Hoe Lupus wordt behandeld

De behandelplannen voor lupus zijn afgestemd op uw individuele behoeften en kunnen in de loop van de tijd veranderen. Het bereik en de effectiviteit van behandelingen voor lupus zijn toegenomen, waardoor artsen meer keuzes hebben bij het behandelen van de ziekte bij diagnose en daarna. Medicijnen op recept, zoals immunosuppressiva en ontstekingsremmende medicijnen, kunnen naast andere opties worden gebruikt. Het is belangrijk dat u nauw samenwerkt met uw arts en een actieve rol speelt bij het beheersen van uw ziekte, door uw behandelplan regelmatig opnieuw te evalueren om er zeker van te zijn dat het zo effectief mogelijk is.

Zodra lupus is vastgesteld, zal uw arts een behandelplan voor u opstellen op basis van uw leeftijd, geslacht, gezondheid, symptomen en levensstijl. Bij het ontwikkelen van uw behandelplan heeft uw arts verschillende doelen:

• Verminder ontstekingen veroorzaakt door de ziekte
• Onderdruk afwijkingen van het immuunsysteem die verantwoordelijk zijn voor weefselontsteking
• Voorkom fakkels en behandel ze wanneer ze zich voordoen
• Beheers de symptomen
• Minimaliseer complicaties

Heel goed / Emily Roberts

Voorschriften

Geneesmiddelen op recept zijn een belangrijk aspect van de behandeling van veel patiënten met systemische lupus erythematosus (SLE), het belangrijkste type lupus. Er is nu een scala aan geneesmiddelen beschikbaar, waardoor het potentieel voor een effectieve behandeling en uitstekende patiëntresultaten is vergroot.

De behandeling van lupus moet zo min mogelijk medicijnen bevatten gedurende een zo kort mogelijke tijd. Sommige patiënten hebben nooit medicijnen nodig, en anderen nemen ze alleen als dat nodig is of met korte tussenpozen, maar velen hebben een constante therapie met variabele doses nodig. Ondanks hun bruikbaarheid zijn geen medicijnen zonder risico's. De medicijnen die het meest worden gebruikt om de symptomen van lupus onder controle te houden, zijn:

• Niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen (NSAID's)
• Antimalariamiddelen
• Corticosteroïden
• Immunosuppressiva / ziektemodificerende antireumatische geneesmiddelen (DMARD's)

Als u milde symptomen van lupus heeft, wordt u waarschijnlijk behandeld met een antimalariamiddel en mogelijk NSAID's en / of een kortdurende dosis corticosteroïden.

Als u matige symptomen van lupus heeft, bevat uw behandelplan waarschijnlijk een antimalariamiddel en een kortdurende corticosteroïde totdat het antimalariamiddel effect heeft. U kunt ook baat hebben bij een immunosuppressivum.

Voor ernstige symptomen van lupus waarbij uw organen betrokken zijn, heeft u waarschijnlijk een intense dosis immunosuppressieve therapie nodig. U kunt ook gedurende een korte periode worden behandeld met hoge doses corticosteroïden om uw ontsteking te verminderen. Net als bij milde en matige lupus, zult u waarschijnlijk ook baat hebben bij een antimalariamiddel.

De verscheidenheid aan beschikbare opties en de complexiteit van behandelplannen kunnen overweldigend en verwarrend zijn. Zodra uw arts met een medicatieplan komt, is het belangrijk dat u de reden voor het nemen van een medicijn goed begrijpt, hoe het werkt, hoeveel u moet innemen, wanneer u het moet innemen en wat de mogelijke bijwerkingen kunnen zijn. worden. Als u het niet zeker weet, vraag het dan.

De meeste patiënten doen het goed met lupusmedicijnen en ervaren weinig bijwerkingen. Probeer in dat geval niet ontmoedigd te raken, en vergeet niet dat er meestal alternatieve medicijnen beschikbaar zijn. Breng ook onmiddellijk uw arts op de hoogte. Het kan gevaarlijk zijn om plotseling te stoppen met het innemen van bepaalde medicijnen, en u mag nooit stoppen of van behandeling veranderen zonder eerst met uw arts te overleggen.

Lupus Doctor Discussiegids

Download onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.

Stuur naar uzelf of een geliefde.

Deze Doctor Discussion Guide is verzonden naar {{form.email}}.

Er is een fout opgetreden. Probeer het alstublieft opnieuw.

Antimalariamiddelen

Antimalariamiddelen werden voor het eerst ontwikkeld tijdens de Tweede Wereldoorlog omdat kinine, de standaardbehandeling voor malaria, schaars was. Onderzoekers ontdekten dat antimalariamiddelen ook kunnen worden gebruikt om de gewrichtspijn te behandelen die optreedt bij reumatoïde artritis. Daaropvolgend gebruik heeft aangetoond dat deze medicijnen effectief zijn bij het beheersen van deze lupusgerelateerde aandoeningen:

• Lupus artritis
• Huiduitslag
• Mondzweren
• Vermoeidheid
• Koorts
• Longontsteking

Antimalariamiddelen, die zijn goedgekeurd door de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) om lupus te behandelen, worden gebruikt om opflakkeringen te voorkomen wanneer ze continu worden ingenomen, maar ze worden niet gebruikt om meer ernstige, systemische vormen van lupus te behandelen die de orgels.

Het kan weken of maanden duren voordat u merkt dat deze medicijnen de ziektesymptomen onder controle houden.

Soorten antimalariamiddelen zijn onder meer:

• Plaquenil (hydroxychloroquinesulfaat)
• Aralen (chloroquine)

Hoewel chloroquine nog steeds wordt gebruikt, geniet vanwege de betere veiligheid gewoonlijk de voorkeur aan hydroxychloroquinesulfaat De ontstekingsremmende werking van deze geneesmiddelen wordt niet goed begrepen. Antimalariamiddelen hebben ook invloed op uw bloedplaatjes om het risico op bloedstolsels en lagere plasmalipideniveaus te verminderen.

Bijwerkingen van antimalariamiddelen kunnen zijn:

• Buikpijn
• Schade aan het netvlies van het oog (zeldzaam)

NSAID's

Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) omvatten een grote en chemisch diverse groep geneesmiddelen met pijnstillende, ontstekingsremmende en koortsverlagende eigenschappen. Pijn en ontsteking zijn veel voorkomende problemen bij patiënten met lupus, en NSAID's zijn meestal de voorkeursgeneesmiddelen voor patiënten met milde lupus met weinig of geen orgaanbetrokkenheid, hoewel ze niet officieel zijn goedgekeurd door de FDA om lupus te behandelen. Patiënten met ernstige orgaanbetrokkenheid hebben mogelijk krachtigere ontstekingsremmende en immunosuppressiva nodig.

Hoewel sommige NSAID's, zoals ibuprofen en naproxen, vrij verkrijgbaar zijn, is voor andere een doktersrecept nodig. NSAID's kunnen alleen of in combinatie met andere soorten medicijnen worden gebruikt om pijn, zwelling en koorts onder controle te houden. Het is belangrijk dat u deze medicijnen onder toezicht van uw arts gebruikt. Een NSAID is mogelijk het enige medicijn dat nodig is om een ​​milde uitbarsting te behandelen, maar de actievere ziekte kan aanvullende medicatie vereisen.

Vaak voorkomende bijwerkingen van NSAID's kunnen zijn:

• Buikpijn
• Maagzuur
• Diarree
• Vocht vasthouden

Sommige mensen ontwikkelen ook lever-, nier-, cardiovasculaire of zelfs neurologische complicaties door het gebruik van NSAID's, waardoor het vooral belangrijk is om nauw contact te houden met uw arts tijdens het gebruik van deze medicijnen.

Hoewel alle NSAID's op dezelfde manier lijken te werken, hebben ze niet allemaal hetzelfde effect op iedereen. Bovendien kunnen patiënten het gedurende een bepaalde periode goed doen met één NSAID en dan om een ​​onbekende reden er misschien geen baat bij hebben. Overschakelen naar een andere NSAID kan de gewenste effecten opleveren. U mag slechts één NSAID tegelijk gebruiken.

Corticosteroïden

Corticosteroïden zijn hormonen die worden uitgescheiden door de cortex van de bijnier. Synthetische versies van deze moleculen worden therapeutisch gebruikt als krachtige ontstekingsremmende geneesmiddelen. De term "steroïden" wordt vaak verkeerd begrepen en verwarring kan het gevolg zijn wanneer corticosteroïden worden aangezien voor anabole steroïden.

Corticosteroïden zijn door de FDA goedgekeurd voor de behandeling van lupus en worden meestal oraal toegediend.

Tijdens periodes van ernstige ziekte kunnen ze intraveneus worden toegediend. Maar als u eenmaal gestabiliseerd bent, moet de orale toediening worden hervat. Omdat het krachtige medicijnen zijn, zal uw arts de laagste dosis zoeken met het grootste voordeel.

Lupuspatiënten met symptomen die niet verbeteren of die naar verwachting niet zullen reageren op NSAID's of antimalariamiddelen, kunnen een corticosteroïd krijgen. Hoewel corticosteroïden potentieel ernstige bijwerkingen hebben, zijn ze zeer effectief bij het verminderen van ontstekingen, het verlichten van spier- en gewrichtspijn en vermoeidheid, en het onderdrukken van het immuunsysteem. Ze zijn ook nuttig bij het beheersen van belangrijke orgaanbetrokkenheid die verband houdt met lupus.

Zodra uw symptomen op de behandeling hebben gereageerd, wordt de dosis gewoonlijk afgebouwd tot de laagst mogelijke dosis die de ziekteactiviteit onder controle houdt, is bereikt. U moet gedurende deze tijd zorgvuldig worden gecontroleerd op uitbarstingen of herhaling van gewrichts- en spierpijn, koorts en vermoeidheid die kunnen optreden als de dosering wordt verlaagd.

Sommige patiënten hebben corticosteroïden alleen nodig tijdens actieve stadia van de ziekte; mensen met een ernstige ziekte of een ernstigere orgaanbetrokkenheid hebben mogelijk een langdurige behandeling nodig. Artsen geven soms zeer grote hoeveelheden corticosteroïden via een ader gedurende een korte periode (dagen), die bolustherapie of pulstherapie wordt genoemd.

Na langdurige behandeling met corticosteroïden mogen de geneesmiddelen niet plotseling worden stopgezet.

Toediening van corticosteroïden zorgt ervoor dat de eigen productie van bijnierhormonen door uw lichaam vertraagt ​​of stopt, en bijnierinsufficiëntie of zelfs bijniercrisis (een mogelijk levensbedreigende toestand) kan het gevolg zijn als het medicijn plotseling wordt gestopt. Door de dosis af te bouwen, kunnen de bijnieren van uw lichaam zich herstellen en de productie van de natuurlijke hormonen hervatten. Hoe langer u corticosteroïden gebruikt, hoe moeilijker het is om de dosis te verlagen of het gebruik ervan te staken.

Corticosteroïden die worden gebruikt om lupus te behandelen, zijn onder meer:

• Prednison (Sterapred) - het meest gebruikt om lupus te behandelen; zie hieronder meer
• Hydrocortison (Cortef, Hydrocorton)
• Methylprednisolon (Medrol)
• Dexamethason (Decadron)

Corticosteroïden zijn verkrijgbaar als:

• Actuele crèmes of zalven (voor huiduitslag)
• Orale tabletten
• Vloeibare oplossingen
• Steroïde shots (intramusculaire of intraveneuze injecties)

Bijwerkingen op de korte termijn van corticosteroïden kunnen zijn:

• Verhoogde druk in de ogen (glaucoom)
• Zwelling
• Hoge bloeddruk
• Verhoogde eetlust
• Gewichtstoename

Bijwerkingen op de lange termijn van corticosteroïden kunnen zijn:

• Staar
• Hoge bloedsuikerspiegel (diabetes)
• Infecties
• Verzwakte of beschadigde botten (osteoporose en osteonecrose)
• Wonden hebben een langere tijd om te genezen
• Dunnere huid die gemakkelijker te kneuzen is
• Striae

Typisch, hoe hoger de dosis en hoe langer ze worden ingenomen, hoe groter het risico en de ernst van bijwerkingen. Als u corticosteroïden gebruikt, moet u met uw arts overleggen over het gebruik van calcium- en vitamine D-supplementen of over medicijnen om het risico op osteoporose te verminderen.

Meer over prednison

Prednison is de typische corticosteroïde die artsen voorschrijven, alleen of in combinatie met andere medicijnen, maar het wordt meestal gebruikt als een kortdurende medicatie. Het is buitengewoon effectief bij de behandeling van actieve lupus en de symptomen verdwijnen vaak snel. Degenen met milde gevallen van actieve lupus hebben het medicijn misschien helemaal niet nodig.

Neem contact op met uw arts als u een van de volgende symptomen krijgt die niet verdwijnen of ernstig zijn tijdens het gebruik van prednison:

• Hoofdpijn
• Duizeligheid
• Moeilijkheden om in slaap te vallen of in slaap te blijven
• Ongepast geluk
• Extreme stemmingswisselingen
• Veranderingen in persoonlijkheid
• Uitpuilende ogen
• Acne
• Dunne, kwetsbare huid
• Rode of paarse vlekken of lijnen onder de huid
• Vertraagde genezing van snijwonden en kneuzingen
• Verhoogde haargroei
• Veranderingen in de manier waarop vet door het lichaam wordt verspreid
• Extreme vermoeidheid
• Zwakke spieren
• Onregelmatige of afwezige menstruatie
• Verminderd seksueel verlangen
• Maagzuur
• Meer zweten

Neem contact op met uw huisartsdirectals u een van de volgende symptomen ervaart tijdens het gebruik van prednison:

• Zichtproblemen
• Oogpijn, roodheid of tranen
• Keelpijn, koorts, koude rillingen, hoesten of andere tekenen van infectie
• Epileptische aanvallen
• Depressie
• Verlies van contact met de werkelijkheid
• Verwarring
• Spiertrekkingen of aanscherping
• Handen schudden die u niet kunt beheersen
• Gevoelloosheid, branderig gevoel of tintelingen in het gezicht, armen, benen, voeten of handen
• Maagklachten
• Braken
• Duizeligheid
• Onregelmatige hartslag
• Plotselinge gewichtstoename
• Zwelling of pijn in de maag
• Ademhalingsmoeilijkheden
• Uitslag
• Netelroos
• Jeuk

Immunosuppressiva / DMARD's (ziektemodificerende antireumatische geneesmiddelen)

Immunosuppressiva en andere disease modifying anti-reumatic drugs (DMARD's) worden 'off-label' gebruikt (wat betekent dat ze niet zijn goedgekeurd door de FDA voor de behandeling van lupus) voor ernstige, systemische gevallen van lupus waarbij belangrijke organen zoals de nieren zijn aangetast of waarbij er sprake is van ernstige spierontsteking of hardnekkige artritis. Immunosuppressiva kunnen ook worden gebruikt om de behoefte aan corticosteroïden te verminderen of soms te elimineren, waardoor u wordt gespaard van ongewenste bijwerkingen van langdurige corticosteroïdtherapie. Immunosuppressiva beperken uw overactieve immuunsysteem op verschillende manieren.

Immunosuppressiva en DMARD's kunnen ook ernstige bijwerkingen hebben. De bijwerkingen zijn echter afhankelijk van de dosis die u inneemt en zijn over het algemeen omkeerbaar door de dosis te verlagen of de medicatie stop te zetten op advies van een arts. Deze medicijnen kunnen via de mond of via een infuus worden toegediend (het medicijn via een buisje in uw ader druppelen).

Er zijn veel ernstige risico's verbonden aan het gebruik van immunosuppressiva en DMARD's. Deze omvatten:

• Immunosuppressie
• Verhoogde vatbaarheid voor infectie
• Onderdrukking van het beenmerg
• Ontwikkeling van maligniteiten

Er is een verscheidenheid aan immunosuppressiva en andere ziektemodificerende antireumatische geneesmiddelen beschikbaar om lupus te behandelen. Deze zijn allemaal van toepassing op een groep geneesmiddelen die in wezen worden gebruikt als een tweede verdedigingslinie tegen lupus en andere vormen van artritis. Hoewel ze verschillende werkingsmechanismen hebben, functioneert elk type om een ​​immuunrespons te verminderen of te voorkomen.

Immunosuppressiva en DMARD's die worden gebruikt om lupus te behandelen, zijn onder meer:

• Cyclofosfamide (Cytoxan)
• Mycofenolaatmofetil (CellCept): dit medicijn wordt vaak gebruikt voor lupus-nefritis of behandelingsresistente systemische lupus erythematosus, de belangrijkste vorm van lupus, en helpt de dosering van steroïden die u mogelijk nodig heeft te verlagen.
• Azathioprine (Imuran, Azasan): Azathioprine werkt door genreplicatie en daaropvolgende T-celactivering te remmen. Op basis van studies bij muizen (muizen en ratten) en mensen wordt azathioprine beschouwd als een zwak immunosuppressivum. Het is echter goedkoper dan andere immunosuppressiva en kan worden gebruikt in plaats van steroïden. Azathioprine werkt met name goed na het starten van de behandeling met cyclofosfamide of mycofenolaat.
• Methotrexaat (Rheumatrex)

Bijwerkingen van deze medicijnen kunnen zijn:

• Misselijkheid
• Braken
• Haaruitval
• Blaasproblemen
• Verminderde vruchtbaarheid
• Verhoogd risico op kanker en infectie

Het risico op bijwerkingen neemt toe met de duur van de behandeling. Net als bij andere behandelingen voor lupus, bestaat er een risico op terugval nadat de immunosuppressiva zijn gestopt.

Biologics

Benlysta (belimumab) is een ander door de FDA goedgekeurd medicijn voor de behandeling van actieve, auto-antilichaam-positieve lupus bij patiënten die standaardtherapie krijgen, waaronder corticosteroïden, antimalariamiddelen, immunosuppressiva en NSAID's (niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen). Benlysta wordt toegediend als een intraveneuze infusie en is het eerste medicijn dat zich richt op het B-lymfocytstimulator (BLyS) -eiwit, dat het aantal abnormale B-cellen zou moeten verminderen - een probleem bij lupus.

Opties voor andere soorten lupus

Als bij u de diagnose discoïde of subacute cutane lupus is gesteld, aandoeningen die vaak losstaan ​​van de typische systemische lupus erythematosus (SLE), moeten uw plaques eerst topisch worden behandeld met extra sterke corticosteroïde crèmes of zalven. Deze crèmes kunnen 's avonds voor het slapengaan op de laesies worden aangebracht; de behandelde huid moet worden afgedekt met plastic folie of Cordran-tape. Als de plaques zonder een dergelijke omhulling achterblijven, moeten de corticosteroïde zalven en gels twee keer per dag worden aangebracht.

Een andere manier om de plaques veroorzaakt door subacute en discoïde cutane lupus lokaal te behandelen, is het gebruik van lokale calcineurineremmers zoals pimecrolimuscrème of tacrolimuszalf.Als uw laesies niet reageren op corticosteroïden of calcineurineremmers, kan uw arts proberen een corticosteroïd te injecteren. in uw huidlaesies.

Als geen van deze behandelingen werkt, zal uw arts waarschijnlijk een systemische behandeling proberen. De eerstelijnsbehandeling omvat antimalariamiddelen zoals hydroxychloroquinesulfaat, chloroquine of quinacrine. Deze zijn effectief voor de meeste mensen.

Als antimalariamiddelen niet werken, kan uw arts een van deze systemische behandelingen proberen:

• Een immunosuppressivum, zoals methotrexaat of mycofenolaatmofetil (MMF)
• Een systemische retinoïde, zoals isotretinoïne of acitretine
• Dapson, een sulfonamide
• Thalidomide, een immuunmodulerend middel

Een mogelijk nadelig effect van antimalariamiddelen is psoriasis, een ander type huidziekte met vergelijkbare symptomen als subacute en discoïde cutane lupus. Isotretinoïne en thalidomide zijn beide teratogenen, wat betekent dat deze medicijnen een foetus kunnen beschadigen, dus neem deze niet als u zwanger bent of overweegt om zwanger te worden.

Complementaire alternatieve geneeskunde

Vanwege de aard en kosten van de geneesmiddelen die worden gebruikt om lupus te behandelen en de mogelijkheid van ernstige bijwerkingen, zoeken veel patiënten naar alternatieve of aanvullende manieren om de ziekte te behandelen. Enkele alternatieve benaderingen zijn onder meer:

• Speciale diëten
• Kruidensupplementen
• Visoliesupplementen
• Chiropractische zorg
• Homeopathie
• Acupunctuur
• Tai Chi
• Massage therapie
• Biofeedback
• Meditatie

Hoewel deze methoden op zichzelf misschien niet schadelijk zijn en in combinatie met uw reguliere behandelplan kunnen helpen bij sommige van uw symptomen, heeft geen enkel onderzoek tot nu toe aangetoond dat ze het ziekteproces beïnvloeden of orgaanschade voorkomen.

Kruidensupplementen kunnen zelfs schadelijk zijn, waardoor uw lupussymptomen mogelijk erger worden en / of uw voorgeschreven medicijnen worden verstoord.

Raadpleeg altijd uw arts voordat u met een aanvullende of alternatieve behandeling begint, en zorg ervoor dat u de voorgeschreven medicijnen blijft innemen.