Acute lymfoblastische leukemie (ALL) is een type leukemie dat vooral kinderen treft, hoewel het ook volwassenen kan treffen. Het wordt ook wel acute lymfatische of acute lymfoïde leukemie genoemd. ALL beïnvloedt onrijpe lymfocyten - een type witte bloedcel - dat bekend staat als blasten.
Xavier_S / iStockOverzicht
ALL is eigenlijk de meest voorkomende vorm van kanker bij kinderen, verantwoordelijk voor ongeveer 25 procent van de kankers bij kinderen. Elk jaar ontwikkelen bijna 7.000 mensen ALL met ongeveer 1.500 sterfgevallen, hoewel ongeveer tweederde van degenen die overlijden volwassen zijn.
Deze ziekte verloopt vrij snel en wordt gekenmerkt door een groot aantal onvolgroeide witte bloedcellen in het bloed en het beenmerg. Terwijl dit in het verleden een snel dodelijke ziekte was, is het nu grotendeels te overleven met chemotherapie.
Zo'n beschrijving van zowel agressief als overleefbaar zijn kan voor sommige mensen verwarrend zijn, vooral als je toevallig een oud medisch leerboek leest dat ALL beschrijft als een extreem agressieve kanker. Daarom kan het helpen om na te denken over hoe chemotherapie werkt, door de snelst delende cellen aan te vallen.
In een tijdperk waarin we uitstekende chemotherapiemedicijnen hebben, kan het hebben van een agressieve kanker in sommige opzichten als 'beter' worden beschouwd, althans in het besef dat we een manier hebben om de ziekte agressief te behandelen. Tumoren die daarentegen langzaam groeien, zijn minder waarschijnlijk te genezen met chemotherapie. En hoewel deze kanker helaas bij kinderen voorkomt, doen kinderen het vaak veel beter dan volwassenen met de ziekte.
Wat zijn lymfoblasten?
Lymfoblasten zijn een onrijpe vorm van het type witte bloedcel dat bekend staat als lymfocyten. In het beenmerg vindt een proces plaats dat hematopoëse wordt genoemd, wat in feite de vorming van ons immuunsysteem en bloedcellen betekent.
Dit proces begint met een hematopoëtische stamcel die kan evolueren langs de myeloïde lijn (die dan een soort witte bloedcel wordt die bekend staat als een granulocyt, rode bloedcel of bloedplaatjes) of de lymfoïde lijn. De lymfoblast is in dit proces de "baby". Lymfoblasten kunnen T-lymfocyten (T-cellen), B-lymfocyten (B-cellen) of Natural Killer Cells (NK-cellen) worden.
Oorzaken
Het is niet precies bekend wat ALL veroorzaakt, maar risicofactoren kunnen zijn:
- Sommige genetische aandoeningen, zoals het syndroom van Down
- Sommige chromosomale veranderingen of genmutaties
- Blootstelling aan stoffen, zoals benzeen
- In utero (prenatale) blootstelling aan röntgenstralen
- Blootstelling aan behandelingen voor kanker, waaronder bestralingstherapie en chemotherapie
Symptomen
Aangezien lymfoblasten in het beenmerg "leven", kunnen alle soorten bloedcellen, inclusief witte bloedcellen, rode bloedcellen en bloedplaatjes, worden aangetast. De geproduceerde witte bloedcellen - zelfs als ze groter zijn dan normaal - werken niet zo goed als normaal en er is vaak een verminderd aantal andere vormen van witte bloedcellen, rode bloedcellen en bloedplaatjes.
Symptomen kunnen zijn:
- Vermoeidheid en zwakte
- Bleekheid
- Koorts (koorts van onbekende oorsprong bij kinderen) of nachtelijk zweten
- Frequente infecties (dit kan moeilijk te bepalen zijn bij kinderen die normaal gesproken meerdere infecties per jaar krijgen)
- Blauwe plekken
- Kortademigheid
- Verminderde eetlust en gewichtsverlies
- Petechiae (huidvlekken die rood lijken en niet verdwijnen als u druk op de huid uitoefent - niet blancheren)
- Bot- en gewrichtspijn, vooral in de lange botten
- Pijnloze vergrote lymfeklieren in de nek, oksels en lies
- Gevoeligheid van de rechterboven- of linkerbuik, net onder de ribben
Diagnose
ALL wordt meestal eerst vermoed op basis van een verhoogd aantal witte bloedcellen met een verhoogd aantal onvolgroeide lymfocyten. Verdere tests die tijdens het diagnostische proces worden uitgevoerd, kunnen zijn:
- Meer bloedonderzoeken
- Beenmergbiopsie
- Beeldvormende tests om tumoren te zoeken, vooral in de buik, borst of ruggenmerg
- Lumbaalpunctie (een ruggenprik wordt gedaan om de aanwezigheid van kankercellen in het hersenvocht te zoeken)
Behandeling
Het kan nuttig zijn om meteen te begrijpen dat, in tegenstelling tot sommige kankers, chemotherapie voor ALL vaak over een periode van een paar jaar wordt gedaan in plaats van een paar weken.
De behandeling van ALL kan in wezen worden opgesplitst in de volgende fasen, maar omvat meestal intensieve chemotherapie (stamceltransplantaties en bestralingstherapie zijn soms ook een onderdeel van de behandeling):
- Inductietherapie (remissie-inductie): wanneer ALL wordt gediagnosticeerd, is de eerste stap het verlagen van het aantal ontploffingen en het herstellen van de productie van normale cellen in het beenmerg. Dit omvat agressieve chemotherapie en wordt soms als intramurale patiënt gedaan. Wanneer deze stap is voltooid, is iemand met ALL meestal in remissie.
- Consolidatie: De volgende stap (beschouwd als een van de stappen in post-inductietherapie) is het "opruimen" van alle kankercellen die "overblijven" na inductietherapie.
- Onderhoudstherapie: zelfs nadat deze kanker in remissie is en verdere behandeling alle aanhoudende kankercellen heeft geëlimineerd, heeft het de neiging om zonder verdere behandeling terug te keren. Onderhoudstherapie is bedoeld om herhaling van leukemie te voorkomen en te resulteren in overleving op lange termijn.
- Preventie / CZS-behandeling: als ALL aanwezig is in de cerebrospinale vloeistof, wordt meestal intrathecale chemotherapie uitgevoerd, aangezien de meeste chemotherapiemedicijnen de bloed-hersenbarrière niet passeren. Voor veel kinderen en volwassenen die geen CZS-betrokkenheid hebben, wordt behandeling (inclusief deze en mogelijk bestralingstherapie) gedaan om te voorkomen dat kanker opduikt of terugkeert in de hersenen.
De prognose voor kinderen is iets beter dan voor volwassenen voor ALL. Momenteel bereikt bijna 95 procent van de kinderen remissie en meer dan 80 procent van de kinderen zal op lange termijn overleven met de ziekte.
Ondersteuning en coping
Vaak is het een kind dat ALLEN ervaart, dus moet de steun gericht zijn op zowel de kinderen die bij ALLEN wonen als op hun ouders. Leer zoveel mogelijk over de ziekte. Zoek hulp. De behandeling van leukemie is een marathon in plaats van een sprint en het kan helpen om sommige mensen die hulp aanbieden te laten weten dat je het niet meteen nodig hebt, maar om alsjeblieft te helpen als de tijd verstrijkt.
De steun aan kinderen met kanker is de afgelopen tien jaar drastisch verbeterd en zelfs kampen voor kinderen die met de ziekte omgaan, bestaan nu in het hele land. Deze kampen helpen kinderen het gevoel te krijgen dat ze niet missen wat hun leeftijdsgenoten zonder kanker leuk vinden.
Discussiegids voor leukemie-artsen
Download onze afdrukbare gids voor uw volgende doktersafspraak om u te helpen de juiste vragen te stellen.
Stuur naar uzelf of een geliefde.
AanmeldenDeze Doctor Discussion Guide is verzonden naar {{form.email}}.
Er is een fout opgetreden. Probeer het alstublieft opnieuw.
