De groep longaandoeningen die gezamenlijk wordt gedefinieerd als reumatoïde longziekte, is, zoals de naam suggereert, het resultaat van reumatoïde artritis (RA). Longschade komt vaak voor bij RA, waarbij meer dan de helft van de patiënten een abnormale longfunctie heeft. Ongeveer één op de tien zal reumatoïde longziekte krijgen, wat kan leiden tot verstopping van de luchtwegen, vocht in de borst, littekens in de longen en andere problemen.
Reumatoïde longziekte verergert met de tijd en de longschade die het veroorzaakt is onomkeerbaar, dus het aanpakken van de symptomen van de aandoening en het vertragen van de progressie zijn van cruciaal belang.
Wavebreakmedia / Getty-afbeeldingenSoorten reumatoïde longziekte
De meest voorkomende manifestatie van longziekte bij reumatoïde artritis is interstitiële longziekte (ILD), een aandoening die ontsteking en littekens (fibrose) van de longen veroorzaakt. Zodra het longweefsel littekens vertoont, functioneert het niet meer.
De meest voorkomende vormen van interstitiële longziekte zijn meestal interstitiële longontsteking en niet-specifieke interstitiële longontsteking Een andere presentatie combineert longfibrose en emfyseem.
Symptomen van reumatoïde longziekte
Typische RA-symptomen zijn pijn, zwelling en stijfheid in de gewrichten. Reumatoïde longziekte heeft specifieke aanvullende symptomen, waaronder:
- Kortademigheid (het meest voorkomende symptoom)
- Hoest
- Pijn op de borst
- Koorts
- Kraakgeluiden bij het luisteren naar longen met een stethoscoop; verminderde ademgeluiden of normale ademgeluiden zijn ook mogelijk
Reumatoïde longziekte kan pas symptomen vertonen als de aandoening is gevorderd. Daarom is het noodzakelijk om een arts te raadplegen als ze eenmaal zijn begonnen.
De thoracale en pulmonale afwijkingen geassocieerd met reumatoïde longziekte zijn onder meer:
- Pulmonale hypertensie, hoge bloeddruk in de bloedvaten van de longen
- Longfibrose, littekenvorming in longweefsel
- Pleurale effusie, of 'water op de longen'
- Pleurale verdikking, littekens op de voering van de longen
- Necrobiotische knobbeltjes, abnormale knobbeltjes in de longen
- Bronchiëctasie, verdikking van de bronchiën
- Bronchiolitis obliterans, inflammatoire obstructie van de bronchiolen, de kleinste luchtwegen van de longen
- Bronchiolitis obliterans die longontsteking organiseert, een ander type ziekte dan ILD
Oorzaken
De ontsteking en littekens bij reumatoïde longziekte komen van het immuunsysteem van het lichaam dat de longen aanvalt, net zoals het de gewrichten aanvalt bij RA zelf.
Andere risicofactoren:
- Ernstige RA: hoe actiever uw RA, hoe groter uw kans op het ontwikkelen van longproblemen.
- Roken, wat ook een bekende risicofactor is voor reumatoïde artritis
- Leeftijd: mensen met de diagnose RA na de leeftijd van 60 jaar hebben een grotere kans op het ontwikkelen van een longaandoening.
- Geslacht: mannen hebben een twee- tot driemaal hoger risico op reumatoïde longziekte dan vrouwen.
Er is ook gesuggereerd dat medicijnen tegen reumatoïde artritis in sommige gevallen mogelijk kunnen leiden tot door geneesmiddelen geïnduceerde interstitiële longziekte.
Methotrexaat is de gouden standaardbehandeling voor reumatoïde artritis. Methotrexaat is echter ook gesuggereerd als veroorzaker van interstitiële longziekte.
Onderzoekers evalueerden het relatieve risico op longziekte bij patiënten met reumatoïde artritis die werden behandeld met methotrexaat. Een studie concludeerde dat er een kleine maar significante toename is van het risico op longziekte bij patiënten met reumatoïde artritis die worden behandeld met methotrexaat, vergeleken met andere disease modifying antireumatic drugs (DMARD's) en biologische geneesmiddelen.
Voor RA-patiënten zonder geremde longfunctie wegen de voordelen van methotrexaat op tegen de risico's. Maar het American College of Rheumatology raadt methotrexaat niet aan voor RA-patiënten die al ILD hebben.
Een andere studie evalueerde het relatieve risico op longziekte bij patiënten met reumatoïde artritis die werden behandeld met Arava (leflunomide). Er werden geen aanwijzingen gevonden voor verhoogde respiratoire bijwerkingen in gerandomiseerde, gecontroleerde studies met patiënten met reumatoïde artritis die werden behandeld met leflunomide.
Diagnose
RA in combinatie met ILD-symptomen zijn voldoende voor een arts om met diagnostische tests te beginnen, maar het is van cruciaal belang dat patiënten zo vroeg mogelijk hulp zoeken.
Vooruitgang in computerondersteunde beeldanalyse heeft het mogelijk gemaakt om reumatoïde longziekte eerder te diagnosticeren en agressief te behandelen als een ziekte van het immuunsysteem.
Bepaalde bloedonderzoeken kunnen ook helpen bij het aan het licht brengen van ILD. Onderzoek heeft aangetoond dat de verhoogde aanwezigheid van een reeks bloedbiomarkers (matrix metalloproteinase 7, pulmonale en activeringsgereguleerde chemokine en surfactant proteïne D) bij RA-patiënten kan helpen duiden op ILD.
Andere procedures die worden gebruikt om een diagnose van de aandoening te stellen, zijn onder meer:
- Lichamelijk onderzoek (luisteren naar longen)
- Longfunctietests
- Röntgenfoto's van de borst
- Computertomografie (CT) -scan van de borstkas
- Echocardiogram
- Thoracentese
- Bronchoscopie
Behandeling
De behandeling van reumatoïde longziekte is gericht op het vertragen van de progressie van de aandoening, het verminderen van symptomen en het verbeteren van de kwaliteit van leven.
De volgende behandelingen kunnen voor die doeleinden effectief zijn:
- Agressievere RA-behandeling om de symptomen te helpen verminderen
- Corticosteroïden en immunosuppressiva om ontstekingen te bestrijden
- Zuurstoftherapie om de longfunctie te ondersteunen en het zuurstofgehalte in het bloed te verhogen
- Longrevalidatie: onderwijs en oefeningen om de longfunctie en het uithoudingsvermogen te verbeteren
Mensen met de meest ernstige gevallen van reumatoïde longziekte kunnen worden aanbevolen voor longtransplantaties.
Prognose
Hoewel het mogelijk is om kwaliteit van leven te hebben met reumatoïde longziekte, is het een ernstige aandoening die de levensduur van RA-patiënten verkort.
Een vroege en effectieve behandeling is van cruciaal belang. Patiënten met onbehandelde ILD hebben een mediane overlevingskans van slechts drie jaar.
Bij patiënten met een voortdurende consistente behandeling kan de ziekte de progressie ervan stabiliseren of vertragen. In een vijfjarig onderzoek waren het gebruik en de kosten van de gezondheidszorg grotendeels stabiel in de tijd. In die groep waren de ziekenhuisopnames voor de aandoening (inclusief SEH-bezoeken) 14% tot 20% per jaar.
Het mediane overlevingspercentage in die groep was 7,8 jaar na de diagnose.
Een woord van Verywell
Het is belangrijk dat alle patiënten met reumatoïde artritis waakzaam zijn voor tekenen van longbeschadiging, met name die in groepen met een hoger risico, zoals mannen, oudere patiënten en mensen met ernstige RA-symptomen. Vroegtijdige opsporing en juiste behandeling van reumatoïde longziekte zullen helpen bij het bepalen van de kwaliteit en de levensduur van de toekomst.
.jpg)
