Neuropathische pijn, of zenuwpijn, is een van de meest intense soorten chronische pijn, vaak omschreven als scherp, prikkelend of branderig. Het is pijn veroorzaakt door beschadigde zenuwen of een probleem met het zenuwstelsel. Hoewel neuropathische pijn slopend kan zijn, is het voordeel dat er medicijnen zijn om het te behandelen, en ze werken door de manier waarop de hersenen pijn interpreteren te veranderen.
BSIP / Getty-afbeeldingenSymptomen
Er worden veel termen gebruikt om neuropathische pijn te beschrijven, zoals:
- Scherp
- Opname of "elektrische schok"
- Brandend of "heet"
- Tintelingen, 'spelden en naalden' of 'prikkelingen'
- Steken
Neuropathische pijn kan de hele tijd voorkomen of in sprongen komen. Evenzo kan neuropathische pijn in intensiteit variëren van mild en zeurend tot ernstig en invaliderend.
Interessante, neuropathische pijn is 's nachts meestal erger, wat uw slaap kan verstoren, maar ook in rust kan ze opvlammen, wat de ontspanning of de maaltijd kan beïnvloeden. Over het algemeen kan de negatieve impact die neuropathische pijn heeft op iemands kwaliteit van leven leiden tot psychologische problemen, zoals depressie en angst.
Oorzaken
U kunt om verschillende redenen neuropathische pijn krijgen. Sommige soorten neuropathische pijn worden bijvoorbeeld veroorzaakt door medicijnen, zoals bepaalde medicijnen voor chemotherapie. Anderen kunnen het gevolg zijn van een ziekte die het zenuwstelsel aantast, zoals:
- Guillain-Barré-syndroom
- HIV
- Alcoholisme
- Multiple sclerose
- Multipel myeloom
- Kanker
Neuropathische pijn komt ook veel voor bij ziekten die sensorische zenuwen aanvallen, zoals diabetes, en bij aandoeningen waarbij bepaalde zenuwen ontstoken of gecomprimeerd zijn, zoals bij carpaal tunnelsyndroom of ischias. Zenuwpijn kan ook het gevolg zijn van trauma, zoals bij een dwarslaesie, waarbij zenuwen beschadigd of doorgesneden zijn.
Fantoompijn is een andere neuropathische pijnstoornis waarbij pijn aanvoelt alsof het afkomstig is van een ledemaat dat is geamputeerd.
Helaas hebben sommige soorten neuropathische pijn een onbekende oorsprong of een oorzaak die niet volledig wordt begrepen. Reflex sympathische dystrofie (CRPS) is een voorbeeld: hoewel de oorzaak misschien niet volledig bekend is, is de pijn heel reëel.
Diagnose
De diagnose van neuropathische pijn vereist een gedetailleerde medische geschiedenis en lichamelijk onderzoek, wat vaak voldoende is om het "waarom" achter de neuropathie van een persoon te bepalen. Soms vereist de diagnose echter een evaluatie door een specialist, zoals een neuroloog.
In dit geval kan de diagnose meer testen vereisen, waaronder bloedtesten, zenuwtesten zoals elektromyografie (EMG) of beeldvormende tests, zoals magnetische resonantie beeldvorming (MRI) van de hersenen of het ruggenmerg.
Behandeling
Behandeling van neuropathische pijn houdt allereerst in dat het onderliggende probleem wordt aangepakt. Als iemand bijvoorbeeld neuropathische pijn heeft door diabetes, is het optimaliseren van de bloedsuikerspiegel (glucose) een essentiële volgende stap. Houd er echter rekening mee dat verbeterde glucoseregulatie de neuropathie in het algemeen niet kan omkeren, hoewel het wel kan voorkomen dat deze erger wordt. en huidige symptomen verlichten.
Als een ander voorbeeld, als een medicijn slopende zenuwpijn veroorzaakt, kan het verwijderen of verlagen van de dosis van het overtredende medicijn alles zijn wat nodig is.
Eerstelijnsmedicijnen
Naast het behandelen van het onderliggende probleem, is medicatie vaak nodig om neuropathische pijn te beheersen.
Voor de overgrote meerderheid van de patiënten omvat de behandeling van neuropathische pijn het gebruik van een van de volgende:
- Een antidepressivum zoals Cymbalta (duloxetine) of Elavil (amitriptyline)
- Een anti-epileptische medicatie zoals Neurontin (gabapentine) of Lyrica (pregabaline)
De antidepressiva en anti-epileptische medicijnen die worden voorgeschreven voor neuropathische pijn, worden allemaal geleverd met een black-box-waarschuwing (de meest ernstige waarschuwing van de Amerikaanse Food and Drug Administration) over hun vermogen om zelfmoordgedachten en -gedrag te veroorzaken. Als u of iemand die u kent een van deze medicijnen krijgt, zorg er dan voor dat u de symptomen kent en vraag meteen hulp als u ze ziet.
Alle medicijnen kunnen onaangename bijwerkingen veroorzaken.
De meest voorkomende bijwerkingen van Cymbalta zijn:
- Misselijkheid
- Droge mond
- Vermoeidheid
- Constipatie
- Verminderde eetlust
- Overmatig zweten
Elavil draagt een risico op mogelijk fatale harttoxiciteit, evenals andere vervelende bijwerkingen, waaronder:
- Droge mond
- Constipatie
- Urineretentie
- Licht gevoel in het hoofd of duizeligheid bij het opstaan
Neurontin kan leiden tot:
- Coördinatieproblemen
- Vermoeidheid
- Moeilijkheden met spreken
- Misselijkheid en overgeven
- Zwelling in de onderbenen
Bijwerkingen van Lyrica zijn onder meer:
- Duizeligheid
- Vermoeidheid
- Droge mond
- Zwelling
- Wazig zicht
- Gewichtstoename
- Moeite met concentreren
Bovendien moet u deze medicijnen geleidelijk afbouwen als u wilt stoppen met het gebruik ervan. Intrekking kan in sommige gevallen onaangenaam en mogelijk gevaarlijk zijn.
Tweedelijnsmedicijnen
Opioïden zoals Vicodin (hydrocodon / paracetamol) en Percocet (oxycodon / paracetamol) zijn niet zo effectief voor de behandeling van neuropathische pijn en worden daarom als tweedelijnsbehandelingen beschouwd.
Naast hun twijfelachtige voordeel, worden opioïden in verband gebracht met verschillende bijwerkingen die uw kwaliteit van leven ernstig kunnen aantasten. Ze bevatten:
- Slaperigheid
- Duizeligheid
- Constipatie
- Droge mond
- Misselijkheid en overgeven
- Jeuk
- Meer zweten
- Oppervlakkige ademhaling
- Trage hartslag
- Verlies van bewustzijn
- Onvrijwillige spiertrekkingen (myoclonische schokken)
- Urineretentie
- Geheugen- en denkproblemen
Naast deze bijwerkingen is er een landelijke bezorgdheid over verslaving en misbruik van opioïden, waarmee rekening moet worden gehouden.
Unieke therapieën
Er zijn sommige soorten neuropathische pijn waarvoor mogelijk een uniek behandelplan nodig is.
Als uw neuropathische pijn bijvoorbeeld gelokaliseerd is (beperkt tot een klein gebied), zoals vaak het geval is bij postherpetische neuralgie, kan een plaatselijke (op de huid) therapie, zoals een lidocaïnepleister, worden gebruikt.
In andere gevallen kan een operatie nodig zijn, bijvoorbeeld om een samengedrukte zenuw los te laten, zoals bij carpaal tunnelsyndroom. In het geval van een hernia, waarbij een ontstoken ruggenmergzenuw de boosdoener is, een epidurale steroïde injectie in de wervelkolom wordt soms uitgevoerd.
Ten slotte worden soms bepaalde medicijnen gebruikt om specifieke neuropathische pijnaandoeningen te behandelen. Een klassiek voorbeeld is trigeminusneuralgie, die wordt gekenmerkt door ernstige, stekende nek- en aangezichtspijn. Deze aandoening wordt behandeld met de middelen tegen epilepsie Tegretol (carbamazepine) of Trileptal (oxcarbazepine).
Complementaire therapieën
Een verscheidenheid aan complementaire therapieën kan neuropathische pijn helpen verlichten. Deze therapieën worden vaak gebruikt in combinatie met medicijnen en omvatten:
- Fysieke of ergotherapie
- Elektrische stimulatie
- Ontspanningstherapie
- Acupunctuur
- Massage therapie
Een woord van Verywell
Neuropathische pijn is vaak chronisch en kan een uitdaging zijn om te behandelen. Het goede nieuws is dat er veel behandelingsopties zijn, en vaak is het de combinatie van therapieën die het lukt. Blijf daarbij volhardend in uw pogingen om uw pijn te verzachten - maar besef ook dat het vaak een proces van vallen en opstaan is.
.jpg)
.jpg)
