• Vrouwelijke patiënt
• Oudere patiënt
• Verplaatsing van de breuk (gebroken uiteinden die elkaar niet raken)
• Verpulvering (meerdere, kleine botfragmenten)
• Patiënt rookt

In het bijzonder moet een operatie sterk worden overwogen als de fractuur wordt ingekort met 2 centimeter of meer, meer dan 100% wordt verplaatst (de gebroken uiteinden raken elkaar helemaal niet), wanneer er specifieke fractuurpatronen zijn (zoals Z-type fracturen), of wanneer de breuken sterk verkleind (verbrijzeld) zijn.

Wanneer mensen een hoger risico lopen om niet te genezen, hetzij vanwege de breuk, hetzij vanwege hun individuele kenmerken, kan een operatie helpen om die kans op niet-genezing te verkleinen. Dit is zeker een verandering in de behandeling ten opzichte van tientallen jaren geleden, toen chirurgie ooit de oorzaak was van veel non-unions van fracturen.

Met moderne chirurgische technieken en verbeterde hardware om fracturen te herstellen, is de kans op een niet-genezing na een operatie veel kleiner.

Ooit was het zo dat verwondingen die een niet-chirurgische behandeling ondergingen, een grotere kans op genezing hadden, en chirurgie verhoogde het risico op niet-genezende behandeling. Momenteel is dit scenario omgedraaid - men denkt dat een operatie leidt tot een meer voorspelbare genezing met een kleinere kans op niet-vereniging.

Complicaties

Bij het overwegen van een operatie moet ook rekening worden gehouden met de mogelijke nadelen. Er zijn nog steeds veel risico's van een operatie.

Pijnlijke hardware

Verreweg het meest voorkomende probleem bij operaties is dat veel mensen last hebben van de hardware die wordt gebruikt om hun gebroken sleutelbeen te repareren. Meestal worden een plaat en schroeven langs het bot geplaatst om het op zijn plaats te houden, en deze kunnen meestal onder de huid worden gevoeld.

Een persoon zal zich waarschijnlijk geïrriteerd voelen door de hardware als ze het voelen onder een bh-riem, rugzakriem of borstriem met veiligheidsgordel. Veel mensen zullen ervoor kiezen om de hardware te laten verwijderen nadat de pauze is genezen, meestal ten minste zes maanden na hun eerste operatie en meestal ongeveer een jaar na de operatie.

Infectie

Infectie van hardware kan aanzienlijke problemen veroorzaken. Doordat de metalen hardware dicht op de huid zit, is de kans op infectie niet onbelangrijk. Ongeveer 0,4 tot 7,8 procent van de mensen met een sleutelbeenbreukoperatie ontwikkelt een infectie door hun operatie.

Zenuwletsel

Ernstige zenuwbeschadiging is zeer ongebruikelijk, maar de huidzenuwen die een gevoel net onder het sleutelbeen geven, zijn vaak beschadigd tijdens de operatie.Veel mensen die een operatie aan een sleutelbeenbreuk hebben, merken een gevoelloosheid of tintelingen vlak onder hun incisie. Na verloop van tijd kan het kleiner worden en minder opvallen, maar het heeft de neiging om aan te houden.

Complicaties van een operatie komen vaker voor bij mensen met andere medische aandoeningen zoals diabetes, rokers en mensen met andere chronische medische aandoeningen. Bij deze mensen kunnen de risico's op complicaties opwegen tegen de voordelen van een operatie, zelfs in situaties waarin de fractuur ernstig verplaatst is.

Een woord van Verywell

Sleutelbeenfracturen zijn veel voorkomende verwondingen en zullen vaak genezen met niet-chirurgische behandeling. Orthopedisch chirurgen bevelen chirurgie echter vaker aan als een middel om meer voorspelbare genezingstijdlijnen en functieherstel te bieden.

Wanneer een fractuur wordt verplaatst (de uiteinden van het gebroken bot raken elkaar niet) en er is een hoger risico op niet-genezing, kan een operatie leiden tot een betrouwbaardere genezing van de fractuur. Hoewel chirurgie in deze situaties voordelen heeft, zijn er ook risico's van een sleutelbeenbreukoperatie waarmee rekening moet worden gehouden.

Uw orthopedisch chirurg kan u helpen bij het bepalen van de meest geschikte behandeling voor uw gebroken sleutelbeen.