Wat het betekent als u precancereuze cellen heeft

De term precancereuze cellen kan eng zijn, en het is belangrijk op te merken dat niet alle precancereuze cellen in kanker veranderen. In feite doen de meeste dat niet. Precancereuze cellen zijn abnormale cellen die worden aangetroffen op het continuüm tussen normale cellen en kankercellen.

In tegenstelling tot kankercellen dringen precancereuze cellen nabijgelegen weefsels niet binnen of verspreiden ze zich niet naar verre delen van het lichaam. Er zijn veel mogelijke oorzaken van precancereuze cellen, variërend van infectie tot chronische ontsteking.

Veel mensen hebben gehoord van precancereuze cellen van de baarmoederhals die worden aangetroffen tijdens uitstrijkjes, maar precancereuze cellen kunnen in bijna elk deel van het lichaam voorkomen: de bronchiën, de huid, de borsten, de dikke darm en meer.

Heel goed / Ellen Lindner

Definitie

Precancereuze cellen (ook wel premaligne cellen genoemd) worden gedefinieerd als abnormale cellen die kunnen veranderen in kankercellen, maar die op zichzelf niet invasief zijn.

Het concept van precancereuze cellen is verwarrend omdat het geen zwart-witprobleem is.Over het algemeen gaan cellen niet van normaal op dag één naar premaligne op dag twee en vervolgens naar kanker op dag drie.

Soms ontwikkelen precancereuze cellen zich tot kanker, maar vaker niet. Ze kunnen hetzelfde blijven - dat wil zeggen, abnormaal blijven maar niet invasief - of ze kunnen zelfs weer normaal worden.

Het is belangrijk om nogmaals te benadrukken dat precancereuze cellen geen kankercellen zijn. Dit betekent dat ze, als ze alleen worden gelaten, niet invasief zijn - dat wil zeggen dat ze zich niet verspreiden naar andere delen van het lichaam. Het zijn gewoon abnormale cellen die na verloop van tijd veranderingen zouden kunnen ondergaan die ze in kankercellen zouden veranderen.

Als precancereuze cellen worden verwijderd voordat ze kanker worden, zou de aandoening theoretisch 100% geneesbaar moeten zijn. Dat gezegd hebbende, niet alle precancereuze cellen hoeven onmiddellijk te worden verwijderd.

Een ander punt van verwarring is dat kankercellen en precancereuze cellen naast elkaar kunnen bestaan. Bij sommige mensen bij wie de diagnose borstkanker is gesteld, zijn er bijvoorbeeld andere gebieden in de borsten en zelfs in de tumor zelf, waarin ook precancereuze cellen worden aangetroffen. In veel tumoren worden zowel kwaadaardige als premaligne cellen aangetroffen.

Soorten precancereuze aandoeningen

Kankers die beginnen in epitheelcellen (ongeveer 85% van de kankers) kunnen een precancereuze toestand hebben. Dit in tegenstelling tot kankers, zoals sarcomen, die beginnen in mesotheelcellen. Enkele precancereuze toestanden zijn onder meer:

• Cervicale intra-epitheliale neoplasie (CIN): een precancereuze toestand van baarmoederhalskanker
• Barrett-slokdarm: abnormale slokdarmcellen die slokdarmkanker kunnen worden
• Atypische lobulaire hyperplasie: kan zich ontwikkelen tot borstkanker
• Adenomateuze poliepen in de dikke darm: kunnen zich ontwikkelen tot darmkanker
• Actinische keratosen: abnormale veranderingen in de huid die zich kunnen ontwikkelen tot plaveiselcelkanker
• Dysplastische moedervlekken: kunnen zich ontwikkelen tot melanoom of wijzen op een hoger risico op melanoom.
• Bronchiale epitheliale dysplasie: kan zich ontwikkelen tot longkanker
• Atrofische gastritis: precancereuze veranderingen in de maag die zich kunnen ontwikkelen tot maagkanker
• Ziekte van Bowen: carcinoom in situ op de huid dat zich kan ontwikkelen tot invasieve huidkanker

Nogmaals, het is belangrijk op te merken dat precancereuze cellen al dan niet kankercellen kunnen worden.

Veranderingen in graden van dysplasie

Het woord "dysplasie" wordt vaak gebruikt als synoniem voor precancereuze cellen, maar er zijn een paar verschillen. Als artsen het hebben over dysplasie, hebben ze het over abnormale cellen die kanker kunnen worden.

Maar in sommige gevallen wordt de term ‘ernstige dysplasie’ gebruikt om cellen te beschrijven die al kankercellen zijn, maar zich bevinden in de weefsels waarin ze zijn begonnen - iets dat bekend staat als carcinoom in situ.

Precancereuze veranderingen worden meestal beschreven in gradaties of niveaus van afwijkingen. Er zijn twee belangrijke manieren waarop deze worden beschreven: ernst en graad.

Ernst

Dysplasie kan variëren van mild tot ernstig:

• Milde dysplasie: Milde dysplasie verwijst naar cellen die net iets abnormaal zijn. Deze cellen ontwikkelen zich gewoonlijk niet tot kanker.
• Matige dysplasie: deze cellen zijn matig abnormaal en hebben een hoger risico om kanker te ontwikkelen.
• Ernstige dysplasie: dit is de meest extreme afwijking die we hebben gezien voordat een cel als kankerachtig zou worden beschreven. Bij ernstige dysplasie is de kans op kanker veel groter.

Een voorbeeld dat dit duidelijker zou kunnen maken, is de cervicale dysplasie die op sommige uitstrijkjes wordt aangetroffen. Cellen die licht dysplastisch zijn, worden zelden kanker.

Er bestaat verwarring over waar precies de grens moet worden getrokken tussen ernstige dysplasie en carcinoom in situ. Carcinoma in situ is een term die letterlijk vertaald wordt als "kanker op zijn plaats". Dit zijn kankercellen die nog niet zijn doorgebroken door wat bekend staat als het basismembraan.

Cijfers

Een andere manier om de ernst van precancereuze veranderingen in cellen te beschrijven, is door cijfers. Bij cervicale cellen worden deze classificaties meestal gebruikt wanneer een biopsie wordt uitgevoerd na het vinden van dysplasie op een uitstrijkje.

• Laaggradige dysplasie: het is onwaarschijnlijk dat veranderingen van geringe mate tot kanker overgaan.
• Hooggradige dysplasie: Cellen met hooggradige dysplasie ontwikkelen zich veel sneller tot kanker.

Een voorbeeld hiervan is laaggradige dysplasie die wordt gezien bij een biopsie van de baarmoederhals. De kans dat deze veranderingen zich ontwikkelen tot kanker is vrij laag, terwijl hooggradige karteldysplasie geassocieerd met poliepen in de dikke darm een ​​hoog risico heeft om door te gaan tot darmkanker.

Oorzaken

Er zijn meerdere factoren die ervoor kunnen zorgen dat cellen precancereus worden, en deze variëren afhankelijk van het specifieke type cel dat erbij betrokken is. In het verleden dachten onderzoekers dat de schade werd aangericht toen een cel werd getransformeerd tot een precancereuze toestand door kankerverwekkende stoffen in de omgeving.

We leren nu (in een vakgebied dat epigenetica heet) dat onze cellen veerkrachtiger zijn dan dat en factoren in onze omgeving (of het nu kankerverwekkende stoffen, hormonen of misschien zelfs stress zijn) werken samen om te bepalen in welke richting abnormale veranderingen in een cel kunnen gaan.

Een simplistische manier om oorzaken te begrijpen, is door te kijken naar invloeden in de omgeving die gezonde cellen kunnen beschadigen, wat leidt tot veranderingen in het DNA van de cel, die vervolgens kunnen leiden tot abnormale groei en ontwikkeling.

Infectie

Infecties met virussen, bacteriën en parasieten zijn verantwoordelijk voor 15% tot 20% van de kankers wereldwijd (dit cijfer is lager in de VS en andere ontwikkelde landen).

Infectie met het humaan papillomavirus (HPV) kan een ontsteking veroorzaken, wat leidt tot precancereuze cellen in de baarmoederhals. HPV is ook een belangrijke oorzaak van dysplasie die voorafgaat aan veel hoofd-halskankers, zoals tongkanker en keelkanker.

De meeste infecties met HPV verdwijnen voordat er abnormale celveranderingen plaatsvinden. Als zich dysplasie ontwikkelt, kan het vanzelf of met behandeling verdwijnen of zonder behandeling overgaan tot baarmoederhalskanker.

Infectie en daaropvolgende ontsteking met de bacterie Helicobacter pylori (H. pylori) kan resulteren in chronische atrofische gastritis, een inflammatoire precancereuze verandering in het slijmvlies van de maag die kan leiden tot maagkanker.

Chronische ontsteking

Chronische ontsteking in weefsel kan leiden tot precancereuze veranderingen die op hun beurt kunnen leiden tot kanker. Een voorbeeld is bij mensen die langdurig gastro-oesofageale refluxziekte (GERD) hebben. Chronische ontsteking van de slokdarm door maagzuur kan leiden tot een aandoening die bekend staat als de slokdarm van Barrett.

Van de mensen met de slokdarm van Barrett zal ongeveer 0,5% per jaar slokdarmkanker krijgen. Een belangrijk onderzoeksgebied is het bepalen of het verwijderen van gebieden met hoogwaardige dysplasie het risico op het ontwikkelen van slokdarmkanker zal verminderen.

Een ander voorbeeld is een ontsteking van de dikke darm bij mensen met inflammatoire darmaandoeningen (IBD). IBD kan leiden tot poliepen met colondysplasie, wat op zijn beurt kan leiden tot darmkanker.

Chronische irritatie

Chronische irritatie van de luchtwegen door tabaksrook, luchtverontreiniging en sommige industriële chemicaliën kan leiden tot bronchiale dysplasie (dysplasie van de bronchiën). Als dit vroeg wordt ontdekt - bijvoorbeeld tijdens een bronchoscopie en een biopsie - kunnen de precancereuze cellen soms worden behandeld met cryochirurgie voordat ze de kans krijgen om door te groeien naar longkanker.

Latentie en progressie

Het bespreken van precancereuze veranderingen is een goede gelegenheid om te praten over een ander moeilijk te begrijpen concept bij de ontwikkeling van kanker: latentie.

De latentieperiode wordt gedefinieerd als de periode tussen blootstelling aan een kankerverwekkende stof (een kankerverwekkende stof) en de latere ontwikkeling van kanker.

Mensen zijn vaak verbaasd als ze vele jaren na blootstelling aan een kankerverwekkende stof kanker krijgen; Sommige mensen staan ​​bijvoorbeeld perplex als ze longkanker krijgen, zelfs als ze drie decennia eerder zijn gestopt met roken.

Wanneer cellen voor het eerst worden blootgesteld aan een kankerverwekkende stof, wordt de schade toegebracht aan het DNA in de cel. Het is meestal een opeenstapeling van deze schade (opeenhoping van mutaties) in de loop van de tijd die ertoe leidt dat een cel precancereus wordt.

Na die periode kan de cel zich ontwikkelen door stadia van milde tot matige - en tot ernstige - dysplasie voordat ze uiteindelijk een kankercel wordt. De cel kan ook worden blootgesteld aan een omgeving die zijn progressie naar kanker remt, of zelfs terugbrengt naar een normale cel. Daarom zijn gezonde voeding en lichaamsbeweging belangrijk, zelfs als u bent blootgesteld aan een kankerverwekkende stof.

Dit is een simplistische manier om het proces te beschrijven, en we leren dat het veel complexer is dan we ooit dachten. Maar het begrijpen van het precancereuze proces helpt de latentieperiode die we bij veel kankers zien, te verklaren.

Wanneer worden cellen kanker?

Het antwoord is dat we meestal niet weten hoe lang het duurt voordat precancereuze cellen kanker worden. Bovendien varieert het antwoord zeker, afhankelijk van het type cel dat wordt bestudeerd.

In één onderzoek onder 101 mensen met dysplasie van de stembanden, ontwikkelden 15 mensen invasieve kanker (één had milde dysplasie, één had matige dysplasie, zeven hadden ernstige dysplasie en zes hadden carcinoom in situ).

Bij 73% van deze patiënten werden hun precancereuze laesies binnen een jaar invasieve kanker van de stembanden, terwijl de rest jaren later kanker kreeg.

Voorwaarden voor precancereuze progressie

Er zijn veel termen die cellen beschrijven die het moeilijk maken om dit onderwerp te begrijpen, dus een voorbeeld kan helpen om dit begrip een beetje duidelijker te maken.

Bij plaveiselcel-longkanker blijkt dat cellen een bepaalde progressie doormaken voordat kanker zich ontwikkelt. Het begint met normale longcellen. De eerste verandering is hyperplasie, die wordt gedefinieerd als cellen die groter of sneller groeien dan verwacht.

De tweede stap is metaplasie, waarbij cellen veranderen in een type cel dat gewoonlijk niet aanwezig is. Metaplasie in de slokdarm (wat een voorloper kan zijn van slokdarmkanker) is bijvoorbeeld wanneer cellen die eruitzien als die welke normaal in de dunne darm worden aangetroffen, in de slokdarm worden aangetroffen.

De derde stap is dysplasie, gevolgd door carcinoom in situ en tenslotte invasief plaveiselcelcarcinoom.

Symptomen

Voorstadia van cellen zijn vaak zonder symptomen aanwezig. Als er symptomen aanwezig zijn, zijn deze afhankelijk van de locatie van de precancereuze veranderingen.

Precancereuze veranderingen in de baarmoederhals kunnen er bijvoorbeeld voor zorgen dat de cellen gemakkelijker afsterven, wat resulteert in abnormale baarmoederbloeding. Precancereuze veranderingen in de mond kunnen worden gevisualiseerd als witte vlekken (leukoplakie).

Precancereuze veranderingen in het spijsverteringskanaal (zoals de slokdarm, maag of dikke darm) kunnen worden gezien bij procedures zoals endoscopie of colonoscopie van het bovenste deel van het maagdarmkanaal.

En in gebieden die niet zichtbaar zijn voor het blote oog, zoals het weefsel langs de luchtwegen, wordt dysplasie het vaakst gedetecteerd wanneer een screeningbiopsie om een ​​andere reden wordt uitgevoerd.

Diagnose

Een lichamelijk onderzoek of beeldvormende onderzoeken kunnen erop wijzen dat er abnormale cellen aanwezig kunnen zijn, maar een biopsie is nodig om de diagnose te stellen. Nadat een stukje weefsel is verwijderd, kijken pathologen naar de cellen onder de microscoop op tekenen dat cellen precancereus of kankerachtig zijn.

Behandeling

De behandeling van precancereuze cellen zal weer afhangen van de locatie van de cellen. Soms is nauwlettend toezicht het enige dat wordt aanbevolen om te zien of het niveau van dysplasie vordert of verdwijnt zonder behandeling.

Vaak worden de precancereuze cellen verwijderd door een procedure zoals cryotherapie (bevriezing van de cellen) of een operatie om het gebied te verwijderen waarin de abnormale cellen zich bevinden.

Zelfs als de abnormale cellen worden verwijderd, is het belangrijk om in gedachten te houden dat wat ervoor zorgt dat de cellen in de eerste plaats abnormaal worden, andere cellen in de toekomst kan beïnvloeden, en zorgvuldige monitoring op de lange termijn is belangrijk.

Als abnormale cervicale cellen worden behandeld met cryotherapie, zal het nog steeds belangrijk zijn om in de toekomst te controleren op terugkerende problemen met Pap-uitstrijkjes. En als de slokdarm van Barrett wordt behandeld met cryotherapie, moet uw slokdarm nog steeds met tussenpozen worden gecontroleerd in de toekomst.

Voor sommige afwijkingen kan uw arts chemopreventie aanbevelen. Dit is het gebruik van een medicijn dat het risico verkleint dat cellen in de toekomst abnormaal worden.

Een voorbeeld hiervan is de behandeling van een infectie met de H. pylori-bacterie in de maag. Het verwijderen van het lichaam van de bacteriën lijkt precancereuze cellen en de ontwikkeling van maagkanker te verminderen.

Onderzoekers kijken naar het gebruik van verschillende medicijnen en vitamines om te zien of het gebruik ervan bij voormalige en huidige rokers hun risico op het ontwikkelen van longkanker in de toekomst zal verlagen.

Een laatste en belangrijk punt dat we moeten maken, is een herinnering dat, in sommige gevallen, de progressie van precancereuze veranderingen kan worden beïnvloed door onze omgeving: het voedsel dat we eten, de lichaamsbeweging die we krijgen en de levensstijlkeuzes die we maken. Een dieet dat bijvoorbeeld rijk is aan voedingsmiddelen die bepaalde vitamines bevatten, kan het lichaam helpen het HPV-virus sneller te verwijderen.

Evenzo kan het vermijden van stoffen die mogelijk verantwoordelijk zijn voor precancereuze veranderingen (zoals tabak) het risico verminderen dat precancereuze cellen in de toekomst vorderen of de vorming van verdere precancereuze cellen.

Een voorbeeld is de situatie met roken en baarmoederhalskanker. Hoewel roken geen baarmoederhalskanker lijkt te veroorzaken, vergroot de combinatie van roken met een HPV-infectie de kans op het ontwikkelen van kanker.

Uw risico verminderen

Het is nooit te laat om preventieve praktijken toe te passen, zelfs niet als bij u kanker is vastgesteld.

Mensen met kanker kunnen ook baat hebben bij het leren over het verminderen van het risico op kanker of het verminderen van herhaling door middel van een dieet en lichaamsbeweging.

Neem even de tijd om tips te lezen over het verminderen van uw risico op kanker, die nuttig kunnen zijn bij het verminderen van longkanker en andere kankers, evenals superfoods in de voeding die kunnen helpen om uw risico op kanker of herhaling van kanker te verlagen.